اعتیاد به مواد مخدر برای بیماری شما تجویز شده یا مصرف تریاک ها به صورت تفریحی شروع شده است ، وابستگی یا اعتیاد می تواند به سرعت ایجاد شود. وابستگی معمولاً با علائم ترک و تحمل (در نتیجه نیاز به دوزهای بالاتر) مشخص می شود ، در حالی که اعتیاد با سوء استفاده اجباری همراه با وابستگی جسمی و روحی فراتر از تسکین درد پزشکی مشخص می شود. اگر فکر می کنید ممکن است به مواد افیونی وابسته یا معتاد باشید ، بهتر است به دنبال مراقبت های پزشکی باشید تا مطمئن شوید که مصرف مواد مخدر خود را به طور ایمن و م tثر کاهش داده اید ، اگرچه ممکن است به تدریج از مواد مخدر در خانه نیز جدا شوید. یادگیری نحوه خروج از مواد افیونی می تواند به شما در بازگشت به سلامت مطلوب ، از بین بردن عوارض جانبی ناخوشایند استفاده از مواد افیونی و بازگشت به یک شیوه زندگی عادی و کاربردی کمک کند.
مراحل
روش 1 از 3: Tapering Off Opiates at Home
مرحله 1. برای ترک تصمیم بگیرید
اعتیاد یک وابستگی پیچیده جسمی و/یا روحی به مواد شیمیایی (در این مورد مواد افیونی) است و معتاد شدن ناشی از کمبود اراده نیست. با این حال ، اراده در غلبه بر اعتیاد نقش دارد. داشتن قدرت اراده قوی و تعهد به ترک ، اجزای اصلی بهبود اعتیاد مدرن هستند.
- اولین قدم برای بهبود این است که اعتراف کنید که مشکلی دارید و انتخاب خود را برای بهبودی انجام دهید.
- پیوستن به یک گروه پشتیبانی را در نظر بگیرید. حتی اگر در زندگی خود دوستان و اعضای خانواده حمایتی دارید ، ممکن است مفید واقع شود که خود را با افراد دیگری که از اعتیاد یا وابستگی گذر کرده اند احاطه کرده و از نزدیک درک کنید که شما در چه شرایطی هستید.
- Narcotics Anonymous (NA) و SMART Recovery گروه های حمایتی محبوبی هستند که اگر با مصرف مواد افیونی دست و پنجه نرم می کنید می توانند به شما کمک کنند.
- گاهی اوقات ، اگر افراد NA را دوست ندارند ، در صورت موافقت با یک زندگی کاملاً تمیز ، به گروه الکلی های گمنام ملحق می شوند. برخی افراد برادری پایدارتری در AA نسبت به NA پیدا می کنند.
مرحله 2. علائم ترک را پیش بینی کنید
افرادی که وابسته یا معتاد به مواد افیونی شده اند ، به احتمال زیاد علائم ترک خفیف ، متوسط یا شدید را تجربه خواهند کرد. علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد ، اما معمولاً شامل موارد زیر است:
- افسردگی
- اضطراب
- تحریک پذیری
- درد
- تهوع/استفراغ
- اسهال
- فشار خون
- تاکی کاردی (ضربان قلب غیرطبیعی سریع)
- تشنج
مرحله 3. سطح استفاده خود را ارزیابی کنید
اگر از مواد مخدر به صورت مورد نیاز استفاده می کرده اید و روزانه از مواد مخدر استفاده نمی کرده اید ، باید بتوانید بدون نیاز به کاهش مصرف خود ، مصرف مواد افیونی را متوقف کنید. ممکن است پس از قطع مصرف مواد افیونی ، درد بیشتری را تجربه کنید ، اما نباید علائم ترک قابل توجهی را تجربه کنید. با این حال ، اگر روزانه از مواد افیونی استفاده می کنید و وابستگی یا اعتیاد متوسط تا شدید دارید ، ممکن است نیاز به کاهش مصرف داشته باشید.
- وابستگی با استفاده مداوم از دارو به منظور جلوگیری از علائم ترک مشخص می شود. اگرچه ممکن است مصرف کنندگان وابسته تا حدی سرخوشی ناشی از مصرف مواد افیونی را تجربه کنند ، اما هدف اصلی مصرف مواد مخدر مصرف کننده وابسته ، تسکین درد است ، نه اینکه به طور واضح سعی در افزایش آن داشته باشد.
- اعتیاد در مسیر پاداش مغز عمل می کند و منجر به رفتار اجباری برای بدست آوردن و استفاده از این دارو می شود. اعتیاد معمولاً با استفاده از مواد مخدر با هدف افزایش بیشتر مشخص می شود ، نه برای تسکین درد.
- می توان بدون وابستگی به مواد افیونی وابسته بود. با این حال ، اکثر معتادان از نظر جسمی و روانی نیز وابسته هستند.
مرحله 4. کاهش استفاده خود را شروع کنید
مطمئن ترین راه برای قطع مصرف مواد افیونی ، به ویژه در خانه بدون نظارت پزشک ، کاهش تدریجی مصرف شما در مقیاس روزانه یا هفتگی است. این به کاهش علائم ترک پس از قطع مصرف دارو کمک می کند.
- در مورد چگونگی کاهش مصرف مواد افیونی اختلاف نظر وجود دارد. برخی از متخصصان پزشکی توصیه می کنند که مصرف مواد افیونی را هر 10 تا 10 هفته یکبار کاهش دهید. دیگران توصیه می کنند که مصرف مواد افیونی را 20 تا 50 درصد در هفته کاهش دهید.
- درصد کاهش مصرف مواد مخدر بسته به شدت اعتیاد متفاوت است.
- هرچه سریعتر مصرف مواد مخدر را کاهش دهید ، بیشتر احتمال دارد علائم ترک را تجربه کنید. مدت زمان مصرف مواد مخدر نیز یک عامل است: هرچه مدت طولانی تری از مواد افیونی استفاده کرده اید ، کاهش سرعت شما باید کندتر باشد.
مرحله 5. مصرف مواد افیونی را متوقف کرده و از آن اجتناب کنید
هنگامی که به حداقل دوز ممکن کاهش دادید ، باید بتوانید با خیال راحت استفاده از مواد افیونی را قطع کنید. پس از قطع مصرف ، مهم است که از مصرف مواد افیونی در آینده اجتناب کنید ، مگر اینکه توسط پزشک توصیه شود.
- مدت زمان مخروط بسته به نیاز شما و شدت استفاده از مواد افیونی متفاوت است. متأسفانه مدت زمان کوتاه و خشک شدن مخروط وجود ندارد. قبل از قطع کامل مصرف ، تا چه مدت می توانید باریک شدن را ادامه دهید ، با پزشک خود مشورت کنید.
- از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین ، ایبوپروفن و استامینوفن استفاده کنید.
- اگر به طور غیرقانونی مواد مخدر خریداری کرده اید ، تمام روابط خود را با فروشندگان و معتادان دیگری که قبلاً می شناختید قطع کنید. از بین بردن وسوسه آزمایش مجدد مواد افیونی شانس موفقیت شما را افزایش می دهد.
روش 2 از 3: تدوین برنامه با پزشک
مرحله 1. به تصمیم پزشک خود اعتماد کنید
اگر با پزشک خود در مورد مصرف مواد افیونی صحبت کرده اید ، ممکن است دلایل متعددی وجود داشته باشد که پزشک شما توصیه کرده است که از مواد مخدر خارج شوید. دلایل پزشکی رایج برای کاهش مصرف مواد افیونی عبارتند از:
- تسکین ناکافی درد- بسیاری از افرادی که درد مزمن را تجربه می کنند و دوز بالایی از مواد افیونی مصرف می کنند ، پس از کاهش یا قطع مصرف مواد افیونی ، مدیریت درد را بهبود می بخشند ، همچنین مهارت های عملکردی و خلق و خوی کلی آنها بهبود می یابد.
- کاهش سطح درد - هنگامی که درد قابل کنترل تر شد یا به طور کامل ناپدید شد ، پزشک توصیه می کند که استفاده از مواد افیونی را قطع کنید.
- عوارض جانبی نامطلوب - برخی از افراد عوارض جانبی ناخوشایند یا خطرناکی را در رابطه با مصرف مواد افیونی تجربه می کنند ، از جمله (اما نه محدود به) یبوست ، آرام بخش ، آپنه خواب ، صدمات (که در نتیجه مسمومیت یا آرام بخش تریاک ایجاد می شود) و مصرف بیش از حد
- سوء مصرف/اعتیاد به مواد مخدر - اکثر پزشکان توصیه می کنند که در صورت بروز سوء استفاده یا ایجاد اعتیاد ، مصرف مواد افیونی کاهش یابد یا کاملاً قطع شود.
مرحله 2. بررسی وضعیت بازتوانی
اگرچه برخی از افراد قادرند بدون کمک پزشک از مواد مخدر خارج شوند ، اما برخی از متخصصان پزشکی سم زدایی بستری را برای افرادی که دارای اعتیاد طولانی مدت یا شدید هستند توصیه می کنند. مزیت محیط بستری این است که متخصصان پزشکی می توانند شبانه روزی برای کمک به درمان علائم ترک در دسترس باشند.
- سم زدایی بستری معمولاً برای افرادی که از نظر پزشکی ناپایدار هستند توصیه می شود (معمولاً کسانی که درد آنها به حدی شدید است که ترک درد می تواند درد آنها را افزایش دهد) ، در برنامه های سرپایی موفق نشده اند ، با توصیه های پزشکی سرپایی مطابقت ندارند یا نیاز به سم زدایی از چندین ماده دارند. به
- خدمات بستری در بیمارستان ها و مراکز درمانی مسکونی ارائه می شود. می توانید با جستجوی آنلاین یا درخواست پزشک توصیه اولیه ، یک مرکز بستری پیدا کنید. اطمینان حاصل کنید که این تسهیلات بیمه شما را می گیرد و می دانید که هزینه آن چقدر است.
- بسته به شدت علائم ، سم زدایی بیماران معمولاً سه تا چهار روز طول می کشد ، اگرچه ممکن است بیشتر طول بکشد. سپس بیشتر سم زدایی های بیمارستانی با برنامه توانبخشی 28 روزه برای مراقبت کامل همراه می شوند.
مرحله 3. برنامه سم زدایی را انتخاب کنید
برنامه های سم زدایی متعددی برای بیماران بستری در یک مرکز درمانی وجود دارد. هر برنامه مزایا و معایب خود را دارد و مهم است که با پزشک و/یا متخصص اعتیاد مشورت کنید تا برنامه مناسب شما را تعیین کند.
- سم زدایی پزشکی - این برنامه سم زدایی شامل کاهش دوز مواد مخدر است. باریک شدن در یک محیط پزشکی کنترل شده انجام می شود که به پرستاران اجازه می دهد در صورت بروز این عوارض ، هر دارویی را که برای کمک به مقابله با عوارض ترک ضروری است ، تجویز کنند.
- سم زدایی سریع - این طرح شامل توقف فوری همه مصرف مواد افیونی است. تحت بیهوشی قرار می گیرید و مسدود کننده های افیونی داخل وریدی (مانند نالترکسون ، نالوکسان و نالمفن) برای اطمینان از عدم مصرف زیاد مواد افیونی که بعداً مصرف می کنید ، دریافت خواهید کرد. پس از تقریباً چهار تا هشت ساعت تحت بیهوشی عمومی ، بدن شما ناگهان و سریع از بدن خارج می شود ، اما شما آثار جسمی ناخوشایند خروج را تجربه نخواهید کرد. سپس معمولاً ظرف 48 ساعت پس از ارزیابی و ارزیابی پزشکی مرخص می شوید. خطرات ناشی از استفاده از بیهوشی وجود دارد ، با این حال ، از جمله خطر مرگ.
- مرحله سریع سم زدایی - در این برنامه جایگزین ، مسدود کننده های افیونی مانند نالوکسان به صورت داخل وریدی تجویز می شوند و داروهای مدیریت ترک به صورت خوراکی تجویز می شوند و به همان اثرات نهایی سم زدایی سریع می رسند اما در یک دوره زمانی تدریجی تر. سم زدایی سریع ممکن است نسبت به سم زدایی سریع معمولی کمتر از بدن ضرر داشته باشد. در سم زدایی سریع ، تمام مدت هوشیار و بیدار هستید ، اما علائم ترک شما تحت نظارت دقیق قرار گرفته و سریعاً با دارو برطرف می شود.
- بوپرنورفین - این یک داروی شبه افیونی است که برای تسکین علائم ترک و کمک به کاهش مصرف مواد مخدر مورد استفاده قرار می گیرد. این یک آگونیست شبه افیونی است ، به این معنی که شما سرخوشی کمتری ، وابستگی کمتری را تجربه خواهید کرد و ترک آن نسبت به سایر مواد افیونی خفیف تر است. این می تواند هوس ها را کاهش دهد ، علائم ترک را سرکوب کرده و اثرات دیگر مواد مخدر را مسدود کند. همه پزشکان نمی توانند بوپرنورفین را تجویز کنند ، بنابراین شما باید یک متخصص اعتیاد پیدا کنید که بتواند این کار را انجام دهد. این دارو به سه شکل تجویز می شود که شامل دهان ، پچ یا تزریق است.
- متادون - برخی پزشکان درمان متادون را برای کمک به ترک معتادان از مواد افیونی توصیه می کنند. متادون متداول ترین روش سم زدایی از مواد افیونی است. در درمان با متادون ، شما دوزهای روزانه داروی مخدر مصنوعی متادون را از یک کلینیک تأیید شده در مدت زمان حدود 21 روز دریافت می کنید ، پس از آن باید بتوانید تمام مصرف مواد افیونی را قطع کنید. سم زدایی با متادون هنوز شما را در معرض یک دوره دردناک ترک قرار می دهد و ممکن است به اندازه کافی شما را از استفاده از سایر مواد افیونی منع نکند.
روش 3 از 3: مدیریت علائم خروج
مرحله 1. مشکلات خلقی را درمان کنید
بسیاری از افراد در دوران ترک خود دچار تغییر خلق و خو ، افسردگی و اضطراب می شوند. این به این دلیل است که مواد افیونی می توانند بر روحیه فرد تأثیر بگذارند و همچنین به عنوان عامل بی حس کننده عمل می کنند. در نتیجه ، بسیاری از افرادی که در حال ترک هستند ، احساسات دردناکی را نسبت به رویدادهایی که قبل یا در طول اعتیاد اتفاق افتاده است ، احساس می کنند. درمان این مورد بسته به نوع اقدام توصیه شده توسط پزشک متفاوت خواهد بود.
- برخی از پزشکان داروهای ضد افسردگی یا تثبیت کننده خلق را برای کمک به مدیریت علائم افسردگی و نوسانات خلقی تجویز می کنند.
- پزشک شما ممکن است کلونیدین (0.1 میلی گرم سه بار در روز) یا هیدروکسی زین (25 تا 50 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت) برای کنترل اضطراب و علائم مربوط به اضطراب ناشی از ترک تجویز کند.
مرحله 2. برای مشکلات معده دارو مصرف کنید
بسیاری از افرادی که تحت ترک مواد افیونی قرار می گیرند مشکلات گوارشی متوسط تا شدید را تجربه می کنند. شایع ترین آنها شامل گرفتگی شکم ، اسهال ، تهوع و استفراغ است.
- برای گرفتگی شکم و/یا اسهال ، دوز 0.125 میلی گرم هیوسسیامین را هر چهار تا شش ساعت مصرف کنید. این دارو ممکن است برای افراد 65 سال به بالا توصیه نشود ، زیرا ممکن است علائم شبه زوال عقل را در برخی از بیماران ایجاد کند.
- برای درمان تهوع و/یا استفراغ ، فنرگان (12.5 تا 25 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت) یا زوفران (چهار میلی گرم هر 12 ساعت) مصرف کنید.
مرحله 3. مدیریت درد مرتبط با کاهش/قطع
اگر در حین درمان درد شدید یا مزمن به مواد افیونی وابسته شده اید یا به آن معتاد شده اید ، ممکن است در طول دوره کاهش یا قطع مصرف ، درد بیشتری را تجربه کنید. برای کنترل این درد ، از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه استفاده کنید ، که هیچ گونه خطر وابستگی یا اختلال در آنها وجود ندارد.
- ایبوپروفن ممکن است در دوزهای 400 تا 600 میلی گرم تا سه بار در روز (معمولاً با غذا مصرف شود) تجویز شود. با این حال ، افراد مسن یا افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه ، سابقه خونریزی از دستگاه گوارش یا مصرف مزمن وارفارین نباید ایبوپروفن تجویز کنند.
- دوز 500 میلی گرم استامینوفن را هر چهار تا شش ساعت مصرف کنید ، بیش از 3 ، 250 میلی گرم در یک دوره 24 ساعته. این ممکن است برای افرادی که قادر به مصرف ایبوپروفن نیستند ، روش ترجیحی عمل باشد.
مرحله 4. سعی کنید استراحت کنید و بخوابید
برخی از افرادی که ترک مواد افیونی را تجربه می کنند ، عرق شبانه و بی خوابی را تجربه می کنند ، که ممکن است احساس آرامش را برای شما دشوار کند. این امر تا حدی به دلیل وابستگی به اثرات آرام بخش مواد مخدر برای ایجاد خواب آلودگی ایجاد می شود. برای مدیریت تعریق شبانه و ترویج یک برنامه خواب آرام ، سعی کنید دمای اتاق را کمی سردتر از حالت معمول نگه دارید و روبالشی و لباس خواب اضافی در دست داشته باشید. اگر بی خوابی همچنان مشکل ساز است ، با پزشک خود در مورد تجویز داروهای خواب آور غیر مخدر مشورت کنید.
نکات
- در طول روز آب بنوشید. آب سموم سیستم شما را دفع می کند و به کلیه ها کمک می کند تا همه چیز را از بدن شما خارج کنند.
- کافئین مصرف نکنید ، زیرا ممکن است علائم اضطراب ، آشفتگی و اسهال را بدتر کند.
- اگر با اعتیاد به مواد افیونی دست و پنجه نرم می کنید ، با خانواده خود صادق باشید تا آنها بتوانند از شما حمایت کنند. حتی ممکن است یک جلسه مشاوره خانواده را در نظر بگیرید تا همه بتوانید درباره اعتیاد خود در یک محیط امن بحث کنید.
