اضطراب یک مشکل رایج برای کودکان و بزرگسالان است ، اما این بدان معنا نیست که همه آن را درک کرده اند. اگر فرزند شما مضطرب است ، دیگران نمی توانند بفهمند که چرا آنها به شیوه های خاصی رفتار می کنند یا از انجام برخی کارها تمایلی ندارند. برخورد با افرادی که فکر می کنند فرزند شما عمداً همکاری نمی کند یا نگرانی آنها "فقط یک مرحله" است ، می تواند ناامید کننده باشد. با توضیح نگرانی برای فرزندان خود و اطمینان از آگاهی معلمان ، مربیان و سایر چهره های معتبر فرزندتان از این وضعیت ، به مردم کمک کنید. برای سهولت کار بر کودک و خود در آینده ، به فرزند خود کمک کنید تا با موقعیت های جدید گرم شود و مهارت هایی را برای مقابله موثر با اضطراب به او بیاموزید.
مراحل
روش 1 از 4: توضیح اضطراب فرزند خود برای دیگران
مرحله 1. در مورد اضطراب فرزند خود به معلمان و سایر مقامات رسمی بگویید
اطمینان حاصل کنید که بزرگسالانی که به طور منظم با فرزند شما ارتباط برقرار می کنند می فهمند که تمایلات اضطرابی دارند. به او اطلاع دهید که فرزند شما از چه موقعیت هایی می ترسد و به او بگویید که فرزند شما از کدام راهکارهای مقابله ای برای آرام شدن استفاده می کند.
- چهره های معتبر مانند معلمان نیز می توانند نحوه کنترل اضطراب فرزندتان را در زمانی که شما در اطراف نیستید به شما اطلاع دهند ، بنابراین مرتباً با او مشورت کنید.
- اضطراب می تواند به طرق مختلف در کودکان ظاهر شود. برخی از کودکان ممکن است وحشت کنند ، گریه کنند یا عصبانی شوند. دیگران ممکن است به شدت چسبیده یا صحبت را متوقف کنند. این مهم است که بفهمید اضطراب فرزند شما به طور معمول چگونه خود را نشان می دهد ، بنابراین می توانید به معلمان ، مراقبین و سایر شخصیت های معتبر هشدار دهید.
- اگر کودک شما دارای علائم فیزیکی اضطراب است-مانند سردرد ، سرگیجه یا معده درد-حتماً به معلمان و پرستاران مدرسه خود بگویید که چگونه با این قسمت ها بهتر برخورد کنند.
مرحله 2. به فرزند خود بیاموزید که چگونه اضطراب را برای همسالان خود توضیح دهد
خواهر و برادر ، دوستان و همکلاسی ها ممکن است سخت ترین منتقدان فرزند شما باشند. متأسفانه ، بسیاری از کودکان درک روشنی از شرایط سلامت روان مانند اضطراب ندارند. بهترین فردی که در این مورد با آنها صحبت می کند ، خود فرزند شما است. این می تواند هرگونه سردرگمی را برطرف کند و همچنین هنگامی که شما در اطراف نیستید ، حامیان طبیعی ایجاد کند.
- ممکن است برای فرزند خود یک اسکریپت ایجاد کنید. به عنوان مثال ، می توانید به آنها بیاموزید که بگویند: "من اضطراب دارم. این یک وضعیت بسیار رایج است که باعث می شود من بسیار نگران شوم. من اغلب احساس استرس می کنم و ممکن است برای گرم شدن در شرایط جدید به زمان نیاز داشته باشم."
- همچنین باید به فرزند خود بیاموزید که چگونه نیازهای خود را در این شرایط بیان کند. به عنوان مثال ، ممکن است به آنها کمک کنید بیاموزند که می گویند: "من در حال حاضر بسیار مضطرب هستم. آیا می توانم کمی آرامش و سکوت داشته باشم تا بتوانم آرامش داشته باشم؟"
- فرزندان دوستان یا اعضای خانواده ممکن است از فیلم های تعاملی یا خواندن کتاب در مورد کودکان مبتلا به اضطراب برای درک بهتر این وضعیت سود ببرند.
مرحله 3. موضوع را به PTA مطرح کنید
شرکت در جلسات والدین و معلمان و افزایش اضطراب فرزند شما می تواند راه دیگری را برای ارتقای آگاهی و جلب حمایت از طرفداران ارائه دهد. بسیاری از والدین ممکن است نسبت به اضطراب بی توجه باشند و اگر تحصیل کرده باشند ، می توانند به طور نسبی شرایط را برای فرزندان خود توضیح دهند.
- صحبت در مورد اضطراب در جلسات PTA همچنین ممکن است به شما و سایر والدین کمک کند تا استراتژی های مفیدی را برای کمک به کودکان در مدیریت اضطراب در مدرسه طراحی کنید.
- به عنوان مثال ، معلمان ممکن است چندین بار در روز تمرین تنفس عمیق را شروع کنند تا به همه کودکان در کاهش استرس کمک کنند.
روش 2 از 4: مقابله با سوء تفاهم و منفی بافی
مرحله 1. فکر کنید که چگونه به انتقادات زودتر پاسخ می دهید
همیشه افرادی در آنجا وجود خواهند داشت که فکر می کنند اضطراب فرزند شما به نوعی تقصیر شماست. در حالی که نظرات آنها می تواند خشمگین باشد ، اما بهتر است از پاسخ تند و تیز خودداری کنید. در عوض ، برخی از پاسخ های خنثی را زودتر آماده کنید ، بنابراین مجبور نخواهید شد که برای گفتن چیزی تلاش کنید.
- مکالمه را با پاسخی مانند این که "نوح اخیراً بسیار رفتاری تر شده است و من واقعاً به او افتخار می کنم" یا "این یک تصمیم خانوادگی است ، خاموش کنید ، بنابراین ترجیح می دهم در مورد آن بحث نکنم."
- اگر کسی سعی می کند در مورد چگونگی "رفع" اضطراب فرزند شما به شما توصیه کند ، می توانید با چیزی غیر متعهد مانند "اوه ، جالب است" یا "هوم ، باید به آن توجه کنم."
- به یاد داشته باشید ، فرزند شما همچنین باید بیاموزد که چگونه انتقادات منفی را خود کنترل کند ، بنابراین اگر شما در این نزدیکی نیستید ، می تواند با چنین شرایطی برخورد کند. سعی کنید اسکریپت هایی تهیه کنید که فرزند شما بتواند در این شرایط استفاده کند.
مرحله 2. توضیح دهید که فرزند شما نمی تواند فقط "بر اضطراب غلبه کند"
اگر کسی به شما می گوید که اگر کودک را بیشتر تحت فشار قرار دهید ، اضطراب او از بین می رود ، او را اصلاح کنید. به آنها اطلاع دهید که اضطراب یک اختلال است که می تواند توسط عوامل ژنتیکی و عصبی شیمیایی خارج از کنترل فرد ایجاد شود.
مرحله 3. قبول کنید که همه اضطراب فرزند شما را درک نمی کنند
تا آنجا که می توانید ناامید کننده باشد ، هر چقدر هم که تلاش کنید ، برخی از افراد کودک مضطرب شما را درک نمی کنند. به جای این که اجازه دهید این افراد شما را ناراحت کنند ، به نقاط قوت فرزند خود افتخار کنید و همچنان به آنها کمک کنید تا ترس های خود را به نحوی که برای آنها مفید است غلبه کنند.
مرحله 4. به فرزند خود بیاموزید که چگونه افراد قلدر را شناسایی و با آنها برخورد کند
اگر فرزند شما با اختلال اضطراب دست و پنجه نرم می کند ، ممکن است در مدرسه یا در اجتماع در مورد آن تمسخر کند. شاید عاقلانه باشد که به طور پیشگیرانه به فرزند خود کمک کنید تا قلدری را بشناسد و طرق مغزی را برای جلوگیری از آن بشناسد.
- قلدری شامل رفتارهای پرخاشگرانه مانند نامگذاری ، تهدید ، شروع شایعات و ضربه زدن یا مشت زدن است. قلدری همچنین ممکن است شامل شوخی های آزار دهنده یا کنار گذاشتن برخی از کودکان توسط کودکان شود.
- اگر فرزند شما با قلدر برخورد می کند ، باید مانند یک معلم یا مشاور با یک بزرگسال مورد اعتماد در مدرسه تماس بگیرد. همچنین ممکن است در گروه ها بین کلاس ها بمانند و با اطمینان چانه و شانه های خود را به عقب قدم بزنند.
روش 3 از 4: به فرزند خود کمک کنید تا در موقعیت های جدید حرکت کند
مرحله 1. کودک خود را در مکان ها و موقعیت های جدید همراهی کنید
در صورت امکان ، با رفتن اولین کودک به محل جدید یا ملاقات با شخص جدیدی ، با او راحت باشید. داشتن شما در کنار آنها می تواند باعث شود ترس کودک شما کمتر شود.
- این با کودکان خردسال بهترین کار را می کند. کودکان بزرگتر ممکن است ترجیح دهند به تنهایی به مکان های جدید بروند.
- به عنوان مثال ، اگر کودک شما نگران شروع کلاس اول است ، او را به مکتب جدید خود ببرید و قبل از اولین روز کلاس با معلم خود ملاقات کنید.
مرحله 2. به فرزند خود اطلاع دهید که انتظار چه چیزی را دارد
اضطراب از عدم قطعیت تغذیه می کند ، بنابراین زودتر به فرزند خود بگویید که از یک موقعیت جدید چه انتظاری می تواند داشته باشد. به دنبال کتاب ها یا فیلم هایی باشید که به کودک شما کمک کند تا بفهمد چه اتفاقی خواهد افتاد.
- به عنوان مثال ، اگر دخترتان از رفتن به دندانپزشک می ترسد ، توضیح دهید که ویزیت چه نتیجه ای خواهد داشت و یک کتاب تصویری در مورد مراجعه به دندانپزشک پیدا کنید تا با او بخوانید.
- بر نکات مثبت در مورد رویداد تأکید کنید. به عنوان مثال ، به دخترتان بگویید که او باید در پایان قرار ملاقات با دندانپزشک خود یک اسباب بازی از صندوق گنج انتخاب کند.
مرحله 3. از صحبت کردن برای فرزند خود اجتناب کنید
حمایت از فرزندتان در شرایط اجتماعی خوب است ، اما به طور کامل از او حمایت نکنید. پس از کمک به آنها در برقراری ارتباط با فردی ، اجازه دهید طرف مکالمه خود را به عهده بگیرد. فقط در صورت نیاز به آنها درخواست دهید.
اگر بدیهی است که کودک شما احساس ناراحتی می کند ، ممکن است بخواهید با او صحبت کنید ، اما این باعث می شود که او مهارت های لازم برای صحبت کردن با افراد را به تنهایی توسعه ندهد
مرحله 4. خودتان را آرام نگه دارید
این مهم است که چگونه رفتار خود را در اطراف فرزند خود مشاهده کنید. اگر آنها در معرض شرایط استرس زا هستند ، مهم است که خودتان آرامش خود را حفظ کنید. با رفتارها ، اعمال و صداهای خود به فرزند خود نشان دهید که چگونه با موقعیت هایی که ممکن است باعث ایجاد اضطراب شوند برخورد کند.
- از صدای آرام استفاده کنید و سعی کنید زبان بدن خود را آرام بیان کنید. با فشردن شانه ها یا عبور از دستان خود را متشنج نکنید. اگر آرام باشید ، ممکن است به کودک شما کمک کند احساس آرامش بیشتری کند.
- اگر کسی از رفتارهای مضطربانه فرزند شما شکایت می کند ، باز هم باید آرامش خود را حفظ کنید. همانطور که وضعیت کودک خود را توضیح می دهید ، از صدای آرامش بخش استفاده کنید. این به مهارت های حل تعارض سالم به فرزند شما کمک می کند و از بدتر شدن وضعیت جلوگیری می کند.
روش 4 از 4: کمک به فرزند خود برای غلبه بر ترس ها
مرحله 1. به ترس های فرزند خود احترام بگذارید
شما می توانید به سرعت با گفتن ترس های احمقانه یک کودک مضطرب او را بیگانه کنید. در عوض ، با آنها همدلی کنید. اگر به او نشان دهید که چرا می ترسید به او اعتماد خواهید کرد.
- به عنوان مثال ، اگر فرزند شما از دوست یابی عصبی است ، می توانید بگویید: "می دانم گاهی اوقات ملاقات با افراد جدید ترسناک است."
- از تقویت ترس های فرزند خود اجتناب کنید. فقط روی احساس درک آنها تمرکز کنید.
مرحله 2. از وادار کردن فرزند خود به انجام کارهایی که او را می ترساند اجتناب کنید
فرزند خود را تشویق کنید تا با ترس های خود روبرو شود ، اما اجازه دهید او تصمیم بگیرد که چه زمانی آماده انجام این جهش است. اگر فرزندتان را وادار کنید کاری را انجام دهد که برای آن آمادگی ندارد ، دفعه بعد از این وضعیت بیشتر خواهد ترسید.
مرحله 3. از ایجاد اضطراب به عنوان یک معضل بزرگ خودداری کنید
اطمینان حاصل کنید که فرزند شما می داند هیچ مشکلی در مورد اضطراب او وجود ندارد. به آنها بگویید که بسیاری از مردم گاهی اوقات مضطرب هستند و روش های مختلفی برای مدیریت احساس وجود دارد.
مرحله 4. رفتار مطمئن را الگو قرار دهید
اگر در شرایط خاصی مضطرب عمل کنید ، فرزند شما نیز یاد می گیرد که مضطرب باشد. با اعتماد به نفس و نشان دادن نحوه کنترل مناسب اضطراب به کودک ، یک مثال خوب ارائه دهید.
- لازم نیست وانمود کنید که هرگز نمی ترسید. با این حال ، شما باید بر اقداماتی که برای مدیریت ترس خود انجام می دهید تمرکز کنید.
- به عنوان مثال ، اگر نگران طوفان پیش رو هستید ، بر رفتارهایی که برای ایمن ماندن انجام می دهید ، مانند ماندن در داخل و نگه داشتن کیت تامین اضطراری در دست تأکید کنید.
مرحله 5: به کودک خود کمک کنید تا از طریق اضطراب خود صحبت کند
وقتی کودک شما اضطراب خود را ابراز می کند ، به او کمک کنید تا به انتهای آن برسد. هنگامی که ترس اصلی آنها را کشف کردید ، مجهزتر خواهید شد تا به آنها در توسعه استراتژی های مقابله کمک کنید.
به عنوان مثال ، اگر پسر شما نگران رفتن به مدرسه است ، یک بحث ممکن است نشان دهد که او از صحبت کردن در کلاس عصبی است. پس از فهمیدن این موضوع ، می توانید به او کمک کنید تا راه هایی را ارائه دهد تا صحبت در کلاس را کمتر ترسناک کند
مرحله 6. فرزند خود را به خاطر شجاعتش ستایش کنید
وقتی فرزند شما نسبت به چیزی احساس نگرانی می کند اما به هر حال آن را انجام می دهد ، به او بگویید که چقدر افتخار می کنید. تقویت مثبت ، عزت نفس کودک شما را تقویت می کند و به او انگیزه می دهد تا بر غلبه بر ترس های خود کار کند.
مرحله 7. به درمانگر کودک مراجعه کنید
در حالی که حمایت خانواده برای فرزند شما مهم است ، او همچنین باید به یک درمانگر مراجعه کند. یک درمانگر می تواند رفتار درمانی شناختی را برای فرزند شما انجام دهد. در این نوع درمان ، درمانگر با کودک صحبت می کند تا علل اضطراب را شناسایی کرده و مکانیسم های مقابله سالم را به او بیاموزد.
