افسردگی نه تنها بر شما تأثیر می گذارد ، بلکه بر اطرافیان شما نیز تأثیر می گذارد. اکثر افراد در زندگی شما می خواهند در بیماری شما به شما کمک کنند. متأسفانه ، آنها همیشه به روش مناسب یا روشی که شما در آن احساس راحتی می کنید عمل نمی کنند ، اما به یاد داشته باشید که گاهی اوقات احساس ناراحتی نمی شود. برای متقاعد کردن دیگران در مورد خوب بودن در شرایطی که واقعاً خوب نیستید ، نیازی به نصب نما ندارید. تعیین مرزها با خانواده ، دوستان و درمانگر شما می تواند کمک کننده باشد. در نظر بگیرید که چرا می خواهید ابتدا مرزها را تعیین کنید تا مطمئن شوید از آنها برای منزوی کردن خود استفاده نمی کنید. منزوی شدن از دیگران می تواند افسردگی را تشدید کند.
مراحل
روش 1 از 3: تعیین مرزها با خانواده
مرحله 1. اگر نمی خواهید در مورد آن صحبت کنید به آنها اطلاع دهید
ممکن است خانواده شما بخواهند بدانند چرا فکر می کنید افسرده هستید. آنها ممکن است بخواهند بدانند چه احساسی دارد و آیا علت آن هستند. شما مجبور نیستید خود را برای هیچ کس توضیح دهید ، به ویژه کسی که احساس راحتی نمی کنید. فقط به آنها بگویید که نمی خواهید در مورد آن بحث کنید.
- می توانید بگویید: "از نگرانی شما متشکرم ، اما من فقط نمی خواهم در مورد آن صحبت کنم." امیدوارم آنها به درخواست شما احترام بگذارند و آن را کنار بگذارند.
- همچنین معمول است که اعضای خانواده بپرسند "خوب هستی؟" اگر این را از شما می پرسند ، به آنها بگویید که خودتان را احساس نمی کنید و فضای شخصی می خواهید.
نکته متخصص
"افسردگی گاهی اوقات می تواند ناشی از احساس عدم حق تعیین مرزهای خود باشد."
John A. Lundin, PsyD
Clinical Psychologist John Lundin, Psy. D. is a clinical psychologist with 20 years experience treating mental health issues. Dr. Lundin specializes in treating anxiety and mood issues in people of all ages. He received his Doctorate in Clinical Psychology from the Wright Institute, and he practices in San Francisco and Oakland in California's Bay Area.
John A. Lundin, PsyD
Clinical Psychologist
مرحله 2. به آنها بگویید که نیازی به مشاوره ندارید
خانواده شما می خواهند به افسردگی شما کمک کنند. با این حال ، اگر آنها هرگز خودشان آن را تجربه نکرده اند ، هیچ تصوری از آنچه شما در حال گذراندن هستید ندارند. به آنها اطلاع دهید که اگرچه شما از این فکر قدردانی می کنید ، اما نیازی به مشاوره آنها ندارید.
اغلب اوقات ، خانواده می توانند کمک کننده باشند ، اما در عوض به نظر انتقادی می رسند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است چیزی شبیه به این را بگویند ، "چرا تصمیم نمی گیرید فقط شاد باشید؟" می توانید بگویید: "من قدردانی می کنم که می خواهید به من کمک کنید ، اما من به آنچه درمانگر به من می گوید عمل می کنم."
مرحله 3. در صورت تمایل به خانواده خود اجازه دهید تا کمک کنند
ممکن است خانواده شما فکر کنند که رفتن به جایی سرگرم کننده یا گذراندن وقت با هم به شما کمک می کند "از آن خارج شوید". می توانید به آنها اطلاع دهید که می خواهید با آنها در فعالیتها شرکت کنید. سعی کنید در فعالیتهای آرامش بخش مانند ماهیگیری ، پیاده روی در طبیعت یا شنا شرکت کنید. برخی از فعالیتها ممکن است کمک کننده باشد ، اما استراحت زمانی که شما هم در بهترین حالت خود نیستید اشکالی ندارد.
اگر ترجیح می دهید سعی نکنند حال شما را بهتر کنند به خانواده خود اطلاع دهید. ممکن است فکر کنید آنها به جای تلاش برای کمک ، شما را تحقیر می کنند
مرحله 4. به مردم اطلاع دهید که آیا باید عقب نشینی کنند یا خیر
به خانواده خود بگویید که اگر با کمک زیاد به شما خفه می شوند. اگر قرار ملاقات با پزشک خود را تعیین می کنید ، خانواده شما ممکن است سعی کنند میزان دفعات مصرف دارو و احساس شما را پیگیری کنند. این ممکن است برای برخی بیش از حد طاقت فرسا باشد. اگر احساس می کنید از خط عبور می کنند به آنها اطلاع دهید.
- شما می توانید بگویید ، "من می دانم که شما نگران هستید و می خواهید کمک کنید ، اما من می توانم داروها و قرارهای ملاقات خود را به تنهایی پیگیری کنم. احساس می کنم با تماشای هر حرکت من مرا خفه می کنید و سعی می کنید پیوسته مرا دنبال کنید. " آنها ممکن است در ابتدا احساسات آسیب دیده داشته باشند ، اما در نهایت باید درک کنند.
- گزینه دیگر این است که به خانواده خود اطلاع دهید که ترجیح می دهید این موضوع را مطرح نکنید مگر اینکه به آن اشاره کنید.
نکته متخصص
John A. Lundin, PsyD
Clinical Psychologist John Lundin, Psy. D. is a clinical psychologist with 20 years experience treating mental health issues. Dr. Lundin specializes in treating anxiety and mood issues in people of all ages. He received his Doctorate in Clinical Psychology from the Wright Institute, and he practices in San Francisco and Oakland in California's Bay Area.
جان A. Lundin ، PsyD روانشناس بالینی < /p>
اگر در تعیین مرزها مشکل دارید ، با یک درمانگر صحبت کنید.
روانشناس بالینی دکتر جان لوندین می گوید:"
مرحله 5. درخواست کنید که آنها به حریم خصوصی شما احترام بگذارند
برخورد با بیماری روانی اغلب دارای ننگ است که می تواند بر بهبود شما تأثیر منفی بگذارد. اگر نمی خواهید دوستان خانوادگی یا اقوام دور از وضعیت شما مطلع شوند ، باید خواسته های خود را با دوستان و خانواده نزدیک به اشتراک بگذارید.
ممکن است بگویید: "ترجیح می دهم همه نگاه متفاوتی به من نداشته باشند. آیا می توانید لطفاً بیماری من را فعلا برای خود نگه دارید؟ من از تشخیص شما واقعاً قدردانی می کنم."
روش 2 از 3: تعیین مرزها با دوستان و شرکا
مرحله 1. به آنها بگویید که چقدر می خواهید آنها درگیر شوند
شریک یا دوستان شما ممکن است بخواهند در قرارهای درمانی یا جلسات گروهی پشتیبانی با شما شرکت کنند. اگر در انجام این کار احساس راحتی کنید بسیار خوب است. با این حال ، اگر نمی خواهید به آنها بگویید.
وقتی آنها به شما پیشنهاد می دهند می توانید بگویید: "واقعاً مهربان هستید که می خواهید به من بپیوندید. با این حال ، من از تنها رفتن لذت می برم.” می توانید بگویید احساس راحتی بیشتری در مورد افسردگی خود فقط با درمانگر یا گروه حمایتی خود دارید و ممکن است با دوستان یا شریک اطرافتان خجالت بکشید. آنها باید بفهمند که شما از کجا آمده اید
مرحله 2. اگر به احساسات شما آسیب رسانده اند به آنها اطلاع دهید
دوستان شما ممکن است بخواهند به شما بگویند که آن را پشت سر گذاشته اند و شما زندگی فوق العاده ای دارید و نباید احساس افسردگی کنید ، یا ممکن است اشاره کنند که افرادی هستند که این وضعیت را بسیار بدتر از کسانی دارند که دلایل بسیار بیشتری برای افسردگی دارند. به این ممکن است درست باشد ، اما گوش دادن به آن ممکن است مفید نباشد. اگر آنها به احساسات شما آسیب می رسانند به آنها بگویید و به آنها اطلاع دهید که ترجیح می دهید به شما چه بگویند.
به عنوان مثال ، می توانید بگویید: "می دانم که می خواهی حال من را بهتر کنی. با این حال ، آنچه شما می گویید فقط حال من را بدتر می کند. در عوض ، لطفاً به من بگویید که شما برای من اینجا هستید. " شاید در نظر داشته باشید که در مورد افسردگی خود با آنها صحبت نکنید اگر آنها نتوانند به خواسته های شما احترام بگذارند
مرحله 3. اگر احساسات شما را تخفیف می دهند با آنها تماس بگیرید
برخی معتقدند افسردگی واقعی نیست. آنها معتقدند که یک فرد می تواند به سادگی تصمیم بگیرد که خوشحال باشد و احساس بهتری داشته باشد. همانطور که می دانید ، این چنین نیست. وقتی آنها به آنچه شما در حال گذراندن هستید بی احترامی می کنند به آنها بگویید تا امیدوارم آنها دیگر این کار را نکنند.
سعی کنید بگویید "اینها احساسات من و آنچه من در حال گذراندن هستم. شاید شما با آنها موافق نباشید ، اما این واقعیت من است و اگر شما حداقل احساس من را تصدیق کنید ، از آن قدردانی می کنم."
مرحله 4. تصمیم بگیرید که آیا باید فاصله بگیرید
شبکه اجتماعی شما ممکن است تأثیر مستقیم بر سلامت روانی شما داشته باشد. اگر دوستانی دارید که بیش از حد در مورد افسردگی خود مطالبه گری ، بی حمایتی یا زبان درگویی دارند ، ممکن است تصمیم بگیرید که رابطه را متوقف کرده یا فاصله بگیرید.
- همه افراد را در زندگی خود از نزدیک ارزیابی کنید. از خود بپرسید که آیا این افراد مشوق و حمایت کننده هستند؟ اگر نه ، تصمیم بگیرید که زمان کمتری را با آنها بگذرانید یا در صورت امکان آنها را کاملاً از زندگی خود حذف کنید.
- اطمینان حاصل کنید که اگر تصمیم گرفتید برخی افراد را قطع کنید که از سیستم حمایتی دیگری مانند دوست مورد اعتماد ، درمانگر یا گروه پشتیبانی استفاده می کنید.
روش 3 از 3: تعیین مرزها با درمانگر خود
مرحله 1. در صورت احساس ناراحتی هرگونه لمس را متوقف کنید
برخی از درمانگران از لمس به عنوان بخشی از تکنیک درمانی خود استفاده می کنند ، اما این مورد نادر است و در واقع در این حرفه مجاز نیست. به درمانگر بگویید که هیچ نوع تعامل فیزیکی نمی خواهید اگر باعث ناراحتی شما می شود. تعیین این مرز از ابتدا می تواند از شرایط ناخوشایند یا ناخوشایند جلوگیری کند. در صورت ادامه ، آنها را به هیئت صدور مجوز دولتی گزارش دهید و یک درمانگر جدید پیدا کنید.
در اولین ملاقات خود بگویید: "من می دانم که برخی از درمانگران دوست دارند در آغوش بگیرند یا به بیماران خود آرامش جسمانی بدهند. من با هیچ نوع لمس کردن راحت نیستم. " درمانگر شما باید به درخواست شما احترام بگذارد. در صورت عدم یافتن یک درمانگر جدید در نظر بگیرید
مرحله 2. به درمانگر خود بگویید که در چه جلساتی راحت هستید
اگر مایل هستید او را در مطب خود ببینید ، به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از درمانگران برای تشویق و حمایت از مراجعین خود خارج از مطب مراجعه می کنند ، اما این بسیار نادر است. در اکثر ایالت ها مغایر مقررات است مگر اینکه هر دو طرف با آن موافقت کنند. اگر به این دلیل احساس خوبی دارید ، به درمانگر بگویید که می خواهید فقط در زمان برنامه ریزی شده او را ببینید.
به عنوان مثال ، برخی از درمانگران از مراجعین خود در بیمارستان دیدن می کنند یا برای ارائه پشتیبانی با آنها به رویدادهای خاصی می آیند. به درمانگر خود اطلاع دهید که آیا این مورد در ابتدا به آن علاقه دارید یا خیر
مرحله 3. اگر نمی خواهید در مورد چیزی صحبت کنید ، به درمانگر خود اطلاع دهید
هدف درمان این است که در مورد زندگی خود و مسائلی که تحمل می کنید بحث کنید. با این حال ، ممکن است در حال حاضر آمادگی صحبت در مورد برخی رویدادها از گذشته خود را نداشته باشید. خوب است آنها بدانند که شما هنوز نمی خواهید در مورد آنها بحث کنید.
شما می توانید بگویید: "جنبه های خاصی از زندگی من وجود دارد که من در حال حاضر آماده صحبت کردن در مورد آنها نیستم. لطفاً اگر به شما می گویم نمی خواهم در مورد موضوعی خاص صحبت کنم ، اصرار نکنید. " درمانگر شما باید این را درک کند. اگر نه ، به دنبال یافتن شخص جدیدی باشید
مرحله 4. وقتی کاری را دوست ندارید به آنها بگویید
درمانگران از تکنیک های متفاوتی استفاده می کنند که معتقدند م workثر است. ممکن است از آنچه شما استفاده می کنید خوشتان نیاید. در اسرع وقت به وضعیت رسیدگی کنید تا از وقوع آن در آینده جلوگیری کنید.
