HIV یا ویروس نقص ایمنی انسانی ، عفونی است که به سیستم ایمنی بدن شما حمله می کند و بدن شما را در مبارزه با سایر بیماری ها سخت می کند. تشخیص HIV ترسناک است ، اما با درمان مناسب ، شما هنوز هم می توانید یک زندگی کامل و سالم داشته باشید. در حالی که هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد ، می توانید آن را تحت کنترل داشته باشید و با مصرف ترکیبی از داروهای ضد رتروویروسی (ART) مقدار ویروس را در بدن خود به حداقل برسانید. همچنین می توانید با رعایت نکات ایمنی و انجام مراقبت های مناسب در خانه ، خطر ابتلا به عوارض ، مانند عفونت های ثانویه را کاهش دهید.
مراحل
روش 1 از 3: دریافت درمان های پزشکی
مرحله 1. برای تعیین مرحله عفونت خود آزمایش شوید
در صورت تشخیص HIV ، ضروری است که درمان را در اسرع وقت آغاز کنید. به منظور اطمینان از بهترین درمان ممکن ، پزشک احتمالاً انجام آزمایش هایی را برای تعیین شدت عفونت توصیه می کند. از پزشک خود در مورد موارد زیر سوال کنید:
- تعداد سلول های CD4 T این آزمایش سطح یک نوع خاص از گلبول های سفید خون که توسط HIV مورد حمله قرار می گیرد را بررسی می کند. اگر تعداد سلول های CD4 T شما به زیر 200 برسد ، پزشک شما را مبتلا به ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) تشخیص می دهد ، حتی اگر هیچ علائمی نداشته باشید.
- آزمایش بار ویروسی در این آزمایش میزان ویروس موجود در خون شما بررسی می شود. با داروهای HIV ، ممکن است بتوانید بار ویروسی خود را به سطوح غیرقابل تشخیص کاهش دهید.
- یک آزمایش مقاومت دارویی برخی از انواع HIV در برابر داروهای ضد رتروویروسی مقاوم هستند. اگر پزشک تشخیص دهد که شما یکی از این گونه ها دارید ، گزینه های درمانی را انتخاب می کند که به احتمال زیاد با نوع خاصی از ویروس شما کار می کند. این آزمایش معمولاً در صورتی انجام می شود که شواهدی وجود داشته باشد مبنی بر اینکه رژیم درمانی فعلی شما کار نمی کند (مانند بار ویروسی بسیار زیاد).
مرحله 2. از پزشک خود بخواهید که شما را از نظر عوارض بررسی کند
پزشک شما می تواند آزمایشاتی را انجام دهد تا بفهمد آیا به عفونت یا بیماری دیگری که اغلب همراه با HIV اتفاق می افتد مبتلا هستید یا خیر. در صورت داشتن هر یک از این عوارض ، با پزشک خود در مورد بهترین راه درمان آن مشورت کنید.
- پزشک شما ممکن است شرایطی مانند سل ، هپاتیت ، سایر عفونت های منتقله از راه جنسی ، عفونت ادراری ، آسیب کبدی یا کلیوی یا توکسوپلاسموز را از شما آزمایش کند.
- شما می توانید به پزشک خود در تشخیص عوارض احتمالی یا عفونت های ثانویه کمک کنید و در مورد هرگونه علائمی که تجربه کرده اید به آنها کمک کند.
- پزشک همچنین به شما توصیه می کند که کارهای آزمایشگاهی را به طور منظم (معمولاً هر 3-6 ماه تا یک بار در سال) انجام دهید تا وضعیت کلی خود را کنترل کنید. به عنوان مثال ، شما به احتمال زیاد هر 3-6 ماه یکبار به شمارش کامل خون (CBC) ، 1-2 ماه پس از شروع درمان و سپس هر 3-6 ماه به یک آزمایش متابولیک اولیه (BMP) و آزمایش سالانه یکبار ادرار نیاز خواهید داشت.
مرحله 3. برای کنترل ویروس از داروهای ضد رتروویروسی استفاده کنید
رایج ترین درمان HIV ترکیبی از داروهایی است که برای جلوگیری از اثرات ویروس طراحی شده است. این داروها عفونت شما را درمان نمی کنند ، اما می توانند آن را تحت کنترل داشته باشند ، علائم شما را به حداقل برسانند و بهترین کیفیت ممکن را به شما ارائه دهند. پزشک به احتمال زیاد ترکیبی از 3 دارو را توصیه می کند ، که باید تا پایان عمر هر روز از آنها استفاده کنید. شایع ترین انواع داروهای HIV عبارتند از: NNRTI ها ، NRTI ها و PI ها ، مهارکننده های ورود یا همجوشی و مهار کننده های اینتگراز.
مرحله 4. در صورت مشاهده عوارض جانبی درمان ، پزشک خود را مطلع سازید
متأسفانه داروهای HIV می توانند عوارض جانبی مختلفی داشته باشند که برخی از آنها ممکن است شدید باشند. در صورت مشاهده هر یک از این عوارض جانبی به پزشک خود اطلاع دهید. آنها ممکن است بتوانند داروهای شما را تنظیم کنند یا داروهای دیگر یا تغییرات رژیم غذایی را توصیه کنند که می تواند به کنترل عوارض جانبی کمک کند. شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از:
- خستگی
- تهوع ، استفراغ یا اسهال
- سردرد
- تب
- گرفتگی عضلات
- مشکل در خوابیدن
- سرگیجه
هشدار:
برخی از داروهای HIV می توانند اثرات طولانی مدت جدی تری بر سلامت داشته باشند ، مانند بیماری های قلبی ، آسیب کبد و کلیه و ضعیف شدن استخوان ها. با پزشک خود برای نظارت بر واکنش های شما نسبت به دارو همکاری نزدیک داشته باشید.
مرحله 5. با پزشک خود به ملاقات های پیگیری منظم بروید
در حالی که تحت درمان HIV هستید ، هر چند وقت یکبار به پزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت شما را زیر نظر داشته باشد و مطمئن شوید که داروهای شما به درستی کار می کند. وقتی به پزشک خود مراجعه می کنید ، در صورت ایجاد تغییر در وضعیت شما یا هر گونه سوال یا نگرانی ، به او اطلاع دهید.
- در صورت داشتن نگرانی یا تغییر علائم یا بدتر شدن علائم ، بین ملاقات های منظم با پزشک خود تردید نکنید.
- تعداد و نوع ملاقات های پزشکی که باید به آنها مراجعه کنید بستگی به عوامل مختلفی مانند سن ، جنس ، سلامت کلی ، عوامل خطر برای عوارض و مرحله عفونت شما دارد.
- به منظور اطمینان از اثربخشی داروهای خود ، پزشک آزمایشات منظم آزمایشگاهی را توصیه می کند. اینها شامل آزمایش RNA HIV (برای بررسی میزان ویروس در خون شما) و آزمایش شمارش سلول های CD4 می شود.
- با پیشرفت درمان ممکن است این آزمایشها کمتر تکرار شوند. به عنوان مثال ، شما باید هر 4-8 هفته پس از شروع درمان ، آزمایش بار ویروسی انجام دهید. هنگامی که بار ویروسی شما غیرقابل تشخیص می شود ، فقط هر 3-6 ماه یکبار به آزمایش نیاز دارید.
مرحله 6. در صورت بارداری به پزشک خود اطلاع دهید
زنان باردار مبتلا به HIV برای جلوگیری از انتقال ویروس به نوزاد نیاز به مراقبت ویژه دارند. اگر باردار هستید و HIV مثبت دارید ، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. آنها می توانند برای حفظ سلامت و سلامت شما و نوزاد در دوران بارداری و بعد از آن اقداماتی را انجام دهند. شما می توانید از نوزاد خود قبل و بعد از تولد با موارد زیر محافظت کنید:
- مصرف داروهای ضد رتروویروسی در دوران بارداری طبق تجویز پزشک.
- انجام سزارین به جای زایمان طبیعی.
- استفاده از شیر خشک برای تغذیه نوزاد به جای شیر دادن.
- 4 بار در روز تا 6 هفتهگی به نوزاد خود داروهای ضد رتروویروسی بدهید.
مرحله 7. به پیوستن به یک کارآزمایی بالینی توجه کنید
آزمایشات بالینی فرصت هایی را برای شما فراهم می کند تا درمان های جدید و تجربی HIV را امتحان کنید. حتی اگر مستقیماً از آزمایش استفاده نکنید ، مشارکت شما ممکن است در آینده به سایر افراد مبتلا به HIV کمک کند. از پزشک خود بپرسید آیا می تواند آزمایشات بالینی را در منطقه شما توصیه کند.
شما می توانید لیستی از آزمایشات بالینی مربوط به درمان HIV و عوارض مربوط به HIV/AIDS را در اینجا پیدا کنید:
روش 2 از 3: جلوگیری از عفونت های فرصت طلب
مرحله 1. واکسیناسیون خود را دنبال کنید
اگر HIV دارید ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر عفونت ها هستید. از آنجا که سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است ، این عفونت ها همچنین می توانند شما را در معرض خطر مشکلات جدی سلامتی قرار دهند. از پزشک خود در مورد دریافت واکسن برای محافظت از شما در برابر عفونت هایی مانند آنفولانزا ، ذات الریه و هپاتیت A و B سوال کنید.
هنگام دریافت واکسن ، مطمئن شوید که پزشک شما از ابتلای شما به HIV مطلع است. برخی از واکسن ها ، مانند آنهایی که حاوی نسخه های ضعیف ویروس زنده هستند ، برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند خطرناک است
مرحله 2. رابطه جنسی ایمن را تمرین کنید
داشتن رابطه جنسی ایمن نه تنها از شریک زندگی شما در برابر ابتلا به HIV محافظت می کند ، بلکه از ابتلا به سایر عفونت های مقاربتی (STIs) نیز جلوگیری می کند. برای محافظت از خود و شریک جنسی خود:
- هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم استفاده کنید. اگر به لاتکس حساسیت دارید ، کاندوم پلی اورتان را انتخاب کنید.
- تعداد افرادی را که با آنها رابطه جنسی دارید محدود کنید. اگر شریک جنسی زیادی دارید ، به احتمال زیاد بیماری مقاربتی را می گیرید یا به شخص دیگری می دهید.
- قبل از برقراری رابطه جنسی از نوشیدن الکل یا مصرف مواد مخدر خودداری کنید. استفاده از مواد مخدر یا الکل می تواند قضاوت شما را مختل کرده و احتمال تصمیم گیری های خطرناک شما را افزایش دهد (مانند استفاده نکردن از کاندوم).
- همیشه در هنگام فعالیت جنسی داروهای HIV خود را مصرف کنید. این امر باعث می شود احتمال عفونت به شریک زندگی شما کمتر شود و همچنین در برابر سایر عفونت ها آسیب پذیری کمتری خواهید داشت.
نکته:
اگر نگران انتقال عفونت HIV به شریک خود هستید ، در مورد دریافت نسخه دارویی پیشگیرانه از پزشک خود با او صحبت کنید. شریک زندگی شما می تواند از این دارو (که پیشگیری از قرار گرفتن در معرض آن یا PrEP نامیده می شود) استفاده کند تا احتمال ابتلای وی به این بیماری کمتر شود.
مرحله 3. از غذا و آب احتمالاً آلوده خودداری کنید
در صورت ابتلا به HIV ، احتمال زیاد عفونت های جدی ناشی از خوردن غذاهای آلوده به باکتری یا ویروس است. برای جلوگیری از این امر ، در مورد آنچه می خورید و می نوشید احتیاط کنید. مثلا:
- از خوردن غذاهای خام یا نیمه پخته خودداری کنید.
- از لبنیات و آب میوه های غیر پاستوریزه استفاده نکنید.
- از جوانه های خام مانند یونجه یا جوانه لوبیا دوری کنید.
- همیشه محصولات تازه را بشویید و مطمئن شوید که تجهیزات یا سطوحی که برای تهیه غذا استفاده می کنید به درستی تمیز شده اند.
- به جای آب لوله کشی یا آب مستقیم از منابع طبیعی مانند دریاچه ها یا نهرها آب تصفیه شده یا بطری بنوشید.
مرحله 4. هنگام تعامل با حیوانات خانگی مراقب باشید
داشتن HIV به این معنا نیست که شما باید از مزایای همراهی با حیوانات دست بکشید. با این حال ، باید مراقب باشید تا عفونت یا انگل احتمالی را از حیوانات خانگی خود نگیرید. همیشه بعد از دست زدن به حیوانات خانگی ، تمیز کردن قفس حیوانات یا تعویض بستر حیوانات ، دستان خود را کاملاً با آب گرم و صابون بشویید.
در صورت امکان ، از شخص دیگری در خانه خود بخواهید که به نظافت جعبه های زباله یا قفس حیوانات اهلی رسیدگی کند
مرحله 5. سوزن یا سایر تجهیزات تزریق را به اشتراک نگذارید
اگر از داروهای تفریحی یا هر نوع داروی دیگر یا دارویی که با سوزن تزریق می شود استفاده می کنید ، هرگز سوزن یا سرنگ خود را با شخص دیگری به اشتراک نگذارید. همیشه از سوزن و سرنگ جدید استفاده کنید.
به اشتراک گذاشتن سوزن ها می تواند شما را در خطر ابتلا به عفونت دیگری مانند هپاتیت قرار دهد. همچنین می تواند افراد دیگر را در خطر ابتلا به HIV از شما قرار دهد
روش 3 از 3: مدیریت وضعیت خود در خانه
مرحله 1. یک برنامه روزانه برای مصرف داروهای خود ایجاد کنید
وقتی HIV دارید ، بسیار مهم است که هر روز داروهای خود را مصرف کنید تا عفونت خود را تحت کنترل داشته باشید. کنار گذاشتن داروهای شما می تواند باعث بدتر شدن عفونت شما شود ، شما را در معرض انتقال ویروس به دیگران قرار دهد و خطر ابتلا به ویروس HIV مقاوم به دارو را افزایش دهد. روی توسعه یک روال معمول کار کنید تا به شما کمک کند تا دوزهای روزانه خود را حفظ کنید.
- سعی کنید داروهای خود را هر روز در یک زمان مشخص مصرف کنید. برای کمک به شما در این زمینه ، ممکن است زنگ هشدار را تنظیم کنید ، از برنامه یادآوری دارو استفاده کنید یا از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید به شما در یادآوری کمک کنند.
- اگر به هر دلیلی در پایبندی به روال دارویی خود مشکل دارید ، مانند مشکل در به خاطر سپردن مصرف قرص ، مشکل در بلع قرص ها ، یا مشکلات مالی که تأمین هزینه داروهای شما را مشکل می کند ، به پزشک خود اطلاع دهید. آنها می توانند در مورد نحوه مدیریت این مسائل به شما مشاوره دهند.
- هرگز داروهای خود را متوقف نکنید ، حتی اگر هیچ علائمی نداشته باشید یا آزمایشاتی نشان دهد که بار ویروسی شما قابل تشخیص نیست. همیشه قبل از هرگونه تغییر در روال دارویی خود با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 2. رژیم غذایی سالم داشته باشید
خوردن خوب می تواند سیستم ایمنی بدن شما را افزایش داده ، سطح انرژی شما را بالا ببرد و حتی برخی از عوارض جانبی شایع داروهای HIV را به حداقل برساند. به رژیم غذایی غنی از میوه و سبزیجات ، غلات کامل و پروتئین بدون چربی (مانند ماهی ، مرغ گوشت سفید و لوبیا) پایبند باشید.
اگر مطمئن نیستید که کدام غذاها برای شما سالم هستند ، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید
مرحله 3. در مورد آزمایش مکمل ها از پزشک خود سوال کنید
برخی مکمل های غذایی ممکن است در تسکین برخی از علائم HIV مفید باشد. قبل از استفاده از مکمل ها ، با پزشک خود مشورت کنید. برخی مکمل ها ممکن است با داروهای HIV شما تداخل بدی داشته باشند. مکمل های بالقوه مفید عبارتند از:
- استیل ال کارنیتین. این مکمل ممکن است به تسکین درد عصبی مرتبط با HIV کمک کند.
- پروتئین وی. پروتئین آب پنیر ممکن است به شما در افزایش وزن و کاهش اسهال کمک کند. همچنین شواهدی وجود دارد که می تواند تعداد سلول های CD4 T شما را افزایش دهد ، سلول های ایمنی که توسط عفونت HIV مورد حمله قرار گرفته اند.
هشدار:
برخی مکمل ها می توانند داروهای HIV شما را کم اثر کنند. اگر تحت درمان HIV هستید مکمل های سیر یا مخمر سنت جان را مصرف نکنید و قبل از مصرف مکمل های دیگر به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 4. با شبکه پشتیبانی خود تماس بگیرید
در حالی که HIV به لطف پیشرفت های کنونی در پزشکی بسیار بیشتر از گذشته قابل کنترل است ، اما هنوز می تواند از نظر روحی ، جسمی و مالی ویرانگر باشد. اگر در حال کنار آمدن با شرایط خود هستید ، برای حمایت از دوستان و خانواده خود تماس بگیرید. همچنین ممکن است از پیوستن به یک گروه پشتیبانی یا صحبت با یک مشاور بهره مند شوید.
