گذار از دانشکده پرستاری به سال اول شغل پرستاری یکی از هیجان انگیزترین و در عین حال چالش برانگیزترین دوره های حرفه پرستار است. نرخ فرسایش بالایی به دلایلی وجود دارد ، اما مهم نیست که کار چقدر سخت می شود ، راه هایی وجود دارد که می توان آن را از طریق آزمایش اولیه به پایان رساند. بین عادت به محیط جدید و پذیرفتن این که هنوز در فرآیند یادگیری هستید ، باید زمانی برای مراقبت از خود پیدا کنید. روشهای زیادی برای انجام این عمل متعادل کننده وجود دارد و به زودی ابزارهای بیشتری برای موفقیت در اولین سال پرستاری در اختیار خواهید داشت.
مراحل
روش 1 از 3: انتقال از دانشجوی پرستاری به پرستار
مرحله 1. مهارت هایی را که در مدرسه پرستاری آموخته اید به کار بگیرید
در حالی که باید بپذیرید که تفاوت زیادی بین مفهوم سازی یک وضعیت در کلاس و صحبت با یک بیمار وجود دارد ، فراموش نکنید که آمادگی خوبی دارید. به خود یادآوری کنید که اولین سال تحصیلی شما مربوط به گذر از دانش آموز به پرستار است.
برخلاف شرکت در امتحان در مدرسه ، استفاده از مهارت های پرستاری در محل کار به مهارت های بداهه نوازی و تفکر در حال حرکت نیاز دارد
مرحله 2. قبول کنید که همه چیز را فوراً نمی دانید
در حالی که دانشکده پرستاری اطلاعات مورد نیاز خود را برای پرستاری در اختیار شما قرار می دهد ، بسیاری از مهارت ها در سال اول تحصیل می شود ، بنابراین نباید به دلیل عدم تخصص در حال حاضر احساس ناکافی بودن کنید. با ذهنیت مبتدی به مسائل نزدیک شوید و سعی کنید سال اول خود را به عنوان یک تجربه یادگیری به خودی خود در نظر بگیرید.
حتی اگر دانش آموز ممتازی بودید ، از شما انتظار نمی رود که تمام پاسخ ها یا تمام اطلاعاتی را که یک پرستار با تجربه تر دارد ، داشته باشید
مرحله 3. گامی در جهت راحت بودن در کار تنهایی بردارید
بسیاری از کارهایی که یک پرستار انجام می دهد به صورت انفرادی انجام می شود ، به این معنی که یادگیری پذیرفتن اینکه شما یک کارگر ماهر و ماهر هستید یک گام ضروری برای احساس خانه در نقش شما به عنوان یک پرستار است.
- اعتماد به نفس شما با گذشت زمان بهبود می یابد ، اما عادت به خودمختاری و تنهایی نیازمند تلاش آگاهانه است تا به خودتان یادآوری کنید که تنها نیستید: محل کار شما مملو از سایر متخصصان آموزش دیده است که برای کمک به شما آمده اند.
- مقایسه خود با دیگران و تصور اینکه آنها نیز مانند شما در مبارزه نیستند ، خود ویرانگر است. سعی کنید دچار پارانوئید نشوید که دیگران کار بهتری از شما انجام می دهند.
مرحله 4. همکاران خود را بشناسید
در حالی که زمان زیادی به عنوان یک پرستار به تنهایی سپری می شود ، سازگاری با محیط بیمارستان یا کلینیک بدون آشنایی با همکاران شما دشوار است. شما باید سعی کنید هر روز با آنها گفتگو کنید.
- دیدن همکاران در خارج از محل کار نیز مهم است. بپرسید که آیا می توانید هنگام شنیدن رویدادهای خارج از محل کار به آنها بپیوندید و آنها را با پیشنهاداتی که به شما ارائه می دهد ، در میان بگذارید.
- علاوه بر دوستانه بودن با آنها ، مهم است که از تجربیات آنها درس بگیرید و به داستانها و بینش های آنها در مورد محل کار خود گوش دهید.
مرحله 5. به دنبال یک مربی باشید
معمولاً شما یک پیشگام دارید که به شما کمک می کند یاد بگیرید و به تنهایی وارد کار شوید. مطمئن شوید که از این فرصت برای پرسیدن سوالات و یادداشت برداری در مورد کارهایی که انجام می دهند استفاده می کنید ، بنابراین به خاطر می آورید که چگونه می توانید در آینده همه کارها را به درستی انجام دهید. اگرچه ممکن است یک منحنی یادگیری شدید باشد ، اما اگر صبور باشید و بر یادگیری مهارت های مناسب تمرکز کنید ، می توانید واقعاً موفق باشید.
مرحله 6. با قرار دادن بیماران خود در اولویت ، وظایف را اولویت بندی کنید
هنگامی که هرج و مرج پرستاری ایجاد می شود ، زمان خود را بر اساس نیازهای بیماران خود مدیریت کنید. در مواجهه همزمان با بیمارانی که به دنبال کمک هستند ، وضعیت را قضاوت کنید و به کسی که به نظر می رسد نیاز بیشتری دارد کمک کنید و بعداً به دیگری مراجعه کنید ، یا درخواست پشتیبان کنید.
- بگذارید گذشته به شما در انتخاب های آینده کمک کند. اگر با تصمیمات سخت فلج شده اید ، از تجربیات فزاینده خود استفاده کنید و آنچه را که به نظر می رسد انتخاب صحیح است در نظر بگیرید و سپس به آن پایبند باشید.
- اگر زمان به یک مسئله تبدیل شد ، سعی کنید به بهترین چیزهایی فکر کنید که وقت خود را صرف انجام هر ساعت کنید. تقسیم روز به تکه های کوچک می تواند به مدیریت بیشتر آن کمک کند.
روش 2 از 3: ادامه تحصیل در سال اول
مرحله 1. هر زمان که مطمئن نیستید س questionsالات خود را مطرح کنید
به ناچار س proceduresالاتی در مورد روش ها ، تداخل دارویی ، نحوه خوابیدن و هر چیز دیگری که شغل شما به دنبال دارد مطرح می شود. دیگران می فهمند که شما هنوز در حال یادگیری هستید و بسیار مهم است که بپذیرید که چیزی را نمی دانید ، به ویژه اگر بر رفاه بیمار تأثیر بگذارد.
- هرچه س questionsالات بیشتری بپرسید ، بیشتر خواهید آموخت و به عنوان یک پرستار رشد خواهید کرد.
- یادگیری اینکه کدام یک از مافوق و همکاران شما به انواع خاصی از س questionsالات پاسخ می دهند می تواند راه خوبی برای جلوگیری از خجالت یا شرمندگی از ندانستن چیزی باشد. اگر احساس می کنید با سوالات فردی را اذیت می کنید ، به یاد داشته باشید که او نیز باید یاد می گرفت.
مرحله 2. از اشتباهات خود درس بگیرید
هنگامی که همه چیز اشتباه پیش می رود ، مهم است که اشتباهات خود را به مافوق خود بپذیرید و از آنها کمک بخواهید ، و همچنین درس های خاصی از این تجربه بگیرید. پرسیدن آنچه در آینده می توانید انجام دهید تا از این اشتباه جلوگیری کنید ، به شما ابزارهایی می دهد که در آینده با آنها کار کنید و تمایل خود را برای رشد نشان دهید.
- کار شما به عنوان پرستار نیاز به صداقت و فروتنی زیادی دارد. پذیرفتن مسئولیت خطاهای خود و اجازه دادن به آنها برای راهنمایی انتخاب های آینده شما بخشی از کار است.
- هر روز در پایان نوبت کاری به روزنامه نگاری اختصاص دهید. مواردی را که خوب پیش رفتید ، آنچه از آنها آموخته اید و نحوه بهبود آنها برای دفعات بعدی را بنویسید.
مرحله 3. به صحبت های بیماران خود گوش دهید
بیماران شما نه تنها در مورد خودشان بلکه در مورد نیازها و تجربیات خود منبع ارزشمندی از دانش هستند. شما باید از بی اعتبار کردن آنها یا ناامید شدن از صداقت آنها در مورد نیازهای خود اجتناب کنید. به عنوان یک پرستار ، دانش شما نه تنها بالینی ، بلکه بین فردی است.
توجه و حضور در کنار بیماران به شما کمک می کند تا نحوه حمایت و مراقبت بهتر را بیاموزید
گام چهارم: دانشی را که در اطرافتان وجود دارد به کار بگیرید
در یک محیط پزشکی ، شما توسط افرادی با اطلاعات و مهارتهای فراوان احاطه شده اید. با تنظیم آنچه در اطراف شما می گذرد ، می توانید تقریباً به همان اندازه که برنامه درسی خود در دانشکده پرستاری به شما آموخته است ، بیاموزید.
- سعی کنید شرایط و بیماری هایی را که در طول روز مشاهده می کنید مطالعه کنید تا بتوانید درک بهتری از آنها داشته باشید.
- این به معنای استراق سمع یا نادیده گرفتن وظایف خود نیست ، بلکه توجه به مواردی است که افراد با تجربه بیشتر به شما کمک می کنند و در کارهای مشابه شما کار می کنند.
مرحله 5. به یاد داشته باشید که همکاران می توانند مربی باشند
سرنخ بگیرید و از کسانی که تجربه دارند ، پیروی کنید ، اما به طور کامل به آنها تکیه نکنید. این بدان معناست که هنگام صحبت کردن به آنها گوش دهید ، و هنگامی که نمی فهمید یا از استدلال آنها مطمئن نیستید ، س questionsال بپرسید.
روش 3 از 3: مراقبت از خود
مرحله 1. برای استراحت و استراحت وقت بگذارید
با شیفت های طولانی و روزهای کاری کامل ، از بین رفتن کار دشواری است. با این حال ، وقت گذاشتن منظم برای خود به جلوگیری از فرسودگی شغلی کمک می کند و به شما کمک می کند تا بهترین عملکرد خود را ادامه دهید. از استراحت های خود برای استراحت استفاده کنید ، وقتی به آنها دست می یابید ، نه برای رسیدن به محل کار.
- شما باید از زمان استراحت خود ، هم در زمان استراحت و هم در خانه ، برای تمرکز بر موارد خارج از پرستاری و محل کار خود استفاده کنید.
- کفش و لباس راحتی در شیفت خود بپوشید تا در طول روز احساس خستگی یا ناراحتی نکنید.
مرحله 2. بین شیفت ها به اندازه کافی بخوابید
چه شب کار کنید و چه شیفت روز ، خواب به شما کمک می کند تا از فرسودگی شغلی جلوگیری کرده و در هنگام کار هوشیار باشید و به یاد داشته باشید که کمبود خواب نه تنها برای شما مضر نیست ، بلکه برای بیماران خطرناک است.
- اگر فقط چند ساعت بین شیفت ها فاصله دارید ، چرت زدن بین آنها می تواند به شما کمک کند تا احساس سرزندگی بیشتری داشته باشید و از تار شدن دو شیفت با هم جلوگیری کنید.
- پرستاران شیفت شب می توانند روی پرده های سیاه و سفید سرمایه گذاری کنند تا ساعات روز برای خواب بیشتر مناسب باشد ، زیرا حتی کمی نور می تواند شما را از استراحت خوب باز دارد.
- در طول شیفت کاری خود از تکیه بر کافئین خودداری کنید زیرا می تواند شما را عصبی کرده و بعداً منجر به تصادف شود.
مرحله 3. زمانی برای مراقبت از بدن خود پیدا کنید
پرستاری شغلی است که تقریباً نیاز به حرکت مداوم در اطراف و راه رفتن در یک ساختمان گاه عظیم پزشکی دارد ، اما ورزش همچنان مهم است. قدم های کوچک ، مانند بالا رفتن از پله به جای آسانسور ، به شما کمک می کند تا خستگی روحی را دور نگه دارید ، مخصوصاً برای کارگران شیفت شب.
تناسب اندام چیزی بیشتر از ورزش کردن نیست. خوردن غذاهای سالم و هیدراته ماندن برای عملکرد خوب مغز و تصمیم گیری های شفاف ضروری است. با صرفنظر کردن از ناهار یا خوردن میان وعده های ناسالم پر از کربوهیدرات یا قندهای ساده ، چند دقیقه ایمنی دیگران را فدا نکنید
مرحله 4. با دوستان و عزیزان در ارتباط باشید
مهم نیست که چقدر از خانه یا دانشکده پرستاری فاصله دارید ، دوستان و خانواده شما با یک تماس تلفنی یا ویدئویی با شما فاصله دارند تا از شما حمایت کنند و به شما کمک کنند احساس رضایت کنید.
- دوستانی که پرستار هستند ، به احتمال زیاد در اولین سال های زندگی خود تجربه مشابهی را دارند ، بنابراین تماس با آنها باعث می شود احساس تنهایی کمتری داشته باشید. ایجاد سیستم حمایتی از همکاران و دوستان برای سرپا ماندن بسیار مهم است.
- اگر در یک تغییر غیر منتظره دچار وقفه شدید ، صحبت با کسی که می دانید به او اهمیت می دهد ، می تواند همه چیز را دوباره قابل کنترل کند.
مرحله 5. از فرصت های حمایتی و جلسات خبری استفاده کنید
کلینیک یا بیمارستان شما باید به طور منظم پشتیبانی ارائه دهد ، به ویژه در مواقع دشوار. این بسیار مهم است که به خود اجازه دهید زمانی را برای اطلاع رسانی و حمایت مربیان و همسالان خود اختصاص دهید.
جستجوی پشتیبانی نیز مهم است ، حتی زمانی که به طور مستقیم ارائه نمی شود
مرحله 6. تجربیات بد را با تجربیات خوب متصل کنید
انجام شیفت های بد و روزهای ناراحت کننده با آرامش از شما جلوگیری می کند. اگر یک تجربه منفی همه گیر به نظر می رسد ، خوبی هایی را که انجام داده اید به خاطر بسپارید و اجازه دهید تجربیات و خاطرات مثبت شما را در مسیر خود نگه دارد.
در حالی که حفظ نگرش مثبت مهم است ، بنابراین به خود فرصت دهید تا هنگام مرگ یا سایر فجایع در محل کار شما غمگین شده و احساس دلسوزی کنید
مرحله 7. اهداف خود را در چشم داشته باشید
آینده نگر بودن به جلوگیری از آشفتگی زندگی روزمره کمک می کند و شما را در نقش پرستار حفظ می کند. سعی کنید ارزش ها و اهداف آینده خود را ، چه حرفه ای و چه شخصی ، از دست ندهید.
