در حین وقوع یک فاجعه یا در یک ترومای آشفته ، گاهی حتی پس از معاینه اولیه ، صدمات از دست می رود. در حقیقت ، بین 2 تا 50 درصد از جراحات در بین آسیب های تهدید کننده زندگی و غیر تهدید کننده زندگی از بین می رود. صدمات ناشی از ضربه ناگهانی (مانند تصادفات رانندگی) و شرایطی که بیماران در طول امتحان اولیه بیهوش ، بیهوش و یا لوله گذاری شده بودند ، احتمالاً از آسیب ها غافل شده بودند. با این حال ، یک بررسی کامل ثانویه (و بررسی سوم) احتمال نادیده گرفتن آسیب ها را کاهش می دهد.
مراحل
قسمت 1 از 4: آماده سازی برای انجام یک نظرسنجی ثانویه
مرحله 1. بیمار را راحت کنید
اگر بیمار بیدار و هوشیار است ، به او توضیح دهید که قرار است چه کاری انجام دهید و چرا. از او بخواهید دردی را که احساس می کند توصیف کند. در حالی که مناطق مختلف مورد بررسی قرار می گیرند ، تمام لباس ها را بردارید و بیمار را با یک پتو (از نظر گرما و حیا) بپوشانید. اگر بیمار بیهوش است ، به دنبال پاسخ های غیر ارادی (مانند عدم وجود رفلکس ها یا سفت شدن شکم) و علائم صدمات اولیه (مانند تورم ، قرمزی ، پارگی یا بیماری جسمی) باشید.
متوجه شوید که نظرسنجی های ثانویه برای کودکان و بزرگسالان یکسان است. با این حال ، توجه داشته باشید که نوزادان نمی توانند با برخی از بخشهای ارزیابی (مانند آزمایش عصب جمجمه) همکاری کنند. تا جایی که می توانید انجام دهید
مرحله 2. بین بررسی های اولیه ، ثانویه و سوم تمایز قائل شوید
هنگام برخورد با ضربه ، یک رویکرد ساختارمند برای بررسی زخم ها مهم است. این رویکرد با یک بررسی اولیه آغاز می شود که هرگونه تهدید فوری برای زندگی را در چند دقیقه پس از ورود به خلیج تروما تشخیص داده و درمان می کند. سپس ، نظرسنجی ثانویه بیمار را از سر تا نوک پا بررسی می کند تا قبل از تصمیم گیری برای درمان ، تمام آسیب های احتمالی را تشخیص دهد. درمان سوم ارزیابی نهایی است که برای جراحات از دست رفته طراحی شده است.
از آنجا که بسیاری از بیماران ترومایی بلافاصله تحت عمل جراحی قرار می گیرند ، بیهوش هستند یا نمی توانند درد خود را بیان کنند ، یک نظرسنجی از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین ، گاهی اوقات علائم دیگری بعد از درمان بیمار برای جراحات اولیه ظاهر می شود
مرحله 3. برنامه ای برای بررسی تمام قسمت های بدن داشته باشید
برای جراحات نادیده گرفته شده ، باید به طور سیستماتیک هر سیستم و ناحیه ای از بدن را بررسی کنید. معمولاً ، شما با بررسي قسمت جلوي بيمار ، ورود بيمار به پهلوي جلوي وي و سپس بررسي پشت بيمار ، نظرسنجي ثانويه را آغاز مي كنيد. در حالت ایده آل ، چندین نفر باید در محافظت از ستون فقرات ، هنگامی که احتمال صدمه به ستون فقرات کم است ، بیمار را در پتو بچرخانند.
- اگر خود بیمار را روی برانکارد می گذارید ، لباس بیمار را در امتداد پشت او ببرید و ستون فقرات را در حین چرخاندن چوب اولیه نمایان کنید. این به شما این امکان را می دهد که به دنبال آسیب های پشت باشید و دیگر مجبور نخواهید بود بیمار را برای بررسی بعداً جابجا کنید.
- هنگام ارزیابی کمر بیمار ، دستکش بپوشید و فشار ملایم اما محکمی وارد کنید. این ممکن است به شما این امکان را بدهد که مناطق درد ، کبودی یا خونریزی را مشخص کنید.
- اگر مشکوک هستید که بیمار دچار ضایعه نخاعی شده است ، منتظر بمانید تا با اشعه ایکس مشخص شود شکستگی مهره وجود دارد یا خیر.
قسمت 2 از 4: بررسی قسمت جلویی (جلو) بیمار
مرحله 1. سر ، گوش ها ، چشم ها ، بینی و گلو را بررسی کنید
برای مشاهده هرگونه پارگی (بریدگی) ، جمع آوری خون یا کبودی به این مناطق نگاه کنید. در امتداد پل بینی احساس شکستگی کنید. دهان را باز کنید و فک را از نظر هم ترازی ، کلیک یا شکستگی بررسی کنید. به دنبال دندان های خرد شده یا از دست رفته و آسیب به زبان باشید. همچنین باید از نظر شکستگی و کبودی به استخوان گونه ها نگاه کنید. به مردمک چشم ها نگاه کنید تا اندازه آنها (بر حسب میلی متر) ، مساوی بودن آنها و اینکه آیا آنها در برابر نور واکنش نشان می دهند یا خیر.
هنگام بررسی دقیق باشید. به عنوان مثال ، شما می خواهید پشت گوش ها را برای کبودی و داخل مجاری گوش و سوراخ های بینی (با استفاده از اتوسکوپ یا حتی چراغ قلم و چشم های بدون کمک خود) برای خونریزی جستجو کنید
مرحله 2. یقه گردنی را دور گردن قرار دهید
تقریباً باید هنگام انجام یک بررسی ثانویه این کار را انجام دهید ، زیرا هنوز میزان آسیب های بیمار را نمی دانید. با توجه به سوراخ های یقه سخت ، در بسیاری از موارد زمانی که یقه هنوز روشن است ، می توان تغییر تراشه را تأیید کرد. حذف نکنید مگر اینکه مجبور باشید. نای را برای هر گونه جابجایی به چپ یا راست بررسی کنید. اگر مجبورید یقه دهانه رحم را بردارید (همچنین به عنوان پاکسازی ستون فقرات گردنی شناخته می شود) ، بیمار باید:
- هوشیار باشید.
- همکاری کنید.
- مانند شکستگی پا دچار هیچگونه آسیب حواس پرت نشوید.
- هوشیار باشید (تحت تأثیر مواد مخدر یا الکل نباشید).
- از لحاظ توسعه ای قادر به مشارکت در ارزیابی باشید.
- عدم گزارش درد پشت و گردن..
مرحله 3. قفسه سینه را بررسی کنید
اطمینان حاصل کنید که قفسه سینه متقارن است و به دنبال علائم کبودی یا ضربه (مانند پارگی ، زخم های تفنگ و زخم های خروجی) باشید. برای اطمینان از تنفس از هر دو طرف ، به ریه ها گوش دهید تا مطمئن شوید ریه سقوط نکرده است. برای صداهای دور یا خفه به قلب گوش دهید. این می تواند به این معنی باشد که مایع یا خون در اطراف کیسه قلب وجود دارد (نشان دهنده تامپوناد پریکارد).
مرحله 4. شکم را بررسی کنید
بدنبال کبودی و علائم کالن که تورم و کبودی در ناحیه شکم است (نشانه خونریزی ناشی از تزریق) باشید. احساس سفتی در شکم (سفت شدن عضلات) که می تواند نشان دهنده خونریزی داخلی و عفونت باشد. چهار انگشت شکم را با قرار دادن انگشتان یک دست در هر ربع ، و فشار دادن روی انگشتان خود با دست دیگر فشار دهید. با استفاده از هر دو دست انگشتان خود را به صورت چرخشی فشار دهید تا از نظر سفتی یا محافظت (فرار از درد) ارزیابی شود. همچنین هنگام برداشتن دست خود مراقب درد باشید. به صدای هجوم خون (کبودی) گوش دهید ، که می تواند به معنی اشک از ضربه باشد.
به علائم دیگر مانند درد هنگام ضربه زدن آرام به شکم توجه کنید. این طنین ممکن است به شدت دردناک باشد
مرحله 5. پیچ خوردگی بیضه (پیچ خوردگی) را در بیمار مرد بررسی کنید
ناحیه را احساس کنید تا مشخص شود بیضه ها پیچ خورده اند (پیچ خوردگی). انتهای فلزی چکش رفلکس را برداشته و آن را به آرامی در امتداد قسمت داخلی ران بکشید. هنگامی که این کار را انجام می دهید ، هر بیضه ای باید در کیسه بیضه بالا بیاید ، در صورتی که پیچ خوردگی بیضه وجود ندارد (آسیب تهدید کننده بیضه).
در این زمان شما همچنین می توانید پرینه را از نظر وجود هرگونه پارگی ، سوختگی یا جراحت بررسی کنید
مرحله 6. نواحی تناسلی و راست روده را در یک بیمار زن بررسی کنید
انگشت اشاره و میانی دستکش و روان شده را داخل واژن قرار دهید. در همان زمان ، با استفاده از دست مخالف ، قسمت پایینی شکم را فشار داده یا لمس کنید. شما در حال بررسی درد هستید با این حال ، اگر بیمار باردار است ، باید قبل از انجام معاینه داخلی با یک متخصص زنان و زایمان مشورت کنید زیرا ممکن است نیاز به سونوگرافی و نظارت بر جنین باشد.
در این زمان ، شما همچنین می توانید پرینه را از نظر وجود پارگی ، سوختگی یا آسیب دیدگی بررسی کنید
قسمت 3 از 4: انجام یک معاینه کامل مغز و اعصاب
مرحله 1. بررسی اولیه رفلکس های تاندون عمیق را انجام دهید
برای بررسی قدرت حرکتی ، حس و بازتاب اندام های فوقانی و تحتانی (بازوها و پاها) از چکش رفلکس استفاده کنید. اگر متوجه موارد غیرمعمول مانند کاهش این توانایی ها شدید ، با یک متخصص جراحی مغز و اعصاب مشورت کنید. اگر چیزی غیر معمول پیدا نکردید ، می توانید شروع به لمس هفت مهره گردنی در امتداد ستون فقرات کنید. هر گونه درد یا حساسیت را که روی هر یک از مهره ها قرار دارد بررسی کنید.
در صورت وجود درد ، از ستون فقرات گردن رحم اشعه ایکس بگیرید تا به دنبال شکستگی باشید. اگر اشعه ایکس شکستگی را نشان می دهد ، قبل از ادامه بررسی محدوده حرکتی ، با یک متخصص جراحی مغز و اعصاب مشورت کنید
مرحله 2. قدرت حرکتی یا عضلانی بیمار را ارزیابی کنید
قدرت عضلات را برای همه گروه های عضلانی اندام فوقانی و تحتانی ثبت کنید. قدرت را از فلج شل (0) به حالت عادی (5) با - و + برای نمرات بین آنها ارزیابی کنید. قدرت را از سمت چپ به سمت راست مقایسه کنید تا شرایط اولیه را برای بیمار مقایسه کنید. برای ارزیابی قدرت عضلات از نمرات زیر استفاده کنید:
- 1: انقباض ماهیچه اما بدون حرکت
- 2: حرکت کنید اما نمی توانید در برابر گرانش مقاومت کنید
- 3: حرکت اما به سختی می تواند در برابر جاذبه مقاومت کند
- 4: می تواند بر خلاف جاذبه حرکت کند اما نه قدرت معمولی
- 5: قدرت نرمال
مرحله 3. احساس پوست را بررسی کنید
برای تعیین لمس نرم ، یک پنبه را روی پوست بمالید ، با یک سواب نوک پنبه ای برای لمس کسل کننده ، و با قسمت تیز چوبی یک سواب پنبه شکسته برای تعیین لمس تیز. به بیمار بگویید که چشمان خود را ببندد و بین احساسات مختلف جایگزین شود تا ببیند آیا می تواند بین آنها تمایز قائل شود.
بعد ، ببینید آیا او می تواند بین یک مورد و دو موردی که او را لمس می کند تمایز قائل شود. دوباره چشم بیمار باید بسته شود. از او بپرسید "آیا شما دو نکته را احساس می کنید یا یک؟"
مرحله 4. اعصاب را آزمایش کنید
در مرحله بعد ، می توانید اعصاب بیمار را با استفاده از چند آزمایش ساده آزمایش کنید. اعصاب زیر باید آزمایش شوند:
- عصب بویایی: بپرسید آیا بیمار می تواند بو بگیرد (چیزی مانند صابون را امتحان کنید).
- عصب بینایی: از فوندوسکوپ برای بررسی قسمت داخلی چشم استفاده کنید. چراغ ها را خاموش کرده و به دنبال تار شدن دیسک بینایی (papilledema) باشید. این می تواند نشانه خونریزی در مغز باشد.
- اعصاب جمجمه: این امر به ویژه در صورت وجود ضربه سر بسیار مهم است.
- اعصاب حرکتی: مردمک ها را بررسی کنید تا ببینید که گرد هستند و نسبت به نور واکنش نشان می دهند. در حالی که انگشت خود را حرکت می دهید از بیمار بخواهید سرش را راست نگه دارد. او باید در حالی که فقط چشمانش را تکان می دهد ، مراقب باشد.
- عصب تروکلیرار: نگاه به سمت پایین و داخلی چشم ها را امتحان کنید.
- عصب سه قلو: با انگشت خود بیمار را به گونه ای لمس کنید.
- عصب ابدوسن: هنگامی که حرکات خارج چشمی چشم ها را در همه جهات (پهلو به پهلو ، بالا و پایین) بررسی می کنید ، این عصب را بررسی کنید.
- عصب صورت: از بیمار بخواهید لبخند بزرگی بزند یا چشمانش را محکم ببندد.
- عصب آکوستیک: با زمزمه در هر گوش ، شنوایی را بررسی کنید تا هرگونه نقص ظریف را برطرف کنید.
- گلوسوفارنکس و عصب واگ: از بیمار بخواهید مقدار کمی آب بنوشد و رفلکس گاز دهان را با فشار آورنده زبان آزمایش کند.
- عصب جانبی ستون فقرات: از بیمار بخواهید شانه هایش را بالا بکشد.
- عصب هیپوگلوسال: از بیمار بخواهید زبان خود را مستقیماً جلو و راست و چپ و راست را بیرون بیاورد و قدرت را در برابر گونه نشان دهد.
قسمت 4 از 4: بررسی قسمت خلفی (پشت) بیمار
مرحله 1. ورود به سیستم بیمار
شما به دو یا سه نفر احتیاج دارید تا به شما کمک کنند بیمار را به پشت بکشید. دستان خود را قبل از غلت زدن بشویید و به بیمار توضیح دهید که قصد دارید چه کاری انجام دهید (در صورت آگاهی). بیمار باید روی پتو دراز بکشد یا ملافه بچرخاند و دستان خود را روی سینه قرار دهد. همه شما باید پتو یا ملحفه را در کنار بیمار قرار دهید که از شما دورتر است. ملحفه را به تدریج به سمت خود و روی بیمار بکشید و او را به پشت برگردانید.
هنگامی که بیمار روی کمر است ، می توانید پوست را معاینه کنید. به دنبال هرگونه کبودی باشید که ممکن است نشان دهنده ضربه ، پارگی یا زخم گلوله باشد
مرحله 2. به پشت بیمار دسترسی پیدا کنید
از آنجایی که باید قبلاً ستون فقرات گردنی را بررسی کرده و پاکسازی کرده اید ، باید تک تک مهره های پشت را فشار دهید (لمس کنید). به طور خاص ، با لمس ستون فقرات قفسه سینه و کمر ، هر مهره ای را احساس درد کنید که ممکن است نشان دهنده شکستگی باشد.
- فراموش نکنید که هر قسمتی از سیستم اسکلتی عضلانی را که ممکن است قبلاً مورد بررسی قرار نداده اید ، بررسی کنید. به عنوان مثال ، می توانید از بیمار بخواهید انگشت شما را با دست چنگ زده و کنترل و قدرت حرکتی خود را بررسی کند ، و سپس از بیمار بخواهید بدون نگاه کردن به کدام انگشت دست خود به شما بگوید.
- طول بازوها و پاها را نیز تا انتهای انگشتان پا و انگشتان دست لمس کنید تا شکستگی های احتمالی احساس شود. شما همچنین می توانید این کار را هنگام بررسی لاگ ستون فقرات بیمار انجام دهید.
مرحله 3. به سراغ یک نظرسنجی سوم تروما (TTS) بروید
پس از تکمیل نظرسنجی های اولیه و ثانویه ، TTS انجام دهید. این معاینه گسترده باید ظرف 24 ساعت پس از بستری شدن بیمار انجام شود. یا این کار را زمانی انجام دهید که بیمار بیدار و هوشیار باشد تا در معاینه شرکت کند. شما باید نمودار پزشکی بیمار را که شامل تمام داده های آزمایشگاهی و رادیولوژی است دریافت کنید.
این اطلاعات با نظرات مشاوران ترکیب می شود تا برنامه مدیریت و مراقبت مختص بیمار تهیه شود
نکات
- در صورت مشکوک بودن به آسیب سر یا نخاع ، سر و گردن بیمار را بی حرکت کنید. در صورت عدم وجود مهاربند گردن یا وسایل موقت ، از فرد تماشا کننده بخواهید سر او را ثابت نگه دارد.
- در اسرع وقت برای کمک فوری پزشکی تماس بگیرید.
هشدارها
- سعی نکنید بیمار را که مشکوک به زخم سر یا ستون فقرات است جابجا کنید مگر اینکه برای حفظ جان ضروری باشد (خطر آتش سوزی یا ریزش آوار).
- هنگام معاینه بیمار از دستکش طبی استفاده کنید تا در صورت امکان از بیماری های منتقله از خون محافظت کنید.
- هیچ جسم نفوذی را از بدن بیمار خارج نکنید. برداشتن یک جسم خارجی می تواند باعث خونریزی غیرقابل کنترل (خونریزی) شود. از جسم در محل خود با بانداژ و پد گاز استفاده کنید تا از تکان خوردن و آسیب بیشتر به جراحت جلوگیری شود. صبر کنید تا بیمار به بیمارستان برسد تا در صورت امکان جسم را بردارید.
