بیماری تابشی پس از قرار گرفتن در معرض مقدار زیادی اشعه یونیزه کننده در مدت زمان کوتاه ایجاد می شود. علائم بیماری تشعشع عموماً به صورت قابل پیش بینی یا منظم ، اغلب پس از قرار گرفتن ناگهانی و غیرمنتظره در معرض سطوح بالای تابش ظاهر می شود. در اصطلاح پزشکی ، بیماری تابشی به عنوان سندرم تابش حاد ، مسمومیت با اشعه ، آسیب ناشی از اشعه یا سمیت ناشی از تابش شناخته می شود. علائم به سرعت ظاهر می شوند و به میزان قرار گرفتن در معرض آن مربوط می شوند. قرار گرفتن در معرض اشعه کافی برای ایجاد بیماری نادر است.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناخت علائم
مرحله 1. مراقب پیشرفت علائم باشید
به علائم ایجاد شده ، شدت و زمان آنها توجه کنید. پزشکان می توانند میزان قرار گرفتن در معرض اشعه را از زمان بندی و ماهیت علائم پیش بینی کنند. شدت علائم بسته به دوز تابش دریافتی و قسمتهایی از بدن که انتشارات را جذب کرده اند متفاوت خواهد بود.
- عوامل تعیین کننده در میزان بیماری اشعه عبارتند از: نوع قرار گرفتن در معرض ، قسمت های در معرض بدن ، مدت زمان قرار گرفتن در معرض ، قدرت تابش و میزان جذب بدن شما.
- سلولهای بدن شما که به اشعه حساس ترند شامل پوشش معده و روده و سلولهای موجود در مغز استخوان شما هستند که سلولهای خونی جدید تولید می کنند.
- میزان قرار گرفتن در معرض نمایش علائم است. علائم اولیه مربوط به دستگاه گوارش می تواند در عرض ده دقیقه ظاهر شود.
- اگر پوست به طور مستقیم در معرض آلودگی قرار گرفته باشد ، قرمزی ، بثورات و سوزش تقریباً بلافاصله شروع می شود.
مرحله 2. علائم را شناسایی کنید
هیچ راهی برای پیش بینی دوره دقیق رویداد قرار گرفتن در معرض تابش که منجر به بیماری تشعشع می شود وجود ندارد ، زیرا متغیرهای زیادی در آن دخیل هستند. تظاهرات علائم ، هر چند قابل پیش بینی است. درجه قرار گرفتن در معرض ، از خفیف تا بسیار شدید ، می تواند زمان بروز علائم را تغییر دهد. علائم زیر با بیماری اشعه سازگار است.
- تهوع و استفراغ
- سردرد
- تب
- سرگیجه
- بی نظمی
- ضعف و خستگی
- ریزش مو
- استفراغ خونین و مدفوع
- عفونت و ترمیم ضعیف زخم
- فشار خون پایین
مرحله 3. سطح نوردهی را در نظر بگیرید
چهار طبقه و محدوده قرار گرفتن در معرض آنها برای تشخیص سطوح شدت بیماری تشعشعی استفاده می شود. سطوح مبتنی بر قرار گرفتن ناگهانی در مدت زمان کوتاه است. شدت با توجه به میزان قرار گرفتن در معرض و شروع علائم مشخص می شود.
- شدت خفیف قرار گرفتن در معرض اشعه است که منجر به جذب 1 تا 2 واحد خاکستری بدن (Gy) می شود.
- شدت متوسطی پس از قرار گرفتن در معرض بدن ایجاد می شود که باعث جذب 2 تا 6 Gy می شود.
- قرار گرفتن در معرض شدید منجر به جذب در 6 تا 9 Gy می شود.
- قرار گرفتن در معرض شدید جذب در 10 Gy یا بالاتر است.
- پزشکان می توانند دوز جذب شده را با اندازه گیری زمان بین قرار گرفتن در معرض و اولین علائم تهوع و استفراغ اندازه گیری کنند.
- تهوع و استفراغ که در عرض ده دقیقه از قرار گرفتن در معرض شروع می شود ، قرار گرفتن در معرض بسیار شدید تلقی می شود. قرار گرفتن در معرض خفیف شامل شروع تهوع و استفراغ در عرض شش ساعت می شود.
مرحله 4. بدانید که اعداد به چه معنا هستند
میزان تابش اشعه به روش های مختلف اندازه گیری می شود. در ایالات متحده ، میزان بیماری تشعشعی به عنوان میزان تابش جذب شده توسط بدن توصیف می شود.
- انواع مختلف تشعشعات با استفاده از واحدهای مختلف اندازه گیری می شود و برای پیچیده تر شدن شرایط ، کشوری که در آن هستید ممکن است از واحد متفاوتی استفاده کند.
- در ایالات متحده ، تابش جذب شده در واحدهایی به نام خاکستری ، که به اختصار Gy نامیده می شود ، در rads یا rem اندازه گیری می شود. به طور کلی تبدیل ها به شرح زیر است: 1 Gy برابر 100 راد و 1 راد معادل 1 رم است.
- معادل باقی مانده برای انواع مختلف تابش همیشه آنطور که توضیح داده شد بیان نمی شود. اطلاعات ارائه شده در اینجا شامل عوامل اصلی تبدیل است.
مرحله 5. روش قرار گرفتن در معرض را بشناسید
دو نوع نوردهی ممکن است ؛ تابش و آلودگی تابش شامل قرار گرفتن در معرض امواج تابش ، انتشارات یا ذرات است ، در حالی که آلودگی شامل تماس مستقیم با گرد و غبار یا مایع رادیواکتیو است.
- بیماری تشعشعی حاد فقط با تابش ایجاد می شود. ممکن است در تماس مستقیم بوده و همچنین تابش را تجربه کرده باشید.
- آلودگی اشعه منجر به جذب مواد رادیواکتیو از طریق پوست و انتقال آن به مغز استخوان می شود که می تواند منجر به مشکلات سلامتی مانند سرطان شود.
مرحله 6. علل احتمالی را در نظر بگیرید
بیماری تابشی ممکن است اما بعید است و حوادث واقعی نادر است. قرار گرفتن در معرض اشعه ناشی از تصادف در محل کار که از اشعه استفاده می کند می تواند باعث بیماری تشعشع شود. به طور بالقوه ، یک فاجعه طبیعی که یکپارچگی ساختار حاوی تابش قوی مانند نیروگاه هسته ای را تغییر دهد ، ممکن است.
- بلایای طبیعی ، مانند زلزله یا طوفان ، می تواند به طور کامل به یک تاسیسات هسته ای آسیب برساند و باعث انتشار موضعی اشعه های خطرناک شود. اگرچه این نوع آسیب ساختاری بعید است.
- یک اقدام جنگی که شامل استفاده از سلاح هسته ای می شود می تواند باعث قرار گرفتن گسترده در معرض بیماری تشعشع شود.
- حمله تروریستی با استفاده از بمب های کثیف می تواند باعث تشعشع افراد در مجاورت آن شود.
- سفرهای فضایی خطرات مربوط به تابش اشعه را در پی دارد.
- در صورت امکان ، بسیار بعید است که قرار گرفتن در معرض وسایلی که برای اهداف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند ، منجر به ایجاد بیماری تشعشعی شود.
- انرژی هسته ای در اطراف ما وجود دارد. اقدامات حفاظتی برای محافظت از مردم در برابر تماس تصادفی وجود دارد.
قسمت 2 از 3: مقایسه انواع تابش
مرحله 1. انواع تشعشعات را مشخص کنید
تابش در همه جا در اطراف ما است. برخی به شکل موج و برخی به صورت ذرات. اشعه می تواند مورد توجه قرار نگیرد و به هیچ وجه خطری ایجاد نکند ، در حالی که سایر اشکال در صورت قرار گرفتن در معرض خطر هستند. دو نوع تشعشع و چهار نوع اصلی انتشار از تابش وجود دارد.
- دو شکل تابش یونیزه کننده و غیر یونیزه کننده است.
- چهار نوع رایج از انتشارات رادیواکتیو شامل ذرات آلفا ، ذرات بتا ، اشعه گاما و اشعه X است.
مرحله 2. مزایای تابش یونیزان را بشناسید
ذرات تابش یونیزه می توانند انرژی زیادی را حمل کنند. این ذرات هنگام تماس با سایر ذرات باردار باعث تغییراتی می شوند. این همیشه چیز بدی نیست.
- تابش یونیزه کننده همچنین برای ایجاد ایمن اشعه ایکس قفسه سینه یا سی تی اسکن استفاده می شود. قرار گرفتن در معرض اشعه برای استفاده به عنوان کمک تشخیصی ، مانند اشعه ایکس و سی تی اسکن ، محدودیت مشخصی ندارد.
- طبق دستورالعمل های منتشر شده توسط حوزه مطالعاتی چند رشته ای که به عنوان آزمایش غیر مخرب یا NDT شناخته می شود ، 0.05 rem در سال به عنوان محدودیتی برای قرار گرفتن در معرض استفاده از تجهیزات پزشکی توصیه می شود.
- اگر به طور معمول در معرض اشعه به عنوان روشی برای درمان بیماری هایی مانند سرطان قرار بگیرید ، پزشک ممکن است محدودیت هایی را تعیین کند یا بیماری شما را تعیین کند.
مرحله 3. متوجه شوید که تابش غیر یونیزه کننده بی خطر است
اشعه غیر یونیزان هیچ آسیبی نمی رساند و در مواردی که روزانه با آنها تماس می گیرید استفاده می شود. اجاق مایکروویو ، توستر با حرارت مادون قرمز ، کود چمن ، آشکارساز دود در خانه و تلفن همراه شما نمونه هایی از تشعشعات غیر یونیزه کننده هستند.
- اقلام غذایی معمولی ، مانند آرد گندم ، سیب زمینی سفید ، گوشت خوک ، میوه ها و سبزیجات ، طیور و تخم مرغ ، به عنوان آخرین مرحله قبل از ظاهر شدن در مغازه خواربار ، با اشعه غیر یونیزه تابش می شوند.
- آژانس های معتبر و معتبری مانند مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها و انجمن پزشکی آمریکا از روش هایی استفاده می کنند که برای تاباندن مواد غذایی به کنترل باکتری ها و انگل هایی که در صورت مصرف خطرناک هستند کمک می کند.
- آشکارساز دود شما با انتشار مداوم سطح پایینی از تابش غیر یونیزه کننده از شما در برابر آتش محافظت می کند. وجود دود جریان را مسدود کرده و به آشکارساز دود شما می گوید که زنگ خطر را به صدا در آورد.
مرحله 4. انواع انتشارات رادیواکتیو را بشناسید
اگر در معرض تشعشعات یونیزان قرار گرفته اید ، انواع انتشارات موجود بر سطح بیماری شما ممکن است یا ممکن است تجربه نکنید. چهار نوع رایج انتشار شامل ذرات آلفا ، ذرات بتا ، اشعه گاما و اشعه ایکس است.
- ذرات آلفا خیلی دور نمی روند و در عبور از هر چیزی با ماده مشکل دارند. ذرات آلفا تمام انرژی خود را در یک منطقه کوچک آزاد می کنند.
- ذرات آلفا در نفوذ به پوست مشکل دارند ، اما اگر در پوست نفوذ کنند ، می توانند صدمات زیادی وارد کرده و بافتها و سلولهای مجاور را از بین ببرند.
- ذرات بتا می توانند بیشتر از ذرات آلفا حرکت کنند ، اما همچنان در نفوذ به پوست یا لایه های لباس مشکل دارند.
- ذرات بتا شبیه ذرات آلفا هستند از این نظر که اگر در داخل باشند می توانند آسیب بیشتری به بدن وارد کنند.
- اشعه گاما با سرعت نور حرکت می کند و بسیار راحتتر از مواد و بافت پوست نفوذ می کند. اشعه گاما خطرناک ترین شکل تابش است.
- اشعه ایکس همچنین با سرعت نور حرکت می کند و می تواند از طریق پوست نفوذ کند. این همان چیزی است که آنها را در پزشکی تشخیصی و برخی از کاربردهای صنعتی مفید می کند.
قسمت 3 از 3: درمان بیماری تابشی
مرحله 1. به دنبال مراقبت های فوری پزشکی باشید
با 911 تماس بگیرید و بلافاصله خود را از منطقه خارج کنید. منتظر بروز علائم نباشید. اگر می دانید که در معرض تابش یونیزه قرار گرفته اید ، سریعترین راه ممکن را برای درمان دنبال کنید. اشکال خفیف تا متوسط بیماری تابش را می توان درمان کرد. اشکال شدیدتر معمولاً کشنده هستند.
- اگر فکر می کنید در معرض یک دوز تابش قرار گرفته اید ، تمام لباس و موادی را که در آن زمان پوشیده بودید بردارید و در کیسه پلاستیکی قرار دهید.
- بدن خود را در اسرع وقت با آب و صابون بشویید. پوست را اسکراب نکنید. این ممکن است باعث تحریک یا شکستن پوست شود که می تواند منجر به جذب سیستمیک هرگونه تابش باقی مانده از سطح پوست شود.
مرحله 2. سطح قرار گرفتن در معرض را تعیین کنید
درک نوع تشعشع یونیزه در محل قرار گرفتن در معرض و میزان جذب بدن شما عوامل کلیدی در تشخیص میزان شدت است.
- اهداف درمان بیماری اشعه شامل اجتناب از هرگونه آلودگی بیشتر ، درمان فوری ترین مشکلات تهدید کننده زندگی ، کاهش علائم و مدیریت درد است.
- کسانی که از قرار گرفتن در معرض خفیف تا متوسط رنج می برند و تحت درمان قرار می گیرند ، اغلب بهبودی کامل دارند. برای افرادی که از قرار گرفتن در معرض تابش جان سالم به در می برند ، سلولهای خونی بعد از چهار تا پنج هفته شروع به پر شدن می کنند.
- قرار گرفتن در معرض شدید و بسیار شدید منجر به مرگ از دو روز تا دو هفته پس از قرار گرفتن در معرض می شود.
- در بیشتر موارد ، علت مرگ ناشی از بیماری اشعه به دلیل خونریزی داخلی و عفونت است.
مرحله 3. دریافت داروهای تجویزی
اغلب ، علائم بیماری تابشی را می توان به طور م inثر در محیط بیمارستان مدیریت کرد. روش درمان شامل حفظ هیدراتاسیون ، کنترل پیشرفت پیشرونده علائم ، جلوگیری از عفونت و اجازه بهبود بدن است.
- آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت هایی که بیشتر در افراد مبتلا به بیماری تشعشعی ایجاد می شوند تجویز می شوند.
- از آنجایی که مغز استخوان به اشعه حساس است ، داروهای خاصی برای رشد سلول های خونی به شما تجویز می شود.
- درمان ممکن است شامل استفاده از فرآورده های خونی ، عوامل تحریک کننده مستعمرات ، پیوند مغز استخوان و پیوند سلول های بنیادی باشد. در برخی موارد ، تزریق خون و/یا پلاکت ممکن است به ترمیم مغز استخوان آسیب دیده کمک کند.
- کسانی که تحت درمان قرار می گیرند معمولاً جدا از دیگران نگهداری می شوند تا از عفونت جلوگیری شود. ویزیت گاهی محدود می شود تا از تغییر آلودگی با عوامل عفونی کاسته شود.
- بسته به نوع خاصی از ذرات تشعشع یا انتشارات مربوطه ، داروهایی برای کمک به آسیب اندام های داخلی موجود است.
مرحله 4. انتظار مراقبت حمایتی را داشته باشید
مدیریت علائم بخشی از درمان است ، اما برای افرادی که دوزهای بالا ، بیشتر از 10 Gy دریافت کرده اند ، اهداف درمانی این است که فرد را تا حد ممکن راحت کند.
- نمونه هایی از مراقبت های حمایتی شامل مدیریت درد تهاجمی و داروهای ارائه شده برای علائم مداوم مانند تهوع و استفراغ است.
- مراقبت شبانی و مشاوره روانشناسی ممکن است در دسترس باشد.
مرحله 5. بر سلامت خود نظارت کنید
افرادی که در معرض یک رویداد تشعشعی قرار می گیرند و به بیماری تشعشعی مبتلا می شوند ، سالها بعد بیشتر از حد معمول به مشکلات سلامتی از جمله سرطان مبتلا می شوند.
- یک دوز واحد ، سریع و زیاد برای کل بدن می تواند کشنده باشد. قرار گرفتن در معرض دوز یکسان در طول یک هفته یا ماه می تواند با میزان بقا خوب درمان شود.
- مطالعات روی حیوانات نشان می دهد که تابش شدید می تواند منجر به نقایص مادرزادی ناشی از تابش سلول های باروری شود. در حالی که ممکن است بیماری تشعشعی با ایجاد تخمک ، اسپرم و تغییرات ژنتیکی مشکلاتی ایجاد کند ، این تأثیرات در انسان اثبات نشده است.
مرحله 6. قرار گرفتن در معرض خود را در محل کار خود پیگیری کنید
استانداردهای تعیین شده توسط OSHA دستورالعمل هایی را برای شرکت ها و تأسیساتی که از تجهیزات مربوط به اشعه یونیزان استفاده می کنند ، ارائه می دهد. انواع زیادی از تشعشعات فراتر از آنچه در اینجا مورد بحث قرار گرفته است ، و همچنین بسیاری از کاربردهای ایمن در جهان ما وجود دارد که ما هر روز به آنها وابسته هستیم.
- کارگرانی که به عنوان بخشی از مشاغل خود در معرض تابش قرار می گیرند ، اغلب باید از نشان هایی استفاده کنند که مقدار تجمعی را رعایت کنند.
- کارگران مجاز نیستند پس از رسیدن به محدودیت های شرکت یا دولت در وضعیت خطر قرار گیرند ، مگر اینکه وضعیت فوق العاده اعلام شده باشد.
- استانداردهای قرار گرفتن در معرض اشعه در محل کار در ایالات متحده محدودیتی را در 5 rem در سال تعیین می کند. در شرایط اضطراری ، این سطوح به 25 rem در سال افزایش می یابد ، که هنوز در محدوده قرار گرفتن در معرض خطر در نظر گرفته می شود.
- همانطور که بدن شما در معرض تابش قرار می گیرد ، امکان بازگشت به همان محیط کار وجود دارد. هیچ دستورالعمل و شواهد کمی وجود ندارد که نشان دهد ممکن است خطرات سلامتی آینده در ارتباط با چنین مواجهه های مکرر وجود داشته باشد.
