شایع ترین عارضه سکته مغزی ضعف عضلانی و کاهش کنترل بر قسمت آسیب دیده بدن است. در نتیجه ، بازماندگان سکته مغزی اغلب با فیزیوتراپیست ها همکاری می کنند تا با انجام برنامه های ورزشی ، کنترل و قدرت را بازیابی کنند. به این ترتیب ، بیمار می تواند مهارت های لازم برای مقابله با از دست دادن حرکات خاص بدن را بیاموزد و امیدوارم مقدار مشخصی از قدرت و حرکت را به دست آورد.
مراحل
قسمت 1 از 6: تمرینات بازیابی سکته مغزی برای شانه ها
مرحله 1. تمریناتی را انجام دهید که به تثبیت شانه شما کمک می کند
این تمرین ماهیچه های مسئول تثبیت شانه را تقویت می کند. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- به پشت دراز بکشید و بازوها را در کنار خود قرار دهید.
- آرنج خود را صاف نگه دارید. بازوی آسیب دیده را تا سطح شانه بالا ببرید و دست را به سمت سقف بکشید.
- در حالی که تیغه شانه را از روی زمین برداشته اید ، دست خود را به سمت سقف بلند کنید.
- 3 تا 5 ثانیه در این حالت بمانید و سپس استراحت کنید و اجازه دهید تیغه شانه به زمین برگردد.
- حرکت آهسته را به آرامی 10 بار تکرار کنید. (می توانید آن را تا هر تعداد که می توانید انجام دهید افزایش دهید)
- بازوی پایین را برای استراحت در کنار خود قرار دهید.
مرحله 2. تمرینی را امتحان کنید که شانه های شما را تقویت کند
این تمرین ماهیچه های شانه را تقویت می کند ، از جمله آنهایی که آرنج را صاف می کنند. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- در حالی که به پشت دراز کشیده اید ، یک سر نوار کش دار را در هر یک از دستان خود بگیرید. اطمینان حاصل کنید که کشش کافی برای ایجاد مقاومت ایجاد کنید.
- برای شروع ، هر دو دست خود را در کنار مفصل ران قرار دهید و آرنج ها را صاف نگه دارید.
- بازوی آسیب دیده را در جهت مورب به سمت بالا حرکت دهید و در حالی که به پهلو رسیده و آرنج را صاف نگه دارید. بازو بدون آسیب باید در طول تمرین در کنار شما باشد.
- در طول تمرین ، مطمئن شوید که نوار را بکشید تا مقاومت ایجاد کند.
مرحله 3. حرکت شانه خود را تقویت کنید
این تمرین حرکت شانه را تقویت می کند. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- به پشت روی یک سطح سفت دراز بکشید. انگشتان خود را با دستهایی که روی شکم قرار گرفته اند ، در هم قرار دهید.
- در حالی که آرنج ها را صاف نگه داشته اید ، به آرامی بازوهای خود را تا سطح شانه بالا بیاورید.
- دست ها را به حالت استراحت روی شکم برگردانید.
مرحله 4. حرکت شانه خود را حفظ کنید
این تمرین به حفظ حرکت شانه کمک می کند (ممکن است برای کسانی که در تخت در تخت خوابیدن مشکل دارند مفید باشد). می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکی صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- به پشت روی یک سطح سفت دراز بکشید. انگشتان خود را در هم قرار دهید و دست ها را روی شکم قرار دهید.
- در حالی که آرنج ها را صاف می کنید ، به آرامی دستان خود را مستقیماً روی سینه بالا بیاورید.
- به آرامی دست ها را به یک طرف و سپس طرف دیگر حرکت دهید.
- آرنج ها را خم کرده و دست ها را به حالت استراحت بر روی شکم بازگردانید.
قسمت 2 از 6: تمرینات بازیابی سکته مغزی برای آرنج ، دست و مچ دست
مرحله 1. برای صاف کردن آرنج ، یک تمرین را انجام دهید
این تمرین ماهیچه های آرنج را صاف می کند. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- به پشت دراز بکشید و بازوها را در دو طرف قرار دهید و یک حوله رول شده را زیر آرنج آسیب دیده قرار دهید.
- آرنج آسیب دیده را خم کرده و دست را به سمت شانه حرکت دهید. آرنج را روی حوله قرار دهید.
- 10 ثانیه نگه دارید.
- آرنج را صاف کرده و 10 ثانیه نگه دارید.
- به آرامی 10 تا 15 بار تکرار کنید.
مرحله 2. آرنج خود را صاف کنید
این تمرین ماهیچه های آرنج را تقویت می کند (به بلند شدن از حالت خوابیده کمک می کند). می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- روی یک سطح محکم بنشینید. ساعد آسیب دیده را صاف روی سطحی قرار دهید که کف دست رو به پایین باشد. یک بالش محکم زیر آرنج قرار دهید.
- وزن خود را به آرامی به آرنج خم شده متمایل کنید. ممکن است برای حفظ تعادل به شخصی نیاز داشته باشید که به شما کمک کند.
- در حالی که آرنج را صاف می کنید و راست می نشینید ، دست خود را به سمت سطح تکیه گاه فشار دهید.
- به آرامی اجازه دهید آرنج خم شود در حالی که ساعد را به سطح تکیه گاه باز می گردانید.
مرحله 3. تمریناتی را انجام دهید که روی دست ها و مچ دست متمرکز است
این تمرینات قدرت و دامنه حرکتی مچ را بهبود می بخشد. می توانید این تمرینات را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید. اینها هستند:
- تمرین 1: وزنه ها را در هر دو دست نگه دارید. آرنج ها را با زاویه 90 درجه خم کنید. کف دست ها را 10 مرتبه بالا و پایین کنید.
- تمرین 2: وزنه ها را در هر دو دست نگه دارید. آرنج ها را با زاویه 90 درجه خم کنید. مچ ها را بالا و پایین ببرید در حالی که آرنج ها ثابت هستند. 10 بار تکرار کنید.
قسمت 3 از 6: تمرینات بازیابی سکته مغزی برای لگن
مرحله 1. کنترل مفصل ران خود را بهبود بخشید
این تمرین کنترل ران را بهبود می بخشد. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- با پای صاف روی زمین شروع کنید و پای آسیب دیده را خم کنید.
- پای آسیب دیده را بلند کرده و پای آسیب دیده را از پای دیگر عبور دهید.
- پای آسیب دیده را بالا بیاورید و در حالیکه وضعیت مرحله 2 را از سر گرفته اید ، از حالت کراس خارج کنید.
- مراحل عبور و عبور از چرخه را 10 بار تکرار کنید.
مرحله 2. به طور همزمان روی کنترل مفصل ران و زانو کار کنید
این تمرین کنترل ران و زانو را تقویت می کند. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- کار را با خم شدن زانوها و استراحت پا روی زمین شروع کنید.
- پاشنه پای آسیب دیده را به آرامی به سمت پایین بکشید تا پا راست شود.
- هنگام بازگشت به حالت اولیه ، پاشنه پای آسیب دیده را به آرامی روی زمین بیاورید. در طول تمرین پاشنه پا را در تماس با زمین نگه دارید.
قسمت 4 از 6: تمرینات بازیابی سکته مغزی برای زانوها و پاها
مرحله 1. یک تمرین را امتحان کنید که به شما کمک می کند زانوها را کنترل کنید
این تمرین باعث کنترل حرکت زانو برای راه رفتن می شود. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- در جهت بی ثبات دراز بکشید و زانو را در پایین خم کنید تا ثبات داشته باشد و بازوی آسیب دیده برای حمایت در جلو قرار گیرد.
- با شروع پای آسیب دیده ، زانوی آسیب دیده را خم کرده و پاشنه پا را به سمت باسن بیاورید. به حالت صاف برگردید.
- در حالی که ران را صاف نگه داشته اید ، زانو را خم و راست کنید.
مرحله 2. برای توسعه یک تکنیک راه رفتن خوب ، یک تمرین را انجام دهید
این باعث تغییر وزن و کنترل روش صحیح راه رفتن می شود. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- با خم شدن زانوها شروع کنید ، پاها را روی زمین قرار دهید و زانوها به هم نزدیک شوند.
- باسن را از روی زمین بلند کنید.
- به آرامی باسن را به طرف دیگر بچرخانید. به مرکز برگردید و باسن را روی زمین قرار دهید.
- حداقل 30 ثانیه استراحت کنید و حرکت را تکرار کنید.
مرحله 3. با این تمرین تعادل خود را بهبود بخشید
این امر تعادل ، کنترل و تغییر وزن را برای آمادگی برای فعالیت های پیاده روی بهبود می بخشد. می توانید این تمرین را 2 تا 3 بار در روز (یکبار صبح ، بعد از ظهر و هنگام خواب) انجام دهید.
- با قرار دادن خود روی دست و زانو شروع کنید. وزن را به طور مساوی در هر دو دست و پا تقسیم کنید.
- خود را در جهت مورب حرکت دهید ، به سمت پاشنه راست برگردید. سپس ، تا آنجا که به جلو به سمت چپ حرکت می کنید.
- حرکت را 10 بار تکرار کنید. به آرامی تا آنجا که ممکن است در هر جهت تکان دهید.
- بازگشت به مرکز.
- خود را در جهت مورب به سمت راست حرکت دهید. به آرامی تا آنجا که ممکن است در هر جهت عقب بروید.
قسمت 5 از 6: درمان اسپاسم
مرحله 1. درک کنید که درمان اسپاستیک قبل از انجام تمرینات ریکاوری مهم است
قبل از انجام هرگونه تمرینات بازیابی سکته مغزی ، پزشکان توصیه می کنند ابتدا علائم اسپاسم را درمان کنند.
- اسپاسم باعث سفت شدن ماهیچه ها ، ناتوانی در کشش ، درد یا درد شدید ، ناهنجاری در وضعیت بدن و حرکت غیرقابل کنترل می شود. اسپاستیسیته معمولاً در اثر آسیب به قسمتی از مغز (در نتیجه خونرسانی ناکافی) یا نخاعی که حرکت ارادی را کنترل می کند ، ایجاد می شود.
- اگر داروهای تجویز شده به بیمار اسپاسم را تسکین دهد ، قسمت بدن آسیب دیده می تواند قدرت طبیعی و دامنه حرکتی خود را بازیابد.
مرحله 2. باکلوفن (Lioresal) را مصرف کنید
این دارو بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد. با کاهش اسپاسم ، گرفتگی و درد ماهیچه ها را شل می کند و دامنه حرکتی را بهبود می بخشد.
برای بزرگسالان ، دوز نگهدارنده باکلوفن 40-80 میلی گرم در روز در 4 دوز تقسیم شده است
مرحله 3. در مورد تیزانیدین هیدروکلراید (Zanaflex) با پزشک خود صحبت کنید
این دارو تکانه های عصبی مغز را که باعث اسپاسم می شود ، مسدود می کند.
- اثربخشی دارو فقط برای مدت کوتاهی دوام می آورد ، بنابراین توصیه می شود از آن فقط در مواقع مورد نیاز برای تسکین ناراحتی شدید یا هنگامی که برای تکمیل برخی فعالیت ها نیاز است استفاده کنید.
- دوز شروع ایده آل 4 میلی گرم هر 6 تا 8 ساعت است. دوز نگهدارنده 8 میلی گرم هر 6 تا 8 ساعت است (drugs.com).
مرحله 4. مصرف بنزودیازپین ها (والیوم و کلونوپین) را در نظر بگیرید
این دارو بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد ، ماهیچه ها را شل کرده و اسپاسم را برای مدت کوتاهی کاهش می دهد.
دوز خوراکی متفاوت است زیرا بنزودیازپین ها در بسیاری از نام های عمومی موجود است. برای تجویز مناسب با پزشک خود مشورت کنید
مرحله 5. سعی کنید از دانترولن سدیم (دانتریوم) استفاده کنید
این دارو سیگنال هایی را که باعث انقباض ماهیچه ها می شوند و تون عضلات را کاهش می دهد ، مسدود می کند.
دوز توصیه شده از 25 میلی گرم تا حداکثر دوز 100 میلی گرم سه بار در روز متغیر است
مرحله 6. تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس)
تزریق بوتاکس به انتهای عصبی متصل می شود و مانع انتشار ترانسمیترهای شیمیایی می شود که به مغز سیگنال می دهند تا انقباض ماهیچه را فعال کند. این از اسپاسم عضلات جلوگیری می کند.
حداکثر دوز بوتاکس کمتر از 500 واحد در هر ویزیت است. تزریق بوتاکس مستقیماً در عضلات آسیب دیده انجام می شود
مرحله 7. در مورد تزریق فنل با پزشک خود مشورت کنید
فنول هدایت عصبی را که باعث اسپاسم می شود ، از بین می برد. این تزریق مستقیماً در عضلات آسیب دیده یا در ستون فقرات انجام می شود.
دوز بسته به سازنده ممکن است متفاوت باشد. برای تجویز مناسب با پزشک خود مشورت کنید
قسمت 6 از 6: درک مزایای ورزش
مرحله 1. درک کنید که ورزش می تواند جریان خون شما را بهبود بخشد
تمرینات بازیابی سکته مغزی با بهبود جریان خون در قسمت های مختلف بدن ، تشکیل لخته خون را به حداقل می رساند. همچنین از بروز آتروفی عضلات (شرایطی که در آن عضلات تجزیه می شوند ، ضعیف می شوند و اندازه آنها کاهش می یابد) جلوگیری می کند.
- در بیماران سکته مغزی ، آتروفی عضلانی شایع است زیرا از ناحیه آسیب دیده اغلب استفاده نمی شود و برای مدت طولانی بی حرکت می ماند. بی تحرکی فیزیکی علت اصلی آتروفی عضلات است.
- تمرینات و حرکات عضلانی باعث گردش خون خوب و توزیع اکسیژن در ناحیه آسیب دیده می شود ، بنابراین ترمیم بافت آسیب دیده را تسریع می کند.
مرحله 2. بدانید که تمرینات می توانند توده عضلانی شما را پس از سکته مغزی بهبود بخشند
ورزش دادن به قسمت آسیب دیده بدن از طریق کشیدن ، هل دادن یا بلند کردن باعث تحریک رشد ماهیچه ها و افزایش کارایی آنها می شود.
- ورزش منظم مچ پا تعداد میوفیبریل ها (فیبرهای عضلانی) را در هر سلول افزایش می دهد. این فیبرها 20 تا 30 درصد رشد ماهیچه ها را تشکیل می دهند.
- به دلیل افزایش جریان خون ، فیبرهای عضلانی اکسیژن و مواد مغذی بیشتری دریافت می کنند که منجر به افزایش توده عضلانی می شود.
مرحله 3. توجه داشته باشید که ورزش می تواند به شما در تقویت قدرت عضلات کمک کند
به دلیل افزایش جریان خون ، ماهیچه ها در نتیجه اکسیژن اضافی و مواد مغذی دریافتی ، حجم خود را افزایش می دهند. افزایش حجم ماهیچه ها همچنین قدرت عضلات را افزایش می دهد.
مرحله 4. بدانید که این تمرینات می تواند قدرت استخوان شما را تقویت کند
فعالیت بدنی تحمل وزن باعث ایجاد بافت جدید استخوانی می شود و این باعث استحکام استخوان ها می شود.
مرحله 5. درک کنید که ورزش همچنین می تواند انعطاف پذیری و دامنه حرکتی شما را افزایش دهد
هنگام ورزش ، رباط ها و تاندون ها (که از فیبرهای کلاژن یا پروتئین نیمه الاستیک تشکیل شده اند) کشیده می شوند.
- کشش منظم رباط ها و تاندون ها به حفظ انعطاف پذیری مفاصل کمک می کند. از دست دادن انعطاف پذیری دامنه حرکت مفاصل را کاهش می دهد.
- این بدان معناست که میزان و نوع حرکت کاهش می یابد. ناتوانی در حرکت کامل مفاصل ، فعالیتهای روزمره را محدود می کند و باعث از دست دادن توده و قدرت ماهیچه ها و استخوان ها می شود.
نکات
- اگر نیاز به بهبود توانایی راه رفتن بعد از سکته مغزی دارید ، می توانید توصیه های بیشتری در مورد راه رفتن بعد از سکته مغزی دریافت کنید.
- سکته مغزی می تواند منجر به آسیب مغزی شود. سکته مغزی زمانی رخ می دهد که یک لخته خون در شریان مغز ایجاد می شود. لخته خون می تواند مانع یا قطع گردش خون در مغز شود و بر عملکرد آن تأثیر بگذارد. در صورت سکته مغزی ، حرکت ایمن و آسان ممکن است دشوار باشد. چندین نفر از بازماندگان سکته مغزی با مشکل جابجایی روبرو می شوند. آنها مشکلاتی از جمله فلج دست یا پاها تا مسائل مربوط به تعادل را تجربه می کنند. در نتیجه ، برآورد 40 درصد از افرادی که از سکته مغزی جان سالم به در می برند ، طی یک سال اتفاق می افتد. توانبخشی و درمان مناسب ممکن است تعادل و توانایی حرکت آنها را بهبود بخشد.
