با افزایش سن ، میزان تخمک های او به تدریج تا زمان یائسگی کاهش می یابد (زمانی که تخمک های او اساساً از بین رفته اند). این منبع به عنوان "ذخیره تخمدان" او شناخته می شود. با اندازه گیری سطوح بیوشیمیایی و انجام سونوگرافی های واژینال ، پزشکان باروری می توانند برآورد تقریبی ذخیره تخمدان باقیمانده یک زن را ارائه دهند. اگر بیش از 35 سال سن دارید و در باردار شدن مشکل دارید ، عوامل خطر دیگری دارید یا به هر دلیلی علاقمند به یخ زدن برخی از تخمک های خود هستید ، می توانید ذخیره تخمدان خود را آزمایش کنید. متأسفانه این نتایج گاهی گمراه کننده است. آزمایش ذخیره تخمدان همیشه باید تحت هدایت یک متخصص مراقبت بهداشتی با تجربه انجام شود.
مراحل
روش 1 از 3: درک آزمایش ذخیره تخمدان
مرحله 1. آزمایش ذخیره تخمدان را بررسی کنید
"آزمایش ذخیره تخمدان" می تواند شامل آزمایش های مختلف برای تعیین مقدار تقریبی (و در برخی موارد ، کیفیت) تخمک های باقی مانده شما باشد. این کار را می توان برای ارزیابی میزان باروری و/یا قابلیت انجماد تخمک انجام داد. آزمایشات ذخیره تخمدان ممکن است نشانگرهای بیوشیمیایی (مانند FSH ، استرادیول ، هورمون آنتی مولری و اینهبینین B) را برای برآورد میزان ذخیره شما بررسی کند یا از تصویربرداری اولتراسوند برای تعیین تعداد فولیکول آنترال و حجم تخمدان استفاده کند.
- این آزمایشات اغلب به عنوان بخشی از ارزیابی اولیه برای بیماران نابارور انجام می شود. آنها همچنین قبل از انجماد تخم مرغ انجام می شوند.
- بسته به نوع کلینیکی که انتخاب می کنید ، این آزمایش ها می توانند بین 150 تا 500 دلار انجام شوند.
مرحله 2. بررسی کنید که آیا معیارها را برآورده می کنید
بیشتر اوقات ، آزمایش ذخیره تخمدان بر روی زنان 35 ساله یا بالاتر که حداقل 6 ماه در تلاش برای بارداری بوده اند یا بر روی زنانی که دارای عوامل خطر دیگر هستند ، انجام می شود. این عوامل خطر شامل سابقه سرطان یا سایر شرایطی است که با تابش لگن درمان می شوند و یا برخی از انواع داروها که ممکن است بر باروری شما تأثیر بگذارد (مانند شیمی درمانی). اگر جراحی تخمدان را برای اندومتریوم انجام داده اید ، ممکن است نامزد خوبی باشید.
علاوه بر این ، این آزمایش ممکن است برای افرادی که به انجماد تخم مرغ علاقه دارند مهم باشد. به عنوان مثال ، اگر شما یک مرد ترنس هستید که امیدوار هستید قبل از انتقال تعدادی از تخمک های خود را فریز کنید ، یا زنی که آماده انجام یک عمل پزشکی است که ممکن است بر باروری شما تأثیر بگذارد ، این آزمایشات ممکن است گزینه خوبی برای شما باشد
مرحله 3. درباره محدودیت های آزمایش ذخیره تخمدان تحقیق کنید
بسیاری از افراد ممکن است مجبور شوند اندازه ذخیره تخمدان خود را تعیین کنند. با این حال ، باید توجه داشت که این نتایج می تواند کاملاً مبهم ، ناقص و تفسیر دشوار باشد. به همین دلیل آزمایش باروری در خانه توصیه نمی شود. آماده شوید تا نتایج آزمایش ذخیره تخمدان را با یک دانه نمک بگیرید و قبل از اینکه به نتیجه برسید ، همه گزینه ها را با یک ارائه دهنده خدمات درمانی در میان بگذارید.
مرحله 4. با کلینیک باروری قرار ملاقات بگذارید
اگر می خواهید ذخیره تخمدان خود را آزمایش کنید ، کلینیک های باروری در منطقه خود را در اینترنت جستجو کنید. (متناوبا ، می توانید با شرکت بیمه خود تماس بگیرید تا گزینه های تأیید شده را پیدا کنید.) با یک کلینیک محلی وقت بگیرید و در مورد گزینه های خود صحبت کنید. شما می توانید این کار را با چندین کلینیک امتحان کنید تا زمانی که درمان مناسب خود را پیدا کنید. هنگامی که یک کلینیک باروری و پزشک مورد اعتماد خود را پیدا کردید ، یک قرار ملاقات بگذارید تا آزمایش (یا آزمایشات) خود را پیش ببرید.
همه شیوه های باروری دوستدار LGBTQ و/یا آگاه نیستند. مردان ترنس و سایر خانواده های LGBTQ باید در صورت امکان از دوستان یا پزشکان دیگر مراجعه کنند
روش 2 از 3: اندازه گیری سطوح بیوشیمیایی
مرحله 1. تحت آزمایش FSH روز 3 قرار بگیرید
شاید متداول ترین روش برای ارزیابی ذخیره تخمدان شما تعیین سطح هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH) باشد. "FSH روز 3" یک آزمایش خون است که سطح هورمون محرک فولیکول را در سومین روز از چرخه قاعدگی شما اندازه گیری می کند. این کار در روز سوم انجام می شود زیرا این زمانی است که سطح استروژن (استرادیول) باید در کمترین حد خود باشد.
- سطح بالای استرادیول می تواند ظاهر FSH را تغییر دهد. به همین دلیل ، سطح استرادیول همیشه باید همراه با FSH آزمایش شود.
- در زنانی که قاعدگی نامنظم یا نادر دارند ، می توان هر دو سطح FSH و استرادیول را به طور تصادفی مصرف کرد. اگر سطح استرادیول پایین باشد ، می توان سطح FSH را شمرد.
- سطح FSH زیر 10 miu/ml طبیعی تلقی می شود. سطح بین 10-15 miu/ml تصور می شود "مرزی" است.
مرحله 2. از پزشک خود در مورد آزمایش Clomid Challenge سوال کنید
آزمون چالش Clomid راهی دیگر برای ارزیابی سطح هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH) و سلامت ذخیره تخمدان است. در این آزمایش ، سطح FSH شما نیز در روز 3 چرخه شما بررسی می شود. سپس ، Clomid برای روزهای 5-9 به شما داده می شود و FSH شما در روز 10 دوباره آزمایش می شود. Clomid یک "تعدیل کننده انتخابی گیرنده های استروژن" است. وجود این دارو در سیستم شما باید باعث افزایش سطح FSH شما شود. در روز 10 ، بدن شما باید بتواند سطح FSH خود را به حالت عادی برساند. سطح FSH بالاتر در روز 10 می تواند نشان دهنده ذخیره تخمدان کم باشد.
مرحله 3. یک آزمایش AMH انجام دهید
آزمایش AMH یک آزمایش خون است که سطح هورمون ضد مولرین شما را ارزیابی می کند. AMH ماده ای است که فقط در فولیکول های کوچک تخمدان تولید می شود. تصور می شود که سطوح این هورمون منعکس کننده مقدار تخمک باقی مانده زنان (یا ذخیره تخمدان) است. سطح AMH را می توان در هر روز از چرخه زنان آزمایش کرد.
- سطوح بالاتر از حد معمول AMH ممکن است در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک وجود داشته باشد.
- معمولاً از سطوح AMH برای تعیین میزان واکنش خوب زنان به داروهای ناباروری استفاده می شود.
مرحله 4. سطوح Inhibin B خود را اندازه گیری کنید
Inhibin B یک هورمون پروتئینی است که توسط تخمدان های شما ایجاد شده و توسط فولیکول های کوچک در حال توسعه ترشح می شود. تصور می شود که آزمایش این سطوح (از طریق آزمایش خون) در روز سوم چرخه شما به تعیین مقدار و کیفیت ذخیره تخمدان باقی مانده کمک می کند.
- متأسفانه ، این آزمایش ممکن است در کلینیک های باروری در دسترس نباشد.
- این آزمایش ممکن است به ویژه برای زنانی که مشکلات باروری غیرقابل توضیح دارند مفید باشد.
روش 3 از 3: انجام آزمایش سونوگرافی
مرحله 1. سونوگرافی انجام دهید تا تعداد فولیکول های آنترال خود را ارزیابی کنید
فولیکول های آنترال ساختارهای کوچکی هستند که حاوی تخمک های نارس هستند. برای ارزیابی بصری شمارش فولیکول های آنترال (AFC) می توان سونوگرافی ترانس واژینال انجام داد. تعیین این تعداد می تواند تخمینی از تعداد تخمک های باقیمانده موجود در هر یک از تخمدان های شما ارائه دهد.
- این آزمایش دقیق تر از آزمایش FSH برای زنان مسن (بزرگتر از 44 سال) در نظر گرفته می شود.
- سطح FSH شما می تواند از ماه به ماه متفاوت باشد ، در حالی که AFC شما نسبتاً پایدار باقی می ماند.
مرحله 2. حجم تخمدان خود را بررسی کنید
برای اندازه گیری حجم تخمدان نیز می توان از سونوگرافی ترانس واژینال استفاده کرد. اندازه (حجم) تخمدان های شما همچنین می تواند تعداد تخمک های باقی مانده در ذخیره شما را مشخص کند. با اندازه گیری تخمدان ها در 3 سطح و با استفاده از برخی محاسبات ، پزشک شما باید بتواند حجم تخمدان شما را تعیین کند.
- این آزمایش به تنهایی دقیق ترین شاخص ذخیره تخمدان یا باروری نیست.
- اگرچه این اطلاعات در کنار نتایج دیگر قرار داده شود می تواند مفید باشد.
مرحله 3. یک آزمایش ذخیره تخمدان "ترکیبی" را در نظر بگیرید
برای برخی از زنان ، ترکیب تکنیک های بیوشیمیایی و تصویربرداری (اولتراسوند) می تواند دقیق ترین ارزیابی ذخیره تخمدان آنها را ارائه دهد. از آنجا که هیچ یک از آزمایش های باروری نمی تواند 100٪ دقت داشته باشد ، اغلب چندین روش با هم ترکیب می شوند.
- در این مورد با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید و بهترین 1-2 آزمایش را برای خود انتخاب کنید.
- ترکیبی از آزمایش های زیاد می تواند در واقع نتایج را کدر کرده و منجر به سردرگمی شود.
نکات
- بسیاری از این روش های آزمون تحت پوشش بیمه پزشکی نیستند یا ممکن است فقط تا حدی تحت پوشش قرار گیرند. با شرکت بیمه خود تماس بگیرید تا بدانید آنها چه چیزی را پوشش می دهند. هزینه های اولیه و گزینه های پرداخت را با ارائه دهنده خدمات درمانی خود بحث کنید.
- صرف نظر از این که این آزمایش ها را انتخاب کرده اید یا خیر ، باز هم می توانید اقداماتی را برای حفاظت از ذخیره تخمدان خود انجام دهید.
