کارشناسان می گویند کیست گانگلیون ممکن است به خودی خود برطرف شود ، اما اگر کیست شما دردناک باشد یا در حرکات مچ دست شما اختلال ایجاد کند ، ممکن است نیاز به درمان پزشکی داشته باشید. کیست های گانگلیون توده های گرد یا بیضی شکل پر از مایع هستند که روی تاندون ها یا مفاصل شما در مچ دست یا دست ایجاد می شوند ، اگرچه ممکن است در مچ پا یا پاهای شما نیز ایجاد شوند. تحقیقات نشان می دهد که پزشک ممکن است مچ شما را بی حرکت کرده یا کیست مزاحم را تخلیه کند تا شما را تسکین دهد ، اما در صورت تداوم علائم همچنان ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. به طور کلی ، کیست گانگلیون خوش خیم است ، اما در صورت نگرانی با پزشک خود مشورت کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص کیست گانگلیون
مرحله 1. کیست گانگلیون را شناسایی کنید
آنها بیشتر در زنان بین 20 تا 40 سال ، در افراد مبتلا به آرتروز در مفاصل انگشتان یا سابقه آسیب های مفصلی یا تاندونی شایع هستند. در صورت داشتن موارد زیر ممکن است کیست گانگلیون داشته باشید:
- توده ای روی تاندون های مچ دست یا دستان شما. این کیست ها همچنین ممکن است در مفاصل مچ دست ، پا ، مچ پا یا جاهای دیگر ایجاد شوند.
- توده ای به شکل گرد یا بیضی شکل. بیشتر آنها کوچکتر از یک اینچ هستند. اندازه ممکن است در زمان اضافه کار تغییر کند ، هنگامی که از مفصل نزدیک استفاده می کنید ، بزرگتر می شود.
- درد حتی یک کیست که برای دیدن بسیار کوچک است ممکن است در صورت فشار بر عصب باعث ناراحتی ، بی حسی ، ضعف یا احساس سوزن سوزن شود.
مرحله 2. از پزشک بخواهید کیست را بررسی کند
پزشک به احتمال زیاد چندین کار را انجام می دهد تا تایید کند که کیست گانگلیونی است. انواع مختلفی از کیست ها وجود دارند که انواع مختلفی از درمان دارند و تأکید آنها نیاز به تشخیص صحیح دارد. سایر انواع کیست ها کیست های چربی ، لیپوم ها ، آبسه های عفونی ، بزرگ شدن غدد لنفاوی ، تومورها و غیره هستند. پزشک ممکن است:
- کیست را فشار دهید تا ببینید آیا زخم شده است یا خیر.
- کیست را با نور بتابانید تا ببینید آیا جامد است یا مایع پر شده است.
- مایع را از کیست با سوزن و سرنگ خارج کنید. اگر کیست گانگلیون باشد ، مایع شفاف می شود.
مرحله 3. در صورت توصیه پزشک ، آزمایشات تصویربرداری را انجام دهید
آزمایشات تصویربرداری می تواند کیست های کوچکی را که از خارج بدن قابل مشاهده نیستند شناسایی کرده و سایر تشخیص ها مانند آرتریت یا سرطان را رد کند. پزشک ممکن است پیشنهاد دهد:
- اشعه ایکس. این آزمایش ضرری ندارد ، اما مهم است که اگر باردار هستید یا فکر می کنید ممکن است باردار باشید ، به پزشک خود اطلاع دهید.
- سونوگرافی. این آزمایش بدون درد است و شامل استفاده از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از داخل بدن شما می شود.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). در این آزمایش از آهن ربا و امواج رادیویی برای ایجاد تصویر سه بعدی از کیست استفاده می شود. شما روی میز درازکشیده به داخل لوله MRI دراز می کشید. صدای بلندی دارد اما به درد نمی خورد. در صورت داشتن کلاستروفوبیا ، زودتر به پزشک خود اطلاع دهید.
قسمت 2 از 3: درمان کیست در پزشک
مرحله 1. تصمیم بگیرید که آیا درمان ضروری است
تا نیمی از کیست های گانگلیونی به خودی خود از بین می روند. پزشک ممکن است درمان کیست را در موارد زیر پیشنهاد کند:
- به عصبی فشار می آورد و باعث درد می شود.
- آنقدر بزرگ است که حرکت مفصل شما را کاهش می دهد.
مرحله 2. بی حرکت کردن را امتحان کنید
پزشک ممکن است یک بریس یا آتل در اطراف مفصل نزدیک کیست قرار دهد تا از حرکت دادن آن مفصل جلوگیری کند. از آنجا که کیست ها اغلب هنگام حرکت مفصل خود بزرگتر می شوند ، محدود کردن حرکت گاهی اوقات باعث کوچک شدن کیست ها می شود.
- اگر از این روش استفاده می کنید ، از پزشک خود بپرسید چه مدت می توانید بریس یا آتل بپوشید تا ماهیچه ها شروع به از دست دادن قدرت خود کنند.
- اگر کیست ناراحت کننده است ، پزشک ممکن است توصیه کند که از مسکن هایی مانند ایبوپروفن استفاده کنید.
مرحله 3. کیست را با آسپیراسیون تخلیه کنید
در طی این روش پزشک از سوزن برای مکیدن مایع از کیست استفاده می کند. این روش تسکین سریع ایجاد می کند ، اما کیست ممکن است دوباره ظاهر شود.
- ممکن است پزشک تزریق یک استروئید به ناحیه را برای کاهش احتمال وقوع مجدد پیشنهاد کند ، اما شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این امر با موفقیت عود مجدد را کاهش می دهد.
- این یک روش سرپایی است. شما همان روز با Band Aid در محلی که سوزن از پوست شما عبور کرده است آزاد می شوید.
مرحله 4. جراحی کنید
این به طور کلی آخرین راه حل پس از ناموفق بودن گزینه های دیگر است. جراح کیست و ساقه را در جایی که به مفصل یا تاندون متصل می شود قطع می کند. اگرچه جراحی م effectiveثرترین درمان است ، اما برخی از کیست ها پس از عمل هنوز اصلاح می شوند. دو روش جراحی به همان اندازه م thatثر وجود دارد که مورد استفاده قرار می گیرد.
- جراحی باز - در طی این روش ، جراح برشی به طول حدود 2 اینچ بر روی کیست ایجاد کرده و آن را برمی دارد.
- جراحی آرتروسکوپی -این یک نوع جراحی سوراخ کلید است. پزشک یک برش کوچک ایجاد می کند و یک دوربین و وسایل دیگر را از طریق برش وارد می کند. با استفاده از دوربین به عنوان راهنما ، جراح کیست را برمی دارد.
- بسته به توصیه جراح ، می توان هر دو روش را با استفاده از بی حسی موضعی یا عمومی انجام داد.
قسمت 3 از 3: درمان کیست در خانه
مرحله 1. از داروهای ضد درد بدون نسخه استفاده کنید
اگر پزشک تشخیص می دهد که کیست نیازی به جراحی ندارد یا اگر می خواهید درمان کیست را در خانه انجام دهید ، باید داروهای ضد درد OTC را در نظر بگیرید. ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم می تواند به کاهش درد کیست کمک کند.
همچنین ممکن است در طول دوره مشاهده داروهای ضد درد OTC مصرف کنید ، در این مدت کیست را تنها گذاشته و بعداً برای مشاهده دوره ای به مطب پزشک مراجعه می کنید. این عمل اغلب در صورتی انجام می شود که کیست گانگلیون سرطانی به نظر نرسد یا نتیجه هرگونه مشکل جدی پزشکی دیگر باشد
مرحله 2. اگر کیست روی پا یا پنجه پا قرار دارد ، کفش های خود را اصلاح کنید
اگر کیست روی پای شما یا انگشتان پا قرار دارد ، باید از پوشیدن کفش هایی که کیست را فشرده یا منقبض می کنند ، اجتناب کنید. ممکن است تصمیم بگیرید که کفش های باز یا دمپایی بپوشید تا کیست بتواند به تنهایی بهبود یابد.
اگر باید کفش های بسته بپوشید ، باید بندها یا بندها را بازتر از حد معمول ببندید تا کیست هنگام راه رفتن تحریک نشود. از پوشیدن کفش هایی با زیپ تنگ و ساخته شده از پارچه های غیر قابل تنفس ، مانند چرم یا پلی استر خودداری کنید ، زیرا این می تواند کیست را تحریک کند
مرحله 3. کیست را خودتان ضربه نزنید یا تخلیه نکنید
یک داروی قدیمی برای کیست گانگلیون وجود دارد که شامل ضربه یا ضربه محکم به کیست با یک جسم سنگین است. از انجام این کار خودداری کنید ، زیرا احتمالاً فقط به بافت اطراف کیست آسیب می رساند.
