احتکار زمانی اتفاق می افتد که افراد اجباری اقلام را نگه داشته و دائماً اشیاء جدیدی را خریداری یا خریداری کنند. این رفتارها می تواند باعث مسائل اجتماعی ، اقتصادی و مرتبط با سلامت شود. افرادی که از اختلالات احتکار رنج می برند ، گاهی اوقات می دانند که مشکلی دارند ، اما برای بازپس گیری کنترل زندگی خود باید به نقطه ای برسند که از آنها کمک بخواهند. با این حساب ، نمی توان کسی را که احتکار می کند مجبور کرد به دنبال کمک باشد یا اقلام موجود در مجموعه خود را رها کند. اگر فردی را می شناسید که اضطراب خود را جمع آوری کرده و اکنون اعتراف کرده است که مشکلی وجود دارد ، می توانید از او حمایت کرده و به او آموزش دهید ، به بهبود او کمک کنید و به رفع برخی از آشفتگی ها کمک کنید.
مراحل
روش 1 از 4: ارائه پشتیبانی
مرحله 1. به فرد احتکار کننده گوش گوش دهید
یکی از قوی ترین ابزارها برای حمایت از فردی که احتکار می کند این است که بدون قضاوت به سادگی گوش دهید. گوش دادن می تواند به آنها در بیان و پردازش احساسات و افکار دشوار کمک کند. به جای تلاش برای ارائه راه حلی سریع ، س questionsالات واضحی بپرسید که به فرد کمک می کند افکار را به گونه ای سازماندهی کند که انگیزه ای برای درخواست کمک در مورد مشکل ایجاد کند.
دلیل ذخیره موارد را جویا شوید. افرادی که اغلب به دلیل پیوستن به ارزش احساسی ، ابزار (که فکر می کنند می توانند از آن به نحوی یا روزی از آن استفاده کنند) و ارزش ذاتی (آنها فکر می کنند که به نوعی زیبا یا جالب هستند) اقلام را ذخیره می کنند. س aboutالاتی را در مورد دلیل دستیابی یا نگه داشتن فرد به موارد خاص بپرسید
مرحله 2. با احتکارکننده صبور باشید
در حالی که ممکن است گاهی اوقات درک اینکه چرا کسی نمی تواند از یک شیء خاص که ممکن است برای شما ناخواسته به نظر برسد دشوار باشد ، زبان خود را بگیرید و متوجه شوید که ممکن است هنوز آمادگی جدایی از آن را نداشته باشند.
آگاه باشید که اگر فرد مبتلا به اختلال احتکار (HD) باشد ، روند بهبود می تواند زمان بر باشد
مرحله 3. درمان را در نظر بگیرید و تشویق کنید
اگر فرد احتکارکننده اشاره کرد که به دنبال کمک تخصصی است ، از او بخواهید که در یافتن و انتخاب درمانگر کمک کند. اگر بین تمایل به کمک و ترس از صحبت با یک غریبه در مورد چنین مسأله ای شخصی دچار اختلاف شده اند ، پیشنهاد دهید که به عنوان پشتیبان اخلاقی یک یا دو جلسه را همراهی کنید.
- بهترین نوع کمک برای اختلال احتکار (HD) درمان با روانشناس ، درمانگر ازدواج و خانواده (MFT) یا روانپزشک است.
- به یاد داشته باشید که فردی که احتکار می کند ممکن است مایل به درمان نباشد. این ایده را به آنها تحمیل نکنید.
مرحله 4. گزینه های درمانی را تعیین کنید
رایج ترین روش درمان احتکار ، درمان رفتاری شناختی (CBT) است. CBT برای احتکار متمرکز بر تغییر تفکر است که احتکار را حفظ می کند تا احساسات منفی و رفتارهای احتکار را کاهش دهد. افرادی که احتکار می کنند تمایل دارند که به درمان شناختی رفتاری (CBT) خوب پاسخ دهند. گزینه های درمانی گروهی نیز در حال ظهور هستند.
- گروه های حمایتی و حمایتی آنلاین برای بهبودی احتکار پیشنهاد شده اند.
- گزینه های دارویی را بررسی کنید. داروهای متعددی در درمان احتکار نشان داده شده است از جمله پاکسیل. برای اطلاعات بیشتر یا بحث در مورد گزینه های روانگردان با روانپزشک مشورت کنید.
روش 2 از 4: کمک در بازیابی
مرحله 1. به فردی که احتکار می کند آموزش دهید
هنگامی که حمایت کافی را ارائه کردید ، آموزش روانشناختی اجبار احتکار ممکن است اولین گام برای کمک به آنها باشد. درک کنید که احتکار با بی نظمی زیاد ، مشکل در دور ریختن اقلام و خرید بیش از حد اقلام جدید همراه است. به دلیل ظهور رفتارهای احتکار ، تشخیص جدیدی از اختلال احتکار (HD) به جدیدترین و به روزترین نسخه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) اضافه شد که مبنایی برای تشخیص نگرانی های مربوط به سلامت روان است. به
- اول از همه ، احتکار می تواند خطرات سلامتی و ایمنی را به همراه داشته باشد. توضیح اینکه احتکار خطرناک است زیرا: ممکن است مانع فرار آنها در مواقع اضطراری شود ، به قوانین آتش نشانی پایبند نیست و می تواند منجر به ایجاد کپک و سایر تجمع های مضر در خانه شود. همچنین می تواند عوارضی را در فعالیت های روزمره (ADLs) مانند راه رفتن ، حرکت در اطراف ، یافتن اشیاء ، غذا خوردن ، خوابیدن و استفاده از سینک یا حمام ایجاد کند.
- احتکار می تواند منجر به انزوای اجتماعی ، اختلال در روابط ، مسائل حقوقی و مالی ، بدهی و خسارت اموال شود.
- برخی از موضوعاتی که ممکن است با رفتارهای احتکار کننده همزمان شود شامل افکار منفی و غیر مفید مانند کمال گرایی و ترس از پشیمانی از حذف اطلاعات یا اشیاء ، دلبستگی بیش از حد به اقلام مادی ، کاهش توانایی توجه و کاهش توانایی تصمیم گیری است.
مرحله 2. از ارتباط قاطعانه استفاده کنید
قاطع بودن به این معناست که در عین احترام و مناسب بودن ، احساسات خود را چگونه فکر می کنید و چه احساسی دارید. در مورد احساسات خود در مورد احتکار آنها و نگرانی های خاصی که درباره سلامتی و ایمنی آنها دارید بحث کنید.
نگرانی های خود را توضیح دهید و محدودیت ها را تعیین کنید. توضیح دهید که در صورت ناامن یا غیربهداشتی بودن (در صورت امکان پذیر بودن) به زندگی یا خانه ماندن ادامه نخواهید داد
مرحله 3. کمک خود را ارائه دهید
به فردی که احتکار می کند بگویید که مایل هستید در صورت تمایل به کمک به او کمک کنید. توجه داشته باشید که افرادی که احتکار می کنند وقتی از آنها خواسته شود که وسایل خود را واگذار کنند ، واکنش های احساسی بسیار شدیدی خواهند داشت.
میزان باز بودن کمک های خود را ارزیابی کنید. شما می توانید چیزی شبیه به این را بگویید: "من می دانم که شما نگران احتکار خود بوده اید و من نیز نگران هستم. اگر بخواهید من اینجا هستم تا به شما کمک کنم. نظر شما چیست؟" اگر فرد پاسخ منفی دهد و چیزی شبیه به این را بگوید ، "مطلقا نه ، من نمی خواهم شما مرا مجبور کنید که دارایی های گرانبهایم را دور بیندازم" ، ممکن است بخواهید برای مدتی عقب نشینی کنید. اگر فرد چیزی شبیه به این می گوید: "من ممکن است در مورد آن آماده باشم" ، به آنها فضا بدهید تا تصمیم بگیرند آیا حاضرند به شما کمک کنند. می توانید بعداً مکالمه را مجدداً ملاقات کنید
مرحله 4. به تعیین اهداف کمک کنید
افرادی که احتکار می کنند به اهداف خاصی نیاز دارند تا بتوانند در کاهش رفتارهای احتکار موفق عمل کنند. این به آنها کمک می کند تا تفکر و برنامه های خود را در رابطه با کاهش احتکار خود سازماندهی کنند. افرادی که احتکار می کنند ممکن است به انگیزه ، سازماندهی ، اجتناب از به دست آوردن وسایل و رفع بی نظمی به کمک نیاز داشته باشند.
اهداف خاصی را که با فردی که به کمک نیاز دارد ، ایجاد کرده اید بنویسید. این لیست ممکن است به این شکل باشد: آشفتگی را کاهش دهید ، بتوانید به راحتی در اتاق نشیمن حرکت کنید ، خرید اقلام جدید را متوقف کرده و اتاق زیر شیروانی را سازماندهی کنید
روش 3 از 4: پاکسازی آشفتگی
مرحله 1. یک برنامه عملیاتی تهیه کنید
به منظور کاهش رفتارهای احتکار ، ابتدا باید به فرد احتکارکننده کمک کنید تا مهارتها و برنامه ای برای سازماندهی موارد ایجاد کند. در مورد ویژگی های این طرح بحث کنید و در صورت امکان برای آنها پیشنهاداتی ارائه دهید.
- معیارهای خاصی را برای نگهداری و دور انداختن اقلام مشخص کنید. از شخصی که احتکار می کند بپرسید چه معیارهایی را برای خلاص شدن از شر وسایل در مقابل نگهداری آنها ایجاد می کند. شما می توانید چیزی شبیه این را بگویید: "بیایید ببینیم آیا می توانیم برنامه ای تهیه کنیم که به ما در سازماندهی زمان کمک کند. آیا می خواهید لیستی از دلایل نگهداری وسایل را آماده کنید؟ انواع اقلامی که شما باید به طور کامل نگه دارید چیست؟ چه نوع اقلامی را می توانید رها کنید؟ " مطمئن شوید که آنها هنوز برای دریافت کمک باز هستند و اگر آنها از این ایده استقبال می کنند ، می توانید با هم برنامه خود را پیش ببرید.
- لیستی از معیارهای نگهداری یا دور انداختن موارد تهیه کنید. این ممکن است به نظر برسد - اگر مورد برای بقا یا زندگی روزمره مورد نیاز است یا میراث خانوادگی است ، نگه دارید. اگر موردی که در حال حاضر مورد استفاده قرار نمی گیرد یا در شش ماه گذشته استفاده نشده است ، پرتاب کنید/بفروشید/اهدا کنید. اقلام موردنظر و همچنین موارد ناخواسته را دسته بندی و سازماندهی کنید.
- در مورد مکان های ذخیره سازی و سیستم های دور ریختن اقلام صحبت کنید. هنگام مرتب سازی ، مکان های موقت را انتخاب کنید. اقلام را به دسته هایی مانند: سطل زباله ، بازیافت ، اهدا یا فروش تقسیم کنید.
مرحله 2. مهارت حل مسئله را تشویق کنید
مهارت های خاصی وجود دارد که در کمک به بازیابی رفتارهای احتکار مانند سازماندهی و تکنیک های تصمیم گیری نشان داده می شود. به فردی که احتکار می کند کمک کنید در مورد قوانین خرید ، نگهداری و دور انداختن اقلام تصمیم گیری کند.
به سادگی انتخاب نكنید كه كدام موارد را به سطل زباله برسانید ، شخص مشكل احتکار را بر اساس معیارهایی كه با هم ایجاد كرده اید تصمیم گیری كند. اگر مطمئن نیستند ، به آنها کمک کنید تا به لیست دلایل نگهداری یا دور انداختن یک مورد مراجعه کنند. می توانید س questionsالاتی مانند "آیا این مورد برای زندگی روزمره ضروری است ، آیا در شش ماه گذشته استفاده شده است یا میراث خانوادگی است؟"
مرحله 3. خلاص شدن از شر موارد را تمرین کنید
هربار روی یک مرحله تمرکز کنید. به جای تلاش برای تمیز کردن کل خانه در یک روز ، سعی کنید از اتاقی شروع کنید که به نظر می رسد کمترین میزان اضطراب را برانگیخته است. طرحی را طراحی کنید که به طور سیستماتیک بر اساس اتاق یا نوع فضا یا شی حرکت می کند.
- ابتدا با اقلام آسان شروع کنید سپس به موارد سخت تر بروید. از فرد بپرسید ساده ترین مکان برای شروع کجاست. جایی که احساس می کنند برای آنها راحت تر است که از نظر احساسی با آن برخورد کنند.
- همیشه قبل از لمس هر موردی که فرد در حال احتکار است ابتدا اجازه بگیرید.
مرحله 4. از کسی بخواهید یا او را استخدام کنید تا به او کمک کند
گاهی اوقات خلاص شدن از شر آشفتگی می تواند یک فرآیند زمان بر و خسته کننده از نظر احساسی باشد. خوشبختانه سازمان هایی وجود دارند که در زمینه نظافت ، جمع آوری مربیگری و حذف اقلام تخصص دارند. روزنامه محلی خود را بررسی کنید یا یک جستجوی سریع اینترنتی برای یافتن سازمانی در منطقه خود انجام دهید.
اگر متوجه شدید که استخدام کمک از بودجه شما خارج است ، می توانید از سایر دوستان یا اعضای خانواده برای کمک به شما کمک بگیرید. سعی کنید با گفتن این جمله بگویید: "سام در مورد احتکار خود به کمک ما احتیاج دارد ، آیا فکر می کنید می توانید یک یا دو روز برای تمیز کردن خانه و خلاص شدن از شر برخی وسایل وقت بگذارید؟"
مرحله 5. در اجتناب از به دست آوردن موارد جدید کمک کنید
به شخصی که تمایل به احتکار دارد کمک کنید مشکلات مربوط به به دست آوردن اقلام جدید را تشخیص دهد.
- با آنها همکاری کنید تا سلسله مراتبی را از شرایط آسان تر تا سخت تر مدیریت کنید مانند: رانندگی در مرکز خرید ، ایستادن در ورودی فروشگاه ، قدم زدن در یک مرکز خرید/فروشگاه صرفه جویی/مرکز خرید ، مرور یک فروشگاه ، دیدن یک مورد تمایل شما ، تماس فیزیکی با مورد مذکور و خروج از فروشگاه بدون جسم است.
- س questionsالاتی بپرسید که ممکن است به توسعه افکار جایگزین در مورد سودمندی یا ضرورت اشیایی که ممکن است بخواهند به دست آورند ، کمک کند. به عنوان مثال ، می توانید با پرسیدن: "آیا استفاده خاصی از این مورد دارید؟ آیا می توانید بدون آن زنده بمانید؟ مزایا و معایب داشتن این شی چیست؟"
- در ایجاد قوانین برای به دست آوردن اقلام جدید مانند استفاده مستقیم از کالا ، نیاز به امکانات مالی برای خرید کالا ، و نیاز به فضای کافی برای نگهداری کالا کمک کنید.
مرحله 6. به فردی که احتکار می کند کمک کنید گام های کوچکی در جهت بهبودی بردارد
پس از شروع درمان ، ممکن است به افراد وظایف کوچکی برای انجام در بین جلسات اختصاص داده شود ، مانند تمیز کردن گوشه ای از اتاق یا پاک کردن یک کمد. با نگه داشتن جعبه یا کیفی که اقلام دور ریخته شده را دریافت می کند ، به این فرآیند کمک کنید ، اما کار تمیز کردن کمد را خودتان به عهده نگیرید. بخشی از بهبودی این است که فردی که احتکار می کند باید تصمیم بگیرد که چه چیزی باقی می ماند و چه چیزی می ماند.
مرحله 7. انتظار شکست داشته باشید
فردی که مشکل احتکار دارد و یک روز کمد را با موفقیت تمیز می کند ، ممکن است نتواند روز بعد چیزی را بیرون بیندازد. بسته به شدت بیماری ، دوره بهبودی ممکن است چند هفته تا یک سال یا بیشتر طول بکشد تا پیشرفت قابل توجه و مداوم حاصل شود.
مرحله 8. روش نگهداری ، استفاده یا نمایش را امتحان کنید
هیچ موردی نباید به سطل زباله منتقل شود ، کافی است آن را در انبار نگهداری کنید ، آن را در جایی که مورد استفاده قرار می گیرد قرار دهید یا بعداً هنگامی که فضای نمایش در قفسه ها یا قفسه های کتاب خالی شده است برای نمایش ذخیره کنید. اقلام را در ظروف بهداشتی با برچسب نگهداری یا نمایش در جعبه قرار دهید ، اقلام مورد استفاده باید در جایی که مورد استفاده قرار می گیرند نگهداری شود ، به عنوان مثال. قلم ها در کشوی میز یا بشقاب ها در کمد آشپزخانه نگهداری می شوند. اگر جایی برای نگهداری اقلام "استفاده" وجود ندارد ، می توانید آنها را برای "نگهداری" در جعبه قرار دهید. هدف از این رویکرد این است که درهم و برهمی را از بین ببریم ، نه اینکه موارد را به عنوان شروع اولیه دور بریزیم. جعبه بی نظمی می تواند فضا را خالی کند تا بتواند برای مقصود مورد نظر خود استفاده شود - پاکسازی یک جدول از همه اقلام شل ، به عنوان مثال ، بر اساس طبقه بندی ، استفاده یا نمایش ، می تواند یک شروع عالی برای فرد باشد که تمایل به احتکار با فضایی برای غذا بخور این می تواند بین شما و فردی که سعی می کنید به او کمک کنید اعتماد ایجاد کند و نشان دهد که قصد شما این نیست که همه چیزهایی را که جمع آوری کرده اند دور بیندازد. در مسیر ، موارد برای نگهداری و نمایش مجدد قابل ارزیابی هستند. موارد تکراری را پیگیری کنید ، فقط یک مورد را برای استفاده مجاز کنید ، به عنوان مثال قوطی بازکن یا کابل شارژ تلفن ، می تواند در یک زمان استفاده شود ، موارد تکراری را می توان برای نگهداری ذخیره کرد.
روش 4 از 4: آموزش خود در مورد احتکار
مرحله 1. علل احتمالی احتکار را بشناسید
احتکار 2-5٪ افراد بالای 18 سال را تحت تأثیر قرار می دهد. احتکار با "وابستگی به الکل همراه است. ویژگی های اختلال شخصیت پارانوئید ، اسکیزوتایپال ، اجتنابی و وسواس فکری. ناامنی از سرقت خانه و انضباط فیزیکی بیش از حد قبل از 16 سالگی ؛ و آسیب شناسی روانی والدین. " رفتارهای احتکار نیز می تواند در نتیجه تمایل فرد به نگه داشتن مواردی باشد که او را به یاد افراد درگذشته می اندازد یا خاطرات خاص گذشته را زنده نگه دارد. رفتارهای احتکار نیز در خانواده ها ، به ویژه برای زنان ، متداول است.
افراد مبتلا به اختلال احتکار ممکن است دارای ناهنجاری های مغزی باشند که منجر به مشکل در تشخیص ارزش احساسی یک شی ، داشتن واکنش های عادی عادی و تنظیم احساسات هنگام تصمیم گیری (خرید ، ذخیره یا دور انداختن یک شی) می شود
مرحله 2. با آثار منفی احتکار آشنا شوید
افرادی که اجبارا احتکار می کنند بیشتر احتمال دارد: اخراج شوند یا تهدید به اخراج شوند ، اضافه وزن داشته باشند ، کار خود را از دست بدهند و نگرانی های پزشکی و سلامت روانی داشته باشند.
مرحله 3. به یاد داشته باشید که اختلال احتکار ممکن است به طور کامل برطرف نشود
مانند بسیاری از انواع بیماریها ، هدف این است که نحوه مدیریت این اختلال را بیاموزید ، انتظار نداشته باشید که این اختلال از بین برود و دیگر هرگز باز نگردد. ممکن است فرد همیشه وسوسه احتکار داشته باشد. نقش شما به عنوان یک دوست یا عضو خانواده این است که به کسی که وسوسه را متعادل می کند با تمام مزایای ناشی از کنترل انگیزه ، کمک کنید.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- افرادی که احتکار می کنند با سرعت خود جلو می روند. این مهم است که هر زمان گامی به جلو برداشته می شود از عزیز خود حمایت کنید و در صورت وقوع عقب ماندگی ها از قضاوت بیش از حد خودداری کنید. مانند بسیاری از اختلالات روانی ، ممکن است قبل از غلبه بر رفتار ، ترکیبی از زمان ، درمان و گاهی اوقات دارو همراه با حمایت زیاد عزیزان مورد نیاز باشد.
- در حالی که مستندهای مربوط به احتکار باعث می شود فرایند عبور از این نوع اختلال به نظر برسد که پس از پاک شدن خانه از موارد غیر ضروری به سرعت پیشرفت می کند ، اما همیشه اینطور نیست. درمان برای رفع علل زمینه ای که باعث ایجاد احتکار در وهله اول شده است ، ممکن است برای بهبود ضروری باشد و ممکن است زمان بر باشد. در حالی که نظافت و نظافت خانه مهم است ، نباید آن را پایان سفر دانست.
