اختلالات خوردن یک چیز جدی است که بیش از آنچه تصور می کنید افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. بی اشتهایی عصبی ، که به آن "بی اشتهایی" نیز گفته می شود ، اغلب دختران نوجوان و زنان جوان را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما می تواند بر همه افراد تأثیر بگذارد. یک مطالعه اخیر نشان می دهد که 25 درصد از افرادی که از بی اشتهایی رنج می برند مرد هستند. این بیماری با محدودیت شدید غذای مصرفی ، وزن کم بدن ، ترس شدید از افزایش وزن و مشاهده اختلال در بدن خود مشخص می شود. این اغلب پاسخی به مسائل پیچیده اجتماعی و شخصی است. بی اشتهایی یک اختلال جدی است و می تواند صدمات شدیدی به بدن وارد کند. این بیماری یکی از بالاترین میزان مرگ و میر را در بین همه مسائل مربوط به سلامت روان دارد. اگر فکر می کنید یکی از دوستان یا عزیزان خود دچار بی اشتهایی است ، ادامه راه را مطالعه کنید تا نحوه کمک به آن را بیاموزید.
مراحل
روش 1 از 5: مشاهده عادات فرد
مرحله 1. عادات غذایی فرد را رعایت کنید
افراد مبتلا به بی اشتهایی رابطه ای متضاد با غذا دارند. یکی از عوامل محرک بی اشتهایی ترس شدید از افزایش وزن است و افراد بی اشتها به منظور جلوگیری از افزایش وزن ، مصرف غذای خود را محدود می کنند - یعنی خودشان گرسنه هستند. با این حال ، صرف غذا نخوردن تنها نشانه بی اشتهایی نیست. سایر علائم هشداردهنده بالقوه عبارتند از:
- امتناع از خوردن غذاهای خاص یا دسته بندی کامل غذاها (به عنوان مثال ، "بدون کربوهیدرات" ، "بدون قند")
- آداب و رسوم مربوط به غذا ، مانند جویدن زیاد ، هل دادن غذا روی بشقاب ، برش دادن آن به قطعات کوچکتر و کوچکتر
- وسواس در اندازه گیری غذا ، مانند شمارش مداوم کالری ، وزن کردن غذا ، بررسی برچسب های تغذیه دو یا سه برابر
- امتناع از غذا خوردن در بیرون زیرا اندازه گیری کالری دشوار است
مرحله 2. در نظر بگیرید که آیا شخص به نظر می رسد وسواس زیادی نسبت به غذا دارد
با وجود اینکه آنها کم غذا می خورند ، افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب وسواس زیادی در غذا دارند. آنها ممکن است با وسواس زیادی مجلات مربوط به آشپزی را بخوانند ، دستورالعمل ها را جمع آوری کنند یا برنامه های آشپزی را تماشا کنند. آنها ممکن است مکرراً در مورد غذا صحبت کنند ، اگرچه این مکالمات اغلب منفی هستند (به عنوان مثال ، من نمی توانم باور کنم که کسی وقتی برای شما خیلی پیتزا می خورد).
وسواس به غذا یکی از عوارض جانبی شایع گرسنگی است. یک مطالعه مهم در مورد گرسنگی در جنگ جهانی دوم نشان داد افرادی که از گرسنگی گرسنه هستند در مورد غذا خیال می کنند. آنها زمان زیادی را صرف فکر کردن در مورد آن خواهند کرد. آنها اغلب در مورد آن با دیگران و با خود صحبت خواهند کرد
مرحله 3. از خود بپرسید که آیا شخص به طور معمول برای اجتناب از خوردن غذا بهانه می آورد یا خیر
به عنوان مثال ، اگر به مهمانی دعوت شوند ، جایی که غذا وجود دارد ، ممکن است بگویند قبل از رسیدن غذا خوردند. دلایل دیگری که معمولاً برای اجتناب از غذا ذکر می شود عبارتند از:
- "من فقط گرسنه نیستم"
- "من رژیم دارم/باید وزن کم کنم"
- "من هیچکدام از غذاهای موجود را دوست ندارم"
- "من مریضم"
- "من" حساسیت غذایی "دارم (شخصی که واقعاً حساسیت غذایی دارد ، تا زمانی که به او غذای مناسب با حساسیت آنها داده شود ، به اندازه کافی غذا می خورد).
مرحله 4. اگر شخص موردنظر شما کم وزن به نظر می رسد توجه کنید ، اما هنوز در مورد رژیم غذایی صحبت می کند
اگر فرد بسیار لاغر به نظر می رسد اما هنوز در مورد نیاز به کاهش وزن صحبت می کند ، ممکن است دیدگاه متفاوتی نسبت به بدن خود داشته باشد. یکی از مشخصه های بی اشتهایی "تصویر بدنی تحریف شده" است ، جایی که فرد همچنان معتقد است که بسیار سنگین تر از آن چیزی است که هست. افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب پیشنهاد می کنند که وزن کم دارند ، حتی اگر استخوان های قابل مشاهده زیادی داشته باشند.
- افراد مبتلا به بی اشتهایی نیز ممکن است لباس های بزرگ یا گشاد بپوشند تا اندازه واقعی خود را پنهان کنند. آنها ممکن است در لایه های مختلف لباس بپوشند ، یا حتی در گرم ترین هوا شلوار و کت بپوشند. بخشی از این امر برای پنهان کردن اندازه بدن است و بخشی دیگر به این دلیل است که افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب نمی توانند دمای بدن خود را به طور مulateثر تنظیم کنند و بنابراین اغلب سرد هستند.
- اضافه وزن یا افراد چاق را به طور خودکار رد نکنید. ممکن است در اندازه بزرگ بی اشتها باشد. بی اشتهایی ، محدودیت غذا خوردن و کاهش سریع وزن بدون توجه به BMI فرد بسیار خطرناک است و قبل از دریافت کمک ، نباید منتظر بمانید تا کم وزن شوند.
مرحله پنجم: عادات ورزشی فرد را تماشا کنید
افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است غذای مصرفی خود را با ورزش جبران کنند. ورزش بیش از حد و معمولاً بسیار سفت و سخت است. فرد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است به طور خطرناکی بیش از حد ورزش کند ، مدت زیادی طول بکشد یا بدن خود را بیش از حد تحت فشار قرار دهد.
- به عنوان مثال ، ممکن است فرد هر هفته ساعت های زیادی ورزش کند ، حتی اگر برای ورزش یا رویدادی خاص تمرین نمی کند. افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است حتی زمانی که خسته ، بیمار یا مجروح هستند ، ورزش کنند ، زیرا احساس می کنند مجبورند غذای خورده شده خود را "سوزانده" کنند.
- ورزش یک رفتار جبران کننده رایج برای مردان مبتلا به بی اشتهایی است. ممکن است فرد فکر کند اضافه وزن دارد یا از ترکیب بدن خود ناراضی باشد. او ممکن است مشغول بدنسازی یا "تقویت بدن" باشد. تصور بدنی مخدوش در مردان نیز رایج است ، زیرا اغلب نمی توانند ظاهر بدن خود را تشخیص دهند و حتی در صورت تناسب اندام یا کمبود وزن خود را "شل" می بینند.
- افرادی که دچار بی اشتهایی هستند و نمی توانند ورزش کنند یا آنطور که می خواهند ورزش نکرده اند ، اغلب بیقرار ، بی قرار یا تحریک پذیر به نظر می رسند.
مرحله 6. به ظاهر فرد نگاه کنید ، در نظر داشته باشید که ممکن است تحت تأثیر بی اشتهایی قرار گیرد یا نباشد
با پیشرفت ، بی اشتهایی باعث ایجاد علائم فیزیکی زیادی می شود. با این حال ، شما نمی توانید تشخیص دهید که آیا یک فرد بی اشتهایی را فقط از ظاهر خود دارد. ترکیبی از این علائم با رفتارهای نامنظم بهترین نشانه این است که فرد از اختلال خوردن رنج می برد. همه افراد همه این علائم را ندارند ، اما افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولاً چندین مورد از موارد زیر را نشان می دهند:
- کاهش چشمگیر و سریع وزن
- موهای غیر معمول صورت یا بدن در زنان
- افزایش حساسیت به سرما
- نازک شدن یا ریزش مو
- پوست خشک ، کم رنگ ، زرد رنگ
- خستگی ، سرگیجه یا غش کردن
- ناخن ها و موهای شکننده
- انگشتان کبود
روش 2 از 5: در نظر گرفتن حالت احساسی فرد
مرحله 1. خلق و خوی فرد را در نظر بگیرید
نوسانات خلقی می تواند در بین افراد مبتلا به بی اشتهایی بسیار شایع باشد ، زیرا هورمون ها اغلب در اثر گرسنگی بدن نامتعادل می شوند. اضطراب و افسردگی معمولاً با اختلالات خوردن همراه است.
افراد مبتلا به بی اشتهایی نیز ممکن است تحریک پذیری ، بی حالی و مشکل تمرکز یا تمرکز را تجربه کنند
مرحله 2. عزت نفس فرد را تجزیه و تحلیل کنید
افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب کمال گرا هستند. آنها ممکن است بیش از حد موفق باشند و اغلب در مدرسه یا محل کار بسیار خوب عمل می کنند. با این حال ، آنها اغلب از عزت نفس بسیار پایینی رنج می برند. فردی که از بی اشتهایی رنج می برد ممکن است مکرراً شکایت کند که "به اندازه کافی خوب" نیست یا نمی تواند "هیچ کاری را درست انجام دهد".
اعتماد به نفس جسمانی نیز معمولاً در افراد مبتلا به بی اشتهایی بسیار پایین است. اگرچه آنها ممکن است در مورد رسیدن به "وزن ایده آل" صحبت کنند ، اما برای آنها غیرممکن است که به دلیل دید تحریف شده ای که از تصویر بدن خود دارند ، به آن برسند. همیشه وزن بیشتری برای کاهش وجود خواهد داشت
مرحله 3. مراقب شخصی باشید که احساس گناه یا شرم می کند
افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب پس از صرف غذا احساس خجالت می کنند. آنها ممکن است غذا خوردن را به عنوان نشانه ای از ضعف یا عقب نشینی در کنترل خود تفسیر کنند. اگر فردی که نگران او هستید مرتباً به خاطر غذا خوردن احساس گناه می کند یا نسبت به اندازه بدن خود احساس گناه می کند ، این می تواند علامتی هشداردهنده بی اشتهایی باشد.
مرحله 4. به این فکر کنید که آیا فرد کناره گیری شده است یا خیر
افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است از دوستان و فعالیت های معمول خود کناره گیری کنند. همچنین ممکن است زمان بیشتری را به صورت آنلاین صرف کنند.
- افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است وقت خود را در وب سایت های "طرفدار آنا" بگذرانند ، گروه هایی که بی اشتهایی را به عنوان "انتخاب شیوه زندگی" ترویج و حمایت می کنند. مهم است که به خاطر داشته باشید که بی اشتهایی یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که می تواند با موفقیت درمان شود ، نه یک انتخاب سالم توسط افراد سالم.
- افراد مبتلا به بی اشتهایی همچنین ممکن است پیام های "تپش" را در رسانه های اجتماعی ارسال کنند. این نوع پست ها ممکن است شامل تصاویری از افراد بسیار کم وزن یا پیام هایی باشد که افراد با وزن طبیعی یا اضافه وزن را مسخره می کنند.
مرحله 5. توجه داشته باشید که آیا فرد زمان قابل توجهی را پس از صرف غذا در حمام می گذراند یا خیر
دو نوع بی اشتهایی عصبی وجود دارد: نوع پرخوری/پاکسازی و نوع محدود کننده. نوع محدود کننده آن چیزی است که اکثر مردم با آن آشنا هستند ، اما نوع پرخوری/پاکسازی نیز رایج است. پاکسازی می تواند به صورت استفراغ ناشی از خوردن غذا باشد ، یا فرد ممکن است از ملین ها ، تنقیه ها یا دیورتیک ها استفاده کند.
- بین پرخوری پرخوری/پاکسازی نوع بی اشتهایی و پرخوری عصبی ، یکی دیگر از اختلالات خوردن ، تفاوت وجود دارد. افرادی که از پرخوری عصبی رنج می برند همیشه وقتی پرخوری نمی کنند کالری خود را محدود نمی کنند. افرادی که از بی اشتهایی ناشی از پرخوری/پاکسازی رنج می برند ، در صورت پرخوری و پاکسازی ، کالری را به شدت محدود می کنند.
- افرادی که از بولیمیا عصبی رنج می برند ، اغلب قبل از تمیز کردن مقدار زیادی غذا می خورند. افرادی که دچار بی اشتهایی پرخوری/تمیز شدن هستند ممکن است مقادیر بسیار کمتری از غذا را "پرخوری" در نظر بگیرند که نیاز به تصفیه دارد ، مانند یک کوکی یا یک کیسه کوچک چیپس.
مرحله 6. در نظر بگیرید که آیا شخص در مورد عادات خود مخفی است یا خیر
افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است از اختلال خود شرمنده باشند. یا ممکن است آنها معتقد باشند که شما رفتارهای غذایی آنها را "درک" نمی کنید و سعی می کنید آنها را از انجام آنها باز دارید. افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب سعی می کنند رفتارهای خود را از دیگران پنهان کنند تا از قضاوت یا مداخله جلوگیری کنند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است:
- مخفیانه غذا بخورید
- غذا را مخفی کرده یا دور بیندازید
- قرص های رژیمی یا مکمل مصرف کنید
- پنهان کردن ملین ها
- دروغ بگوید که چقدر ورزش می کنند
روش 3 از 5: ارائه پشتیبانی
مرحله 1. با اختلالات خوردن آشنا شوید
قضاوت در مورد افرادی که از اختلال خوردن رنج می برند بسیار آسان است. درک اینکه چرا شخصی چنین کارهای ناسالم را با بدن خود انجام می دهد دشوار است. آگاهی از دلایل ایجاد اختلالات خوردن و تجربه افرادی که از آنها رنج می برند ، به شما کمک می کند تا با یک فرد احتمالی با همدلی و مراقبت برخورد کنید.
- گفتگو با اختلالات خوردن: راههای ساده برای حمایت از افرادی که دچار بی اشتهایی ، بولیمیا ، پرخوری یا مسائل مربوط به تصویر بدن هستند ، توسط ژان آلبروندا هیتون و کلادیا جی اشتراوس ، یک منبع بسیار توصیه شده است.
- انجمن ملی اختلالات خوردن یک سازمان غیرانتفاعی است که منابع گسترده ای را برای دوستان و خانواده های افرادی که از اختلالات خوردن رنج می برند ، فراهم می کند. اتحاد برای آگاهی از اختلالات خوردن یک سازمان غیر انتفاعی است که هدف آن آموزش و منابع برای افزایش آگاهی از اختلالات خوردن و تأثیرات آنها است. م Instituteسسه ملی سلامت روان اطلاعات و منابع بسیار متنوعی را برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن و عزیزانشان در اختیار دارد.
مرحله 2. خطرات واقعی بی اشتهایی را درک کنید
بی اشتهایی بدن از گرسنگی رنج می برد و می تواند منجر به بیماری های جدی شود. در زنان بین 15 تا 24 سال ، بی اشتهایی عصبی 12 برابر بیشتر از هر علت دیگری باعث مرگ می شود. در 20 درصد موارد ، بی اشتهایی باعث مرگ زودرس می شود. این می تواند باعث مشکلات مختلف پزشکی شود ، از جمله:
- عدم قاعدگی در زنان
- بی حالی و خستگی
- ناتوانی در تنظیم دمای بدن
- ضربان قلب به طور غیر طبیعی کند یا نامنظم (به دلیل ضعف عضلات قلب)
- کم خونی
- ناباروری
- از دست دادن حافظه یا تغییر جهت
- نارسایی ارگان ها
- ضربه مغزی
مرحله 3. زمان مناسبی برای صحبت خصوصی با فرد مورد نظر پیدا کنید
اختلالات خوردن اغلب واکنشی به مسائل پیچیده تر شخصی و اجتماعی است. آنها همچنین ممکن است عوامل ژنتیکی در کار داشته باشند. صحبت در مورد اختلال خوردن با دیگران می تواند یک موضوع بسیار شرم آور یا ناراحت کننده باشد. اطمینان حاصل کنید که در یک محیط امن و خصوصی به معشوق خود نزدیک می شوید.
در صورت احساس عصبانیت ، خستگی ، استرس یا احساسات غیرمعمول از نزدیک شدن به شخص خودداری کنید. این امر ارتباط مراقبت شما از فرد را بسیار مشکل تر می کند
مرحله 4. از عبارات "من" برای انتقال احساسات خود استفاده کنید
استفاده از اظهارات "من" می تواند به فرد دیگر کمک کند که احساس کند شما به او حمله می کنید. بحث را امن و تحت کنترل طرف مقابل قرار دهید. به عنوان مثال ، می توانید چیزی مانند "من اخیراً به چیزهایی توجه کرده ام که نگرانم می کند ، توجه کنم. من به تو اهمیت میدهم. آیا می توانیم صحبت کنیم؟ »
- ممکن است فرد دفاعی شود. او ممکن است مشکلی را انکار کند. او ممکن است شما را متهم کند که در زندگی اش دخالت کرده یا آنها را قضاوت سخت کرده است. می توانید به آنها اطمینان دهید که به او اهمیت می دهید و هرگز قضاوت نمی کنید ، اما در دفاع از خود دفاع نکنید.
- به عنوان مثال ، از گفتن جمله هایی مانند "من فقط سعی می کنم به شما کمک کنم" یا "شما باید به حرف من گوش دهید" بپرهیزید. این جملات باعث می شود طرف مقابل احساس حمله کند و او را تشویق می کند تا به حرف شما گوش ندهد.
- در عوض ، تمرکز خود را بر روی جملات مثبت بگذارید: "من نگران شما هستم و می خواهم بدانید که من برای شما اینجا هستم" یا "هر زمان که شما احساس آمادگی کردید آماده صحبت هستم". به طرف مقابل خود فرصت دهید تا خودش انتخاب کند.
مرحله 5. از سرزنش زبان خودداری کنید
استفاده از عبارات "I" به شما در این امر کمک می کند. با این حال ، بسیار مهم است که از زبان سرزنش یا قضاوت دیگر استفاده نکنید. مبالغه آمیز ، "سفرهای احساس گناه" ، تهدیدها یا اتهامات به شخص دیگر کمک نمی کند نگرانی واقعی شما را درک کند.
- به عنوان مثال ، از جملات "شما" مانند "شما مرا نگران می کنید" یا "شما باید این کار را متوقف کنید" اجتناب کنید.
- اظهاراتی که بر احساس شرم یا گناه طرف مقابل تأثیر می گذارد نیز بی نتیجه است. به عنوان مثال ، از گفتن جمله هایی مانند "در مورد آنچه با خانواده خود انجام می دهید فکر کنید" یا "اگر واقعاً به من اهمیت می دادید ، مراقب خودتان بودید" خودداری کنید. افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است از رفتار خود احساس شرم کنندگی داشته باشند و گفتن چنین مواردی فقط می تواند این اختلال را بدتر کند.
- شخص را تهدید نکنید به عنوان مثال ، از جملاتی مانند "اگر بهتر غذا نمی خورید دلسرد خواهید شد" یا "اگر با دریافت کمک موافقت نکردید ، به همه در مورد مشکل خود خواهم گفت" اجتناب کنید. اینها باعث ناراحتی قابل توجهی می شوند و می توانند اختلال خوردن را بدتر کنند.
مرحله 6. شخص را تشویق کنید تا احساسات خود را با شما در میان بگذارد
مهم است که به طرف مقابل فرصت دهید تا احساسات خود را نیز به اشتراک بگذارد. مکالمات یک طرفه و همه چیز درباره شما بعید به نظر می رسد که سودمند باشد.
- در این نوع گفتگوها هیچ کس را عجله نکنید. پردازش احساسات و افکار ممکن است زمان ببرد.
- تکرار کنید که احساسات خود را قضاوت یا انتقاد نمی کنید.
مرحله 7. به فرد پیشنهاد دهید که ازمایش غربالگری آنلاین استفاده کند
انجمن ملی اختلالات خوردن (اطمینان حاصل کنید که توصیه های ارائه شده در کشوری که در آن زندگی می کنید اعمال می شود) دارای یک ابزار غربالگری آنلاین رایگان و ناشناس است. درخواست از فردی برای شرکت در این آزمایش ممکن است راهی "کم فشار" باشد تا او را تشویق کند تا مشکل خود را بشناسد.
دو نمایش از طریق NEDA وجود دارد: یکی به طور خاص برای دانشجویان کالج و دیگری برای بزرگسالان
مرحله 8. بر نیاز به کمک حرفه ای تأکید کنید
سعی کنید نگرانی خود را به روشهای سازنده بیان کنید. تأکید کنید که بی اشتهایی یک بیماری جدی است اما تحت نظارت متخصصان بسیار قابل درمان است. با مراجعه به یک درمانگر یا مشاور به او بگویید که درخواست کمک نه نشانه شکست یا ضعف است و نه نشانه ای از "دیوانه بودن" اوست.
- افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب برای یافتن کنترل در زندگی خود تلاش می کنند ، بنابراین تأکید بر این که جستجوی درمان یک عمل شجاعت است و کنترل زندگی می تواند به آنها در پذیرش آن کمک کند.
- شما می توانید این را به عنوان یک مشکل پزشکی تعیین کنید ، که ممکن است کمک کننده باشد. به عنوان مثال ، اگر یکی از عزیزان شما یا فردی که می شناسید مبتلا به دیابت یا سرطان بود ، او را تشویق می کنید که به دنبال کمک پزشکی باشد. این هیچ تفاوتی ندارد ؛ شما به سادگی از آنها می خواهید که برای بیماری به دنبال کمک حرفه ای باشند.
- NEDA دارای ویژگی "یافتن درمان" در وب سایت خود است. این ویژگی می تواند به شما در یافتن یک مشاور یا درمانگر متخصص در بی اشتهایی کمک کند.
- به خصوص اگر فرد جوان یا نوجوان باشد ، خانواده درمانی ممکن است مفید باشد. برخی مطالعات نشان می دهند که درمان مبتنی بر خانواده برای نوجوانان م thanثرتر از درمان فردی است ، زیرا می تواند به الگوهای ارتباطی ناکارآمد در خانواده کمک کند و همچنین راه هایی را برای همه برای حمایت از بیمار ارائه دهد.
- در برخی موارد شدید ، ممکن است به درمان بستری نیاز باشد. این امر زمانی رایج است که فرد آنقدر کم وزن است که در معرض خطراتی از قبیل نارسایی اندام ها قرار دارد. افرادی که از نظر روانشناختی ناپایدار هستند یا خودکشی می کنند نیز ممکن است نیاز به درمان بستری داشته باشند.
مرحله 9. به دنبال حمایت از خودتان باشید
کنار آمدن با یک معشوق با اختلال خوردن مشکل است. اگر شخص موردنظر شما از پذیرفتن مشکلی امتناع ورزد ، این مشکل بسیار دشوار است. درخواست کمک از درمانگر خود یا یک گروه حمایتی می تواند به شما در قوی ماندن کمک کند.
- NEDA لیستی از گروه های پشتیبانی را در وب سایت خود دارد. آنها همچنین دارای شبکه والدین ، خانواده و دوستان هستند.
- انجمن ملی بی اشتهایی عصبی و اختلالات مرتبط (ANAD) لیستی از گروه های حمایتی بر اساس ایالت دارد.
- پزشک شما همچنین ممکن است بتواند شما را به گروههای حمایتی محلی یا سایر منابع حمایتی ارجاع دهد.
- مشاوره برای والدین کودکانی که دچار بی اشتهایی هستند بسیار مهم است. مهم این است که رفتارهای غذایی کودک را کنترل نکنید یا از رشوه استفاده نکنید ، اما این سخت است که وقتی کودک را در معرض خطر می بینید ، آن را بپذیرید. درمان یا یک گروه حمایتی می تواند به شما کمک کند راه هایی را برای حمایت و کمک به کودک بدون تشدید اختلال او بیاموزید.
روش 4 از 5: کمک به عزیزان خود از طریق بهبودی
مرحله 1. احساسات ، مبارزات و دستاوردهای محبوب خود را تأیید کنید
با درمان ، حدود 60 درصد از افراد مبتلا به اختلالات خوردن بهبود می یابند. با این حال ، سالها طول می کشد تا بهبودی کامل مشاهده شود. برخی از افراد ممکن است همیشه از احساس ناراحتی در بدن خود یا اجبار به گرسنگی یا پرخوری رنج ببرند ، حتی اگر بتوانند از رفتارهای مخرب اجتناب کنند. در این مرحله از عزیز خود حمایت کنید.
- حتی موفقیت های کوچک را جشن بگیرید. برای افرادی که دچار بی اشتهایی هستند ، حتی خوردن غذاهایی که به نظر شما مقدار کمی از غذا می رسد ، ممکن است نشان دهنده یک مبارزه بزرگ برای او باشد.
- عودها را قضاوت نکنید اطمینان حاصل کنید که شخص مورد علاقه شما تحت مراقبت کافی قرار می گیرد ، اما او را بخاطر مشاجرات یا لغزش ها قضاوت نکنید. عود بیماری را پذیرفته ، سپس بر نحوه بازگشت به مسیر اصلی تمرکز کنید.
مرحله 2. انعطاف پذیر و سازگار باشید
در برخی موارد ، به ویژه در مورد جوانان ، درمان ممکن است شامل تغییراتی در روال عادی توسط دوستان و خانواده باشد. آماده تغییراتی باشید که برای بهبودی عزیزان شما ضروری است.
- به عنوان مثال ، ممکن است درمانگر توصیه کند که روشهای خاصی از ارتباط یا روشهای خاصی برای رسیدگی به تعارض تغییر کند.
- به سختی می توان تصدیق کرد که کاری که انجام می دهید یا می گویید می تواند بر اختلال معشوق شما تأثیر بگذارد. به خاطر داشته باشید: شما این اختلال را ایجاد نکرده اید ، اما ممکن است بتوانید با تغییر برخی از رفتارهای خود به دوست خود کمک کنید تا از این بیماری رهایی یابد. بهبودی سالم هدف نهایی است.
مرحله 3. بر تفریح و مثبت تمرکز کنید
به راحتی می توان به حالت "پشتیبانی" که می تواند برای فردی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کند ، خفه کننده است ، وارد شوید. به یاد داشته باشید که فردی که با بی اشتهایی دست و پنجه نرم می کند ، زمان زیادی را صرف فکر کردن در مورد غذا ، وزن و تصویر بدن می کند. اجازه ندهید اختلال تنها چیزی باشد که در مورد آن صحبت می کنید یا روی آن تمرکز می کنید.
- به عنوان مثال ، به سینما بروید ، خرید کنید ، بازی کنید یا ورزش کنید. با طرف مقابل با مهربانی و مراقبت رفتار کنید ، اما بگذارید تا آنجا که ممکن است از زندگی به طور عادی لذت ببرد.
- به یاد داشته باشید ، افراد مبتلا به اختلالات خوردن اختلال آنها نیستند. آنها افرادی با نیازها ، افکار و احساسات هستند.
مرحله 4. به طرف مقابل یادآوری کنید که تنها نیست
مبارزه با اختلالات خوردن می تواند به شدت منزوی شود. در حالی که نمی خواهید معشوق خود را خفه کنید ، یادآوری این نکته که او برای صحبت کردن یا حمایت از او آنجا هستید می تواند به بهبودی شما کمک کند.
گروههای حمایتی یا سایر فعالیتهای حمایتی را برای پیوستن عزیز خود پیدا کنید. او را مجبور نکنید که به آنها بپیوندد ، بلکه گزینه ها را در دسترس قرار دهید
مرحله 5. به عزیز خود کمک کنید تا محرک ها را کنترل کند
عزیز شما ممکن است افراد ، موقعیت ها یا چیزهایی را پیدا کند که "باعث" اختلال او می شوند. به عنوان مثال ، داشتن بستنی در اطراف ممکن است وسوسه ای غیرممکن داشته باشد. بیرون رفتن برای غذا خوردن ممکن است باعث نگرانی در مورد غذا شود. تا آنجا که ممکن است حامی باشید. کشف محرک ها ممکن است مدتی طول بکشد و حتی ممکن است برای فرد مبتلا به این اختلال غافلگیر کننده باشد.
- تجربیات و احساسات گذشته نیز ممکن است باعث ایجاد رفتارهای ناسالم شود.
- تجربیات یا موقعیتهای استرس زا یا جدید نیز ممکن است به عنوان محرک عمل کنند. بسیاری از افرادی که از بی اشتهایی رنج می برند ، مأیوس هستند که احساس کنترل کنند و موقعیت هایی که باعث می شود آنها دچار عدم اطمینان شوند ، ممکن است نیاز به انجام رفتارهای ناسالم غذایی را برانگیزد.
روش 5 از 5: جلوگیری از بدتر شدن مشکل
مرحله 1. از تلاش برای کنترل رفتار طرف مقابل خودداری کنید
سعی نکنید طرف مقابل را مجبور به خوردن کنید. به شخص مورد علاقه خود رشوه ندهید تا بیشتر غذا بخورد و از تهدید برای تحمیل رفتار استفاده نکنید. گاهی اوقات بی اشتهایی پاسخی به عدم کنترل احساسات بر زندگی شخصی است. درگیر شدن در نبرد قدرت یا گرفتن کنترل از دست عزیزان ، ممکن است مشکل را بدتر کند.
سعی نکنید مشکل معشوق خود را "برطرف کنید". بهبودی به اندازه اختلال خوردن پیچیده است. تلاش برای "تعمیر" شخص مورد علاقه خود به تنهایی ممکن است بیشتر از فایده آن آسیب برساند. در عوض او را تشویق کنید تا به متخصص بهداشت روانی مراجعه کند
مرحله 2. از اظهار نظر در مورد رفتار و ظاهر شخص دیگر خودداری کنید
بی اشتهایی اغلب شامل شرم و خجالت زیادی برای شخصی است که از آن رنج می برد. حتی اگر با حسن نیت ، اظهار نظر در مورد ظاهر ، عادات غذایی ، وزن و … مورد علاقه شما باشد ، می تواند احساس شرم و انزجار او را برانگیزد.
تعریف و تمجید نیز فایده ای ندارد. از آنجا که فرد با تصویر بدنی تحریف شده سروکار دارد ، بعید است شما را باور کند. او ممکن است حتی نظرات مثبت را به عنوان قضاوت یا دستکاری تفسیر کند
مرحله 3. از "شرم آور کردن چربی" یا "شرم آور کردن لاغر" خودداری کنید
وزن سالم بدن برای هر فرد ممکن است متفاوت باشد. اگر عزیز شما اظهار می کند که احساس می کند "چاق است" ، مهم است که با گفتن جمله هایی مانند "شما چاق نیستید" پاسخ ندهید. این فقط این ایده ناسالم را تقویت می کند که "چربی" چیزی ذاتاً بد است که باید از آن ترسید و از آن اجتناب کرد.
- به همین ترتیب ، به افراد لاغر اشاره نکنید و درباره ظاهر آنها اظهار نظر نکنید ، مانند "هیچ کس نمی خواهد یک فرد استخوانی را در آغوش بگیرد". شما می خواهید عزیزتان تصویری از بدن سالم ایجاد کند ، نه بر ترس یا کاهش یک نوع بدن خاص.
- در عوض ، از معشوق خود بپرسید که این احساسات از کجا نشأت می گیرد. س Askال کنید که فکر می کند با لاغر شدن چه چیزی به دست می آورد یا از احساس اضافه وزن چه می ترسد.
مرحله 4. از ساده سازی موضوع خودداری کنید
بی اشتهایی و سایر اختلالات خوردن بسیار پیچیده هستند و اغلب با بیماری های دیگر مانند اضطراب و افسردگی همراه هستند. ممکن است فشار همسالان و رسانه ها ، مانند موقعیت های خانوادگی و اجتماعی ، نقش داشته باشد. گفتن مواردی مانند "اگر شما بیشتر غذا بخورید ، همه چیز خوب خواهد بود" از پیچیدگی موضوعی که عزیزتان با آن دست و پنجه نرم می کند چشم پوشی کنید.
در عوض ، با اظهارات "من" حمایت خود را ارائه دهید: "می دانم این زمان سختی برای شما است" یا "خوردن متفاوت می تواند سخت باشد ، و من به شما اعتقاد دارم"
مرحله 5. از تمایلات کمال گرا اجتناب کنید
مبارزه برای "کامل" یک عامل مشترک در ایجاد بی اشتهایی است. با این حال ، کمال گرایی یک طرز فکر ناسالم است که توانایی شما را برای سازگاری و انعطاف پذیری ، بخش مهمی از موفقیت در زندگی ، مختل می کند. این شما و دیگران را در یک استاندارد غیرممکن ، غیرواقعی و همیشه در حال تغییر نگه می دارد. از فرد مورد علاقه خود و یا خودتان انتظار کمال نداشته باشید. بهبودی از یک اختلال خوردن ممکن است مدت زیادی طول بکشد و هر دوی شما زمان هایی را خواهید داشت که به گونه ای رفتار می کنید که پشیمان هستید.
وقتی یکی از شما لغزش می کند بپذیرید ، اما روی آن تمرکز نکنید یا خود را به خاطر آن مورد ضرب و شتم قرار ندهید. در عوض ، بر آنچه می توانید در آینده انجام دهید تمرکز کنید تا از اشتباهات مشابه جلوگیری کنید
مرحله 6. قول ندهید که "آن را مخفی نگه دارید
ممکن است وسوسه انگیز باشد که موافقت کنید اختلال مورد علاقه خود را مخفی نگه دارید تا اعتماد او را جلب کنید. با این حال ، شما نمی خواهید به ارتقاء رفتار معشوق خود کمک کنید. بی اشتهایی ممکن است باعث مرگ زودرس در 20 درصد مبتلایان شود. مهم این است که شخص مورد علاقه خود را به دریافت کمک تشویق کنید.
درک کنید که عزیز شما ممکن است در ابتدا از شما عصبانی شود یا حتی شما را به دلیل پیشنهاد کمک او رد کند. این امر رایج است. فقط در کنار عزیز خود باشید و به او بگویید که از او حمایت و مراقبت می کنید
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- هرگز تصور نکنید فردی فقط به دلیل لاغر بودن دچار بی اشتهایی است. همچنین ، هرگز تصور نکنید که کسی بی اشتها نیست فقط به این دلیل که خیلی لاغر نیست. شما نمی توانید تشخیص دهید که آیا فردی تنها از نظر اندازه بدن خود دچار بی اشتهایی است.
- به خاطر داشته باشید که اگر فردی دچار بی اشتهایی باشد ، تقصیر هیچکس نیست. از پذیرفتن مشکل نترسید و در مورد کسی که این مشکل را دارد قضاوت نکنید.
- بین رژیم غذایی سالم و عادات ورزشی و اختلال خوردن تفاوت وجود دارد. کسی که به رژیم غذایی خود و ورزش منظم توجه می کند ، ممکن است کاملاً سالم باشد. اگر متوجه شدید که فرد وسواس زیادی به غذا و/یا ورزش دارد ، به ویژه اگر در مورد آن نیز مضطرب یا فریبنده به نظر برسد ، ممکن است دلیلی برای نگرانی داشته باشید.
- اگر فکر می کنید شما یا فردی که می شناسید ممکن است دچار بی اشتهایی باشید ، به کسی که به او اعتماد دارید بگویید. با معلم ، مشاور ، شخصیت مذهبی یا والدین صحبت کنید. به دنبال مشاوره حرفه ای باشید. کمک در دسترس است ، اما شما نمی توانید آن را دریافت کنید مگر اینکه شجاعت گفتن چیزی را به کار گیرید.
هشدارها
- منتظر نباشید تا فرد دچار کمبود وزن شود تا از او کمک بخواهید. بی اشتهایی جدی و خطرناک است ، مهم نیست اندازه فرد چقدر باشد. افراد دارای اضافه وزن و چاقی که دچار بی اشتهایی هستند باید در اسرع وقت از آنها کمک بگیرند. بهتر است آنها در اندازه بزرگتر زندگی کنند تا خطر مرگ در یک کوچکتر.
- هرگز به کسی که فکر می کنید ممکن است دچار بی اشتهایی باشد ، توهین یا مسخره نکنید. افرادی که دچار بی اشتهایی هستند اغلب تنها ، ناراضی و دردناک هستند. آنها ممکن است مضطرب ، افسرده یا حتی خودکشی باشند. آنها نیازی به انتقاد ندارند ؛ این فقط اوضاع را بدتر می کند
- غذای بی اشتها را مجبور نکنید در خارج از محیط حرفه ای غذا بخورد. بی اشتهایی ممکن است بسیار مریض شود ، و حتی اگر از نظر جسمی خوب نباشند ، دریافت کالری می تواند بی اشتهایی را به سمت تشدید گرسنگی و ورزش سوق دهد و مشکلات سلامتی آنها را بدتر کند.
