نقرس را می توان با تعدادی از بیماری های دیگر مانند شبه نقرس ، آرتریت سپتیک ، آرتریت روماتوئید و آرتروز اشتباه گرفت. اگر نگران هستید که ممکن است نقرس داشته باشید ، پزشک علائم و نشانه های شما را بررسی می کند. او همچنین آزمایش های تشخیصی انجام می دهد تا مشخص شود آیا وضعیت شما در واقع نقرس است.
مراحل
قسمت 1 از 3: ارزیابی علائم و نشانه ها
مرحله 1. در مورد نحوه شروع آن به پزشک خود اطلاع دهید
یکی از مواردی که باید به آن توجه داشته باشید این است که نقرس شروع خاصی دارد. معمولاً با درد ناگهانی و شدید شروع می شود - اغلب در یک مفصل و بیشتر در انگشت شست پا (از یک طرف یا طرف دیگر). اغلب در شب شروع می شود و ممکن است شما را از خواب بیدار کند. مفصل آسیب دیده اغلب قرمز و متورم به نظر می رسد و در لمس احساس گرما می کند و احتمالاً دامنه حرکتی در اطراف مفصل آسیب دیده کاهش می یابد.
- اگر درد مفاصل شما شروع تدریجی دارد و با مشخصات بالا مطابقت ندارد ، احتمال نقرس کمتر است.
- این ممکن است چیز دیگری باشد ، مانند آرتریت روماتوئید یا آرتروز ، در میان موارد دیگر.
مرحله 2. در نظر بگیرید که ممکن است عفونت مفصلی باشد
یکی از تشخیص های مهم که پزشک شما باید آن را رد کند ، احتمال وجود مفصل عفونی (یا "آرتریت سپتیک") است که ممکن است تظاهری بسیار شبیه نقرس داشته باشد. همچنین ممکن است عفونت همزمان با حمله نقرس ایجاد شود و تشخیص این دو بدون آزمایشات تشخیصی تقریباً غیرممکن است.
- مفصل عفونی نیز احتمالاً در شروع ناگهانی ، قرمز و متورم و گرم در لمس ظاهر می شود و ممکن است با تب همراه باشد.
- برای تشخیص نقرس و عفونت ، شما نیاز به تجزیه و تحلیل مایع مفصلی خود دارید.
مرحله 3. از احتمال "pseudogout." آگاه باشید
شبه نقرس ، همچنین به عنوان رسوب پیرو فسفات کلسیم (CPPD) شناخته می شود ، بسیار شبیه نقرس است (از این رو نام آن). باز هم ، تنها راه برای تمایز واقعی شبه نقرس از نقرس این است که مایع مفصلی خود را زیر میکروسکوپ بررسی کنید.
مرحله 4. توجه داشته باشید که آیا مفصل شما خودبه خود حل می شود یا خیر
حمله حاد نقرس باید طی سه تا 10 روز به خودی خود برطرف شود (اگرچه درمان دارویی ممکن است به تسکین علائم در این مدت ، سرعت بخشیدن به بهبود و جلوگیری از حملات نقرس در آینده کمک کند). در صورت ابتلا به نقرس ، "حملات" آن به دنبال بهبودی (یا به دنبال بهبود کامل) تجربه خواهید کرد. نقرس معمولاً یک بیماری مداوم ، مزمن و مداوم نیست. در عوض ، این حمله یا به صورت یک بار حمله صورت می گیرد ، یا یک سری جهش ها و تشدیدها ، و پس از آن دوره های بهبودی (یا بهبود) رخ می دهد.
اگر درد در مفصل شما هفته ها یا حتی ماهها بدون تنوع زیاد ادامه یابد ، احتمالاً تشخیص دیگری مانند آرتریت روماتوئید یا آرتروز است
مرحله 5. در صورت داشتن سابقه شخصی نقرس ، سابقه خانوادگی نقرس یا سایر عوامل خطر برای نقرس ، پزشک خود را مطلع کنید
نیازی به گفتن نیست ، اگر در گذشته نقرس داشته اید ، احتمال حمله مکرر شما به طور قابل توجهی بیشتر است. بنابراین ، اگر سابقه نقرس در گذشته دارید ، احتمالاً قسمت فعلی شما نیز نقرس خواهد بود (برخلاف تشخیص کاملا جدید که بر مفصل شما تأثیر می گذارد).
- اگر اعضای خانواده شما قبلاً نقرس داشته اند ، شما نیز در معرض خطر بالای ابتلا به نقرس هستید. این امر ، احتمال این که مشکل مفصلی فعلی شما مربوط به نقرس باشد را افزایش می دهد.
- عوامل خطر اضافی برای نقرس عبارتند از: مرد بودن ، زن یائسه ، داشتن سایر شرایط سلامتی (یعنی فشار خون بالا ، دیابت یا مشکلات کلیوی) ، مصرف زیاد الکل ، اضافه وزن و مصرف برخی داروها (مانند آسپرین ، دیورتیک ها و برخی عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی).
مرحله 6. وجود توفي ها را بررسي كنيد
علاوه بر حملات نقرس حاد (کوتاه مدت) ، افرادی نیز وجود دارند که از نقرس مزمن رنج می برند. نقرس مزمن شامل حملات نقرس مکرر در مدت زمان طولانی است. اغلب منجر به تشکیل "توفی" (برآمدگی های سخت زیر پوست در ناحیه مفصل) می شود ، که یکی از علائم مشخص نقرس مزمن است.
- وجود توفي ها - كه بصورت تصويري در يك مفصل ديده مي شود - يكي از علائم اصلي نقرس مزمن است (كه به آن "نقرس توپاسيس" نيز گفته مي شود).
- این یکی از بهترین روش ها برای تشخیص نقرس از سایر بیماری های مزمن آرتروز ، مانند آرتریت روماتوئید است ، زیرا هیچ نوع مزمن دیگر از آرتریت همراه با توفی وجود ندارد.
مرحله 7. به تعداد مفاصل درگیر توجه کنید
شرایط پزشکی که در تشخیص افتراقی باید در نظر گرفته شود بستگی زیادی به این دارد که آیا شما فقط یک مفصل را مبتلا کرده اید یا چند مفاصل را مبتلا کرده اید. تفاوتها به شرح زیر است:
- اگر فقط یک مفصل مبتلا شده باشد ، احتمالاً نقرس ، شبه نقرس یا مفصل عفونی است.
- اگر چندین مفاصل مبتلا شده اید ، ممکن است نقرس یا شبه نقرس باشد. اما ممکن است بیماری دیگری نیز باشد ، مانند آرتریت روماتوئید یا آرتروز.
- در نهایت ، اگر چندین مفاصل مبتلا شده اید ، احتمال عفونت بسیار ناچیز است (زیرا عفونت به طور معمول فقط یک مفصل را در یک زمان تحت تاثیر قرار می دهد).
قسمت 2 از 3: بررسی بیشتر
مرحله 1. آزمایش خون انجام دهید
آزمایش خون می تواند سطح اسید اوریک و کراتینین را در خون شما ارزیابی کند. افزایش سطح اسید اوریک احتمال نقرس را افزایش می دهد. کراتینین اندازه گیری عملکرد کلیه است. عملکرد ضعیف کلیه ممکن است منجر به پاکسازی ناکافی اسید اوریک از بدن شما شود و تجمع اسید اوریک در نتیجه شما را مستعد نقرس کند.
- با این حال ، توجه داشته باشید که هیچ رابطه مستقیمی بین میزان اسید اوریک در آزمایش خون شما و تشخیص نقرس وجود ندارد.
- بسیاری از افراد سطح اسید اوریک بالا دارند ، اما هرگز علائم بالینی نقرس را تجربه نمی کنند.
- به طور مشابه ، بسیاری از افرادی که علائم بالینی و علائم نقرس دارند ، سطح اسید اوریک را افزایش نمی دهند.
- مطمئناً همبستگی وجود دارد و احتمال ابتلا به نقرس با افزایش سطح اسید اوریک افزایش می یابد ، اما در تشخیص نقرس نیازی به (و نه معیارهای انحصاری) نیست.
مرحله 2. مایع مفصل آسیب دیده را آسپیراسیون کنید
پزشک شما ممکن است از یک سوزن برای "آسپیراسیون" یا برداشتن مقداری مایع از مفصل آسیب دیده شما استفاده کند. سپس این مایع را زیر میکروسکوپ بررسی می کند.
- اگر نقرس باشد ، میکروسکوپ وجود کریستال های اسید اوریک را نشان می دهد.
- این شبه داغ است ، میکروسکوپ وجود کریستال پیروفسفات کلسیم را نشان می دهد.
- اگر آرتریت سپتیک باشد ، میکروسکوپ نه بلورهای اسید اوریک و نه بلورهای پیروفسفات کلسیم را نشان نمی دهد.
مرحله 3. مایع تنفسی را برای کشت ارسال کنید
اگرچه مشاهده مایع مفصلی زیر میکروسکوپ می تواند نقرس را تشخیص دهد (در صورت وجود کریستال های اسید اوریک تشخیص داده شود) ، درک این نکته ضروری است که نقرس و عفونت لزوماً متقابل یکدیگر نیستند. بنابراین ، حتی اگر این آزمایش برای نقرس تشخیص داده شود ، باز هم ممکن است عفونت وجود داشته باشد.
- ارسال مایع سینوویال برای کشت بررسی می کند که آیا باکتری یا میکروب های دیگر رشد می کنند یا خیر.
- در صورت وجود عفونت ، ظرف کشت میکروبی را رشد می دهد ، که برای "آرتریت سپتیک" (تشخیصی که ممکن است در کنار نقرس وجود داشته باشد) تشخیص داده شود.
مرحله 4. از پزشک خود برای عکسبرداری از مفصل (های) آسیب دیده بخواهید
اشعه ایکس می تواند بین نقرس و سایر بیماری های آرتروز مانند آرتریت روماتوئید که در اشعه ایکس ظاهر متمایزی دارد تمایز قائل شود. معمولاً اشعه ایکس برای تصویربرداری کافی است. با این حال ، در برخی موارد ، سونوگرافی یا سی تی اسکن نیز می تواند در ارزیابی مشکل مفصلی زمینه ای شما کمک کننده باشد ، به ویژه اگر به نظر نمی رسد که ناشی از نقرس باشد.
قسمت 3 از 3: درمان نقرس
مرحله 1. از NSAID ها برای تسکین علائم و کاهش التهاب استفاده کنید
در صورت تشخیص نقرس ، پزشک احتمالاً به شما توصیه می کند که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) را شروع کنید. به عنوان مثال می توان به ایبوپروفن (Advil ، Motrin) و Naproxen (Aleve) اشاره کرد. این داروها را می توان بدون نسخه در داروخانه یا داروخانه محلی خریداری کرد.
در صورتی که نسخه های بدون نسخه برای تسکین نقرس کافی نباشند ، ممکن است پزشک شما داروهای NSAID قوی تری برای شما تجویز کند
مرحله 2. کلشی سین را امتحان کنید
کلشی سین دارویی است که در کاهش درد ناشی از نقرس م unثر است. با این حال ، هنگامی که در دوزهای بالا (که معمولاً برای مبارزه با حمله نقرس حاد لازم است) مصرف شود ، عوارض جانبی تهوع ، استفراغ و/یا اسهال اغلب بیش از حد قابل کنترل است.
- در نتیجه ، کلشیسین بیشتر پس از فروکش حملات نقرس حاد ، با هدف جلوگیری از حملات نقرس در آینده استفاده می شود.
- مصرف دوزهای پایین برای اهداف پیشگیرانه ، عوارض جانبی کلشیسین به ندرت مشکل ساز است.
مرحله 3. کورتیکواستروئیدها را انتخاب کنید
کورتیکواستروئیدها یک روش کنترل التهاب (و تسکین درد بعدی) برای کسانی است که نمی توانند NSAID ها و/یا کلشی سین را تحمل کنند. کورتیکواستروئیدها را می توان به شکل قرص تجویز کرد یا مستقیماً به مفصل آسیب دیده تزریق کرد (که معمولاً گزینه بهتری است ، زیرا از عوارض جانبی ناشی از مصرف قرص جلوگیری می کنید).
- یکی از نمونه های کورتیکواستروئید ، پردنیزون است.
- کورتیکواستروئیدها به طور کلی در مقادیر محدود ، مانند یک تزریق (یا حداقل) در مفصل آسیب دیده و/یا دوره محدودی از کورتیکواستروئیدها که به شکل قرص مصرف می شوند ، تجویز می شوند.
مرحله 4. برای جلوگیری از حملات نقرس در آینده دارو مصرف کنید
علاوه بر درمان حمله نقرس حاد (یا تشدید نقرس ، اگر از نقرس مزمن رنج می برید) ، پزشک ممکن است داروهای پیشگیرانه را به شما پیشنهاد دهد. هدف از این داروها کاهش احتمال حملات نقرس در آینده است.
- آلوپورینول نمونه ای از داروهایی است که می تواند به جلوگیری از تولید بیش از حد اسید اوریک کمک کند.
- پروبنسید نمونه دارویی است که می تواند به توانایی کلیه شما در فیلتر کردن و حذف اسید اوریک از بدن شما کمک کند.
