در حالی که گریه نتیجه طبیعی برخی احساسات و پاسخ مورد انتظار به بسیاری از تجربیات زندگی است ، ممکن است در نهایت خود را در موقعیتی قرار دهید که گریه کردن مناسب یا نامناسب است. از طرف دیگر ، ممکن است در موقعیتی قرار بگیرید که شخص دیگری گریه می کند و می خواهید به او کمک کنید تا آرام شود. صرفنظر از مناسبت ، فعالیتهای جسمی و روانی مختلفی وجود دارد که می تواند به شما در جلوگیری از گریه کمک کند.
مراحل
روش 1 از 5: پیشگیری فیزیکی از اشک
مرحله 1. سعی کنید پلک بزنید ، یا اصلا پلک نزنید
برای برخی از افراد ، پلک زدن سریع و مکرر می تواند اشک را جاری کرده و به آنها کمک کند تا دوباره در مجرای اشک جذب شوند و از جمع شدن اشکهای اولیه جلوگیری کنند. برعکس ، برای برخی از افراد ، پلک زدن و بازکردن چشمها به اندازه راحت ، در واقع مانع تشکیل اشک با کشش ماهیچه های داخل و اطراف ناحیه چشم می شود. فقط تمرین به شما می گوید که جزو کدام گروه هستید.
مرحله 2. بینی خود را محکم فشار دهید
از آنجایی که مجاری اشکی شما از کنار بینی به یک سوراخ در پلک سر می زند ، محکم کردن پل بینی و پهلوها در حالی که چشمان خود را بسته اید می تواند مجاری اشک را مسدود کند. (اگر قبل از شروع به جاری شدن اشکها استفاده شود ، این کار بهتر انجام می شود.)
مرحله 3. لبخند بزنید
مطالعات نشان داده است که لبخند زدن بر سلامت احساسی تأثیر مثبت دارد. همچنین بر نگرش دیگران به شما تأثیر مثبت می گذارد. علاوه بر این ، عمل لبخند زدن با علائم گریه مقابله می کند و جلوگیری از اشک را برای شما آسان تر می کند.
مرحله 4. خنک شوید
یکی از راههای برطرف کردن احساسات شدید و ناخوشایند این است که یک لحظه وقت بگذارید تا آب سرد را به صورت خود بمالید. نه تنها باعث آرامش شما می شود ، بلکه می تواند انرژی شما را افزایش داده و توجه شما را بیشتر کند. همچنین می توانید آب سرد را روی مچ دست خود بچکانید و آن را پشت گوش خود بکشید. شریان های اصلی از طریق این نواحی درست زیر سطح پوست عبور می کنند و خنک شدن آنها می تواند تأثیر آرام بخشی بر کل بدن داشته باشد.
مرحله 5. کمی چای بخورید
تحقیقات نشان داده است که چای سبز حاوی L-Theanine است که می تواند آرامش را افزایش داده و تنش را کاهش داده و در عین حال آگاهی و تمرکز را نیز افزایش دهد. بنابراین دفعه بعد که احساس غرق شدن می کنید و اشک هایتان حلقه می زند ، خود را با یک فنجان چای سبز میل کنید.
چای سیاه همچنین حاوی L-Theanine است ، اما نه به مقدار زیاد
مرحله 6. بخندید
خنده یک روش درمانی آسان و ارزان است که می تواند سلامت کلی شما را بهبود بخشد و احساساتی که منجر به گریه یا افسردگی می شوند را کاهش دهد. چیزی را بیابید که شما را بخنداند و به خود آرامش لازم را بدهید.
مرحله 7. آرامش پیشرو را امتحان کنید
گریه اغلب به عنوان محصول تنش طولانی مدت رخ می دهد. این فرایند به بدن اجازه می دهد تا ماهیچه های کشیده را شل کرده و تفکر شما را آرام کند. این نیز یک فعالیت شناختی است زیرا به شما می آموزد که بدن خود را هنگام ناراحتی و تنش در مقایسه با زمانی که آرام و آرام هستید تشخیص دهید. با شروع از انگشتان پا ، گروه های عضلانی بدن خود را یک به یک و به فاصله 30 ثانیه شروع کنید و به آرامی به سمت بالا حرکت کنید. این فعالیت همچنین مزایای بیشتری برای رفع بی خوابی و خواب ناآرام دارد.
مرحله 8. کنترل را در دست بگیرید
تحقیقات نشان می دهد که احساس درماندگی و انفعال اغلب ریشه اصلی گریه ها است. برای جلوگیری از گریه ، بدن خود را از حالت منفعل به فعال تغییر دهید. این می تواند به سادگی برخاستن و راه رفتن در اتاق یا باز و بسته کردن دستان شما با یک فشار کوچک برای درگیر شدن عضلات شما باشد و به بدن شما یادآوری کند که اقدامات شما داوطلبانه است و شما تحت کنترل هستید.
مرحله 9. از درد به عنوان عامل حواس پرتی استفاده کنید
(اگر متوجه کبودی یا آسیب جسمی دیگر شدید ، توصیه می شود این روش را قطع کرده و سعی کنید از یک یا چند تاکتیک دیگر استفاده کنید.) درد جسمی حواس شما را از ریشه درد عاطفی شما منحرف می کند و باعث می شود کمتر گریه کنید. می توانید خود را (مانند بین انگشت شست و اشاره گر یا پشت بازوی خود) بچسبانید ، زبان خود را گاز بگیرید یا موهای پای خود را از داخل جیب شلوار خود بیرون بکشید.
مرحله 10. یک قدم به عقب بردارید
از نظر جسمی خود را از موقعیت خارج کنید. اگر مشاجره ای دارید که باعث گریه شما می شود ، چند لحظه خود را مودبانه معذور کنید. این از مشکل شما فرار نمی کند. حذف خود به شما اجازه می دهد تا احساسات خود را دوباره متمرکز کنید و تهدید قریب الوقوع درگیری را از بین می برد. در این مدت ، برخی از تکنیک های دیگر را تمرین کنید تا از ورود مجدد شما به اتاق و ادامه بحث گریه نکنید. هدف در اینجا این است که خود را به مکانی برای کنترل احساسات خود بازگردانید.
روش 2 از 5: جلوگیری از اشک با تمرینات ذهنی
مرحله 1. گریه را به تعویق بیندازید
به عنوان بخشی از کنترل پاسخ های احساسی خود ، هنگامی که احساس می کنید در حال گریه کردن هستید ، به خود بگویید که اکنون نمی توانید گریه کنید ، اما بعداً به خود اجازه می دهید تا گریه کند. نفس عمیق بکشید و بر کاهش احساسات که باعث اشک ریختن شما می شوند تمرکز کنید. اگرچه ممکن است در ابتدا این کار دشوار باشد ، اما شناخت شناختی احساسات خود و شرط بندی بدن برای پاسخگویی به روشهای مناسب در زمانهای مناسب ، راه حل طولانی مدت برای گریه در زمانهای نامناسب است.
توجه داشته باشید که هرگز کنار هم گذاشتن گریه ایده خوبی نیست ، زیرا سرکوب می تواند صدمات عاطفی دائمی ایجاد کند و علائم اضطراب و افسردگی را تشدید کند. همیشه به یاد داشته باشید که فرصت هایی برای ابراز احساسات خود ایجاد کنید
مرحله 2. مدیتیشن کنید
مدیتیشن یک روش قدیمی برای کاهش استرس ، مبارزه با افسردگی و رفع اضطراب است. یافتن یوگی برای بهره مندی از مدیتیشن نیز لازم نیست. به سادگی یک نقطه آرام پیدا کنید ، چشمان خود را ببندید و بر تنفس خود تمرکز کنید ، نفس های عمیق و طولانی بکشید و به آرامی و با اندازه گیری بازدم کنید. تقریباً بلافاصله متوجه خواهید شد که احساسات منفی شما از بین می روند.
مرحله 3. حواس پرتی های مثبت را بیابید
چیزی غیر از احساسات منفی پیدا کنید تا روی آن تمرکز کنید. به چیزی فکر کنید که شما را خوشحال می کند یا شما را می خنداند. فیلم های حیوانات خنده دار را در اینترنت مشاهده کنید. همچنین می توانید سعی کنید بر چیزی تمرکز کنید که منتظر آن هستید. اگر شما یک حل کننده مشکل هستید ، معادلات ریاضی را کار کنید یا یک پروژه کوچک را بر عهده بگیرید. اگر به نظر می رسد اینها کار نمی کنند ، از نظر ذهنی یک مکان آرام و آرام را تصور کنید. بگذارید ذهن شما روی جزئیات آن مکان که شادی را برای شما به ارمغان می آورد تمرکز کند. این باعث می شود مغز شما احساس دیگری غیر از غم ، عصبانیت یا ترس را احساس کند.
مرحله 4. به موسیقی گوش دهید
موسیقی هنگام مدیریت استرس مزایای متفاوتی دارد. موسیقی آرامش بخش می تواند ما را آرام کند ، در حالی که گوش دادن به موسیقی با اشعار دلسوزانه می تواند ما را قدرتمند و اطمینان دهد. آنچه را که مناسب شماست انتخاب کنید و اشک ها را با یک لیست پخش خوب طراحی کنید.
مرحله 5. آگاه باشید
روی خود کنونی خود ، طعم غذا ، احساس نسیم بر پوست ، تمایل پارچه لباس هنگام حرکت ، تمرکز کنید. وقتی بر زمان حال تمرکز می کنید و واقعاً به حواس خود توجه می کنید ، می تواند استرس روانی را از بین ببرد و به شما کمک کند ببینید مشکلی که با آن روبرو هستید چندان تحمیل کننده نیست.
مرحله 6. قدردان باشید
ما اغلب گریه می کنیم زیرا احساس می کنیم از آنچه در زندگی خود اشتباه می دانیم غرق شده ایم یا به دلیل مشکلاتی که با آن روبرو هستیم. یک نفس عمیق بکشید و در نظر بگیرید که مشکلی که با آن روبرو هستید نسبت به سایر مشکلاتی که ممکن است در گذشته با آن روبرو بوده اید یا با آن روبرو بوده اید ، کمتر شدید باشد. به خودتان چیزهای خوبی را یادآوری کنید که باید از آنها سپاسگزار باشید. یک مجله داشته باشید تا نعمت های خود را به شما یادآوری کند و در مواقع سخت به شما کمک کند.
روش 3 از 5: مقابله با علت اشک های خود
مرحله 1. منبع را مشخص کنید
آیا میل به گریه کردن با احساسات ، رویدادها ، افراد یا انواع استرس همراه است؟ آیا منبع چیزی است که می توانید تماس یا تعامل با آن را به حداقل برسانید؟
- اگر پاسخ شما "بله" است ، راه هایی برای اجتناب یا محدود کردن تماس با منبع ایجاد کنید. این می تواند به سادگی اجتناب از گفتگوی طولانی با یک همکار که به احساسات شما آسیب می رساند یا اجتناب از فیلم های غم انگیز یا خشونت آمیز باشد.
- اگر پاسخ منفی است ، برای درمان راهکارهای مقابله با یک درمانگر تماس بگیرید. این امر به ویژه برای مواردی مناسب است که درگیری با خانواده نزدیک یا عزیزان به عنوان منبع احساسات منفی که منجر به گریه می شود ، مشخص شود.
مرحله 2. احساسات را به محض بروز تشخیص دهید
اگرچه هنگام گریه کردن در زمان های نامناسب حواس پرتی مفید است ، اما زمانی را که در یک مکان امن و خصوصی هستید برای احساس واقعی احساسات خود اختصاص دهید. درون نگر باشید ، احساسات خود ، منابع و راه حل های ممکن را تجزیه و تحلیل کنید. نادیده گرفتن احساسات خود یا تلاش برای سرکوب آنها به طور مداوم برای بهبود و بهبود نتیجه ای ندارد. در حقیقت ، مشکلات مداوم می توانند در ناخودآگاه شما باقی بمانند و در واقع دوره های گریه را افزایش دهند.
مرحله 3. چیزهای خوب را بررسی کنید
این عادت را ایجاد کنید که از افکار منفی خود مراقبت کنید و چیزهای خوب خود را یادآوری کنید. سعی کنید در صورت امکان نسبت افکار مثبت به منفی را 1: 1 حفظ کنید. این امر نه تنها شما را به طور کلی شادتر می کند ، بلکه با آموزش مغز خود به شما کمک می کند تا از احساسات غیرقابل پیش بینی جلوگیری کنید و بدانید که علی رغم مشکلات ، شما فردی ارزشمند هستید.
مرحله 4. مجله را بفهمید که منبع اشکهای شما چیست
اگر در کنترل اشک های خود مشکل دارید یا حتی نمی دانید چرا گریه می کنید ، روزنامه نگاری می تواند به ریشه یابی شما کمک کند. روزنامه نگاری می تواند تأثیر مثبتی بر سلامتی شما داشته باشد ، می تواند به شما در دیدن مزایای مثبت یک رویداد استرس زا کمک کند و به روشن شدن افکار و احساسات شما کمک کند. نوشتن در مورد عصبانیت یا ناراحتی می تواند شدت این احساسات را کاهش دهد ، که ممکن است به مهار گریه شما کمک کند. همچنین با شناخت بهتر خود و اطمینان بیشتر و آگاهی از موقعیت ها یا افرادی که سمی هستند و باید از زندگی حذف شوند.
- سعی کنید هر روز به مدت 20 دقیقه روزنامه بنویسید. "نگارش رایگان" را تمرین کنید ، که در آن نگران املا ، نقطه گذاری یا هر "باید" دیگری نباشید. سریع بنویسید تا نتوانید خودتان را سانسور کنید. از آنچه می آموزید و چقدر احساس بهتری خواهید داشت شگفت زده خواهید شد.
- روزنامه نگاری به شما امکان می دهد احساسات خود را آزادانه بدون قضاوت یا بازداری بیان کنید.
- اگر یک رویداد آسیب زا را تجربه کرده اید ، روزنامه نگاری می تواند به شما در پردازش احساسات شما کمک کند و در واقع باعث می شود احساس کنترل بیشتری کنید. در مورد حقایق رویداد و احساساتی که تجربه کرده اید تا بیشترین استفاده را از روزنامه نگاری خود داشته باشید بنویسید.
مرحله 5. کمک بگیرید
اگر به نظر می رسد هیچ چیز به مهار گریه و احساسات منفی کمک نمی کند و بر روابط یا شغل شما تأثیر می گذارد ، اولین گام را برای حل این مشکل با تماس با یک درمانگر مجاز بردارید. اغلب مشکل را می توان با درمان های رفتاری حل کرد. با این حال ، اگر دلیل پزشکی برای این مشکلات وجود داشته باشد ، یک درمانگر می تواند از دریافت داروی مناسب اطمینان حاصل کند.
- اگر علائم افسردگی را تجربه می کنید ، از یک مشاور یا متخصص بهداشت روانی کمک بگیرید. علائم افسردگی عبارتند از: احساس غمگین یا "خالی" مداوم. احساس ناامیدی ، احساس گناه و/یا بی ارزشی ؛ افکار خودکشی ؛ کاهش انرژی ؛ مشکل در خوابیدن یا خوابیدن بیش از حد و تغییر اشتها و/یا وزن.
- اگر در حال تجربه افکار خودکشی هستید ، بلافاصله از کمک خود کمک بگیرید. سعی کنید با خط زندگی ملی پیشگیری از خودکشی با شماره 1 (800) 273-8255 1 (800) تماس بگیرید یا از IASP برای یافتن یک خط کمک در کشور خود دیدن کنید. یا با شخصی که به او اعتماد دارید تماس بگیرید تا در مورد احساس خود صحبت کند.
مرحله 6. زمان غم و اندوه خود را بدانید
اندوه یک واکنش طبیعی به از دست دادن است. این می تواند مرگ یکی از اعضای محبوب خانواده ، از دست دادن رابطه ، از دست دادن شغل ، از دست دادن سلامتی یا هرگونه فقدان دیگر باشد. غم شخصی ممکن است هفته ها یا سال ها طول بکشد و اوج و فرودهای زیادی نیز وجود خواهد داشت.
- از دوستان و خانواده خود حمایت بگیرید. به اشتراک گذاشتن از دست دادن خود یکی از مهمترین عوامل بهبودی از دست دادن است. یک گروه پشتیبانی یا مشاور غم و اندوه نیز ممکن است مفید باشد.
- سرانجام احساسات مرتبط با عزاداری باید کمتر شود. اگر بهبودی مشاهده نکردید یا به نظر می رسد علائم شما با گذشت زمان بدتر می شوند ، ممکن است اندوه شما تبدیل به افسردگی شدید یا اندوه پیچیده شود. با یک درمانگر یا مشاور غم و اندوه تماس بگیرید تا به شما در حرکت به سمت پذیرش کمک کند.
روش 4 از 5: جلوگیری از گریه نوزادان و کودکان
مرحله 1. بدانید چرا نوزادان گریه می کنند
به یاد داشته باشید که گریه یکی از تنها اشکال ارتباطی است که نوزاد می تواند به آن دسترسی داشته باشد و نشانگر ثابت نیاز است. خود را در ذهنیت کودک قرار دهید و در نظر بگیرید که چه چیزی می تواند باعث ناراحتی شود. برخی از دلایل رایج گریه نوزادان عبارتند از:
- گرسنگی: اکثر نوزادان تازه متولد شده نیاز به تغذیه هر دو تا سه ساعت در شبانه روز دارند.
- نیاز به شیر خوردن: نوزادان غریزه طبیعی چسباندن و شیر دادن را دارند ، زیرا اینگونه تغذیه می شود.
- تنهایی. نوزادان برای تبدیل شدن به فرزندان شاد و سالم نیاز به تعامل اجتماعی دارند و اغلب هنگامی که محبت می خواهند گریه می کنند.
- خستگی. نوزادان تازه متولد شده نیاز به چرت زدن مکرر دارند ، گاهی اوقات تا 16 ساعت در روز می خوابند.
- ناراحتی: برای پیش بینی نیازها و خواسته های معمولی ، در مورد زمینه قسمت گریه و تجربه فرزند خود فکر کنید.
- تحریک بیش از حد: سر و صدای زیاد ، حرکت یا تحریک بصری می تواند نوزادان را تحت فشار قرار داده و باعث گریه آنها شود.
- بیماری. اغلب اولین نشانه بیماری ، آلرژی یا آسیب این است که نوزاد گریه می کند و به آرامش پاسخ نمی دهد.
مرحله 2. از کودک سوال بپرسید
برخلاف بازی حدسی که ما با نوزادان بازی می کنیم ، کودکان به اشکال ارتباطی پیچیده تری دسترسی دارند و می توانیم بپرسیم "چه اشکالی دارد؟" این لزوماً به این معنا نیست که آنها قادر به برقراری ارتباط مانند بزرگسالان هستند ، بنابراین مهم است که وقتی کودک به نظر نمی رسد مشکلی را با جزئیات توصیف کند ، س questionsالات ساده بپرسید و بین خطوط بخوانید.
مرحله 3. اگر کودک مجروح شده است توجه کنید
کودکان خردسال هنگام ناراحتی می توانند در پاسخگویی به س questionsالات دچار مشکل شوند ، بنابراین توجه والدین و مراقبان به شرایط و وضعیت جسمانی کودک هنگام گریه کردن بسیار مهم است.
مرحله 4. حواس پرتی را ارائه دهید
اگر کودک صدمه دیده یا ناراضی است ، می تواند به کاهش حواس او از درد تا زمان کاهش آن کمک کند. سعی کنید توجه آنها را به چیزی که دوست دارند متمرکز کنید. تعیین کنید که آیا و کجا ممکن است جراحت رخ داده باشد ، اما در مورد هر قسمتی از بدن او بپرسید به جز مواردی که واقعاً آسیب دیده اند. این امر مستلزم این است که آنها به جای آن قسمت هایی که باعث صدمه می شود ، به آن قسمت های بدن فکر کنند که باعث ایجاد حواس پرتی می شود.
مرحله 5. به کودک اطمینان دهید
کودکان اغلب در پاسخ به انضباط یا پس از تعاملات منفی با بزرگسال یا همسالان گریه می کنند. هنگامی که این اتفاق می افتد ، تعیین کنید که آیا عمل برای میانجی گری شرایط لازم است (به عنوان مثال قرار دادن کودکان در حال مبارزه) ، اما همیشه به کودک یادآوری کنید که او علی رغم درگیری ، ایمن و دوست دارد.
مرحله 6. اتمام زمان
همه کودکان گاه به گاه رفتار بدی خواهند داشت. با این حال ، اگر کودک از گریه ، عصبانیت یا فریاد در تلاش برای دریافت خواسته خود استفاده می کند ، مهم است که از ارتباط بین رفتار بد و رضایت جلوگیری شود.
- اگر کودک نوپا یا کودک شما در حال عصبانیت است ، کودک را به اتاقی آرام ببرید و بگذارید تا زمانی که عصبانیت از بین نرود در آنجا بمانند و هنگامی که عصبانیت از بین رفت ، او را به محیط اجتماعی بازگردانید.
- اگر کودک ناراحت آنقدر بزرگ است که راه می رود و دستورات را رعایت می کند ، از کودک بخواهید به اتاقش برود ، به او یادآوری کنید که اجازه بازگشت دارد ، به شما بگوید که چه می خواهد ، و چرا وقتی آرام می شود ناراحت می شود. این همچنین راهکارهای سازنده مقابله با عصبانیت و ناامیدی را به کودک می آموزد در حالی که هنوز اطمینان حاصل می کند که کودک دوست داشتنی و مورد احترام است.
روش 5 از 5: تسکین دهنده گریه بزرگسالان
مرحله 1. در صورت نیاز به کمک ، سوال کنید
بر خلاف نوزادان و کودکان ، بزرگسالان قادر به ارزیابی مستقل از وضعیت خود و نیاز به کمک هستند. قبل از ورود و تلاش برای کمک ، همیشه بپرسید که آیا می توانید کمک ارائه دهید. اگر فرد دچار درد عاطفی است ، ممکن است قبل از مشارکت فرد دیگری در فرایند مقابله ، به فضا و زمان برای پردازش احساسات نیاز داشته باشد. گاهی اوقات ، فقط پیشنهاد کمک برای کمک به فرد برای مقابله با ناراحتی کافی است.
اگر شرایط جدی نیست و فرد از حواس پرتی استقبال می کند ، یک شوخی یا داستان خنده دار بگویید. در مورد چیزهای خنده دار/عجیب که به صورت آنلاین می خوانید نظر دهید. اگر فرد آشنای غریبه یا دور است ، در مورد علاقه ها و ترجیحات خود از او س questionsالات غیر مزاحمی بپرسید
مرحله 2. علت درد را مشخص کنید
آیا درد جسمانی است؟ عاطفی؟ آیا شخص دچار شوک شده یا به نوعی قربانی شده است؟ س questionsالات خود را بپرسید ، اما برای سرنخ ها مراقب موقعیت و محیط اطراف باشید.
اگر فرد گریه می کند و به نظر می رسد مجروح شده یا نیاز به کمک پزشکی دارد ، بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید. تا رسیدن کمک به ما نزدیک بمانید. اگر مکان ناامن است ، در صورت امکان فرد را به مکان امن تری در همان حوالی منتقل کنید
مرحله 3. تماس فیزیکی مناسب برقرار کنید
در مورد دوست یا معشوق ، ممکن است در آغوش گرفتن یا دست گرفتن مفید باشد. حتی یک بازوی دور شانه ها می تواند منبع حمایت و راحتی باشد. در شرایط مختلف ، درجات متفاوتی از تماس فیزیکی امکان پذیر است. اگر مطمئن نیستید که آیا شخص از این نوع کمک ها آرامش می گیرد یا خیر ، همیشه بپرسید.
مرحله 4. روی نکات مثبت تمرکز کنید
بدون تغییر لزوما موضوع ، سعی کنید بر جنبه های مثبت آنچه باعث ناراحتی احساسی می شود تمرکز کنید. در مورد از دست دادن یکی از عزیزان ، به عنوان مثال ، زمانهای خوبی را که با شخص به اشتراک گذاشته شده بود و چیزهایی که در مورد او دوست داشتید ذکر کنید. در صورت امکان ، خاطرات خنده دار را که ممکن است باعث لبخند یا خنده احتمالی شود ، به یاد آورید. توانایی خندیدن می تواند میل گریه را بطور تصاعدی کاهش دهد و روحیه کلی را بهبود بخشد.
مرحله 5. اجازه دهید آنها گریه کنند
گریه یک واکنش طبیعی به ناراحتی های شدید عاطفی است و در حالی که مواردی وجود دارد که مناسب یا نامناسب است ، به شرطی که به کسی آسیب نرسد ، اجازه دادن به گریه کردن در نهایت می تواند امن ترین و حمایتی ترین گزینه باشد.
