اوتیسم بودن می تواند خشن باشد. در حالی که ممکن است چیزهای منفی در مورد اوتیسم بشنوید ، این تصویر کامل نیست. این مقاله به شما کمک می کند تا با اوتیسم خود کنار بیایید تا بتوانید بر روی انسان فوق العاده ای که هستید تمرکز کنید.
مراحل
روش 1 از 3: نگاه متفاوت به اوتیسم
در حالی که اوتیسم یک ناتوانی است ، اما دارای نقاط قوت و ویژگی هایی نیز می باشد.
مرحله 1. درباره اوتیسم از افراد اوتیستیک بیاموزید
اغلب اوقات ، افراد غیر اوتیسم بدون مشورت با افراد واقعی در مورد اوتیسم می نویسند. آنها ممکن است نادرستی ، تصورات غلط خنده دار یا دیدگاههای بسیار منفی در مورد تفاوتهایی که به کسی آسیب نمی رساند ، ارائه دهند. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند دید دقیق تری داشته باشند.
جامعه اوتیسم اغلب اوتیسم را در یک حالت خنثی یا مثبت توصیف می کند. این ممکن است به شما کمک کند تا یک احساس جامع تری از اوتیسم داشته باشید ، در حالی که فقط نکات منفی را مشاهده نمی کنید
مرحله 2. نقاط قوت مرتبط با اوتیسم را بخوانید
اوتیسم یک بیماری عصبی پیچیده است که نعمت های متعددی همراه با نقایص آن دارد. در حقیقت ، جامعه رو به رشدی از افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد که معتقدند این فقط نوعی تنوع است-نه یک اختلال. ممکن است برخی یا همه موارد زیر را تجربه کنید:
-
علایق عمیقاً پرشور.
اینها می تواند منجر به تخصص فوق العاده و احتمالاً یک حرفه بسیار موفق یا سرگرمی سرگرم کننده شود.
-
کمکی
به طور کلی افراد مبتلا به اوتیسم احساس مسئولیت اجتماعی بالا یا تمایل به حل مشکلات و کمک به دیگران دارند.
-
دقت، درستی.
اغلب اشاره می شود که افراد مبتلا به اوتیسم به جای تصویر بزرگ بر روی قسمت های کوچک تمرکز می کنند. این می تواند منجر به کار قابل توجه با جزئیات شود ، جایی که یک فرد عصبی ممکن است نتواند به وضوح بر جنبه های فردی چیزی تمرکز کند.
-
هوش بصری.
افراد مبتلا به اوتیسم در آزمون های هوش بصری و غیرکلامی بیشتر آزمایش کرده اند.
-
خلوص.
افراد مبتلا به اوتیسم تمایل دارند آنچه را که می گویند معنا کنند و بدون اینکه در پیچیدگی های اجتماعی گرفتار شوند ، به عنوان "صدای عقل" عمل می کنند. صداقت و روحیه اصیل شما می تواند برای دیگران احساس طراوت کند.
-
خلاقیت و دیدگاه منحصر به فرد.
افراد مبتلا به اوتیسم می توانند به روشهای غیر معمول یاد بگیرند. این بینش هایی را ارائه می دهد که افراد عصبی ممکن است هرگز متوجه نشوند و می توانند به عنوان یک دارایی بزرگ در همکاری تبدیل شوند.
مرحله 3. در مورد افراد موفق اوتیسم بخوانید
بسیاری از افراد مشهور تشخیص داده شده یا تصور می شود که اوتیسم دارند. علایق ویژه ، تمرکز و دیدگاه منحصر به فرد می تواند منجر به نوآوری و خلاقیت شود.
- از نظر تاریخی ، تصور می شد که انیشتین ، توماس جفرسون ، امیلی دیکنسون ، موتزارت و افراد دیگر اوتیستیک هستند.
- افراد مشهور اوتیسم امروزه شامل تیم برتون ، سوزان بویل ، آدام یانگ (از شهر بوف) ، تمپل گراندین و دیگر افراد هستند.
مرحله 4. علایق خاص خود را در نظر بگیرید
علایق خاص یک جنبه آشکار اوتیسم است: شما یک حافظه باورنکردنی در مورد این حقایق ، تمرکز شدید و توانایی عمل به عنوان یک دائرclالمعارف اطلاعات در هر زمان که می خواهید ، دارید. همچنین می توانید از انجام کارهایی که دوست دارید لذت ببرید.
اکثر افراد غیر اوتیسم به روشی که شما می توانید اطلاعات را به خاطر بسپارید و بحث کنید حسادت می کنند
مرحله 5. در مورد مدل اجتماعی ناتوانی بخوانید
مدل اجتماعی معتقد است که ناتوانی ناشی از نقص در مغز یا بدن نیست ، بلکه ناشی از عدم موفقیت جامعه در پذیرش و پذیرش تنوع خاصی است.
به عنوان مثال ، اکثر افراد نزدیک بین معلول نیستند: آنها کاملاً در جامعه جا دارند (عینک ، مخاطبین) و از همان فرصت هایی برخوردارند که افراد نزدیک بین دارند. بدن آنها نمی تواند کارهای مشابهی را انجام دهد ، اما فناوری این کار را جبران می کند ، بنابراین مسئله ای نیست
روش 2 از 3: کمک به خود
مرحله 1. به یاد داشته باشید که متفاوت بودن اشکالی ندارد
اگر همه مثل بقیه بودند ، دنیا خسته کننده می شد. عجایب شما بخشی از چیزی است که شما را به یاد ماندنی می کند و نیازی نیست خودتان را سانسور کنید یا سعی کنید "معمولی" به نظر برسید. معلول بودن و در نظر گرفتن افراد معلول کاملاً اشکالی ندارد.
کمی وقت بگذارید تا با محدودیت های خود آشنا شوید و در مورد محدودیت های افرادی که در زندگی شما هستند صحبت کنید. به این ترتیب ، آنها از شما انتظار انجام کارهایی را ندارند که قادر به انجام آنها نیستید
مرحله 2. درمان ها و درمان هایی را که برای شما مفید است بیابید
یک درمان خوب باعث می شود وضعیت بهتری نسبت به قبل داشته باشید و مهارت هایی را کسب کنید که به شما کمک می کند تا به خوبی سازگار شوید. همچنین می توانید مکانیسم های مقابله ، روش های جایگزین برای انجام کارهای دشوار و نحوه استفاده از نقاط قوت خود را بیاموزید.
- گزینه ها شامل درمان ادغام حسی ، گفتاردرمانی ، کاردرمانی ، رژیم های غذایی خاص ، رفتار درمانی و مراجعه به روانشناس برای مسائل احساسی است.
- همیشه قبل از تغییر رژیم غذایی یا تلاش برای درمان جایگزین ، با پزشک مشورت کنید.
- مراقب رفتار درمانی باشید. برخی از درمانها بر اساس رعایت است و ممکن است بیشتر از کمک به آنها آسیب برساند. اگر هدف درمانگر شما این است که شما را عادی تر کند (نه راحت تر یا با صلاحیت بیشتر) ، یا اگر از دیدن آنها ناراحت و مضطرب هستید ، یک درمانگر بهتر پیدا کنید.
مرحله 3. تلاش برای انجام کارهایی که بسیار سخت هستند را متوقف کنید
با توجه به اینکه رسانه ها دائماً مردم را تشویق می کنند که "بهترین کار خود را انجام دهید" ، گاهی اوقات مردم فراموش می کنند که ترک کردن مشکلی ندارد. نیازی نیست که دائماً 110 درصد تلاش کنید-این می تواند منجر به فرسودگی شغلی شود. اگر چیزی انرژی شما را تخلیه می کند یا استرس زیادی به زندگی شما می افزاید ، آن را متوقف کنید. گاهی اوقات گفتن "من ترک کردم" آزاد است.
معلولیت فقط به این معنا نیست که کارهایی وجود دارد که نمی توانید انجام دهید. همچنین می تواند به این معنا باشد که برخی چیزها برای شما دردناک یا بسیار خسته کننده هستند. به خود اجازه ترک یا یافتن راه جایگزین را بدهید
مرحله 4. بر مهارت ها و نقاط قوت شخصیت خود تمرکز کنید
این به شما کمک می کند انرژی کمتری را برای عزاداری ناتوانی خود صرف کنید و انرژی بیشتری را برای انجام کارهای مثبت و لذت بردن از زندگی صرف کنید.
- برای سرگرمی ها و چیزهایی که در آنها مهارت دارید وقت بگذارید. از احساس شایستگی و تخصص برخوردار شوید.
- لیستی از ویژگی های مثبت خود تهیه کنید. هم ویژگی های شخصیتی و هم مهارت ها را در نظر بگیرید. لیست را در جایی قرار دهید که در آن زمانی که از خودتان ناراحت هستید ، مشاهده آن آسان باشد.
- به افراد دیگر کمک کنید. برای گرسنگان غذا تهیه کنید ، آگاهی را برای دلایل مهم افزایش دهید ، یا در مورد علاقه خاص خود در wikiHow بنویسید. ایجاد یک تغییر مثبت در جهان ، حواس شما را پرت می کند ، به دیگران کمک می کند و باعث می شود احساس خوشبختی بیشتری نسبت به خودتان داشته باشید.
مرحله 5. مراقبت از خود را تمرین کنید
معلول بودن ممکن است دشوار باشد و مهم است که با خود خوب رفتار کنید. انرژی را از زندگی خود حذف کنید تا بتوانید بر آنچه برای شما مهم است تمرکز کنید.
- فشار آوردن به خود برای رعایت استانداردهای غیر اوتیسم تنها بر سلامتی شما تأثیر می گذارد. این خوب نیست که بخواهید از امکانات تحصیلی خود استفاده کنید ، استراحت بیشتری داشته باشید یا از انجام کارهایی که برای رسیدن به آنها بسیار استرس زا است ، دست بکشید.
- به توصیه های بهداشت عمومی توجه بیشتری داشته باشید: حداقل 8 ساعت بخوابید ، میوه و سبزیجات بخورید ، غذاهای ناخواسته را محدود کنید ، استرس را به حداقل برسانید و به طور منظم ورزش کنید (پیاده روی به حساب می آید). مراقبت از خود برای شما بسیار مهم است ، برای کاهش استرس و کمک به کاهش بحران ها و تعطیلی ها.
- اگر در مراقبت از خود مشکل دارید ، مشکلی ندارد که از او کمک بخواهید. زندگی کمکی ، خانه گروهی یا زندگی با خانواده ممکن است برای شما بهتر باشد. اگر مشکل دارید با پزشک ، مددکار اجتماعی یا درمانگر صحبت کنید. برآوردن نیازهای شما شرم آور نیست و زمان را برای چیزهایی که دوست دارید آزاد می کند.
مرحله 6. یک مربی (یا دو نفر) بگیرید
در زندگی خود به دنبال افرادی باشید که به قضاوت آنها اعتماد دارید: والدین ، خواهر و برادر بزرگتر ، خویشاوندان ، مشاوران ، روحانیون ، دوستان و غیره. زندگی در یک دنیای عصبی می تواند گیج کننده باشد ، بنابراین داشتن افرادی که از آنها مشاوره بخواهند مفید است. می توانید از "آیا این لباس برای مراسم اهدای جوایز خوب است؟" به "این شخص به من احساس وحشتناک می دهد ؛ چه کار کنم؟"
مرحله 7. عذرخواهی را برای اوتیسم متوقف کنید
شما این حق را دارید که درخواست مسکن کنید ، در مکان های عمومی مشوق باشید و آنچه را که برای عملکرد لازم است انجام دهید ، انجام دهید. آرام کردن رفتار شما انتخاب شما است-نه چیزی که باید از شما دور شود یا مجبور شوید. شما مجبور نیستید بیشتر عصبی عمل کنید فقط به این دلیل که بقیه به آن عادت کرده اند.
سعی کنید تا جایی که می توانید ماسک زدن را متوقف کنید. ماسک زدن با خطرات مربوط به سلامت روان مرتبط است. سعی کنید بیشتر اوقات خودتان باشید
مرحله 8. تشخیص دهید که اوتیسم تنها یک قطعه از شخصیت شما است-انسانی مهربان ، متفکر و دوست داشتنی
مردم می توانند شما و اوتیسم شما را دوست داشته باشند. شما می توانید خود و اوتیسم خود را دوست داشته باشید. شما فرد کمتری نیستید.
مرحله 9. اگر با نفرت از خود غرق شده اید با شخصی صحبت کنید
متأسفانه اضطراب ، افسردگی و مسائل مربوط به عزت نفس در افراد مبتلا به اوتیسم شایع است. فردی را که به او اعتماد دارید شناسایی کنید و احساس وحشتناکی را برای او توضیح دهید.
- اگر فکر می کنید ممکن است اضطراب و/یا افسردگی داشته باشید ، سعی کنید وقت پزشک بگیرید. پزشک می تواند غربالگری و شاید داروی مفیدی را به شما ارائه دهد.
- شما با به اشتراک گذاشتن احساسات منفی خودخواه یا سنگین نیستید. مردم احتمالاً می توانند بگویند آیا شما احساس وحشتناکی دارید. آنها فقط نمی دانند چگونه کمک کنند. اگر به آنها بگویید ، این برای آنها مفید است ، زیرا در این صورت آنها می توانند بدانند چه کار کنند و کمتر نگران باشند.
روش 3 از 3: یافتن انجمن
مرحله 1. خودتان را با افراد مثبت احاطه کنید
به دنبال افرادی باشید که زندگی شما را تقویت کرده و باعث می شوند احساس بهتری نسبت به قبل داشته باشید. سعی کنید زمان بیشتری را با آنها بگذرانید. بپرسید آیا آنها مایلند با شما ناهار بخورند یا آیا می توانید این آخر هفته دور هم جمع شوید.
اگر معمولاً بعد از گذراندن وقت با کسی احساس بدی نسبت به خود دارید ، این الگوی مهمی است که باید از آن آگاه باشید. دریابید که چرا چنین احساسی دارید و آیا ارزش حفظ رابطه را دارد یا خیر
مرحله 2. با جامعه اوتیسم ملاقات کنید
این را می توان با تماس با یک گروه پشتیبانی دوستانه یا از طریق جستجوی آنلاین انجام داد. بیاموزید که افراد اوتیسم در مورد خود ، علائم و نحوه تعامل با جهان چه می گویند. به طور کلی افراد مبتلا به اوتیسم از افراد تازه تشخیص داده شده یا خود تشخیص داده شده استقبال می کنند.
- افراد مبتلا به اوتیسم می توانند توصیه ها و نکاتی را به افراد نیازمند ارائه دهند (و اغلب این کار را انجام می دهند ، مخصوصاً به صورت آنلاین)
- مثبت بودن عمومی جامعه اوتیسم می تواند به شما کمک کند وقتی احساس ناراحتی می کنید یا اعتماد به نفس پایینی دارید.
مرحله 3. از افراد و سازمان هایی که شما را انسانی می دانند دوری کنید
برخی از افراد و گروه ها تصور می کنند که افزایش "آگاهی" در مورد اوتیسم ، گفتن چیزهای وحشتناک را درست نمی کند. شما احساساتی دارید و شایسته این هستید که مانند یک انسان برابر با شما رفتار شود. وقت خود را برای افرادی که از احترام به شما امتناع می کنند ، هدر ندهید.
- اگر حسابی بر روحیه یا سلامت روان شما تأثیر منفی می گذارد ، از دکمه مسدود کردن در رسانه های اجتماعی استفاده کنید.
- بد نیست افراد مسموم را از زندگی خود حذف کنید ، حتی اگر آنها یک خانواده باشند. شما به منفی بودن آنها احتیاج ندارید و بدون آنها وضعیت بهتری دارید. شما مجبور نیستید استدلال کنید که وجود شما ارزشمند است و مشکلی نیست تصمیم بگیرید که وقت و انرژی خود را برای آنها تلف نکنید.
- اگر با این افراد گیر کرده اید ، می توانید آنها را آموزش دهید یا از آنها اجتناب کنید. آموزش آنها می تواند با گفتن درباره اوتیسم و درخواست برای تمایل آنها به یک فرد خوب انجام شود. اگر این کار را امتحان کردید و شکست خوردید یا می دانید که آنها به دلیل پاسخ نمی دهند ، بهتر است از گذراندن وقت با آنها اجتناب کنید و از مکالمات مربوط به اوتیسم خودداری کنید. شما سزاوار این نیستید که به ایده های سمی درباره وجود خود گوش دهید.
مرحله 4. با سازمانهای مثبت مرتبط با اوتیسم درگیر شوید
آنها به شما کمک می کنند تا خودتان را بهتر بشناسید و سهم مثبتی در جهان داشته باشید.
- بسیاری از گروههای حمایتی از اوتیسم حضور آنلاین زیادی دارند. برای مشارکت نیازی به رفتن فیزیکی به جایی ندارید.
- اگر نمی توانید سازمان های شخصی اوتیسم را پیدا کنید که خوب هستند ، گروه های عمومی ناتوانی را امتحان کنید. گذراندن وقت با گروهی که معلول بودن به عنوان یک "هنجار" در نظر گرفته می شود ، می تواند بسیار تسکین دهنده باشد.
مرحله 5. دوستان اوتیستیک پیدا کنید
در کنار مزایای معمول دوستی ، می توانید استراتژی های مقابله را با یکدیگر به اشتراک بگذارید ، با هم درباره اوتیسم بحث کنید و بدون هیچ ترسی خودتان باشید.
به دنبال افراد مبتلا به اوتیسم در گروه های حمایت از پذیرش اوتیسم ، آموزش ویژه (اگر به آنجا بروید) ، یا باشگاه های معلولیت/اوتیسم باشید
نکات
به یاد داشته باشید که اگرچه اوتیسم بخشی از شما است ، اما کل وجود شما را مشخص نمی کند. اوتیسم بخش مهمی از شخصیت شما است ، اما همه شما نیستید. تشخیص فقط یک برچسب است. بخشی جدایی ناپذیر از هویت شما ، اما با این وجود یک برچسب است. شما بسیار فراتر از اوتیسم هستید ، بنابراین نقاط قوت خود را که مربوط به اوتیسم نیستند نیز بپذیرید
هشدارها
- برخی تصور می کنند که اوتیسم یک بار سنگین است. شما سزاوار این نیستید که توسط کسی بی ادب یا قضاوت کننده رفتار کنید.
- اگر با احساسات مداوم خشم ، ناراحتی یا گناه مرتبط با تشخیص خود دست و پنجه نرم می کنید ، به کسی بگویید. با شخصی که به او اعتماد دارید ، مانند والدین خود ، یکی از اعضای خانواده یا پزشک یا درمانگر صحبت کنید.
