اگر شریک زندگی شما از صمیمیت عاطفی اجتناب می کند و ارتباط با آن دشوار است ، ممکن است احساس سرخوردگی کنید و حتی ممکن است در مورد ارزش خود در رابطه شک کنید. با یک شریک اجتنابی ، بسیار مهم است که به خاطر داشته باشید که اقدامات آنها بازتابی از شخصیت شما نیست. مراحلی وجود دارد که می توانید برای تشویق شریک خود به اشتراک گذاشتن با شما و گذراندن وقت با هم ، در عین حال اطمینان حاصل کنید که به نیازهای عاطفی خود نیز رسیدگی می کنید. برای ایجاد یک رابطه سالم از هر دو طرف کار لازم است ، اما قطعاً بهبود صمیمیت و ارتباط می تواند انجام شود!
مراحل
روش 1 از 3: درک و ارتباط با شریک خود
مرحله 1. مستقیم باشید و به همسرتان بگویید که از او چه چیزی نیاز دارید
از دادن نکات منفعلانه و پرخاشگرانه خودداری کنید و یا آرزو نکنید که شریک زندگی شما فقط در رابطه شما ابتکار عمل داشته باشد. اگر متعهد به شخصی هستید که دارای سبک دلبستگی اجتنابی است ، نیازهای احساسی خود را بیان کنید و به وضوح ارتباط برقرار کنید.
- به عنوان مثال ، شاید شما می خواهید شریک زندگی شما شبهای ملاقات بیشتری را آغاز کند. سعی کنید چیزی به آنها بگویید: "اگر هر ماه یک یا دو شب ملاقات برای ما برنامه ریزی کنید ، احساس دوست داشتن می کنم."
- یا ، ممکن است لازم باشد چیزی شبیه این را بگویید: "من می دانم که شما زمان تنهایی خود را دوست دارید ، و من به آن احترام می گذارم. ما همچنین باید زمان را با هم بگذرانیم. آیا می توانیم برنامه ریزی کنیم که شبهای جمعه را به عنوان یک شب ملاقات معمولی در تقویم خود قرار دهیم؟"
- اگر روز سختی را گذرانده اید و نیاز دارید آن را با شریک زندگی خود پردازش کنید ، چیزی شبیه این بگویید: "من روز بدی داشتم و باید درباره آن صحبت کنم."
درباره سبک دلبستگی اجتنابی:
اگر شریک زندگی شما دارای این سبک دلبستگی است ، احتمالاً بسیار مستقل بوده و نگران تعهد بیش از حد ، هم در روابط صمیمی و هم در دوستی ها است. آنها ممکن است از گذراندن وقت در گروه ها خوششان نیاید و غالباً برای دیدن دیگران "بسیار شلوغ" هستند. آنها ممکن است اعتقاد داشته باشند که برای ارتباط به دیگران نیاز ندارند و برایشان آسیب پذیر است.
مرحله 2. به جای تعقیب شریک خود ، فضای زیادی به او بدهید
اگر شریک خود را بیش از حد دنبال کنید ، ممکن است حتی بیشتر عقب نشینی کند و از برقراری ارتباط با شما امتناع کند. آنها می توانند تمایل شما برای صمیمیت را به عنوان تهدیدی برای خودمختاری خود تفسیر کنند و تصمیم بگیرند که نمی توانند خطر نزدیک شدن به شما را داشته باشند. وقتی می خواهید صحبت کنید ، سعی کنید این کار را زمانی انجام دهید که همسرتان احساس امنیت و آرامش می کند و نه در زمان دعوا یا زمان استرس زا.
- به عنوان مثال ، اگر شریک زندگی شما ساکت و محجوب است و وقتی از او خواسته می شود صحبت کند "نه" گفته است ، سعی کنید آن را رها کنید. مدام از آنها بخواهید که به اشتراک بگذارند. اگر آنها بخواهند ، به دنبال شما خواهند بود.
- اگر بلافاصله به پیام های شما پاسخ نمی دهد ، قبل از پیگیری به او زمان بدهید.
- برای سلامت روانی شما ، بسیار مهم است که شما منابع و حمایت های احساسی خود را داشته باشید. از آنجا که نمی توانید به شریک خود اعتماد کنید تا همیشه پشتیبان شما باشد ، مطمئن شوید که دوستی های دیگری را پرورش می دهید.
- احترام گذاشتن به فضای آنها راهی عالی برای اعتماد و دوست داشتن بیشتر آنهاست.
مرحله 3. بر درک شریک زندگی خود تمرکز کنید تا اینکه سعی کنید او را تغییر دهید
شریک زندگی شما باید تصمیم بگیرد که خودش تغییر کند. تشویق یا تحریک آنها کارساز نخواهد بود ، مخصوصاً به این دلیل که آنها هنوز دلایل سبک دلبستگی خود را درک نکرده اند. در عوض ، درباره سبک شخصیت آنها تحقیق کنید و سعی کنید اقدامات شریک زندگی خود را در آن چارچوب درک کنید.
- به عنوان مثال ، اگر از این که همسرتان نمی خواهد آخر هفته هر شب بیرون برود ، ناامید می شوید ، سعی نکنید او را متهم کنید که وقت بیشتری را با هم بگذرانند. در عوض ، عقب نشینی کنید و فکر کنید که چگونه ممکن است برای احساس امنیت به سرعت آهسته تر و آرام تری نیاز داشته باشند.
- اگر شریک شما برای پیدا کردن دوستان تلاش می کند ، سعی نکنید دائماً دو قرار ملاقات داشته باشید. در عوض ، تشخیص دهید که شریک زندگی شما ممکن است از طرد شدن یا ترس از اعتماد به نفس پایین بترسد.
مرحله 4. به یاد داشته باشید که شخصیت اجتنابی شریک زندگی شما بازتابی از شما نیست
این بسیار دشوار است که رفتارهای شریک زندگی خود را بازتابی از دیدگاه شما نسبت به شما نبینید ، اما اطمینان داشته باشید که بدون توجه به اینکه در چه رابطه ای بوده اید ، یکسان خواهند بود. ریشه اجتناب آنها در نحوه ایجاد دلبستگی های ایمن یا ناامن در دوران کودکی است.
گاهی اوقات وسوسه کننده است که به چیزهایی مانند "اگر من بهتر بودم همه چیز عالی می شد" یا "او نمی خواهد وقت خود را با من بگذراند بنابراین من او را آزار می دهم" وسوسه انگیز است. با این حال ، نمی توانید خودتان را برای سبک دلبستگی آنها سرزنش کنید. آنها بدون توجه به اینکه با چه کسی رابطه داشتند ، به همان شیوه عمل می کردند
روش 2 از 3: ارتباط و تقویت صمیمیت
مرحله 1. هم با گفتار و هم با اعمال خود نسبت به شریک خود محبت کنید
سعی کنید وقتی از کنار همسرتان عبور می کنید یا به طور غیر منتظره بالای سر او را می بوسید ، لمس کنید. هنگام بازگشت به خانه از محل کار ، دسر مورد علاقه آنها را بردارید یا زود بیدار شوید و برای آنها یک فنجان قهوه درست کنید. وقتی زیبا به نظر می رسند یا اگر تحت تأثیر کاری قرار گرفته اید به آنها بگویید. به کارهای کوچکی فکر کنید که می توانید هر روز انجام دهید تا به شریک خود نشان دهید که به آنها اهمیت می دهید-این کار به مبارزه با موانعی که آنها به دلیل ترس از رد شدن کمک کرده اند ، کمک می کند.
دادن احساسی به شریکی که ممکن است بسته یا کنار گذاشته شود ، واقعاً دشوار است. صحبت با یک مشاور حرفه ای می تواند به شما کمک کند تا مرزهای سالم را برای خود حفظ کنید تا آسیبی نبینید
مرحله 2. به قول های خود عمل کنید تا نشان دهید که قابل اعتماد و قابل اعتماد هستید
شریک زندگی شما احتمالاً آماده است که ناامید شود ، خواه خود به این امر اعتراف کند یا نه. در رویکرد خود با آنها ثابت قدم باشید و آنچه را که می گویید برای ایجاد پایه اعتماد در روابط خود انجام دهید ، انجام دهید.
به عنوان مثال ، اگر می گویید قصد دارید شام بپزید ، حتماً شام را بپزید. ممکن است ساده به نظر برسد ، اما انجام ندادن یک کار کوچک می تواند باعث شود که فردی با شخصیت اجتنابی فکر کند که شما در کارهای بزرگتر نیز غیرقابل اعتماد هستید
مرحله 3. لحظات خاص یا مهمی را برای تقویت صمیمیت خود جشن بگیرید
ممکن است تمرکز بر مواردی که در رابطه با آنها ناراضی هستید وسوسه انگیز باشد ، اما انجام این کار می تواند بر ارتباط شما با شریک زندگی شما تأثیر منفی بگذارد. توجه به نکات مثبت را مورد توجه قرار دهید و دستاوردهای کوچک و بزرگ زندگی خود را به صورت شفاهی جشن بگیرید.
- به عنوان مثال ، اگر شما یا همسرتان هفته ای سخت را در محل کار خود گذراندید ، شروع به بیرون رفتن برای صرف یک نوشیدنی یا شام ویژه کنید تا بتوانید از پس آن برآیید.
- سعی کنید به کارهایی که همسرتان برای شما انجام می دهد توجه کنید-خواه از شما تعریف کند ، غذا درست کند ، تمیز کند ، چیزی را از فروشگاه بگیرد یا کارهای کوچک دیگر.
مرحله 4. یک فعالیت مشترک را پیدا کنید که می توانید با هم از آن لذت ببرید
بخش عمده ای از ایجاد یک رابطه سالم ، گذراندن وقت با هم است ، و این برای شما و شریک اجتنابی شما صادق است. حتی اگر آنها برای زمان تنهایی خود ارزش قائل شوند ، باز هم باید زمینه مشترکی در رابطه شما وجود داشته باشد. حتی تماشای یک برنامه تلویزیونی با هم هر شب می تواند راهی برای برقراری ارتباط باشد.
- با شریک زندگی خود بنشینید و از او بپرسید که آیا فعالیتها یا سرگرمی هایی وجود دارد که آنها همیشه به دنبال آن بوده اند.
- این حتی می تواند فعالیتی باشد که در خانه انجام می شود ، بنابراین نیازی به تعهد خارج از خانه ندارد. به عنوان مثال ، اگر شریک زندگی شما عاشق فیلم های قدیمی است ، می توانید برنده جایزه اسکار بهترین فیلم باشید ، از سال 1928 شروع کنید.
روش 3 از 3: برآوردن نیازهای احساسی خودتان
مرحله 1. دوستی های حامی حسی را پرورش دهید
با دوستان خود قرارهای هفتگی داشته باشید و تمام تلاش خود را بکنید تا در مورد موضوعاتی که در رابطه خود با آنها برخورد می کنید با آنها صحبت کنید. برای برقراری ارتباط و تقویت روابط عاطفی سالم ، با آنها تماس بگیرید ، به آنها پیام دهید یا به آنها ایمیل بزنید.
- اگر شریک زندگی شما به تنهایی علاقه زیادی دارد ، اگر افرادی در زندگی خود دارید که می توانید مرتباً با آنها ارتباط برقرار کنید ، کمتر احساس ناامیدی می کنید.
- دوستی های فردی ، گروه های دوستان یا حتی گروه های اجتماعی یا حمایتی همگی می توانند به ایفای این نقش در زندگی شما کمک کنند.
مرحله 2. روی علایق و سرگرمی های خود سرمایه گذاری کنید
رابطه شما با شریک زندگی شما مهم است ، اما برای شما نیز مهم است که خودتان را پر کرده و برای چیزهایی که دوستشان دارید مستقل از آنها وقت بگذارید. وقت گذاشتن روی خود را در اولویت قرار دهید و برای انجام کارهایی که دوست دارید در زمانهای روزانه یا هفتگی برنامه ریزی کنید.
- برای مثال ، اگر عاشق مطالعه هستید ، تعطیلات ناهار خود را با یک کتاب خوب بگذرانید.
- برای یادگیری چیز جدیدی یا پرورش مهارتی که در حال حاضر دارید ، مانند پخت ، آشپزی ، ورزش یا کاردستی ، کلاس بگیرید.
مزایای مضاعف داشتن سرگرمی:
پرورش علایق شما برای سلامت عاطفی شما مفید است ، اما برای روابط شما نیز مفید است. وقتی شریک اجتنابی شما می بیند که به جای تکیه بر بسیاری از نیازهای خود ، به تنهایی کارهایی را انجام می دهید ، ممکن است کمی آرامش پیدا کند. این می تواند به آنها اطمینان دهد که رابطه شما ایمن است و آنها مسئول تمام نیازهای احساسی شما نیستند.
مرحله 3. برای حل مشکلات شخصی و ارتباطی خود به درمان بروید
در حالی که ممکن است شریک خود را برای رفتن به درمان تشویق کنید ، خودتان نیز به دیدن فردی حرفه ای فکر کنید. یک درمانگر می تواند منابع و نکات مفیدی را در مورد نحوه برقراری ارتباط با فردی با شخصیت اجتنابی به شما ارائه دهد. آنها همچنین ممکن است به شما در مراقبت از سلامت احساسی خود کمک کنند ، که بسیار مهم است.
- با توجه به وضعیت خود می توانید الگوهایی را که نمی توانید خود را از درون ببینید مشاهده کنید.
- اگر رابطه شما به هر طریقی نادیده گرفته شده یا مضر باشد ، ممکن است یک درمانگر بتواند به شما کمک کند تا بفهمید که حرکت بعدی دقیقاً چه چیزی را انجام می دهد.
مرحله 4. مرزهای خود را به شریک خود اعلام کنید و آنها را دنبال کنید
بسته به رابطه شما ممکن است مرزهای شما متفاوت به نظر برسد و فقط شما می توانید تعیین کنید که چه چیزی برای سلامت عاطفی شما مهمتر است. مرز باید به تقویت انتخاب هایی که برای احترام به خودتان انجام داده اید ، کمک کند.
- به عنوان مثال ، اگر آمدن شما به خانه و عدم پذیرش همسرتان برای شما ناراحت کننده است ، می توانید چیزی شبیه به این را بگویید: "وقتی به خانه می رسیم ، باید یکدیگر را بزرگ کنیم. این خوب نیست که وقتی من از سر کار به خانه برمی گردم مرا نادیده بگیرید."
- یا ، ممکن است بخواهید چیزی شبیه این را بگویید: "من به گذراندن وقت با شما اهمیت می دهم ، اما همچنین باید دوستانم را ببینم. این بدان معنا نیست که من بیشتر از شما به آنها اهمیت می دهم."
مرحله 5. ویژگی های سمی را بشناسید و بدانید زمان پایان رابطه چیست
برای اینکه رابطه شما کار کند ، شما و شریک زندگی خود باید مسئولیت نقش های خود را بر عهده بگیرید. اگر شریک شما از برقراری ارتباط با شما امتناع می کند ، با یک متخصص صحبت نمی کند و به طور مداوم نیازهای شما را نادیده می گیرد ، ممکن است مایل به مالکیت راههای وابستگی اجتنابی خود نباشد.
