چربی اضافی شکم یا چربی احشایی با خطرات بیشتر دیابت ، حمله قلبی ، سکته مغزی و سایر مسائل مربوط به سلامتی مرتبط است. در حالی که اسکن های تصویربرداری ، مانند سی تی اسکن یا MRI ، دقیق ترین روش ها برای اندازه گیری چربی شکم هستند ، اما برای اکثر مردم گران قیمت هستند و در دسترس نیستند. خوشبختانه شما می توانید با اندازه گیری دور کمر و محاسبه نسبت دور کمر به دور باسن ، چربی شکم و خطرات مربوط به آن را برآورد کنید. اگر نگران اندازه گیری های خود هستید ، سعی کنید رژیم متعادل داشته باشید ، بیشتر ورزش کنید و سلامت کلی خود را با پزشک خود در میان بگذارید.
مراحل
روش 1 از 3: اندازه گیری دور کمر
مرحله 1. بایستید در حالی که پاهایتان را کنار هم و شکم را در معرض دید قرار داده اید
کفش های خود را درآورده و با شکم آرام ، صاف بایستید. خم شدن می تواند اندازه گیری را از بین ببرد. برای اندازه گیری دقیق تر ، پیراهن خود را بردارید یا پیراهنی بپوشید که پوست را محکم می کند.
مرحله 2. یک نوار اندازه گیری را دور کمر خود در راستای ناف قرار دهید
از نوار اندازه گیری پارچه ای انعطاف پذیر استفاده کنید. آن را روی پوست خود بین پایین ترین دنده ها و استخوان های لگن قرار دهید. این باید تقریباً با ناف شما یکسان باشد.
هنگامی که نوار اندازه گیری را دور کمر خود می پیچید ، مطمئن شوید که آن را مستقیم و موازی با زمین نگه دارید
مرحله 3. دور کمر را درست بعد از بازدم اندازه بگیرید
به طور معمول نفس بکشید ، اما معده خود را ن مکید. مطمئن شوید که نوار اندازه گیری مستقیم و بدون هیچ گونه پیچ و تاب باشد ، سپس به دور کمر خود توجه کنید.
- اگر اندازه گیری شما بر حسب اینچ است ، تا نزدیکترین دهم اینچ گرد کنید. اگر در سانتی متر اندازه گیری می کنید ، به نزدیکترین سانتی متر گرد کنید.
- اگر فکر می کنید اندازه خود را فراموش کرده اید ، بنویسید.
مرحله 4. اندازه گیری خود را تفسیر کنید
اگر مرد هستید ، دور کمر بیش از 40 اینچ شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری های مرتبط با چاقی مانند دیابت ، حمله قلبی یا سکته مغزی قرار می دهد. اگر شما یک زن هستید و باردار نیستید ، دور کمر بیش از 35 اینچ خطرناک محسوب می شود.
- برای مردان ، اندازه گیری 37.1 تا 39.9 اینچ خطر متوسط محسوب می شود. برای زنان ، خطر متوسط بین 31.6 تا 34.9 اینچ است.
- اگر شما در سانتی متر اندازه گیری می کنید ، 94 تا 101 سانتی متر نشان دهنده خطر متوسط برای مردان است ، و اندازه گیری بالای 102 سانتی متر خطرناک است. برای زنان ، 80 تا 87 سانتی متر خطر متوسط است و محیط های بالاتر از 88 سانتی متر خطر بالا محسوب می شود.
- هیچ استانداردی برای دور کمر برای زنان باردار ، کودکان و نوجوانان وجود ندارد.
روش 2 از 3: محاسبه نسبت دور کمر به لگن
مرحله 1. دور کمر خود را در ناف اندازه گیری کنید
صاف بایستید و نوار اندازه گیری را در کمر برهنه خود بین پایین ترین دنده ها و استخوان های لگن قرار دهید. به طور معمول نفس خود را بیرون دهید ، سپس دور کمر خود را اندازه بگیرید. عدد را بنویسید و برچسب بزنید تا با اندازه گیری لگن اشتباه نگیرید.
مرحله 2. باسن خود را در وسیع ترین نقطه آنها اندازه بگیرید
برای اندازه گیری دقیق ، یک لباس تمیز بپوشید یا نوار اندازه گیری را مستقیماً روی پوست خود قرار دهید. نوار اندازه گیری را در وسیع ترین قسمت باسن خود بپیچید. این معمولا در جایی است که ران های شما با لگن شما ملاقات می کنند و قسمت پایینی استخوان های ران شما به طرفین شما اشاره می کند.
نوار اندازه گیری را موازی با کف و عاری از هر گونه پیچ و تاب و پیچ و تاب نگه دارید. اندازه گیری لگن خود را بنویسید و برچسب بزنید تا آن را با دور کمرتان اشتباه نگیرید
مرحله 3. اندازه گیری های خود را دوبار انجام دهید
از آنجا که گرفتن نسبت دور کمر به دور باسن شامل چندین عدد است ، احتمال خطا بیشتر است. دوبار اندازه گیری ها به شما کمک می کند تا از صحت آنها اطمینان حاصل کنید.
اگر اندازه گیری های شما با هم مطابقت ندارند ، برای بار سوم خود را اندازه بگیرید و با اندازه گیری مطابقت داشته باشید
مرحله 4. اندازه دور کمر را بر اندازه باسن خود تقسیم کرده و نتایج خود را تفسیر کنید
مهم نیست که اینچ را اندازه می گیرید یا سانتیمتر ، مادامی که اندازه گیری دور کمر و لگن از یک واحد استفاده می کند. برای مردان ، نسبت بالاتر از 0.95 نشان دهنده افزایش خطر مشکلات سلامتی است. برای زنان ، افزایش خطر از نسبت 0.85 شروع می شود.
به عنوان مثال ، اگر مردی با دور کمر 36 اینچ (91 سانتی متر) و دور باسن 40 اینچ (100 سانتی متر) هستید ، نسبت شما 0.9 است که درست زیر معیار افزایش خطر است
روش 3 از 3: مشورت با پزشک
مرحله 1. اگر نگران اندازه گیری های خود هستید با پزشک خود مشورت کنید
دور کمر و نسبت دور کمر به دور باسن روشهای ارزان و ساده ای برای اندازه گیری چربی شکم است. شواهد زیادی وجود دارد که آنها می توانند به طور دقیق خطر ابتلا به مشکلات مربوط به چاقی را پیش بینی کنند. با این حال ، آنها قصد دارند تصور تقریبی از سلامت خود را به شما ارائه دهند. فقط یک متخصص پزشکی می تواند اختلالات مربوط به چاقی را به طور دقیق تشخیص دهد.
مرحله 2. در مورد اسکن تصویربرداری از پزشک خود بپرسید
اسکن های تصویربرداری ، مانند سی تی اسکن و MRI ، دقیق ترین روش ها برای اندازه گیری چربی شکم هستند ، اما گران هستند و برای اکثر افراد به آسانی در دسترس نیستند. DXA یا اسکن دوگانه اشعه ایکس مقرون به صرفه است ، اما همچنان به دستور پزشک نیاز دارد.
برای اکثر مردم ، اندازه گیری دور کمر و لگن بهترین راه برای برآورد چربی شکم و درک خطرات مربوط به سلامتی است
مرحله 3. یک آزمایش فیزیکی و آزمایش خون برای ارزیابی سلامت کلی خود انجام دهید
پزشک می تواند به شما آزمایش بدهد و آزمایش خون ، مانند آزمایش قند خون و کلسترول را سفارش دهد. این ارزیابی ها می تواند به شما در درک بهتر وضعیت سلامتی و خطرات کمک کند.
مرحله 4. در صورت لزوم ، راههای بهبود سلامت خود را با پزشک خود در میان بگذارید
اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید ، سعی کنید به جای کاهش وزن تنها بر بهبود سلامت خود تمرکز کنید. اهداف مربوط به انتخاب غذاهای سالم و فعالیت بدنی بیشتر را به جای تعداد پوند یا کیلویی که می خواهید کاهش دهید ، تعیین کنید.
- تمام تلاش خود را برای حفظ رژیم غذایی سالم انجام دهید. این شامل محدود کردن میزان مصرف شکر (قند زیاد می تواند باعث ذخیره چربی در بدن شود) و به طور کلی کمتر مصرف می شود. مصرف بیش از حد یکی از بزرگترین دلایل چاقی است.
- سعی کنید روزانه 30 دقیقه ورزش کنید. در مورد شروع یک برنامه ورزشی ، از پزشک خود راهنمایی بخواهید ، به ویژه اگر به فعالیت بدنی عادت ندارید.
- تمرکز بر ایجاد یک شیوه زندگی سالم می تواند به شما کمک کند تا به اهداف خود پایبند باشید و ذهنیت مثبتی داشته باشید.
