کارکنان پزشکی در معرض آسیب ناشی از سوزن و سایر وسایلی هستند که برای سوراخ کردن یا بریدگی پوست استفاده می شوند (نوک تیز). در واقع ، تخمین زده می شود که سالانه بیش از 600000 آسیب چوب سوزنی به کارکنان مراقبت های بهداشتی ایالات متحده وارد می شود که هر یک در معرض بیماری بالقوه ، بیماری هایی مانند هپاتیت B ، هپاتیت C و HIV قرار دارند. آسیب چوب سوزنی (یا نوک تیز) می تواند به راحتی اتفاق بیفتد و عفونت ایجاد شود ، بنابراین اقدامات احتیاطی فوری ضروری است تا عفونت ایجاد نشود. برای اطلاع از چکار باید به مرحله 1 مراجعه کنید.
مراحل
قسمت 1 از 4: انجام کمکهای اولیه
مرحله 1. خونریزی را در محل سوراخ کردن تشویق کنید
این کار را با جاری شدن آب خنک روی محل خونریزی برای چند دقیقه انجام دهید. به این ترتیب عفونت های احتمالی از زخم بیرون رانده شده و شسته می شوند و ورود به جریان خون به حداقل می رسد. هنگامی که ویروس وارد جریان خون شما می شود ، ممکن است شروع به تکثیر کند ، بنابراین بهتر است در وهله اول سلول های ویروس از ورود آنها به جریان خون جلوگیری شود.
مرحله 2. زخم را بشویید
پس از خونریزی زخم و جاری شدن محل سیل ، محل سوزن یا محل ورود نوک تیز را به آرامی با صابون زیاد تمیز کنید. این به از بین بردن ویروس ها و باکتری ها ، حذف منابع عفونت و کاهش احتمال عفونت کمک می کند.
- در حین شستشو زخم را مسواک نزنید. این می تواند آسیب را بدتر کند.
- هرگز سعی نکنید زخم را بمکید.
مرحله 3. زخم را خشک کرده و بپوشانید
از یک ماده استریل برای خشک کردن زخم استفاده کنید و بلافاصله زخم را با گچ یا پانسمان ضد آب بپوشانید.
مرحله چهارم: خون و محتویات سوزن را روی سایر نقاط بدن خود با آب بشویید
اگر محتویات سوزن به بینی ، دهان ، صورت یا سایر نواحی پوست پاشیده شد ، آنها را به خوبی با صابون بشویید.
مرحله 5. چشم ها را با آب نمک ، آب تمیز یا آبیاری استریل آبیاری کنید
در صورت پاشیدن چشم ها به آرامی چشم ها را بشویید.
مرحله 6. لباسهای آلوده احتمالی را برداشته و عوض کنید
لباس ها را در کیسه ای بسته و منتظر شستشو و عقیم سازی قرار دهید. پس از در آوردن لباسها ، دستها و قسمتهای بدن خود را که با لباسهای احتمالاً عفونی در تماس بودند بشویید ، سپس لباسهای تازه بپوشید.
قسمت 2 از 4: درخواست مراقبت پزشکی
مرحله 1. فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید
شما باید شرایط آسیب را توضیح دهید و در مورد مواجهه احتمالی با بیماری صحبت کنید. ممکن است خون شما آزمایش شود تا مشخص شود آیا به درمان بیشتری نیاز است یا خیر.
- در صورت مواجهه شناخته شده با سایر عوامل بیماری زا ، درمان فوری انجام می شود. این می تواند شامل آنتی بیوتیک ها یا واکسیناسیون باشد.
- بسته به سابقه قبلی شما ممکن است نیاز به تزریق کزاز داشته باشید.
مرحله 2. تعیین اینکه آیا قرار گرفتن در معرض HIV امکان پذیر است یا خیر
باید بلافاصله اقدامات لازم برای جلوگیری از وقوع تبدیل سرمی انجام شود. دانشمندان ثابت کرده اند که تبدیل سرمی ناشی از آسیب چوب سوزنی برای HIV حدود 0.03 درصد است. این درصد بسیار کم است ، بنابراین نیازی به وحشت نیست.
- وضعیت HIV کارگر تحت تأثیر قرار می گیرد و فردی که خون او منتقل شده است بررسی می شود. بیمارستانها و سایر مراکز درمانی آزمایشات سریعی را برای تایید وضعیت HIV در دسترس دارند.
- در صورت احتمال قرار گرفتن در معرض ، داروهای پیشگیری کننده (معروف به پیشگیری پس از قرار گرفتن در معرض ، یا PEP) ، ترجیحاً در عرض یک ساعت تجویز می شود. اگر داروهای ضد رتروویروسی به زودی پس از عفونت احتمالی تجویز شوند ، می توانند میزان انتقال را کاهش دهند. همه کلینیک ها و بیمارستان ها دارای پروتکلی برای اقدامات سریع در هنگام پاسخ به آسیب های چوب سوزنی هستند.
مرحله 3. تعیین کنید که آیا قرار گرفتن در معرض دیگر امکان پذیر است یا خیر
خطر انتقال هپاتیت بسیار بیشتر از HIV است (حدود 30 for برای هپاتیت B و حدود 10 for برای هپاتیت C) ، بنابراین اقدامات سریع ضروری است ، همچنین اقدامات پیشگیرانه (به عنوان مثال ، واکسیناسیون علیه هپاتیت).
قسمت 3 از 4: پیگیری
مرحله 1. گزارش حادثه
مراحل گزارش دهی محل کار خود را بررسی کنید. مهم است که محل کار خود را در جریان اتفاقات قرار دهید و آمار جمع آوری شده می تواند به بهبود عملکرد محل کار برای ایمنی آینده همه کمک کند. این شامل صدمات با چوب های استریل و "تمیز" می شود.
مرحله 2. آزمایش و نظارت پزشکی بر بهبودی خود را پیگیری کنید
این کار باید در فواصل زمانی لازم در طول دوره پنجره انجام شود ، زمانی که طی آن فرد در معرض ویروس قرار می گیرد ، حتی اگر ویروس در حال تکثیر باشد ، هنوز منفی است.
- آزمایش مجدد برای قرار گرفتن در معرض HIV معمولاً در شش هفته ، سه ، شش و 12 ماهگی برای یافتن آنتی بادی های HIV انجام می شود.
- آزمایش مجدد آنتی بادی های HCV معمولاً شش هفته پس از حادثه و دوباره در چهار تا شش ماهگی انجام می شود.
قسمت 4 از 4: پیشگیری و دانش محل کار
مرحله 1. یک برنامه عملی برای دفعه بعد داشته باشید
اگر در محل کار شما هنوز پروتکلی برای رسیدگی به آسیب های سوزنی وجود ندارد ، یک پروتکل تهیه کنید. این اطلاعات به طور رایگان در هر خط تلفن تلفنی در دسترس است یا به صورت فیزیکی در داروخانه ها ، بیمارستان ها ، کلینیک ها و سایر مراکز مراقبت های پزشکی موجود است.
مرحله 2. از شیوه های کار ایمن در محیط مراقبت های بهداشتی در هر زمان اطمینان حاصل کنید
سازمان بهداشت جهانی موارد زیر را برای محیط های کاری که با نوک تیز کار می کنند توصیه می کند:
- شستشوی دستی پس از تماس مستقیم با بیماران.
- هنگام تماس مستقیم با خون و سایر مایعات بدن ، از موانع محافظتی مانند دستکش ، روپوش ، پیش بند ، ماسک و عینک استفاده کنید.
- سوزن ها و نوک تیز را با خیال راحت جمع آوری و دفع کنید. در هر منطقه مراقبت از بیمار از جعبه های ضد سوراخ و مایع استفاده کنید.
- از بازپوش گیری مجدد دو سوزن جلوگیری کنید. از تکنیک بسته شدن سوزن با یک دست استفاده کنید.
- تمام بریدگی ها و سایش ها را با یک پانسمان ضد آب بپوشانید.
- فوراً و با دقت نشت خون و سایر مایعات بدن را با دستکش تمیز کنید.
- از یک سیستم ایمن برای مدیریت و دفع زباله های بهداشتی استفاده کنید.
مرحله 3. از شیوه های کاری ایمن در محیط های دیگر محل کار اطمینان حاصل کنید
سالن های خالکوبی ، مغازه های سوراخ کننده و بسیاری از انواع دیگر محل های کار نیز کارگران را در معرض آسیب های ناشی از سوزن قرار می دهند. اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:
- هنگام حمل اقلام بالقوه خطرناک مانند کیسه زباله یا جمع آوری زباله از لباس مناسب و وسایل محافظ استفاده کنید.
- هنگام چسباندن دست ها به مکان هایی که نمی توانید آنها را ببینید ، مانند آبکش ، سوراخ ها ، پشت تخت ها و مبل ها و غیره مراقب باشید.
- هنگام قدم زدن یا کار در مناطقی که به دلیل مصرف مواد مخدر شناخته می شوند ، مانند پارک ها ، سواحل ، مراکز حمل و نقل عمومی و غیره ، از کفش های جامد استفاده کنید.
مرحله 4. هنگام کار با سوزن و سرنگ از حواس پرتی های غیر ضروری خودداری کنید
بر کار خود و کارهایی که در حال حاضر همیشه انجام می دهید تمرکز کنید.
- هنگام برخورد با چوب سوزن از دور نگاه کردن یا کار در نور نامناسب خودداری کنید.
- مراقب بیماران بیقرار یا وحشت زده باشید که هنگام قرار دادن یا بیرون آوردن سوزن می توانند به راحتی حرکت کنند. به آنها اطمینان دهید و سوزن را فقط زمانی وارد کنید که مطمئن باشید انجام این کار بی خطر است.
