کارشناسان بر این عقیده اند که اولین علامت سیفلیس معمولاً یک زخم قرمز و بدون درد در ناحیه تناسلی شما است که طی 3 تا 6 هفته از بین می رود. سیفلیس یک عفونت مقاربتی بسیار مقاربتی (STI) است که توسط باکتری ها ایجاد می شود و معمولاً از طریق رابطه جنسی واژینال ، مقعدی یا دهانی منتقل می شود. برای بهبودی از سیفلیس به درمان پزشکی احتیاج دارید که پس از برطرف شدن زخم اولیه به پیشرفت خود ادامه می دهد. مطالعات نشان می دهد که سفلیس قابل درمان است ، اما شما باید زودتر به دنبال درمان باشید تا از عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی جلوگیری کنید. اگر فکر می کنید سیفلیس دارید نگران نباشید ، اما برای شروع راه بهبودی به پزشک مراجعه کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناسایی علائم سفلیس
مرحله 1. نحوه ابتلا به سفلیس را درک کنید
هنگامی که متوجه شدید مردم چگونه سیفلیس را به یکدیگر منتقل می کنند ، می توانید بفهمید که آیا در معرض خطر هستید یا خیر. این بیماری از طریق تماس با زخم سفلیس از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این زخم ها ممکن است به صورت خارجی در آلت تناسلی و ناحیه خارجی واژن ظاهر شوند ، یا در داخل در مجرای واژن ، مقعد و راست روده ظاهر شوند. همچنین ممکن است روی لب و داخل دهان وجود داشته باشد.
- اگر با فردی آلوده به این بیماری رابطه جنسی واژینال ، مقعدی یا دهانی داشته اید ، در معرض خطر ابتلا به سفلیس هستید.
- با این حال ، شما باید مستقیماً با یک ضایعه آلوده تماس بگیرید. بیماری سفلیس با استفاده از وسایل غذاخوری مشترک ، صندلی توالت ، دستگیره در ، وان آب گرم یا استخر شنا منتقل نمی شود.
- مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند (MSM) به طور قابل توجهی بیشتر در معرض ابتلا به سیفلیس هستند ، 75٪ موارد جدید ابتلا به سیفلیس در سال 2013 گزارش شده است.
مرحله 2. توجه داشته باشید که ناقلان سفلیس می توانند سالها بدون اطلاع از ابتلا به آن زندگی کنند
مراحل اولیه بیماری علائم قابل توجه قابل توجهی ندارد و بسیاری از مردم حتی نمی دانند که مبتلا به سفلیس هستند. حتی اگر ناقلین متوجه زخم ها و علائم شوند ، ممکن است آنها را به عنوان STD تشخیص ندهند و ممکن است برای مدت طولانی بدون درمان رها شوند. از آنجا که زخم های جزئی می توانند به تدریج از 1 تا 20 سال پس از عفونت اولیه پیشرفت کنند ، ناقلین ممکن است ناخودآگاه بیماری را به دیگران منتقل کنند.
مرحله 3. علائم سفلیس مرحله اولیه را بشناسید
سفلیس دارای 3 مرحله است: مرحله اولیه ، ثانویه و سوم/مرحله دیررس. مرحله اولیه معمولاً 3 هفته پس از اولین تماس با زخم سفلیس شروع می شود. با این حال ، علائم ممکن است بین 10 تا 90 روز پس از تماس ظاهر شوند.
- مرحله اولیه سفلیس اغلب با ظهور زخمی بدون درد به نام "شانکر" آغاز می شود که کوچک ، سخت ، دایره ای و بدون درد است. اگرچه معمولاً فقط یک زخم وجود دارد ، اما ممکن است بیشتر باشد.
- زخم در جایی که بیماری وارد بدن می شود ظاهر می شود. محل های شایع عفونت شامل دهان ، دستگاه تناسلی و مقعد است.
- این زخم طی 4 تا 8 هفته خود به خود بهبود می یابد و جای زخم باقی نمی گذارد. با این حال ، این بدان معنا نیست که سفلیس از بین رفته است. بدون درمان مناسب ، عفونت به سادگی به مرحله دوم منتقل می شود.
مرحله 4. تفاوت بین سفلیس مرحله اولیه و ثانویه را بیان کنید
مرحله ثانویه سفلیس معمولاً 4 تا 8 هفته پس از عفونت اولیه شروع می شود و بین 1 تا 3 ماه طول می کشد. این مرحله با "بثورات ماکوپاپولار" در کف دست و کف پا شروع می شود. این نوع بثورات معمولاً خارش ندارند ، اما باعث ایجاد لکه های قهوه ای مایل به قرمز مایل به قرمز بر روی پوست می شوند. بثورات دیگر با ظاهر کمی متفاوت ممکن است در سایر نقاط بدن در این زمان ظاهر شود. افراد معمولاً یا متوجه این بثورات نمی شوند یا تصور می کنند که علل دیگری نیز دارند. این معمولاً منجر به تاخیر در درمان علت واقعی آنها می شود.
- علائم دیگری نیز در این مرحله نیز ظاهر می شوند. آنها نیز گاهی اوقات با مشکلات دیگر مانند آنفولانزا یا استرس اشتباه می گیرند.
- این علائم عبارتند از: خستگی ، درد عضلانی ، تب ، گلودرد ، سردرد ، متورم شدن غدد لنفاوی ، ریزش موی تکه تکه و کاهش وزن.
- حدود یک سوم کسانی که در مرحله سفلیس ثانویه درمان نمی شوند ، دچار سفلیس نهفته یا سوم می شوند. مرحله نهفته دوره ای بدون علامت است که قبل از ظهور علائم مرحله سوم پیش می آید.
مرحله 5. یاد بگیرید که علائم سفلیس مرحله نهفته و سوم را شناسایی کنید
مرحله پنهان زمانی شروع می شود که علائم مراحل 1 و 2 از بین بروند. باکتری سفلیس هنوز در بدن وجود دارد ، اما دیگر هیچ علامت یا نشانه ای از بیماری وجود ندارد. این مرحله می تواند سالها طول بکشد. با این حال ، حدود یک سوم کسانی که در مراحل نهفته درمان نمی شوند ، مرحله سوم سفلیس را ایجاد می کنند که علائم شدیدی دارد. سفلیس مرحله سوم ممکن است تا 10 تا 40 سال پس از عفونت اولیه خود را نشان ندهد.
- سفلیس مرحله سوم می تواند به مغز ، قلب ، چشم ها ، کبد ، استخوان ها و مفاصل آسیب برساند. این آسیب ممکن است آنقدر جدی باشد که باعث مرگ شود.
- سایر علائم مرحله سوم شامل مشکل در حرکت عضلات ، بی حسی ، فلج ، نابینایی پیشرونده و زوال عقل است.
مرحله 6. مراقب علائم سفلیس در نوزادان باشید
اگر یک زن باردار مبتلا به سفلیس باشد ، می تواند باکتری های بیماری زا را از طریق جفت به جنین منتقل کند. مراقبت های مناسب قبل از زایمان باید به پزشک شما برای هرگونه عارضه کمک کند. شایع ترین علائمی که در نوزادان متولد شده با سفلیس مشاهده می شود عبارتند از:
- تب های متناوب
- بزرگ شدن طحال و کبد (هپاتوسپلنومگالی)
- تورم غدد لنفاوی
- عطسه یا آبریزش مزمن بدون علت آلرژیک مشخص (رینیت مداوم)
- بثورات ماکوپاپولار در کف دست و پا
قسمت 2 از 3: تشخیص و درمان سفلیس
مرحله 1. در صورت مشکوک بودن به سیفلیس به پزشک خود مراجعه کنید
اگر فکر می کنید با زخم سفلیس در تماس بوده اید ، فوراً به پزشک مراجعه کنید. همچنین در صورت مشاهده ترشحات غیر معمول ، زخم یا بثورات ، به ویژه در ناحیه تناسلی ، به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 2. اگر در گروه های "در معرض خطر" قرار می گیرید به طور مرتب آزمایش شوید
گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPTF) اکیداً توصیه می کند که افراد در جمعیت های "در معرض خطر" سالانه مورد آزمایش سیفلیس قرار گیرند ، حتی اگر علائم آن را نداشته باشند. با این حال ، تحقیقات نشان داده است که اگر شما "در معرض خطر" نیستید ، غربالگری منظم سفلیس هیچ فایده ای ندارد. در واقع ، می تواند منجر به درمان غیر ضروری آنتی بیوتیک و اضطراب شود. شما در گروه "در معرض خطر" قرار می گیرید اگر:
- شما درگیر رابطه جنسی گاه به گاه می شوید
- شما یک شریک جنسی دارید که تست سیفلیس او مثبت است
- شما HIV دارید
- شما یک زن باردار هستید
- شما مردی هستید که با مردان ارتباط جنسی دارید
مرحله 3. برای تأیید تشخیص ، آزمایش خون انجام دهید
کارآمدترین روش برای آزمایش سفلیس ، آزمایش آنتی بادی های سفلیس در خون است. آزمایش سیفلیس ارزان است و انجام آن آسان است. می توانید این کار را در مطب پزشک یا کلینیک بهداشت عمومی انجام دهید. پزشکان از یکی از روش های زیر برای جستجوی آنتی بادی های سفلیس در خون شما استفاده می کنند:
- آزمایشات غیررسمی: این آزمایشات برای غربالگری ایده آل هستند و حدود 70 accurate دقیق هستند. اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد ، پزشک تشخیص را با آزمایش ترپونمال تایید می کند.
- آزمایشات ترپونمال: این آزمایشات برای آنتی بادی ها اختصاصی تر هستند و به جای غربالگری برای تأیید مورد استفاده قرار می گیرند.
- برخی از پزشکان با گرفتن نمونه ای از زخم مشکوک به سیفلیس ، سفلیس را آزمایش می کنند. آنها نمونه را در زیر میکروسکوپ تخصصی بررسی می کنند تا به دنبال treponema pallidum ، باکتری ایجاد کننده سفلیس باشند.
- همه بیماران باید از نظر عفونت HIV آزمایش شوند.
مرحله 4. درمان آنتی بیوتیکی دریافت کنید
درمان و درمان سیفلیس نسبتاً ساده با توجه به مراقبت های پزشکی مناسب است. هرچه زودتر سفلیس تشخیص داده شود ، درمان آن آسان تر است. اگر طی یک سال درمان شود ، یک دوز واحد پنی سیلین می تواند بیماری را به طور کامل درمان کند. آنتی بیوتیک ها می توانند در عفونت اولیه سفلیس بسیار مثر باشند ، اما ممکن است در سیفلیس دیر اثر کمتری داشته باشند. افرادی که بیش از یک سال به این بیماری مبتلا شده اند ممکن است به دوزهای متعدد آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند. بیماران مبتلا به سفلیس مرحله نهفته یا سوم به احتمال زیاد به 3 دوز در هفته نیاز خواهند داشت.
در صورت حساسیت به پنی سیلین به پزشک خود اطلاع دهید. او به احتمال زیاد درمان دو هفته ای داکسی سایکلین یا تتراسایکلین را به شما توصیه می کند. توجه داشته باشید که این جایگزین ها ممکن است برای زنان باردار مناسب نباشند ، زیرا احتمال نقص مادرزادی وجود دارد. اگر مشکل بارداری است ، پزشک گزینه های درمانی اضافی را با شما در میان می گذارد
مرحله 5. سعی نکنید سیفلیس را به تنهایی درمان کنید
پنی سیلین ، داکسی سایکلین و تتراسایکلین با کشتن باکتری سفلیس و دفع آن از بدن عمل می کنند. هیچ داروی خانگی یا داروی بدون نسخه موثر نخواهد بود. فقط پزشک می تواند دوز لازم برای درمان بیماری را تجویز کند.
- اگرچه این داروها سیفلیس را درمان می کنند ، اما نمی توانند آسیب های قبلی را ترمیم کنند.
- توجه داشته باشید که آزمایش و درمان برای نوزادان مشابه است.
مرحله 6. به پزشک اجازه دهید پیشرفت شما را پیگیری کند
پس از اتمام درمان ، پزشک آزمایش های غیررسمی را هر 3 ماه یکبار تکرار می کند. این به او این امکان را می دهد که پاسخ شما به درمان را تحت نظر داشته باشد. اگر نتایج آزمایش ظرف 6 ماه بهبودی نشان ندهد ، این می تواند درمان ناکافی یا عفونت مکرر را نشان دهد که باید با آن برخورد شود.
مرحله 7. تا زمانی که عفونت برطرف نشده است از رابطه جنسی خودداری کنید
بسیار مهم است که در حین درمان - به ویژه با شرکای جدید - رابطه جنسی نداشته باشید. تا زمانی که زخم های شما التیام نیابد و پزشک شما را عاری از سیفلیس اعلام کند ، شما در خطر انتقال آن به شخص دیگری هستید.
شما همچنین باید تمام شرکای جنسی قبلی خود را از تشخیص خود مطلع کنید ، بنابراین آنها همچنین می توانند برای سفلیس آزمایش و درمان شوند
قسمت 3 از 3: جلوگیری از سفلیس
مرحله 1. از کاندوم لاتکس یا پلی اورتان یا سد دندان استفاده کنید
استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی واژینال ، مقعدی یا دهانی می تواند خطر ابتلا به سفلیس را کاهش دهد. با این حال ، زخم یا محل عفونت باید کاملاً توسط کاندوم پوشانده شود. همیشه با شریک جنسی جدید از کاندوم استفاده کنید ، زیرا آنها حتی نمی دانند که مبتلا به سفلیس هستند - به ویژه اگر هیچ زخم قابل مشاهده ای وجود نداشته باشد.
- توجه داشته باشید که اگر زخم به طور کامل توسط کاندوم پوشانده نشده باشد ، ممکن است همچنان به سیفلیس مبتلا شوید.
- ترجیح داده می شود از سد های دندانی برای رابطه جنسی دهانی با زنان استفاده کنید ، زیرا معمولاً مساحت بیشتری از کاندوم هایی که باز شده اند را پوشش می دهد. با این حال ، اگر سد دندانی ندارید ، می توانید کاندوم مردانه را باز کرده و به جای آن از آن استفاده کنید.
- کاندوم های لاتکس و پلی اورتان در برابر بیماریهای مقاربتی و HIV محافظت برابر دارند. کاندوم "طبیعی" یا "پوست بره" به اندازه کافی در برابر بیماریهای مقاربتی محافظت نمی کند.
- برای هر رابطه جنسی از کاندوم جدید استفاده کنید. از کاندوم حتی برای انواع مختلف نفوذ (واژینال ، مقعدی ، دهانی) در یک رابطه جنسی یکسان استفاده نکنید.
- از روان کننده های بر پایه آب با کاندوم های لاتکس استفاده کنید. روغن های روغنی مانند ژله نفت ، روغن معدنی یا لوسیون بدن می توانند لاتکس را تضعیف کرده و احتمال ابتلا به STD را افزایش دهند.
مرحله 2. از رابطه جنسی گاه به گاه خودداری کنید
شما نمی توانید تضمین کنید که شرکای جنسی معمولی حامل بیماریهای مقاربتی نیستند. بنابراین ، بهتر است از رابطه جنسی گاه به گاه خودداری کنید. اگر به طور حتم می دانید که همسرتان مبتلا به سیفلیس است ، باید از تماس جنسی با او به طور کامل اجتناب کنید ، حتی اگر کاندوم پوشیده باشد.
امن ترین گزینه این است که در یک رابطه طولانی مدت و تک همسر با شریکی باشید که تست سیفلیس و سایر بیماریهای مقاربتی منفی بوده است
مرحله 3. از مصرف زیاد الکل و مواد مخدر خودداری کنید
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها از مصرف زیاد الکل و مواد مخدر توصیه می کنند. این مواد می توانند احتمال بروز رفتار جنسی پرخطر در افراد را افزایش دهند ، که شما را در گروه "در معرض خطر" قرار می دهد.
مرحله 4. در صورت بارداری از مراقبت های کافی قبل از زایمان استفاده کنید
بسیار مهم است که زنان باردار مراقبت های مناسب قبل از تولد را که شامل آزمایش های سفلیس می شود ، دریافت کنند. متخصصان مراقبت های بهداشتی و USPSTF توصیه می کنند که همه زنان باردار تحت غربالگری قرار گیرند زیرا سفلیس از مادر به نوزاد در حال رشد خود منتقل می شود و باعث بیماری جدی و اغلب مرگ می شود.
- نوزادانی که از مادر خود به سیفلیس مبتلا می شوند ، احتمالاً دارای وزن کم ، نارس یا حتی مرده به دنیا آمده هستند.
- حتی اگر کودک بدون علائم متولد شود ، نوزادان بدون درمان می توانند در عرض چند هفته دچار مشکلات جدی سلامتی شوند. این مسائل شامل ناشنوایی ، آب مروارید ، تشنج و به طور بالقوه مرگ است.
- اگر مادر در دوران بارداری و هنگام زایمان از نظر سیفلیس آزمایش شود ، می توان از این امر جلوگیری کرد. در صورت مثبت بودن نتیجه آزمایش ، مادر و نوزاد قابل درمان هستند.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- اگر سفلیس زود تشخیص داده شود ، درمان آن آسان است. فردی که کمتر از یک سال مبتلا به سفلیس بوده است با تزریق پنی سیلین درمان می شود. چند دوز دیگر برای درمان افرادی که بیش از یک سال مبتلا به سفلیس بوده اند لازم است.
- سیفلیس از طریق تماس با ظروف غذاخوری ، دستگیره در ، استخرها یا صندلی توالت قابل انتقال نیست.
- افرادی که تحت درمان قرار می گیرند نباید تا زمان بهبود کامل شانکرس تماس جنسی داشته باشند. کسانی که سیفلیس دارند باید به شریک جنسی خود اطلاع دهند تا در صورت لزوم به دنبال درمان باشند.
- مطمئن ترین راه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری مقاربتی ، از جمله سیفلیس ، پرهیز از پرهیز یا قرار گرفتن در یک رابطه طولانی مدت تک همسری طولانی مدت با شریک آزمایش شده و عاری از عفونت است.
- پزشک می تواند با بررسی نمونه ای که از یک شانکر گرفته شده ، سفلیس را تشخیص دهد. آنها همچنین می توانند سفلیس را از طریق آزمایش خون تشخیص دهند. دو آزمایش بسیار ساده ، دقیق و ارزان که به طور بالقوه می توانند جان افراد را نجات دهند. در صورت مشکوک بودن به سیفلیس به پزشک مراجعه کنید.
هشدارها
- شانس تناسلی انتقال و ابتلا به عفونت HIV را در حین فعالیت جنسی آسان تر می کند.
- هیچ داروی خانگی یا دارویی بدون نسخه وجود ندارد که سفلیس را درمان کند.
- کاندوم های روان شده با اسپرم کش در جلوگیری از گسترش بیماری های مقاربتی م thanثرتر از سایر کاندوم های روان شده نیستند.
- سفلیس درمان نشده در یک زن باردار می تواند یک نوزاد در حال رشد را آلوده کرده و احتمالاً آن را بکشد.
