کمربند راه رفتن یک ابزار مفید است هنگامی که شما نیاز به بلند کردن و جابجایی یک بیمار نیمه متحرک یا شخص دیگری دارید که به کمک شما نیاز دارد. برای بستن کمربند ، آن را به دور کمر بیمار ، درست بالای باسن ، بچسبانید ، در حالی که آنها به صورت عمودی نشسته اند. سپس ، سگک را محکم کرده و کمربند را محکم کنید تا محکم شود اما ناراحت کننده نباشد. تفاوت های جزئی در تأمین کمربندهای راه رفتن استاندارد و سریع باز می شود ، اما فرایند کلی و هدف نهایی بسیار مشابه است.
مراحل
روش 1 از 3: موقعیت بیمار و کمربند
مرحله 1. از بیمار بخواهید به طور عمودی روی لبه تخت یا صندلی بنشیند
اگر بیمار به طور صاف نشسته و پاهایش را روی زمین قرار داده و بازوها را به پهلو (اما نه درست در مقابل بدن) ، کمربند را به درستی ببندید. این همچنین بهترین موقعیت برای استفاده از کمربند راه رفتن برای کمک به انتقال بیمار از تخت یا صندلی به ویلچر یا صندلی دیگر است.
کمربندهای راه رفتن هنگامی بیشتر م effectiveثر است که در بیمارانی که قادر به نشستن راست هستند ، اما نیاز به کمک دارند ایستاده و به صندلی نزدیک خود حرکت کنند ، استفاده شود
مرحله 2. کمربند را روی لباس بپیچید اما هیچ لوله یا سیم را نپوشید
از بیمار بخواهید در صورت لزوم کمی دستان خود را بالا بیاورد ، سپس کمربند را در قسمت میانی خود ، درست روی لباس خود ببندد. با این حال ، اطمینان حاصل کنید که هیچ لوله یا سیم پزشکی وجود ندارد-به عنوان مثال ، یک لوله اکسیژن که در زیر کمربند قرار دارد.
اگر سیم یا لوله ای در راه است ، کمربند را در زیر آنها با دقت تغذیه کنید ، بنابراین کمربند بین لوله/سیم و لباس بیمار قرار دارد
مرحله 3. کمربند را در کمر ، درست بالای باسن قرار دهید
کمربند نباید درست بر روی استخوان های لگن بیمار ، یا در قسمت پایین قفسه سینه بیمار بسته شود. مطمئن شوید که دور کمر آنها بسته شده است ، به طوری که قسمت پایین کمربند در بالای استخوان لگن آنها قرار دارد.
احساس کنید استخوان های ران باید تأیید کنند که کمربند در محل مناسب قرار دارد
مرحله 4. مطمئن شوید که دندانه های کمربند استاندارد در محل مناسب قرار دارند
کمربندهای راه رفتن معمولی از یک سگک فلزی با حلقه در هر انتهای آن استفاده می کنند ، یکی از آنها دارای حلقه های چسبنده در داخل حلقه است. کمربند و سگک را طوری قرار دهید که وقتی بند به دور بدن بیمار پیچیده می شود ، اولین حلقه ای که با آن برخورد می کند حلقه ای با دندان باشد.
- دندانها همچنین باید به سمت بیرون ، دور از شکم بیمار ، نه به سمت داخل به سمت آن باشد.
- همه کمربندهای راه رفتن دارای سگک فلزی با دندان نیستند. به عنوان مثال ، کمربندهای سریع رها اغلب دارای سگک های پلاستیکی هستند که به هم می چسبند.
روش 2 از 3: بستن کمربند استاندارد
مرحله 1. بند کمربند را از طریق دندانه های سگک تغذیه کنید
تسمه را از پشت به سگک بچسبانید ، به طوری که تسمه بیرون آمده از بدن بیمار به طرف دیگر باشد. تغذیه تسمه از طریق حلقه و روی دندان ها تا زمانی که کمربند محکم شده است اما هنوز در بدن بیمار محکم نشده است.
مرحله 2. سگک را به سمت چپ یا راست مرکز شکم بیمار بکشید
اگر سگک دقیقاً روی ناف بیمار قرار گرفته باشد ، هنگام سفت کردن آن باعث ایجاد ناراحتی یا حتی درد می شود. در عوض ، سگک را به یک طرف یا طرف دیگر حرکت دهید تا در نیمه راه بین ناف و استخوان ران قرار گیرد.
از بیمار بپرسید که آیا او ترجیح جانبی دارد-به عنوان مثال ممکن است یک نقطه حساس در یک طرف شکم خود داشته باشد
مرحله 3. بند را بکشید تا کمربند محکم شود اما دردناک نباشد
با حرکت سگک به طرف ، انتهای آزاد بند را بکشید تا کمربند در اطراف شکم بیمار محکم شود. کمربند را آنقدر محکم کنید که به سختی بتوانید انگشتان خود را بین کمربند و لباس و بدن بیمار قرار دهید.
- اگر نمی توانید انگشتان خود را زیر بند کمربند تغذیه کنید یا اگر بیمار می گوید کمربند درد می کند ، بسیار محکم است و باید کمی شل شود.
- اگر می توانید پارچه بند کمربند را بین انگشتان خود بچسبانید ، خیلی شل است و باید محکم شود.
مرحله 4. بند را از طریق حلقه سگک دیگر تغذیه کرده و محکم بکشید
تسمه را از جلو به حلقه مخالف (بدون دندان) بچسبانید ، به طوری که از مرکز سگک عبور کند. به تغذیه آن از طریق حلقه ادامه دهید تا زمانی که بند بین دو حلقه سگک کاملاً سفت شود.
مرحله 5. هر کمربند اضافی را ببندید تا خطری برای شما ایجاد نشود
در بیشتر موارد ، طول بند قابل توجهی از بند کمربند به صورت رایگان آویزان می شود. برای بیرون آوردن این مواد کمربند شل ، آن را یک یا چند بار در کمربند بچسبانید و دور کمر بیمار بپیچد.
این امر به ویژه در صورتی اهمیت دارد که بند کمربند اضافی به زمین آویزان شود. در این مورد به راحتی می تواند به خطر افتادن تبدیل شود
روش 3 از 3: بستن کمربند رهاسازی سریع
مرحله 1. دو طرف سگک پلاستیکی را به هم بچسبانید
کمربندهای راه رفتن سریع دارای سگک های 2 تکه هستند که در دو طرف بند کمربند قرار دارند. برای محکم نگه داشتن سگک ، طرف "نر" را به سمت "مونث" فشار دهید تا صدای ضربه ای شنیده شود ، سپس سگک بسته را بکشید تا مطمئن شوید که محکم است.
برای بازکردن کمربند ، زبانه ها را در بالا و پایین سگک بسته فشار دهید و همزمان 2 جزء سگک را از هم جدا کنید
مرحله 2. سگک را به سمت راست یا چپ ناف بیمار حرکت دهید
همانند کمربند راه رفتن استاندارد ، سگک اگر مستقیماً روی مرکز شکم بیمار قرار گیرد می تواند باعث ناراحتی شود. بر اساس ترجیح بیمار ، آن را کمی به راست یا چپ مرکز بکشید.
مرحله 3. انتهای شل بند تسمه را بکشید تا کمربند محکم محکم شود
برخی از بندهای کمربند اضافی قبلاً حلقه شده و از یکی از دو طرف سگک آویزان می شوند-معمولاً طرف "نر". تسمه را بکشید تا کمربند در ناحیه کمر بیمار محکم شود و قسمت پایینی کمربند فقط قسمت بالای استخوان ران را لمس کند.
شما باید بتوانید انگشتان خود را پشت کمربند بکشید ، اما نتوانید پارچه را بین انگشتان خود بچسبانید
مرحله 4. انتهای بند شل را به دلایل ایمنی در کمربند قرار دهید
بند اضافی کمربند می تواند خطر لغزش داشته باشد ، بنابراین با یک یا چند بار بستن پشت کمربند نصب شده ، آن را از سر راه بردارید. در صورت باقی ماندن بیش از حد تسمه ، آن را یک یا دو بار (بالای کمربند نصب شده) به دور بدن بیمار بپیچید ، سپس آن را داخل بدن قرار دهید.
نکات
-
برای استفاده از کمربند برای بلند کردن بیمار ، موارد زیر را انجام دهید:
- یکی از پاهای خود را بین پاهای بیمار قرار دهید و پای دیگر را فقط در پهلو قرار دهید تا بتوانید به آنها بسیار نزدیک شوید.
- بازوهای خود را دور بیمار بپیچید و ساعد خود را به آرامی به کمربند فشار دهید.
- نوک انگشتان خود را در قسمت پایین کمربند در دو طرف ستون فقرات بیمار بچرخانید و کف دست و شست خود را به بند کمربند فشار دهید.
- از بیمار بخواهید در صورت آماده بودن برای بلند کردن تخت یا صندلی را با دستان خود فشار دهید.
- بیمار را با استفاده از پاهایتان ، نه از پشت ، تا پای خود بلند کنید.
هشدارها
- هرگز از کمربند راه رفتن که به نظر می رسد فرسوده یا آسیب دیده است استفاده نکنید.
- اگر بیمار خیلی سنگین است یا به سختی می تواند به تنهایی حرکت کند ، از او کمک بخواهید. هرگز سعی نکنید بیمار را جابجا کنید مگر اینکه به توانایی خود در انجام این کار اطمینان داشته باشید بدون اینکه به خود یا بیمار صدمه وارد کنید.
