سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که بر روحیه ، گرسنگی و عادات خواب شما تأثیر می گذارد. سروتونین بسیار کم ممکن است منجر به افسردگی و خستگی شود. با این حال ، شما همچنین می توانید بیش از حد یک چیز خوب داشته باشید. سروتونین اضافی اغلب ناشی از داروهایی است که بر تولید یا جذب انتقال دهنده عصبی در بدن شما تأثیر می گذارد و به طور معمول نیاز به تعدیل دوز دارو دارد. با این حال ، اگر از داروها یا مکمل هایی که بر سروتونین تأثیر می گذارند استفاده نمی کنید ، ممکن است لازم باشد رژیم غذایی خود را برای کاهش سطح سروتونین تنظیم کنید.
مراحل
روش 1 از 2: جستجوی کمک پزشکی
مرحله 1. در صورت تشخیص علائم سندرم سروتونین با پزشک خود تماس بگیرید
علائم سروتونین اضافی ، که به عنوان سندرم سروتونین یا سمیت سروتونین نیز شناخته می شود ، از خفیف و ناراحت کننده تا تهدید کننده زندگی متفاوت است. در صورت امکان با مرکز کنترل سم در منطقه خود و همچنین سم شناس پزشکی و داروساز بالینی تماس بگیرید. در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر ، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید ، به ویژه اگر از دارویی استفاده می کنید که بر سروتونین تأثیر می گذارد:
- تغییرات ناگهانی خلق و خو ، به ویژه تحریک یا گیجی
- اسهال
- مردمک های متسع شده
- ضربان قلب سریع یا غیر طبیعی
- افزایش فشار خون
- عرق کردن یا لرزیدن
- تب
- سفتی عضلات ، به ویژه در پاها
- اگر در ایالات متحده زندگی می کنید ، می توانید با شماره 1-800-222-1222 تماس بگیرید تا به نزدیکترین مرکز کنترل سم خود برسید.
نکته:
بلافاصله پس از شروع مصرف داروی جدید یا افزایش دوز دارویی که مصرف می کنید ، مراقب علائم باشید.
مرحله 2. در مورد همه داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید
اگر علائم بیش از حد سروتونین دارید ، مهم است که در مورد هرگونه دارو یا مکمل هایی که مصرف کرده اید با پزشک خود صادق باشید ، حتی اگر فکر نمی کنید که آنها می توانند بر سطح سروتونین شما تأثیر بگذارند. افزایش سطح سروتونین معمولاً در صورت مصرف بیش از حد داروهای مرتبط با سروتونین یا مصرف بیش از یک دارو یا مکمل م affectsثر بر سروتونین رخ می دهد.
- علاوه بر داروهای ضدافسردگی ، داروهایی که درد شدید ، HIV/AIDS ، سردردهای میگرنی و حالت تهوع را درمان می کنند نیز می توانند بر استفاده از سروتونین بدن شما تأثیر بگذارند. داروهای سرفه بدون نسخه که حاوی دکسترومتورفان هستند (در مارک هایی مانند Delsym ، Robitussin ، Mucinex و DayQuil یافت می شود) نیز می توانند باعث ایجاد سروتونین اضافی شوند.
- داروهای ضد درد با ترامادول همچنین می توانند با داروهای سروتونین تداخل منفی داشته باشند و شما را در معرض سندرم سروتونین قرار دهند.
- مکمل های گیاهی مانند جینسینگ و سنت جان نیز می توانند باعث ایجاد سروتونین اضافی شوند ، به خصوص اگر همراه با داروهای ضد افسردگی تجویز شوند.
- مواد غیرقانونی مانند اکستازی ، LSD و کوکائین نیز می توانند باعث ایجاد سروتونین اضافی شوند. اگر هریک از این مواد را مصرف کرده اید ، مهم است که با پزشک خود صادق باشید.
مرحله 3. در مورد علائم خود با پزشک خود مشورت کنید
هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص سروتونین اضافی وجود ندارد ، بنابراین پزشکان معمولاً سندرم را از طریق حذف سایر علل علائم شما تشخیص می دهند. آنها به احتمال زیاد س questionsالاتی را برای شناسایی سایر محرک های احتمالی خواهند پرسید. اگر علائم شما بلافاصله پس از مصرف داروی م serثر بر سروتونین ظاهر شد ، این می تواند نشانه خوبی از افزایش سروتونین شما باشد.
- به طور معمول ، پزشکان علائم را درمان می کنند و منتظر می مانند تا سطح سروتونین شما متعادل شود. به عنوان مثال ، پزشک ممکن است برای شما مایعات داخل وریدی تجویز کند یا داروی بنزودیازپین مانند دیازپام (والیوم) یا لورازپام (آتیوان) برای کاهش تحریک و رفع سفتی عضلات به شما بدهد.
- اگر علائم شما شدید است ، پزشک ممکن است توصیه کند که حداقل 24 ساعت تحت مراقبت دقیق در بیمارستان بمانید. سندرم سروتونین شدید اگر فوراً درمان نشود می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
مرحله 4. دستورات پزشک خود را در مورد داروها دنبال کنید
اگر در نتیجه مصرف داروها یا مکمل هایی که مصرف می کنید ، سروتونین اضافی را تجربه می کنید ، پزشک احتمالاً دوزها را تغییر می دهد تا از بروز مجدد مشکل جلوگیری شود. اگر علائم شما شدیدتر بود ، ممکن است شما را به طور کامل از داروهای م theثر بر سروتونین جدا کند.
پس از تجربه علائم سندرم سروتونین ، ممکن است تصمیم بگیرید که دیگر نمی خواهید از داروهای م serثر بر سروتونین استفاده کنید. با این حال ، در این مورد با پزشک خود مشورت کنید. فقط مصرف دارو را به تنهایی متوقف نکنید. برخی از این داروها ممکن است هنگام خروج بدن از بدن عوارض جانبی مضر ایجاد کنند
روش 2 از 2: تنظیم رژیم غذایی
مرحله 1. غذاهای حاوی تریپتوفان را محدود کنید
تریپتوفان باعث تولید سروتونین در بدن شما می شود. اگر به طور مرتب با سروتونین اضافی مشکل دارید ، خوردن غذاهای کمتری که حاوی تریپتوفان هستند می تواند به طور بالقوه به شما در کنترل سطح سروتونین کمک کند. غذاهایی که سرشار از تریپتوفان هستند عبارتند از:
- دانه ها و آجیل ها مانند دانه های کنجد ، دانه های آفتابگردان ، بادام هندی و بادام
- غذاهای سویا ، مانند توفو و سویا
- پنیر ، مانند موزارلا ، پارمزان ، رومانو ، سوییس و گودا
- گوشت و مرغ مانند بره ، گوشت گاو ، گوشت خوک ، مرغ و بوقلمون
- ماهی و صدف ، مانند ماهی تن ، خرچنگ ، ماهی هالیبوت ، خرچنگ ، ماهی قزل آلا و قزل آلا
هشدار:
اگر غذاهای خود را با تریپتوفان محدود می کنید ، سلامت خود را از نظر نشانه هایی که نشان می دهد میزان سروتونین شما بسیار پایین است ، کنترل کنید. افسردگی ، خستگی ، بی خوابی و مشکل در تمرکز برخی از علائم شایع کمبود سروتونین هستند.
مرحله 2. از قندها و نشاسته های تصفیه شده خودداری کنید
قندها و نشاسته های تصفیه شده مانند نان سفید ، برنج سفید و ماکارونی باعث ترشح سریع انسولین در بدن شما می شوند. انسولین سطح همه اسیدهای آمینه موجود در جریان خون را به جز تریپتوفان کاهش می دهد. این می تواند منجر به افزایش سروتونین شود.
شکلات همچنین دارای سطوح نسبتاً بالایی از تریپتوفان است که در صورت داشتن مشکل با سروتونین اضافی مشکل ساز می شود
مرحله 3. غذاهای غنی از لیزین را به رژیم غذایی خود اضافه کنید
لیزین یک اسید آمینه است که به کاهش تولید سروتونین ، در درجه اول در روده ، جایی که بیشتر سروتونین بدن تولید می شود ، کمک می کند. غذاهایی که سرشار از لیزین هستند عبارتند از:
- گوشت و مرغ
- پنیر مخصوصاً پارمزان
- ماهی ، مانند ماهی کاد و ساردین
- سویا و توفو
- تخم مرغ
- لوبیا و سایر حبوبات
نکته:
بسیاری از غذاهایی که لیزین بالایی دارند ، تریپتوفان نیز دارند. با این حال ، لیزین ممکن است با کاهش تولید سروتونین با تریپتوفان مقابله کند.
مرحله 4. بیشتر غلات کامل بخورید
نان سبوس دار ، به ویژه نان چاودار ، ممکن است تولید سروتونین در بدن شما را کاهش دهد. غلات سبوس دار نیز تولید سروتونین در روده ها را تغییر می دهند ، جایی که بیشتر سروتونین بدن شما در آن تولید می شود.
