اگر ادرار سوزاننده ، کدر یا بدبو دارید ، ممکن است وقت آن رسیده باشد که در مورد عفونت مثانه با پزشک مشورت کنید. این عفونت ها ، که به عنوان سیستیت یا عفونت ادراری نیز شناخته می شوند ، می توانند به سرعت با آنتی بیوتیک ها درمان شوند. برای عفونت های مزمن مثانه ، ممکن است به داروهای اضافی و برخی تغییرات ساده در شیوه زندگی نیاز داشته باشید. اطمینان حاصل کنید که مقدار زیادی آب بنوشید و استراحت زیادی داشته باشید تا در اسرع وقت احساس بهتری داشته باشید.
مراحل
روش 1 از 3: استفاده از درمان پزشکی
مرحله 1. اگر نگران عفونت مثانه هستید به پزشک خود مراجعه کنید
پزشک شما می تواند تشخیص دهد که واقعاً عفونت مثانه است یا چیز دیگری است. اگر نمی توانید با پزشک عادی خود وقت بگیرید ، سعی کنید از یک مرکز مراقبت فوری دیدن کنید.
- اگر مشکوک به عفونت مثانه هستید ، می توانید کیت آزمایش خانگی عفونت مجاری ادراری را از داروخانه محلی خود خریداری کنید.
- همچنین می توانید ادرار خود را برای علائم عفونت با ادرار کردن در یک ظرف شیشه ای شفاف و اجازه دادن به آن برای مدتی نشسته بررسی کنید. شیشه را تا نور نگه دارید و به دنبال ابر یا رسوب باشید. اینها هر دو نشانه عفونت هستند.
- علائم عفونت مثانه شامل تمایل مداوم به ادرار کردن ، احساس سوزش در هنگام ادرار کردن ، قرمز یا کدر بودن ادرار ، بوی نامطبوع ناخوشایند ادرار یا درد لگن در زنان است.
- اگر تب ، لرز ، قرمزی پوست یا کمردرد دارید ، ممکن است عفونت به کلیه های شما سرایت کرده باشد. فوراً مراقبت های پزشکی دریافت کنید.
- در صورت بارداری یا احتمال بارداری به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 2. برای تشخیص عفونت ، یک آزمایش ادرار انجام دهید
ممکن است پزشک از شما بخواهد تا در یک فنجان ادرار کنید. دستورات پزشک خود را برای این آزمایش دنبال کنید. به طور کلی ، شما با استفاده از یک دستمال ضد باکتریایی که پزشک به شما داده است وارد حمام می شوید و اندام تناسلی خود را تمیز می کنید. در حین ادرار کردن فنجان را در بالای توالت نگه دارید.
- پزشک شما ممکن است بتواند نمونه را درست در مطب خود آزمایش کند. با این حال ، در برخی موارد ، آنها باید آن را به آزمایشگاه ارسال کنند.
- برخی از انواع باکتری ها نسبت به برخی آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند ، بنابراین ممکن است پزشک بخواهد آزمایش کشت و حساسیت را روی ادرار شما انجام دهد تا مطمئن شود که موثرترین درمان را دریافت می کنید. مطمئن شوید که نتایج را با آنها پیگیری کنید.
مرحله 3. طبق دستور پزشک ، آنتی بیوتیک تجویز کنید
پزشک به احتمال زیاد قرصی را برای شما تجویز می کند که یک یا دو بار در روز مصرف شود. اگرچه ناراحتی و سوزش ممکن است طی چند روز برطرف شود ، اما مصرف آنتی بیوتیک را تا زمانی که دوره کامل دارو را گذرانده اید متوقف نکنید.
- زنان ممکن است به مدت 3 روز آنتی بیوتیک مصرف کنند ، اگرچه ممکن است زنان باردار تا 2 هفته به آنها نیاز داشته باشند. مردان معمولاً 1-2 هفته آنتی بیوتیک مصرف می کنند.
- اگر مصرف دارو را متوقف کنید ، عفونت ممکن است عود کند و درمان آن دشوارتر باشد.
- به کودکان بالای 2 ماه نیز آنتی بیوتیک داده می شود ، اگرچه ممکن است به شکل جویدنی باشد. برای اطلاعات بیشتر با متخصص اطفال آنها صحبت کنید.
- شایع ترین عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها تهوع و بی اشتهایی است. در صورت بروز بثورات پوستی ، تنگی نفس ، کهیر یا تورم در صورت خود ، فوراً به پزشک مراجعه کنید ، زیرا این می تواند یک واکنش آلرژیک باشد.
- واکنشهای آلرژیک شدید به ندرت پس از 1-2 دوز اول رخ می دهد ، اگرچه برخی از افراد ممکن است پس از چندین دوز واکنش خفیفی (مانند بثورات پوستی) ایجاد کنند.
- برخی از زنان ممکن است هنگام مصرف آنتی بیوتیک دچار عفونت قارچی شوند. نوزادان ممکن است این عارضه جانبی را به شکل بثورات پوشک تجربه کنند. خوردن ماست اسیدوفیلوس در زمان مصرف آنتی بیوتیک ممکن است به جلوگیری از عفونت های قارچی کمک کند.
مرحله 4. برای درمان IV در شرایط شدید به بیمارستان مراجعه کنید
در صورت بروز کمردرد ، لرز ، تب یا استفراغ ، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که به بیمارستان بروید. آنها IV را به بدن شما وارد می کنند تا مایعات و آنتی بیوتیک ها را تأمین کنند. ممکن است چند روز در بیمارستان باشید.
- اگر با درد غیرعادی کمر مواجه شدید ، حتی بدون هیچ گونه علائم دیگر ، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
- اگر باردار هستید ، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که در صورت بروز تب به بیمارستان بروید.
- اگر بیماری دیگری مانند سرطان ، دیابت یا ضایعه نخاعی دارید ، ممکن است پزشک شما را به عنوان احتیاط در بیمارستان بستری کند.
- IV می تواند برای کودکان زیر 2 ماه به جای قرص یا قرص جویدنی استفاده شود.
روش 2 از 3: مراقبت از عفونت در خانه
مرحله 1. اگر می توانید از یک مسکن خفیف استفاده کنید ، از پزشک یا داروساز خود بپرسید
مسکن های بدون نسخه ، مانند ایبوپروفن یا استامینوفن ، ممکن است درد و ناراحتی را کاهش دهند. تا زمانی که از پزشک یا داروساز خود تأیید نکرده اید ، این مسکن ها را مصرف نکنید ، زیرا ممکن است داروهای شما را مختل کنند.
- همیشه دستورالعمل های روی برچسب مسکن را قبل از مصرف رعایت کنید.
- پزشک شما ممکن است دارویی به نام پیریدیم برای تسکین درد و التهاب شدید مثانه تجویز کند. این دارو را بیشتر یا بیشتر از مدت توصیه شده مصرف نکنید. پیریدیوم ممکن است باعث شود ادرار شما نارنجی تیره یا قرمز به نظر برسد.
مرحله 2. برای دفع عفونت آب بیشتری بنوشید
آب به شما کمک می کند تا ادرار کنید و باکتری ها را از بدن خود خارج کنید. نوشیدن حدود 0.5 گالن (1.9 لیتر) آب در روز را هدف قرار دهید. این تقریباً 8 لیوان با هر اونس (230 گرم) آب است.
تا زمان بهبودی از عفونت خود از نوشیدن قهوه ، الکل یا نوشابه های کافئین دار خودداری کنید
مرحله 3. سعی کنید آب کرن بری بنوشید
در حالی که تحقیقات روی این موضوع مختلط است ، آب زغال اخته می تواند به مبارزه با عفونت و کاهش اسیدیته ادرار کمک کند. سعی کنید علاوه بر آب ، آب کرن بری را نیز بنوشید تا بهترین نتیجه را بگیرید.
- اگر از داروی رقیق کننده خون وارفارین استفاده می کنید ، از آب قره قاط اجتناب کنید. تداخل بین آب میوه و دارو ممکن است باعث خونریزی شود.
- به دنبال مارکی باشید که 100٪ آب میوه واقعی داشته باشد و فاقد شکر یا دارای قند کم باشد. آب میوه های با کیفیت بالا و طبیعی بهترین هستند. فروشگاه غذای سالم محلی خود را بررسی کنید ، یا تعدادی کرن بری بخرید و خودتان تهیه کنید. به دنبال یک دستور العمل آب زغال اخته بدون شیرین آنلاین باشید.
مرحله 4. برای تسکین درد ، حرارت را در قسمت پایین شکم یا پشت قرار دهید
می توانید از پد گرم کننده ، بطری آب گرم یا بسته بندی حرارتی استفاده کنید. حرارت را در مقابل ناحیه زخم قرار دهید. آن را تا 20 دقیقه در آنجا بگذارید.
برای استفاده از بطری آب گرم ، بطری را با آب داغ اما نه جوش پر کنید. قبل از قرار دادن آن روی بدن خود ، آن را با یک حوله بپیچید
مرحله 5. تا زمان بهبودی از انجام رابطه جنسی خودداری کنید
رابطه جنسی ممکن است عفونت شما را بدتر کند یا هنگام بهبودی ناراحتی ایجاد کند. منتظر بمانید تا دوره آنتی بیوتیک خود را به پایان برسانید یا قبل از انجام مجدد رابطه جنسی ، تایید پزشک خود را دریافت کنید.
زنان به ویژه در معرض ابتلا به عفونت ادراری پس از رابطه جنسی هستند. با ادرار کردن و دوش گرفتن در اسرع وقت پس از رابطه جنسی ، می توانید شانس خود را برای عفونت مثانه به حداقل برسانید
روش 3 از 3: کاهش عفونت های مکرر مثانه
مرحله 1. برای آزمایش بیشتر به پزشک مراجعه کنید
اگر در 6 ماه گذشته 2 یا بیشتر عفونت مثانه داشته اید ، ممکن است علت زمینه ای وجود داشته باشد که نیاز به درمان دارد. پزشک شما ممکن است آزمایش های اضافی انجام دهد.
- پزشک شما ممکن است آزمایش های تصویربرداری انجام دهد تا ببیند آیا آناتومی مثانه شما باعث عفونت های مکرر می شود یا خیر. این آزمایشات شامل سونوگرافی ، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) است.
- در موارد شدید ، پزشک ممکن است سیستوسکوپی را انجام دهد ، که در آن لوله ای را از طریق مجاری ادراری شما قرار می دهد تا داخل مثانه شما را ببیند. لوله از طریق مجرای ادرار وارد می شود ، که در هنگام ادرار کردن ادرار از آن خارج می شود.
مرحله 2. تا 6 ماه دوز کم آنتی بیوتیک مصرف کنید
این آنتی بیوتیک را طبق دستور پزشک مصرف کنید. این می تواند عفونت فعلی مثانه را درمان کرده و از پیشرفت بیشتر جلوگیری کند. اگر در ابتدا این کار جواب نداد ، پزشک ممکن است طول درمان را افزایش دهد.
مرحله 3. بعد از رابطه جنسی از آنتی بیوتیک استفاده کنید
اگر پزشک شما مشکوک باشد که فعالیت جنسی باعث عفونت های مکرر مثانه شما شده است ، ممکن است آنتی بیوتیکی را برای شما تجویز کند که بعد از رابطه جنسی مصرف شود. از دستورات پزشک خود برای مصرف این دارو پیروی کنید. به طور معمول ، این آنتی بیوتیک های پیشگیرانه در دوزهای بسیار کم وجود دارد و شما فقط باید آنها را یک بار در روز مصرف کنید.
- سعی کنید بعد از رابطه جنسی نیز ادرار کنید. این می تواند از پیشرفت عفونت های مثانه جلوگیری کند. ممکن است برای زنان ادرار کردن ایستاده مفید باشد ، زیرا این می تواند باعث تخلیه کامل مثانه شما شود.
- دوش گرفتن بعد از رابطه جنسی نیز می تواند از عفونت ادراری جلوگیری کند. با این حال ، به جای حمام کردن ، حتماً دوش بگیرید ، زیرا خیساندن در آب حمام می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.
مرحله 4. اگر زن یائسه هستید ، استروژن درمانی واژینال را شروع کنید
اگر قبلاً از 1 کرم استفاده نمی کنید ، پزشک شما ممکن است یک کرم استروژن تجویز کند. این ممکن است سوزش یا خارش ناشی از عفونت مثانه را تسکین دهد. طبق دستور پزشک از دارو استفاده کنید.
- این کرم معمولاً مستقیماً بر روی واژن شما اعمال می شود. می توانید از آن در داخل واژن و همچنین در خارج از دهانه واژن خود استفاده کنید.
- استروژن واژن همچنین می تواند به شکل پساری ظاهر شود ، که یک شیاف (یک قرص کوچک) است که مستقیماً با استفاده از یک اپلیکاتور پلاستیکی داخل واژن خود قرار می دهید.
مرحله 5. برای جلوگیری از بازگشت عفونت ، اغلب ادرار کنید
اگر نیاز به رفتن دارید ، آن را نگه ندارید. در اسرع وقت به دستشویی بروید. پس از آن ، خود را از جلو به عقب پاک کنید تا از انتشار باکتری در مجاری ادراری خود جلوگیری کنید.
مرحله 6. اگر زن هستید ، استفاده از محصولات تحریک کننده زنانه را متوقف کنید
دوش ها ، اسپری های خوشبو کننده و سایر محصولات معطر می توانند مجاری ادراری شما را تحریک کنند. در صورت ابتلا به عفونت های مکرر مثانه ، استفاده از این محصولات را متوقف کنید. در دوران قاعدگی به جای تامپون از پد استفاده کنید.
- پوشیدن لباس زیر پنبه ای گشاد نیز ممکن است به جلوگیری از بازگشت عفونت ادراری کمک کند. از شلوارهای جین تنگ اجتناب کنید و شلوارهای تنفسی را انتخاب کنید که مناسب تر باشند.
- هنگام شستن دستگاه تناسلی از صابون های ملایم و بدون عطر استفاده کنید.
