آسیب تاندون دوسر می تواند هشدار دهنده باشد و در برنامه روزانه شما اختلال ایجاد کند. خوشبختانه فقط اشکهای جدی نیاز به مراقبت پزشکی دارند. برای جراحت جزئی ، یخ بمالید ، دست خود را استراحت دهید و داروهای ضد درد بدون نسخه مصرف کنید. هنگامی که درد کاهش می یابد ، به آرامی فعالیت فیزیکی خود را از سر بگیرید. در حالی که یک آسیب جدی تر ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشد ، تقریباً همه افرادی که دچار پارگی عضلات دوسر شده اند قدرت و تحرک کامل خود را بازیابی می کنند.
مراحل
روش 1 از 3: ارائه مراقبت در منزل
مرحله 1. برای علائم آسیب جدی به پزشک مراجعه کنید
صدمات جزئی عضلانی را اغلب می توان در خانه درمان کرد ، اما آسیب های جدی نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. علائمی که نشان می دهد شما باید به پزشک مراجعه کنید عبارتند از ضربه محکم و ناگهانی در هنگام آسیب دیدگی ، ناتوانی در حرکت دادن بازو و درد شدید.
- علاوه بر این ، در صورت مشاهده برآمدگی ، تغییر شکل یا فرورفتگی در بالای عضله دو سر بازویی نزدیک شانه ، به پزشک مراجعه کنید. برآمدگی علامتی است که نشان می دهد یکی از تاندون هایی که عضله را لنگر می زند به طور کامل پاره شده است.
- هرگونه ضعف ، کبودی یا ناتوانی در استفاده از اندام آسیب دیده را یادداشت کنید.
- ماهیچه دوسر بازو به شانه و آرنج متصل است و پارگی کامل در هر یک از این اتصالات ممکن است رخ دهد. آسیب های شانه بیشتر از آسیب های آرنج است.
- برای آسیب های آرنج ، احتیاط کنید و به پزشک خود مراجعه کنید. اگر آسیب آرنج نیاز به جراحی داشته باشد ، انتظار بیش از 2 تا 3 هفته می تواند منجر به عوارض شود.
مرحله 2. بلافاصله یخ را به مدت 20 دقیقه بمالید و به طور منظم به یخ زدن ادامه دهید
پس از آسیب دیدگی ، در اسرع وقت ناحیه آسیب دیده را یخ بزنید. به جای قرار دادن یخ مستقیم روی پوست خود ، یخ یا کیسه یخ را در یک حوله بپیچید. در روز اول ، هر ساعت به مدت 20 دقیقه یخ بزنید.
بعد از روز اول ، تا زمانی که احساس درد می کنید ، هر 3 تا 4 ساعت یخ را بمالید
مرحله 3. تا زمانی که درد شروع به کاهش نمی کند ، از بازوی آسیب دیده خود استفاده نکنید
به دنبال آسیب دیدگی ، بازوی خود را تا جایی که ممکن است ثابت نگه دارید ، از فعالیت های سنگین اجتناب کنید و بازوی خود را بالای سر خود بلند نکنید. ممکن است گرفتن یک تسمه در داروخانه محلی خود یا از پزشک برای ثابت نگه داشتن بازوی شما مفید باشد.
برای فشار یا پیچ خوردگی جزئی ، درد ممکن است در عرض 7 تا 10 روز شروع به کاهش کند. بهبود پارگی نسبی یا کامل ممکن است 3 ماه یا بیشتر طول بکشد
مرحله 4. مسکن های بدون نسخه مصرف کنید
درد ، تورم و التهاب را با NSAID های غیر استروئیدی بدون نسخه مانند ایبوپروفن ، ناپروکسن یا آسپرین تسکین دهید. از پزشک یا داروساز خود بخواهید دوز مصرفی را توصیه کند یا دستورالعمل های برچسب را بخوانید. هر دارویی را طبق دستور مصرف کنید و از دوز توصیه شده تجاوز نکنید.
مرحله 5. بعد از 48 ساعت یک کمپرس گرم روی آسیب بزنید
از آنجا که یخ التهاب را کنترل می کند و می تواند درد را بی حس کند ، بهترین گزینه برای 2 روز اول است. بعد از این مدت ، از حرارت برای بهبود جریان خون و بهبود بهبود استفاده کنید. تا زمانی که احساس درد می کنید ، کمپرس گرم را به مدت 15 دقیقه 3 تا 4 بار در روز روی ناحیه آسیب دیده نگه دارید.
- از داروخانه محلی خود کمپرس گرم بخرید یا با مایکروویو روی حوله مرطوب به مدت 30 ثانیه آن را تهیه کنید.
- قبل از نگه داشتن کمپرس روی بازوی آسیب دیده ، آن را با پشت دست خود آزمایش کنید تا مطمئن شوید خیلی گرم نیست.
روش 2 از 3: از سرگیری فعالیت بدنی
مرحله 1. فعالیت ها را به آرامی و تنها پس از کاهش درد ادامه دهید
انجام هرگونه فعالیتی که باعث درد می شود را متوقف کنید. با شروع مجدد فعالیت ها ، باید از بلند کردن هر چیزی بیش از 1 پوند (0.45 کیلوگرم) ، درگیر شدن عضله دوسر بازویی (مانند چرخاندن پیچ گوشتی) و بالا بردن بازوی آسیب دیده خود بالای سر خودداری کنید.
- علاوه بر این ، شما باید حرکات کششی و تمرینات را زمانی شروع کنید که بتوانید بدون احساس درد انجام دهید.
- در حالی که می توانید یک فشار یا پیچ خوردگی جزئی را در خانه مدیریت کنید ، بهتر است برای یک پارگی جدی یا جزئی جدی تر با یک فیزیوتراپیست مشورت کنید.
مرحله 2. تمرینات پاندول را شروع کنید
از کمر به جلو خم شوید و دست بی تاثیر خود را روی میز یا پیشخوان برای حمایت قرار دهید. به تکیه گاه تکیه دهید تا بازوی آسیب دیده آزادانه به پهلو آویزان شود. دست خود را به آرامی به جلو و عقب با یک حرکت دایره ای کوچک 10 بار بچرخانید.
- هنگام خم شدن به جلو ، تنه خود را صاف نگه دارید و زانوها را کمی خم کنید. پشت خود را قوس ندهید و زانوها را قفل نکنید.
- 2 ست 10 تایی تا 3 بار در روز انجام دهید. در صورت احساس درد کشش را متوقف کنید.
- در صورتی که بتوانید بدون احساس درد این کار را انجام دهید ، کشش های جدیدی را به رژیم خود اضافه کنید.
مرحله 3. شانه های بالا انداختن شانه و فشار دادن تیغه شانه را انجام دهید
با ایستادن پاها به عرض شانه و بازوها در پهلوها شروع کنید. وقتی شانه های خود را به سمت بالا انداختن می کشید ، نفس بکشید. شانه ها را به مدت 5 ثانیه نگه دارید ، سپس در حالی که شانه های خود را به آرامی آزاد می کنید ، بازدم کنید. 2 ست 10 تایی را انجام دهید.
برای تغییر کشش ، شانه ها را بالا بیاورید ، سپس آنها را به عقب بکشید تا تیغه های شانه شما به هم بچسبند. کشش را به مدت 5 ثانیه نگه دارید ، سپس رها کنید
مرحله 4. حرکات کششی را با 10 بار خم کردن آرنج انجام دهید
پاها را به عرض شانه باز کرده و بازوها را در کنار خود قرار دهید. در حالی که انگشتان خود را دراز کرده و کف دست رو به جلو است ، آرنج بازوی آسیب دیده خود را خم کنید تا کف دست خود را به سمت شانه بالا بیاورید. تا جایی که می توانید بازوی خود را خم کنید ، سپس آن را به آرامی به پهلو پایین بیاورید.
مجموعه ای از 10 حرکت کششی را با انگشتان کشیده انجام دهید ، سپس 10 بار با مشت بسته انجام دهید
مرحله 5. 10 حرکت کشش پشتی و پرونیشن انجام دهید
بایستید و پاها را به عرض شانه باز کنید و آرنج آسیب دیده خود را 90 درجه خم کنید تا ساعد شما به جلو کشیده شود. با باز شدن انگشتان دست خود را به آرامی بچرخانید تا رو به بالا و پایین باشد (خوابیدن و پرونیشن). تا جایی که می توانید کف دست خود را در هر جهت بچرخانید تا زمانی که کشش ملایمی را احساس کنید.
مرحله 6. 10 چرخش داخلی و خارجی انجام دهید
برای انجام چرخش های داخلی ، آرنج خود را با زاویه 90 درجه خم کنید ، و بالای بازو را نزدیک پهلو نگه دارید. دست خود را در یک مشت شل ببندید ، ساعد خود را مستقیم در مقابل خود نگه دارید ، سپس به آرامی آن را تا جایی که می توانید به سینه خود بچرخانید.
- برای چرخش های خارجی ، آرنج خود را خم کنید ، آن را در کنار خود نگه دارید و ساعد خود را به آرامی از بدن خود دور کنید.
- برای هر حرکت 2 ست 10 تکراری انجام دهید.
مرحله 7. کشش های کامل خم شدن شانه را امتحان کنید
بایستید و پاها را به عرض شانه باز کنید ، بازوها را در کنار خود قرار دهید و دست ها را طوری قرار دهید که انگشتان شست شما رو به جلو باشند. در حالی که بازوی خود را به جلو بالا می آورید آرنج خود را صاف نگه دارید. اگر درد را تجربه نمی کنید ، بازوی خود را تا زمانی که بالای سر شما باشد ادامه دهید.
- سعی کنید به جای بالا بردن تیغه شانه ، بازوی خود را با چسباندن شانه بالا بیاورید.
- اگر احساس درد یا ناراحتی نمی کنید ، 10 بار تا 3 بار در روز انجام دهید. سعی نکنید تا زمانی که حرکت کاملاً بدون درد است ، بازوی خود را بالای سر خود قرار دهید.
- هنگامی که تازه شروع به کار می کنید ، ممکن است با بالا بردن بازوی آسیب دیده خود با دست بدون صدمه به آن کمک کنید.
مرحله 8. پس از حداقل یک هفته کشش بدون درد از نوارهای مقاومتی استفاده کنید
برای افزایش مقاومت در برابر چرخش های داخلی و خارجی ، نوار را به دستگیره در وصل کنید ، انتهای دیگر را نگه دارید ، سپس ساعد خود را بچرخانید تا نوار را از درب دور کنید. ساعد خود را برای انجام چرخش های داخلی به سمت قفسه سینه بیاورید و آن را از بدن خود دور کرده و چرخش های خارجی را انجام دهید.
- برای کشش های خم شدن شانه ، در انتهای باند بایستید و انتهای آن را با دست نگه دارید. در حالی که دست خود را به جلو و بالای سر خود بالا می آورید آرنج خود را صاف نگه دارید.
- در صورت احساس درد ، هرگونه تمرین را متوقف کنید.
مرحله 9. 2 ست 8 تا 12 فر بازویی دو سر بازویی انجام دهید
هنگامی که برای اولین بار شروع به کار می کنید ، عضلات دوسر بازویی مقاومتی را با وزنه ای 450 پوندی انجام دهید. بایستید و پاها را به عرض شانه باز کرده و وزن خود را به طور مساوی تقسیم کنید. در حالی که آرنج را خم می کنید آرنج خود را نزدیک پهلو نگه دارید تا وزن را به شانه نزدیک کنید. حلقه را به مدت 2 ثانیه نگه دارید ، سپس به آرامی به حالت اولیه بازگردید.
- هر بار 1 دست خود را فر کنید و سعی کنید 2 ست با 8 فر در هر بازو انجام دهید.
- 3 بار در هفته فر مچ پا را انجام دهید. در طول هفته اول ، سعی کنید به تدریج تا 12 فر در هر ست حرکت کنید.
- با آسان شدن تمرین ، وزن خود را با افزایش 1 پوند (450 گرم) افزایش دهید.
روش 3 از 3: تحت عمل جراحی پارگی دوسر بازو
مرحله 1. در مورد جراحی پارگی کامل یا عدم موفقیت سایر گزینه ها از پزشک سوال کنید
اگر دچار آسیب جدی شده اید یا اگر بعد از 3 ماه درمان محافظه کارانه درد همچنان ادامه داشت ، جراحی لازم است. پزشک برای تعیین میزان آسیب ، اشعه ایکس یا MRI تجویز می کند. در صورت لزوم جراحی ، آنها بر اساس یافته های خود روش مناسب را توصیه می کنند.
در بیشتر مواقع ، پارگی دوسر بازو نیازی به جراحی ندارد. برای مواردی که نیاز به جراحی دارند ، به ندرت عوارضی وجود دارد و تقریباً همه بیماران قدرت و دامنه حرکتی کامل خود را به دست می آورند
مرحله 2. دستورات پزشک قبل از عمل را دنبال کنید
قبل از عمل ، شما باید از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید برای جلوگیری از آفتاب سوختگی خودداری کنید. به احتمال زیاد باید بعد از نیمه شب شب قبل از عمل ، غذا را متوقف کنید.
- پزشک دستورالعمل های مفصلی را در مورد آماده شدن برای جراحی به شما ارائه می دهد. برای جلوگیری از عوارض ، دستورالعمل های آنها را با دقت دنبال کنید.
- به احتمال زیاد صبح قبل از عمل باید داروی خاصی را با یک جرعه آب مصرف کنید. پیش از این از پزشک خود راهنمایی بخواهید.
مرحله 3. از محل برش مراقبت کرده و آن را به مدت 2 روز خشک نگه دارید
به احتمال زیاد چند ساعت پس از عمل می توانید به خانه بروید. بازوی شما باید در یک زنجیر یا بریس باقی بماند و برای کنترل درد و تورم باید منطقه را به طور مرتب یخ بزنید. علاوه بر این ، شما باید برش را تمیز کرده و پانسمان را طبق دستور پزشک تغییر دهید.
دستورالعمل های خاص ممکن است متفاوت باشد ، اما احتمالاً باید پانسمان را به مدت 48 ساعت در محل و محل خشک نگه دارید. سپس ، محل برش را به آرامی با آب گرم و صابون ملایم تمیز کرده ، با یک پارچه تمیز خشک کرده و با بانداژ جدید می پوشانید
مرحله 4. در صورت جراحی شانه ، بعد از 1 روز تمرینات پاندول را انجام دهید
پزشک دستورالعمل های خاصی در مورد حرکت شانه به شما ارائه می دهد. دستورات پزشک بعد از عمل را با دقت دنبال کنید. آنها ممکن است شما را مجبور کنند که برای انجام تمرینات آونگ به مدت 2 تا 3 دقیقه 3 یا 4 بار در روز ، زنجیر خود را بردارید. علاوه بر این ، آنها همچنین به شما آموزش می دهند که چگونه یک توپ را بگیرید ، مچ خود را خم کنید و انگشتان خود را حرکت دهید.
زمان شروع و میزان حرکت شانه به شدت آسیب شما بستگی دارد. دستورالعمل های خاص پزشک خود را دنبال کنید
مرحله 5. در صورت انجام عمل جراحی آرنج ، بازوی خود را برای 2 هفته بی حرکت نگه دارید
اگر آسیب دیدگی شما به جای شانه ، آرنج شما را درگیر کرده است ، باید تا همیشه اولین جلسه پیگیری را نگه دارید. سپس پزشک با حرکت دادن آرنج با بازوی بدون آسیب ، دستورالعمل هایی را در مورد انجام تمرینات دامنه حرکتی غیرفعال (PROM) ارائه می دهد.
بازوی شما بی حرکت خواهد شد ، اما شما همچنان باید با گرفتن توپ تمرین کنید ، مچ دست خود را خم کنید و انگشتان خود را چندین بار در روز حرکت دهید
مرحله 6. برای بازیابی دامنه حرکتی خود به یک متخصص طب فیزیکی مراجعه کنید
پس از عمل جراحی ، باید به مدت 6 تا 8 هفته به فیزیوتراپ مراجعه کنید. آنها با کمک به شما در حرکات کششی منفعل شروع می کنند. پس از چند هفته ، آنها دستورالعمل هایی را در مورد کشش فعال بازوی آسیب دیده در خانه ارائه می دهند.
- کشش های منفعل زمانی است که بازوی آسیب دیده توسط فیزیوتراپ به صورت دستی کشیده می شود. برای انجام حرکات کششی ، بازوی خود را بدون کمک حرکت می دهید.
- از پزشک خود بخواهید که یک فیزیوتراپ را توصیه کند.
مرحله 7. 3 تا 6 ماه به بهبود کامل فرصت دهید
بسته به شدت آسیب دیدگی ، انتظار داشته باشید فعالیت های خود را برای 4-8 هفته محدود کنید. با بهبودی ، می توانید از بازو برای فعالیت های سبک استفاده کنید ، اما همچنان باید از بلند کردن اجسام سنگین و یا بالا بردن بازو از بالای سر خود اجتناب کنید.
- پزشک و فیزیوتراپ شما دستورالعمل هایی در مورد نحوه استفاده از بازوی آسیب دیده ارائه می دهد. هیچ فعالیتی را بیشتر از آنچه توصیه می کنند انجام ندهید و در صورت ایجاد درد ، فعالیت را متوقف کنید. آنها همچنین به شما اطلاع می دهند که چه زمانی می توانید فعالیت های خود را به صورت عادی از سر بگیرید.
- با انجام فیزیوتراپی ، تقریباً همه بیماران پس از ترمیم پارگی دوسر بازو ، قدرت و دامنه حرکتی خود را به دست می آورند.
