به گفته مرکز کنترل بیماری ها ، بیش از 29 میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به دیابت هستند. دیابت شرایطی است که زمانی رخ می دهد که بدن به طور طبیعی تولید هورمونی به نام انسولین را متوقف می کند. انسولین قند یا گلوکز را که ما می خوریم به انرژی تبدیل می کند. گلوکز به سلولهای عضلات ، بافتها و مغز انرژی لازم برای عملکرد را می دهد. همه انواع دیابت به دلیل کمبود انسولین یا مقاومت به انسولین ، بدن را از پردازش م glucoseثر گلوکز باز می دارد. این منجر به عوارض می شود. اگر علائم و عوامل خطر دیابت را تشخیص دهید ، می توانید تشخیص دهید که ممکن است دیابت داشته باشید و آزمایش شوید.
مراحل
روش 1 از 3: تشخیص دیابت نوع 1
مرحله 1. نوع 1 را تشخیص دهید
دیابت نوع 1 که زمانی به عنوان دیابت نوجوانان یا وابسته به انسولین شناخته می شد ، یک بیماری مزمن است که اغلب در کودکان تشخیص داده می شود. با این حال ، می توان آن را در هر مرحله از زندگی بیمار تشخیص داد. هنگامی که بیمار مبتلا به نوع 1 است ، لوزالمعده انسولین کمی تولید می کند. در بیشتر موارد ، این به این دلیل است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول تولید کننده انسولین در پانکراس حمله کرده و آن را از بین می برد. از آنجا که بدن به اندازه کافی انسولین تولید نمی کند ، گلوکز خون شما نمی تواند به انرژی تبدیل شود. این همچنین بدان معنی است که گلوکز در جریان خون شما تجمع می یابد و مشکلاتی را ایجاد می کند.
- عوامل موثر بر دیابت نوع 1 ژنتیک و قرار گرفتن در معرض ویروس های خاص است. ویروس عامل محرک شایع در بزرگسالان نوع 1 است.
- در صورت تشخیص نوع 1 ، احتمالاً مجبور خواهید بود از انسولین استفاده کنید.
مرحله 2. علائم را بشناسید
علائم نوع 1 شامل تکرر ادرار ، تشنگی زیاد ، گرسنگی شدید ، کاهش وزن غیر معمول و سریع ، تحریک پذیری ، افزایش خستگی و تاری دید است. علائم شدید هستند و معمولاً ظرف چند هفته یا چند ماه ظاهر می شوند. این علائم همچنین می توانند در ابتدا با آنفولانزا اشتباه گرفته شوند ، اما علائم آن ناشی از کتواسیدوز دیابتی با گلوکوز شدید و اسیدوز است.
- یک علامت اضافی در کودکان ممکن است شامل بروز ناگهانی و غیرقابل توصیف شب ادراری باشد.
- زنان نیز ممکن است دچار عفونت قارچی شوند.
- همچنین ممکن است متوجه درد شدید شکم یا عدم تحمل GI شوید.
مرحله 3. آزمایش هموگلوبین گلیکوزی شده (A1C) را انجام دهید
این آزمایش برای تعیین دیابت نوع 1 و پیش دیابت مورد استفاده قرار می گیرد. نمونه خون گرفته می شود و به آزمایشگاه ارسال می شود. آزمایشگاه میزان قند خون متصل به هموگلوبین خون را اندازه گیری می کند. این نشان دهنده میزان قند خون بیمار در دو یا سه ماه گذشته است. این نتایج آزمایش با توجه به سن فرد مورد آزمایش متفاوت است. درصد کودکان نسبت به بزرگسالان بیشتر است.
- اگر 5/7 درصد یا کمتر قند به هموگلوبین متصل شده باشد ، سطح طبیعی است. اگر درصد از 5.7 تا 6.4 درصد باشد ، بیمار بالغ مبتلا به پیش دیابت است. اگر بیمار یک نوجوان یا جوانتر باشد ، محدوده سطح برای پیش دیابت به 7.4 goes می رسد.
- اگر درصد قند از 6.5 درصد بیشتر باشد ، بیمار بالغ مبتلا به دیابت است. برای بیماران نوجوان یا جوانتر ، درصد قند بالاتر از 7.5 means به این معنی است که بیمار مبتلا به دیابت است.
- مشخص شده است که شرایطی مانند کم خونی و کم خونی داسی شکل با این آزمایش تداخل دارد. اگر این مشکلات را دارید ، ممکن است پزشک از آزمایش متفاوتی استفاده کند.
مرحله 4. آزمایش قند خون ناشتا (FPG) را دریافت کنید
این آزمون بیشترین استفاده را دارد زیرا دقیق است و هزینه کمتری نسبت به سایر تست ها دارد. در طول آزمایش ، بیمار حداقل 8 ساعت بدون غذا یا مایعات غیر از آب می رود. پزشکان یا پرستاران خون را می گیرند و برای آزمایش سطح گلوکز ارسال می کنند.
- اگر سطوح زیر 100 میلی گرم در دسی لیتر (mg/dl) محاسبه شود ، سطح طبیعی است و بیمار دیابت ندارد. اگر میزان بین 100 تا 125 میلی گرم در دسی لیتر تعیین شود ، بیمار مبتلا به پیش دیابت است.
- اگر میزان آن بیش از 126b mg/dl باشد ، احتمالاً بیمار مبتلا به دیابت است. اگر چیزی غیر از مقدار معمولی اندازه گیری شود ، آزمایش برای اطمینان از سالم بودن نتایج تکرار می شود.
- این آزمایش همچنین می تواند برای تشخیص نوع 2 استفاده شود.
- این آزمایش معمولاً اول صبح انجام می شود ، زیرا بیمار مجبور است مدت طولانی بدون غذا بماند.
مرحله 5. آزمایش قند خون تصادفی (تصادفی) انجام دهید
این آزمون کمترین دقت را در بین آزمایشات دارد اما م effectiveثر است. خون در هر لحظه از بیمار گرفته می شود ، صرف نظر از میزان یا غذای اخیر بیمار. اگر سطح آن به بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر برسد ، ممکن است بیمار مبتلا به دیابت باشد.
- این همچنین می تواند دیابت نوع 2 را تشخیص دهد.
- پزشک شما همچنین ممکن است آزمایشگاههای آنتی بادی سیتوپلاسمی سلول جزایر (ICA) ، اتوآنتی بادیهای گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GADA) ، اتوآنتی بادیهای مرتبط با انسولینوما -2 (IA-2A) ، اتوآنتی بادیهای انسولین (IAA) یا 8 آنتی بادیهای ناقل روی را تعیین کند. مبتلا به دیابت نوع 1 یا 2 هستند.
روش 2 از 3: تشخیص دیابت نوع 2
مرحله 1. نوع 2 را درک کنید
دیابت نوع 2 که زمانی دیابت بزرگسال یا وابسته به انسولین نامیده می شد ، بیشتر در بزرگسالان بالای 40 سال ایجاد می شود. دیابت نوع 2 زمانی ایجاد می شود که بدن در برابر اثرات انسولین مقاومت کند یا زمانی که بدن تولید انسولین کافی را برای حفظ سطح گلوکز در بدن متوقف کند. خون در دیابت نوع 2 ، کبد ، چربی و سلول های ماهیچه ای به درستی از انسولین استفاده نمی کنند. این امر باعث می شود بدن برای تجزیه گلوکز نیاز به انسولین بیشتری داشته باشد. اگرچه لوزالمعده در ابتدا این کار را انجام می دهد ، اما به مرور زمان لوزالمعده توانایی تولید انسولین کافی برای غذا را از دست می دهد. این باعث تجمع گلوکز در خون می شود.
- بیش از 90 درصد افرادی که مبتلا به دیابت تشخیص داده می شوند ، مبتلا به نوع 2 هستند.
- پیش دیابت مرحله اولیه دیابت نوع 2 است. پیش دیابت اغلب با درمان از طریق رژیم غذایی ، ورزش و گاهی داروها قابل برگشت است.
- چاقی و اضافه وزن مهمترین عامل خطر برای نوع 2 است. این امر در مورد کودکان نیز صادق است ، زیرا تعداد تشخیص های دیابت نوع 2 در دوران کودکی یا نوجوانی افزایش می یابد.
- سایر عوامل خطرساز عبارتند از سبک زندگی بی تحرک ، سابقه خانوادگی ، نژاد و سن ، به ویژه سن 45 سال و بالاتر.
- زنانی که مبتلا به دیابت بارداری بودند و کسانی که مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) بودند حدود 30 درصد احتمال دارد که بعداً به نوع 2 مبتلا شوند.
مرحله 2. علائم را شناسایی کنید
علائم نوع 2 به عنوان نوع 1 ظاهر نمی شوند. اغلب تا زمانی که ظاهر نشوند تشخیص داده نمی شود. علائم نوع 2 شامل علائم مرتبط با نوع 1 است. این علائم عبارتند از تشنگی زیاد ، تکرر ادرار ، افزایش خستگی ، گرسنگی شدید ، کاهش وزن غیر معمول و سریع و تاری دید. علائم منحصر به فرد نوع 2 عبارتند از: خشکی دهان ، سردرد ، بریدگی یا زخم هایی که دیر بهبود می یابند ، خارش پوست ، عفونت های قارچی ، افزایش وزن بدون دلیل و بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست و پا.
1 نفر از 4 نفر مبتلا به دیابت نوع 2 نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند
مرحله 3. آزمایش هموگلوبین گلیکوزی شده (A1C) را انجام دهید
این آزمایش همچنین برای تعیین دیابت نوع 2 و پیش دیابت مورد استفاده قرار می گیرد. خون از بیمار گرفته می شود و برای آزمایش ارسال می شود. آزمایشگاه درصد قند خون متصل به هموگلوبین بیمار را در خون اندازه گیری می کند. این نشان دهنده میزان قند خون بیمار در چند ماه گذشته است.
- اگر 5/7 درصد یا کمتر قند به هموگلوبین متصل شده باشد ، سطح طبیعی است. اگر درصد از 5.7 تا 6.4 درصد باشد ، بیمار مبتلا به پیش دیابت است.
- اگر درصد قند از 6.5 درصد بیشتر باشد ، بیمار مبتلا به دیابت است. از آنجا که این آزمایش سطح قند خون را در مدت زمان طولانی محاسبه می کند ، این آزمایش مجدداً انجام نمی شود.
- مشخص شده است که برخی از بیماریهای خونی مانند کم خونی و کم خونی داسی شکل با این آزمایش تداخل دارد. در صورت داشتن این موارد یا سایر مشکلات خونی ، ممکن است پزشک مجبور باشد از یک آزمایش جایگزین استفاده کند.
مرحله 4. آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) را انجام دهید
این آزمایش به مدت دو ساعت در مطب پزشک انجام می شود. خون بیمار قبل از آزمایش گرفته می شود. در مرحله بعد ، بیمار یک نوشیدنی شیرین مخصوص می نوشد و دو ساعت منتظر می ماند. سپس خون طی دو ساعت گرفته می شود و سطوح آن محاسبه می شود. با این حال ، از آنجا که زمان زیادی برای تکمیل این آزمایش طول می کشد ، به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد مگر اینکه پزشک شما در دوران بارداری دیابت بارداری را رد کند.
- اگر سطوح آن کمتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر باشد ، سطح طبیعی است. اگر بین 140 تا 199 میلی گرم در دسی لیتر باشد ، بیمار مبتلا به پیش دیابت است.
- اگر میزان 200 میلی گرم در دسی لیتر یا بیشتر باشد ، احتمالاً بیمار مبتلا به دیابت است. اگر چیزی غیر از مقدار معمولی اندازه گیری شود ، آزمایش مجدداً انجام می شود تا از صحت نتایج اطمینان حاصل شود.
روش 3 از 3: تشخیص دیابت بارداری
مرحله 1. دیابت بارداری را بشناسید
دیابت بارداری فقط در زنان باردار تشخیص داده می شود. در دوران بارداری ، بدن زن تولید برخی هورمون ها و مواد مغذی را افزایش می دهد که می تواند باعث مقاومت در برابر انسولین شود. این باعث می شود پانکراس تولید انسولین خود را افزایش دهد. در بیشتر مواقع ، پانکراس قادر است انسولین بیشتری را تحمل کند و سطح قند خون مادر کمی افزایش می یابد ، اما قابل کنترل باقی می ماند. اگر بدن شروع به تجمع بیش از حد انسولین کند ، مادر مبتلا به دیابت بارداری تشخیص داده می شود.
- اگر باردار هستید ، باید بین هفته های 24 تا 28 آزمایش دهید تا ببینید آیا به آن مبتلا هستید یا خیر. هیچ علامتی وجود ندارد ، که تشخیص آن را دشوار می کند. اگر تشخیص داده نشود ، می تواند مشکلاتی را در حاملگی ایجاد کند.
- این نوع دیابت پس از تولد نوزاد از بین می رود. بعداً می تواند در نوع 2 دوباره توسعه یابد.
مرحله 2. به علائم توجه کنید
دیابت حاملگی علائم و نشانه های واضحی ندارد ، اما اگر مادر قبل از بارداری با دیابت زندگی می کرد ، در معرض خطر است. اگر احساس می کنید ممکن است در معرض خطر باشید ، می توانید قبل از بارداری غربالگری شوید تا ببینید آیا شاخص های اولیه ای مانند پیش دیابت دارید یا خیر. با این حال ، تنها راهی که می توان با اطمینان از آن مطلع شد ، غربالگری در دوران بارداری است.
مرحله 3. آزمون چالش اولیه گلوکز را دریافت کنید
در این آزمایش بیمار باید از محلول گلوکز شربت بنوشد. سپس بیمار باید یک ساعت منتظر بماند. پس از پایان ساعت ، سطح قند خون مورد آزمایش قرار می گیرد. اگر سطوح زیر 130-140 میلی گرم در دسی لیتر باشد ، سطح بیمار طبیعی است. اگر بیشتر از این باشد ، شما در معرض ابتلا به دیابت بارداری هستید اما لزوما آن را ندارید. شما نیاز به یک آزمایش پیگیری دارید که آزمایش تحمل گلوکز نامیده می شود.
مرحله 4. آزمایش تحمل گلوکز را انجام دهید
این آزمایش شما را ملزم می کند که یک شب ناشتا باشید. اولین چیزی که صبح روز بعد ، سطح قند خون از طریق آزمایش خون آزمایش می شود. سپس بیمار محلول گلوکز شربت دیگری می نوشد. این نوشیدنی سطح گلوکز بالاتری دارد. سطح قند خون یکبار در ساعت به مدت سه ساعت کنترل می شود. اگر دو قرائت اخیر شما بیشتر از 130-140 میلی گرم در دسی لیتر باشد ، بیمار مبتلا به دیابت بارداری تشخیص داده می شود.
