عفونت گوش میانی در دوران کودکی شایع است. یکی از هر 10 کودک هر ساله اوتیت میانی ، اصطلاح پزشکی عفونت گوش میانی را تجربه می کند. این 10 برابر تعداد بزرگسالانی است که از عفونت گوش میانی رنج می برند. اوتیت مدیا (OM) دومین علت مراجعه به پزشک در کودکان و شایع ترین دلیل تجویز آنتی بیوتیک در کودکان است.
مراحل
قسمت 1 از 3: یافتن عفونت
مرحله 1. تعیین کنید که آیا عفونت در گوش میانی قرار دارد یا خیر
گوش میانی یک حفره پر از هوا و مخاط دار بین قسمت خارجی بدن و گوش داخلی است. تخلیه گوش میانی لوله استاش است که فشار بین بیرون و داخل بدن را نیز عادی می کند. بین گوش میانی و گوش خارجی غشای تمپان قرار دارد.
عفونت گوش میانی ، که اوتیت میانی حاد نیز نامیده می شود ، زمانی رخ می دهد که لوله استاش از تورم ، التهاب ، مایع ناشی از عفونت ویروسی تنفسی فوقانی یا تحریک مربوط به آلرژی ، مخاط و بزاق اضافی در هنگام دندان درآوردن ، آدنوئیدهای عفونی یا بزرگ شده و دود تنباکو مسدود می شود. به
مرحله 2. عوامل خطری را که احتمال عفونت گوش میانی را افزایش می دهند ارزیابی کنید
عوامل خطر خاص شامل سن بین 18 ماه تا شش سال ، حضور در مهد کودک و دود تنباکو در خانه است. کودکانی که از پستانک استفاده می کنند و مستقیماً از بطری تغذیه می کنند و از شیر مادر تغذیه نمی کنند نیز در معرض خطر بیشتری هستند ، زیرا این عمل می تواند جریان مایع در لوله استاش را تغییر دهد.
اگر شما دارای بیماریهای زمینه ای مانند آلرژی هستید و خانواده شما سابقه عفونت دارند ، در ماههای پاییز و زمستان مستعدتر هستند. بسیاری از عفونت های گوش در حین یا بلافاصله پس از یک عفونت ویروسی تنفسی فوقانی رخ می دهد
مرحله 3. مراقب تغییر رفتار باشید
عفونت در گوش میانی باعث افزایش فشار می شود که باعث ایجاد درد می شود. این می تواند باعث تحریک پذیری بیشتر کودک و گریه بیشتر شود. هنگام دراز کشیدن ، جویدن یا مکیدن ، این فشار افزایش می یابد ، که درد را نیز افزایش می دهد. کودکان ممکن است گوش های خود را بکشد یا بکشد تا فشار و درد را تسکین دهد. بغل کردن گوش های او همیشه به این معنی نیست که فرزند شما دچار عفونت گوش شده است.
عفونت همچنین می تواند باعث مشکل در شنوایی یا مشکل در پاسخ به صداها شود. هنگامی که گوش میانی در عفونت با باکتری و مایع پر می شود ، انتقال امواج صوتی را کاهش داده و بر شنوایی تأثیر می گذارد
مرحله 4. به دنبال علائم باشید
علائم متعددی از این عفونت ها علاوه بر درد گوش وجود دارد. ممکن است تب بیش از 100 درجه فارنهایت (37.8 درجه سانتی گراد) ، سردرد ، از دست دادن اشتها ، دست و پا چلفتی و مشکل در تعادل داشته باشید. عفونت در گوش میانی باعث افزایش دمای بدن می شود زیرا سیستم ایمنی بدن با عفونت مبارزه می کند. سردرد و از دست دادن اشتها معمولاً با تب همراه است. عفونت گوش همچنین می تواند باعث استفراغ یا اسهال شود.
همچنین ممکن است تخلیه مایع از گوش وجود داشته باشد. اگر فشار در گوش میانی به اندازه کافی بالا رود و لوله استاش به اندازه کافی باز نباشد که امکان تخلیه را فراهم کند ، ممکن است غشای تمپان پاره شود. پس از پاره شدن ، مایع غلیظ از گوش خارج می شود و فرد دیگر از فشار ناشی از فشار احساس نمی کند. اگر فکر می کنید ممکن است فرزند شما دچار پارگی غشای تمپانیک شده باشد ، به پزشک خود مراجعه کنید
قسمت 2 از 3: درمان عفونت گوش میانی
مرحله 1. صبر کنید و ببینید
آکادمی پزشکان خانواده آمریکا توصیه می کند که پزشکان در بسیاری از موارد برای درمان اوتیت مدیا رویکردی "منتظر و ببینند" را در پیش بگیرند. اکثر عفونت ها خود به خود طی دو هفته برطرف می شوند و درد به طور قابل توجهی در عرض سه تا چهار روز کاهش می یابد.
- مراقب کودکان 6 ماه تا 23 ماه باشید که دمای آنها کمتر از 102.2 درجه فارنهایت (39 درجه سانتی گراد) است ، فقط گوش خفیفی در یک گوش دارند و علائم آنها کمتر از 48 ساعت است.
- مراقب کودکان 24 ماه یا بزرگتر باشید که درد خفیفی در یک یا هر دو گوش با دمای کمتر از 392 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد) و علائم کمتر از 48 ساعت دارند.
- کودکانی که شرایط پزشکی زیر را دارند کاندید روش "منتظر و ببین" نیستند: کودکان دارای شکاف کام ، کودکان مبتلا به سندرم داون ، کودکان مبتلا به اختلالات سیستم ایمنی زمینه ای ، کودکان زیر شش ماه و کودکان با سابقه گوش میانی مکرر عفونت ها
مرحله 2. درمان با آنتی بیوتیک ها را در نظر بگیرید
در برخی شرایط ، پزشک در اولین ویزیت آنتی بیوتیک را برای درمان عفونت گوش توصیه می کند ، به ویژه برای نوزادان زیر شش ماه ، کودکان با درد متوسط تا شدید ، کودکان با دمای 102.2 درجه فارنهایت یا بالاتر ، یا کودکان از شش ماهگی تا 23 ماهگی با عفونت گوش دو طرفه. عوارض ثانویه ناشی از عفونت گوش میانی در کودک یا بزرگسال می تواند منجر به عفونت در قسمت دیگری از سر و حتی مغز ، کاهش شنوایی دائمی یا فلج عصبی در صورت شود.
- اگرچه آنتی بیوتیک ها رشد باکتری ها را در گوش میانی حل می کنند ، اما کاهش فشار و بهبود درد چند روز طول می کشد.
- مراقب عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها باشید. برخی از کودکان با مصرف آنتی بیوتیک ها می توانند حالت تهوع ، استفراغ و اسهال را تجربه کنند.
مرحله 3. درد و ناراحتی را تسکین دهید
چه آنتی بیوتیک تجویز شود یا نشود ، کودک یا بزرگسال همچنان درد و فشار را تجربه می کند تا زمانی که عفونت شروع به برطرف شدن کند. با استفاده از راهکارهای زیر این درد را تسکین دهید:
برای کاهش درد و کاهش تب ، تایلنول یا ایبوپروفن تجویز کنید. در مورد اینکه کدام داروی بدون نسخه ترجیح داده می شود و چه مقدار به کودک خود بدهید ، با پزشک خود مشورت کنید. به کودکان آسپرین ندهید زیرا با سندرم ری ارتباط دارد
مرحله 4. یک پارچه گرم یا بطری آب گرم بمالید
می توانید از یک پارچه گرم یا بطری آب گرم روی گوش آسیب دیده برای کمک به درد استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که گرما باعث سوختن پوست نمی شود. اگر از گرمای مرطوب استفاده می شود ، پارچه گرم باید در کیسه پلاستیکی ضد آب باشد.
استفاده از گرمای مرطوب و گرم روی گوش خارجی می تواند خطر عفونت گوش شناگران را افزایش دهد
مرحله 5. در مورد قطره های گوش برای تسکین درد سوال کنید
در صورت وجود درد شدید ، از پزشک خود قطره گوش بخواهید که می تواند کمک کننده باشد. اینها فقط در صورتی می توانند مورد استفاده قرار گیرند که پرده گوش یا پرده تمپان دچار پارگی نشده باشد. در صورت وجود ، دارو یا قطره می تواند به داخل گوش میانی وارد شود و باعث آسیب شود.
بسیاری از قطره هایی که در گذشته استفاده می شد از بازار خارج شده و دیگر در دسترس نیستند. از پزشک خود بپرسید که آیا قطره می تواند برای کودک شما استفاده شود یا باید
مرحله 6. در مورد استفاده از روغن سیر یا روغن زیتون با پزشک خود مشورت کنید
سیر دارای اثرات ضد میکروبی است و می تواند به طور طبیعی با عفونت مبارزه کند. روغن زیتون کمی گرم شده می تواند غشای تمپان را تسکین داده و درد و التهاب را کاهش دهد.
- اگر فرد لوله هایی را در پرده گوش قرار داده است یا اگر مشکوک هستید که پرده گوش پاره شده است ، هیچ چیز نباید در گوش خارجی استفاده شود. روغن ها ، داروها (مگر اینکه به طور خاص برای پارگی پرده گوش تجویز شده باشد) یا قطره های گوش درد نباید وارد گوش میانی شوند.
- هرگز از روغن خیلی گرم استفاده نکنید زیرا می تواند گوش را بسوزاند. روغن باید بر روی مچ دست داخلی آزمایش شود.
مرحله 7. فعالیت ها را محدود کنید
فعالیت های فرد مبتلا را بر اساس احساس او محدود کنید. عفونت گوش میانی تهدید کننده زندگی نیست و نیازی به محدود کردن همه فعالیت ها ندارد. اگر او قصد بیرون رفتن دارد ، بیرون رفتن خوب است. همین امر در مورد بزرگسالان نیز صادق است.
اگر کودک بدقلق نیست و در فعالیتهای برنامه ریزی شده ظاهر می شود ، دلیلی وجود ندارد که برنامه ها را ادامه ندهد
قسمت 3 از 3: جلوگیری از عفونت گوش میانی
مرحله 1. لوله های میرنگوتومی یا لوله های گوش را بررسی کنید
این لوله ها با جراحی در گوش کودکان مبتلا به اوتیت مزمن مزمن قرار می گیرند. آنها برای کاهش فشار ، اجازه تخلیه و کاهش تجمع مایعات در گوش میانی برای کاهش تعداد عفونت های گوش استفاده می شوند.
اگرچه قرار دادن لوله ها جراحی جزئی است ، این روش خطرات جراحی را در بر می گیرد که مربوط به استفاده از بیهوشی است ، از جمله آسیب به تارهای صوتی ، ضربه به دندان یا زبان ، گیجی موقتی روانی ، حمله قلبی ، عفونت ریه و به ندرت ، مرگ. خطرات بیهوشی در کودکان و بزرگسالان سالم کم است ، اما در افرادی که بیماریهای زمینه ای دیگری دارند ، بیشتر است
مرحله 2. به نوزاد خود را در وضعیت عمودی بدهید
هرگز کودک خود را با بطری به رختخواب نبرید. دراز کشیدن و نوشیدن از یک بطری خطر برگشت مایع به لوله استاش را افزایش می دهد و محیطی را برای رشد باکتری ها و عفونت گوش میانی ایجاد می کند. هرچه سر نوزاد در حین تغذیه پایین تر باشد ، احتمال برگشت شیر خشک به داخل لوله های استاش و افزایش خطر عفونت بیشتر است.
مرحله 3. قرار گرفتن در معرض دود تنباکو را کاهش دهید
سیگار و سایر محصولات دخانی سیگار پاسخ التهابی در لوله های استاش را افزایش می دهند و بنابراین خطر عفونت گوش میانی را افزایش می دهند. تماس کودک خود را با افراد سیگاری محدود کنید. در صورت ابتلا به عفونت ، سیگار نکشید و از افرادی که سیگار می کشند خودداری کنید.
مرحله 4. تماس با دیگران را محدود کنید
داشتن عفونت ویروسی تنفسی فوقانی به دلیل مایع ناشی از عفونت ویروسی مسدود کننده لوله استاش ، خطر ابتلا به اوتیت میانی را افزایش می دهد. با محدود کردن قرار گرفتن در معرض سایر کودکان بیمار ، خطر ابتلا به عفونت گوش میانی را برای شما یا فرزندتان کاهش می دهید.
اگر کودک تب دارد به مدرسه یا مهد کودک نفرستید
مرحله 5. مطمئن شوید که فرزند شما در مورد واکسیناسیون خود ، از جمله تزریق سالانه آنفولانزا ، به روز است
عفونت گوش پس از عفونت با آنفولانزا شایع است. برخی از شایع ترین باکتری هایی که باعث عفونت گوش می شوند را می توان با واکسیناسیون کاهش داد ، مانند Streptococcus pneumoniae و Haemophilus influenza.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- درد ناشی از عفونت گوش میانی در 24 ساعت اول بیشتر است و معمولاً ظرف 3 روز کاهش می یابد. آنتی بیوتیک ها حداقل تا 48 ساعت بر درد و فشار تاثیری ندارند. این که پزشک شما رویکرد "منتظر باشید و ببینید" را توصیه می کند یا خیر ، از روش های راحتی برای کاهش درد و فشار استفاده کنید.
- در صورت مشکوک شدن به پارگی پرده گوش ، هرگز چیزی را در گوش خارجی قرار ندهید.
هشدارها
- برای درمان احتقان از آنتی هیستامین ها یا داروهای سرد استفاده نکنید. این نوع داروها باعث خشک شدن ترشحات بدن می شوند. این سطح باکتری ها را در گوش میانی متمرکز می کند و به کاهش فشار ، درد یا عفونت کمک نمی کند.
- اگر کودک شما بدتر شد ، ظرف 3 روز پس از شروع آنتی بیوتیک ها بهبود نیافت یا اگر کودک شما دچار بثورات پوستی ، کهیر ، تورم در گلو ، لب ها یا زبان شد یا پس از شروع آنتی بیوتیک ها در تنفس مشکل داشت.
