هپاتیت A یک عفونت مسری کبدی است که در اثر تماس با ویروس هپاتیت A (HAV) ایجاد می شود ، که می تواند باعث التهاب کبد و سایر علائم شود. شیوع و گسترش عفونت در مکانهای شلوغ با شرایط بهداشتی نامناسب بیشتر است. اگرچه به طور کلی خود محدود کننده است و باعث عفونت مزمن نمی شود ، اما تشخیص علائم هپاتیت A می تواند به شما در درمان کمک کند ، مدت زمان بیماری را محدود کرده ، از عوارض جلوگیری کرده و از شیوع آن به دیگران جلوگیری کنید.
مراحل
روش 1 از 3: ارزیابی علائم
مرحله 1. در صورت زردی به پزشک مراجعه کنید
Hep A دارای علائم جداگانه ای مانند آنفولانزا مانند تب ، سردرد ، بی حالی ، بی اشتهایی ، تهوع ، استفراغ ، اسهال و درد شکم است و گاهی اوقات زردی ، ادرار تیره رنگ و مدفوع خاک رس به دنبال دارد. زردی زردی پوست ، غشاهای مخاطی یا صلبیه (سفیدی چشم) است که اغلب دو تا سه هفته پس از شروع علائم شبیه آنفولانزا و بعد از رفع یک بیماری فعال ظاهر می شود. زردی ناشی از بیلی روبین اضافی در بدن است. بیلی روبین یک رنگدانه زرد نارنجی در صفرا است که توسط کبد هنگام تجزیه گلبول های قرمز ایجاد می شود. بیلی روبین بالا در بدن نشان دهنده وجود مشکل در کبد است.
ساده ترین جایی که در خانه متوجه زردی می شوید زرد شدن سفیدی چشم است
مرحله 2. اگر احتمالاً در معرض هپاتیت A قرار گرفته اید و احساس می کنید آنفولانزا دارید ، به پزشک خود مراجعه کنید
دوره نهفتگی هپاتیت A 15 تا 50 روز و به طور متوسط 28 روز است ، بنابراین تا دو هفته یا بیشتر پس از قرار گرفتن در معرض ویروس احساس بیماری نمی کنید. برخی از علائم عمومی با انواع بیماری ها بروز می کند ، اما اگر این علائم را تجربه کرده اید و در معرض خطر ابتلا به هپاتیت A هستید ، به عفونت مشکوک شده و به پزشک خود مراجعه کنید:
- شروع سریع تب.
- بی حالی یا خستگی.
- کم اشتها.
- تهوع یا استفراغ.
مرحله 3. دردهای خود را ارزیابی کنید
درد شکم و درد مفاصل نیز می تواند به عنوان علائم هپاتیت A رخ دهد. در صورت مشاهده این علائم همراه با سایر علائم یا عوامل خطر ، به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 4. اگر ادرار و مدفوع شما متفاوت از حالت معمول است ، مراقبت کنید
ادرار تیره و مدفوع کم رنگ و خاکستری از دیگر علائم هپاتیت A است که در بیماریهای شایع کمتر مشاهده می شود.
روش 2 از 3: شناخت عوامل خطر
مرحله 1. درک کنید که کدام عوامل خطر برای شما اهمیت دارد
علائم هپاتیت A می تواند خفیف باشد ، یک تا دو هفته طول بکشد ، تا شدید باشد و چندین ماه طول بکشد. علائم نیز ممکن است وجود نداشته باشند (به ویژه در کودکان زیر شش سال) ، یا می توانند شدیدتر باشند ، به ویژه در بزرگسالان. عوامل خطر وجود دارد که برخی از افراد را بیشتر از بقیه مبتلا به هپاتیت A می کند. عوامل خطر خود را بشناسید و بتوانید هپاتیت A را بهتر بشناسید.
مرحله 2. بدانید سفر در کجا خطرناک است
کسانی که در آفریقا ، آسیا ، آمریکای مرکزی یا جنوبی یا اروپای شرقی زندگی می کنند یا به آنها سفر می کنند ، به احتمال زیاد با هپاتیت A تماس می گیرند ، جایی که شیوع متوسط تا زیاد این ویروس وجود دارد. بنابراین ، اگر قصد سفر به مناطقی از جهان را دارید که Hep A در آن بومی است ، واکسینه شوید. دو دوز با فاصله شش تا 12 ماه مورد نیاز است. حتی در صورت رعایت بهداشت و اقامت در هتل های شیک ، می توانید به این بیماری مبتلا شوید.
مرحله 3. اگر در گروه پرخطر هستید به پزشک خود اطلاع دهید
هپاتیت A از طریق تماس فرد به فرد یا با خوردن غذا یا آب آلوده منتقل می شود. شما در معرض خطر بیشتری هستید و باید پزشک خود را در موارد زیر مطلع کنید:
- شما با فردی مبتلا به هپاتیت A زندگی می کنید یا از او مراقبت می کنید ، یا کودکی را از کشوری که دارای شیوع بالای بیماری است به فرزندی پذیرفته اید.
- شما مردی هستید که با مردان دیگر تماس جنسی دارید.
- شما از داروهای غیرقانونی ، تزریقی یا غیرقانونی استفاده می کنید.
- شما دارای اختلال فاکتور انعقادی مانند هموفیلی هستید.
- شما با فردی که مبتلا به هپاتیت A است تماس جنسی دارید.
- کار شما شما را در معرض خطر تماس ، مانند آزمایشگاه تحقیقاتی یا متخصص مراقبت های بهداشتی قرار می دهد.
روش 3 از 3: کمک گرفتن
مرحله 1. اگر باید واکسن را دریافت کنید ، از پزشک خود بپرسید
واکسن هپاتیت A برای کودکان بالای یک سال و واکسن ترکیبی هپاتیت A و B برای بزرگسالان بالای 18 سال وجود دارد. دریافت واکسن هیچ خطری جدی ندارد و شایع ترین عارضه جانبی حساسیت هنگام تزریق است. سایت. عوامل خطر را با ارائه دهنده خود در میان بگذارید تا مشخص شود که آیا باید برای جلوگیری از هپاتیت A واکسینه شوید.
مرحله 2. اگر فکر می کنید در معرض دید قرار گرفته اید ، بلافاصله آزمایش شوید
اگر ممکن است با هپاتیت A روبرو شده باشید و واکسن نزده باشید ، پزشک شما می تواند با آزمایش خون ساده برای تشخیص آنتی بادی های هپاتیت و ایمونوگلوبولین ها شما را به طور دقیق تشخیص دهد.
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند دوز واکسن هپاتیت A یا ایمونوگلوبولین را برای محدود کردن طول و شدت عفونت به شما بدهد ، اما این تنها در صورتی مفید است که دو هفته پس از قرار گرفتن در معرض قرار گیرد
مرحله 3. اجازه دهید پزشک بیماریهای جدی تر را رد کند
تقریباً همه از هپاتیت A به طور کامل بهبود می یابند ، اما در موارد نادر ، هپاتیت A درمان نشده می تواند منجر به آسیب دائمی کبدی از جمله هپاتیت شایع و نارسایی حاد کبدی شود. این امر غیر معمول است اما به احتمال زیاد در بزرگسالان بالای 50 سال و کسانی که بیماری زمینه ای کبدی دارند.
هپاتیت B و هپاتیت C می توانند علائم مشابهی با هپاتیت A ایجاد کنند ، و شما نمی توانید تفاوت را فقط با احساس خود تشخیص دهید. هپاتیت B و C می تواند بیماری های جدی تر و مزمن تری باشد که نیاز به درمان متفاوتی دارند ، بنابراین تشخیص صحیح مهم است
مرحله 4. اگر مشکوک به عفونت کودک هستید ، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید
کودکان زیر شش سال به احتمال زیاد دارای عفونت بدون علامت هستند. اگر کودک زیر شش سال واکسینه نشده در معرض این ویروس قرار گرفته باشد ، بهتر است آزمایش شود.
