تشخیص این بیماری به نام اختلال درد (که گاهی اوقات به آن اختلال درد سوماتوفرم یا اختلال درد روانگردان نیز گفته می شود) دشوار است ، تشخیص و درمان آن دشوار است. با این حال ، این یک شرایط بسیار واقعی و یک چالش مهم برای زندگی است. در ابتدایی ترین اصطلاحات ، افراد مبتلا به این بیماری درد جسمی را تجربه می کنند که با یک بیماری پزشکی مساوی هماهنگ نیست. این اختلال اجزای جسمی و روانی درد را متحد می کند و درمان نیازمند تلاش یکپارچه بین پزشکان ، متخصصان بهداشت روانی و بیمار است.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص اختلال درد خود
مرحله 1. به متخصصان پزشکی اجازه دهید شرایط دیگر را رد کنند
برای بسیاری از افراد ، تشخیص اختلال درد هنگامی رخ می دهد که هرگونه توضیح منطقی دیگر رد شود. اگر تشخیص داده می شود که درد شما مشروع است (تظاهر نیست) اما مستقیماً با شرایط پزشکی موجود (بیماری) یا ماده ای (مانند دارو) قابل توضیح نیست ، اختلال درد باید به عنوان یک احتمال متمایز در نظر گرفته شود.
- گاهی اوقات درد مزمن بدون علل ساختاری یا بیوشیمیایی واضح می تواند ناشی از مسائل احساسی مانند استرس ، ضربه ، شرایط سخت کاری یا کودکی دشوار باشد. در این صورت ، درمان درد با تمرکز بر ارتباط ذهن و بدن مهم است.
- روانپزشک یا سایر متخصصان بهداشت روان اغلب در تشخیص و درمان مسائل مزمن درد مانند اختلال درد مشارکت دارند.
مرحله 2. ایجاد تعادل بین عوامل روانی و پزشکی
از آنجا که اختلال درد حداقل به دلیل آنچه که نیست به عنوان آنچه که است تعریف می شود ، هر مورد جداگانه متمایز است. به طور کلی ، اختلال درد با ترکیبی از عوامل جسمی و روانی ایجاد می شود ، اما تعادل دقیق این عوامل می تواند بسیار متفاوت باشد. به این ترتیب ، هر مورد باید توسط متخصصان پزشکی در هر دو زمینه فیزیکی و روانی مورد بررسی دقیق قرار گیرد.
- در ساده ترین طبقه بندی ، سه نوع اختلال درد وجود دارد: اختلال درد با عوامل پزشکی و روانی قابل توجه. اختلال درد بدون عوامل پزشکی قابل توجه ؛ و اختلال درد بدون عوامل روانی قابل توجه.
- اگر اختلال درد شما بیشتر به عوامل روانی گرایش دارد ، درمان شما نیز باید چنین باشد. اگر بیشتر فیزیکی باشد ، در مورد درمان نیز همینطور است. در هر صورت ، درمان هماهنگ جسمی و روانی ضروری است.
مرحله 3. محل های درد خود را مشخص کنید
درد مرتبط با اختلال درد می تواند در هر قسمتی از بدن رخ دهد ، به شرطی که با هیچ شرایط ایجاد کننده ای همخوانی نداشته باشد. بنابراین ، اگر شکستگی پا دارید اما درد شکم دارید ، احتمالاً این اختلال درد است ، اما درد شکمی که با زخم معده شما همخوانی ندارد نیز ممکن است باشد.
اگرچه درد می تواند در هر نقطه از بدن ظاهر شود ، اما به نظر می رسد شایع ترین محل های درد در ناحیه کمر ، سر ، شکم و قفسه سینه است. شدت و مدت درد می تواند بسیار متفاوت باشد ، از انفجارهای کوتاه مدت درد شدید تا مقادیر طولانی مدت درد متوسط ، و همه چیز بین آنها
مرحله 4. تعیین کنید که آیا تغییرات احساسی یا رفتاری را تجربه کرده اید که ممکن است به این اختلال نسبت داده شود
صرف نظر از محل دقیق ، مدت زمان یا شدت درد ، یکی از علائم بارز اختلال درد این است که تقریباً همیشه باعث ناراحتی احساسی و تغییر رفتار می شود. چنین تغییراتی عمدتا به این دلیل رخ می دهد که درد غیرقابل توضیح به نظر می رسد و به راحتی می توان به آن شک کرد (از نظر سایر افراد ، برخی از متخصصان پزشکی و حتی بیمار). شناسایی چنین تغییراتی می تواند به تشخیص اختلال درد و تعیین ماهیت خاص آن در مورد شما کمک کند.
افراد مبتلا به اختلال درد اغلب احساس ناامیدی و درماندگی می کنند ، زیرا اغلب به نظر می رسد راهی برای توضیح یا انجام کاری در مورد درد وجود ندارد. این می تواند به نوبه خود باعث بی تحرکی و منفعل شدن فرد شود و شرایطی مانند بی خوابی ، خستگی مزمن ، اضطراب و افسردگی ایجاد کند و همچنین باعث اختلال در روابط عادی اجتماعی شود
قسمت 2 از 3: مقابله با اختلال درد
مرحله 1. جزء ذهنی درد جسمی را بپذیرید
افراد مبتلا به اختلال درد اغلب تلاش می کنند خود و دیگران را متقاعد کنند که درد آنها علیرغم فقدان علت فیزیکی مشخص وجود دارد. احتمالاً بسیاری شنیده اند که کسی می گوید درد "همه در سر شماست" ، گویی خیالی است. در واقع ، دردی که همه افراد تجربه می کنند دارای یک جزء ذهنی است ، بنابراین درد در واقع "در سر همه ما" است.
- همه دردها ، چه ناشی از اختلال درد و چه برآمدگی در سر باشد ، تا حدی "پاسخ روانی به محرک های مضر" است. هم بدن و هم ذهن در تجربه درد نقش دارند و برای درمان موثر اختلال درد باید به هر دو ناحیه توجه شود.
- پرداختن به سلامت روانی شما نشانه خیالی بودن اختلال درد شما نیست. در عوض یک عنصر مهم در مدیریت شرایط است.
مرحله 2. مهارت های مقابله ای خود را توسعه دهید
ناراحتی جسمی مداوم و ناراحتی های عاطفی ناشی از اختلال درد باعث می شود بسیاری از بیماران از انجام هر کاری در مورد آن ناامید شوند. با این حال ، تلاش هماهنگ بین بیمار ، پزشک و متخصص بهداشت روانی می تواند مهارت های مقابله ای را برای شناسایی ، مدیریت و غلبه بر درد و ناامیدی توسعه دهد.
درمان شناختی رفتاری (CBT) ، تحت هدایت روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان ، نتایج مثبتی را برای بسیاری از مبتلایان به اختلال درد به همراه دارد. CBT می تواند به بیماران در تشخیص عوامل محیطی و احساسی که باعث تشدید درد می شوند کمک کند. تمرینات کاهش تنش و ایجاد اعتماد به نفس را توسعه دهید. و تدوین استراتژی های انگیزشی برای غلبه بر درد و انفعال که مانع فعالیت های عادی می شود
مرحله 3. کتابهایی را که درباره اختلال درد نوشته شده است بخوانید
این می تواند به شما کمک کند درک کنید که چه چیزی را بهتر پشت سر می گذارید ، که ممکن است به شما کمک کند تا بتوانید بهتر با آن کنار بیایید. علاوه بر این ، خواندن روایت افراد دیگر با شرایط مشابه ممکن است به شما کمک کند کمتر احساس تنهایی کنید.
به عنوان مثال ، شما ممکن است نسخه دکتر ذهن سارنو ، The Mindbody Prescription ، دکتر دیوید شچتر ، درد خود را دور بیندازید ، یا کتاب دکتر دیوید هانسکام را تحت کنترل بگیرید
مرحله 4. تنش را با تکنیک های اثبات شده کاهش دهید
افراد مبتلا به اختلال درد به دلیل این شرایط همیشه مضطرب و تحت فشار هستند. رگبار فیزیکی و عاطفی مداوم ناشی از این اختلال باعث ایجاد تنش می شود که باید به طور ایده آل به شیوه ای سالم و مفید رها شود. بنابراین استفاده از تکنیک های کاهش تنش تحت راهنمایی حرفه ای یک عنصر کلیدی در درمان اختلال درد است.
برای تعیین تکنیک هایی که برای شما م effectiveثرتر است ، با متخصص بهداشت روانی خود کار کنید. گزینه ها شامل (اما نه محدود به) شل شدن پیشرونده عضلات ، تجسم ، گفتاردرمانی ، بیوفیدبک و هیپنوتیزم است
مرحله 5. به بهترین شکل ممکن به زندگی خود بازگردید
هر چه مدت فرد از اختلال درد رنج ببرد ، درمان آن دشوارتر می شود. این امر عمدتا به این دلیل است که این اختلال یک چرخه معیوب از درد و نگرانی ایجاد می کند - شما احساس درد می کنید ، نگران دردی هستید که احساس می کنید و آنچه در آینده خواهد آمد نگران هستید و به نظر می رسد به زودی اختلال کنترل زندگی شما را در دست می گیرد. یکی از عناصر مهم مدیریت اختلال درد تقویت انگیزه و تمایل بیمار به زندگی کامل و فعال است.
در اینجا خط باریکی باید کشیده شود. مبتلایان به درد نباید احساس کنند که به آنها گفته می شود "آن را بمکید" ، سخت بگیرید و وانمود کنید که درد وجود ندارد. در عوض ، در ترکیب با روشهای مقابله ای و انگیزشی تحت هدایت یک متخصص بهداشت روانی ، بیمار می تواند چرخه درد و نگرانی را بشکند و اختلال را به حالت قابل کنترل تری محدود کند
مرحله 6. خانواده و سایر افراد حامی را درگیر کنید
اختلال درد اغلب باعث ایجاد احساس انزوا و تنهایی می شود ، گویی شما تنها فردی هستید که می توانید بفهمید وضعیت شما چقدر واقعی و چقدر مهارکننده است. مشاوره خانواده اغلب می تواند به عزیزان کمک کند تا وضعیت را بهتر بشناسند و به بیمار اطمینان بیشتری بدهد که او دارای یک شبکه حمایتی مراقبت کننده و درگیر است.
- در حالی که یافتن برآوردهای کلی در مورد تعداد افرادی که با اختلال درد زندگی می کنند دشوار است ، اما بر کودکان تأثیر می گذارد و به نظر می رسد دختران نوجوان به ویژه مستعد هستند. کودکان مبتلا به اختلال درد (و عزیزانشان) معمولاً از مشاوره خانواده بهره مند می شوند. هیچ کودکی نباید احساس کند که مجبور است به تنهایی با اختلال درد مقابله کند.
- پیوستن به یک شبکه پشتیبانی را با افرادی که با اختلال درد روبرو هستند ، در نظر بگیرید. گاهی اوقات بهترین کار این است که با کسی صحبت کنید که واقعاً درک می کند در چه شرایطی هستید.
قسمت 3 از 3: استفاده از داروها و سایر درمان ها
مرحله 1. درد جسمی خود را برطرف کنید
بسیاری از رژیم های درمانی برای اختلال درد شامل یادگیری درک و کنار آمدن با این بیماری است. درمان مستقیم درد جسمی ناشی از این اختلال نیز جزء درمان طبیعی و مهم است. بار دیگر ، هماهنگی بین پزشک و متخصص بهداشت روانی از اهمیت حیاتی برخوردار است.
- معمولاً درمان درد با استامینوفن یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تجویز شده توسط پزشک شروع می شود. سایر داروهای مسکن قوی تر ممکن است در صورت نیاز در نظر گرفته شوند ، اما معمولاً از ترس وابستگی و نگرانی های دیگر با احتیاط تجویز می شوند. همه داروها را طبق تجویز مصرف کنید و در مورد اثربخشی آنها و عوارض جانبی با پزشک مشورت کنید.
- گاهی اوقات ، بسته به ماهیت ، محل و شدت درد ، پزشک ممکن است عوامل مسدود کننده عصب یا عمل جراحی را تجویز کند ، که مسیرهای عصبی خاصی را در ناحیه آسیب دیده حذف می کند.
مرحله 2. استفاده از داروهای ضد افسردگی را در نظر بگیرید
داروهای ضدافسردگی معمولاً برای افراد مبتلا به اختلال درد تجویز می شود تا به عنوان وسیله ای برای مقابله با تأثیرات عاطفی رایج در این بیماری استفاده شود. چنین داروهایی باید تحت نظارت دقیق پزشک متخصص و همزمان با مشاوره مصرف شوند. این یکی دیگر از زمینه های درمان اختلال درد است که در آن تلاش هماهنگ بین تیم مراقبت مهم است.
در حالی که داروهای ضدافسردگی برای افراد بیشماری با بیماری هایی از جمله اختلال درد بسیار مفید بوده است ، آنها نیز مانند هر دارویی خطرات دیگری را به دنبال دارند. اطمینان حاصل کنید که چگونه نحوه مصرف دارو طبق دستور و نحوه شناسایی عوارض جانبی احتمالی را به وضوح درک کرده اید. در مورد س questionsالات یا نگرانی ها با پزشک تجویز کننده خود تردید نکنید
مرحله 3. راههایی برای آرامش پیدا کنید
داروها و درمان هایی که تحت مراقبت یک متخصص بهداشت روانی انجام می شود - مانند CBT ، تجسم و بیوفیدبک - می تواند به افراد مبتلا به اختلال درد کمک کند تا تنش ، استرس و اضطراب رایج در این بیماری را کاهش دهند. همچنین طیف وسیعی از تکنیک های دیگر وجود دارد که می توانید امتحان کنید که عموماً بی ضرر بوده و درجات متفاوتی از اثربخشی آنها وجود دارد. با این حال ، تیم پزشکی خود را در مورد همه روشهای درمانی که استفاده می کنید "در جریان" قرار دهید.
