فتق در نتیجه یک نقطه ضعف در عضلات شکم است که اجازه می دهد اندام های داخلی از حفره شکم بیرون بیایند. درمان معمولاً جراحی است و یک توصیه بسیار رایج برای ارائه دهندگان مراقبت های اولیه است. هرچند قبل و بعد از عمل ، مراحلی نیز وجود دارد که می توانید به تنهایی برای بهبود فتق خود انجام دهید.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص فتق
مرحله 1. تعیین اینکه آیا در معرض خطر هستید یا خیر
اگرچه فتق ها می توانند بعد از عمل نیز رخ دهند ، فتق اینگوینال شایع ترین نوع فتق است. این فتق است که در آن یک نقطه ضعف در عضلات شکم به بیرون آمدن اندام های داخلی از حفره شکمی اجازه می دهد. اگرچه هر کسی می تواند دچار فتق شود ، اما برخی از گروه های در معرض خطر وجود دارد که بیشتر احتمال دارد.
- مردان 9 برابر بیشتر از زنان دچار فتق می شوند.
- مردان بین 40 تا 59 سال به ویژه در معرض خطر فتق هستند.
- افرادی که مرتباً وزنه برداری می کنند ، مانند وزنه برداران و کارگران دستی نیز در معرض خطر بیشتری هستند.
مرحله 2. عوامل خطرساز برای زنان را بیاموزید
اگرچه زنان در معرض خطر کمتری از فتق قرار دارند ، اما شما هنوز هم باید دسته بندی زنانی را که بیشتر به آن مبتلا می شوند ، بشناسید:
- زنان قد بلندتر
- زنان مبتلا به سرفه مزمن
- زنان باردار یا چاق که ممکن است دچار فتق ناف شوند
- "فتق ران" باعث انسداد روده در زنان می شود.
مرحله 3. به تصورات اشتباه رایج در مورد عوامل خطر توجه کنید
به طور شگفت انگیزی ، مردان چاق و دارای اضافه وزن در معرض فتق اینگوینال نیستند. این ممکن است به دلیل یک شیوه زندگی بی تحرک باشد که از بلند کردن اجسام سنگین جلوگیری می کند. مصرف دخانیات و الکل نیز تاثیری بر فتق اینگوینال ندارد.
مرحله 4. به دنبال علائم فتق اینگوینال باشید
فتق اینگوینال به صورت برآمدگی در کشاله ران ظاهر می شود که در هنگام فشار بیشتر می شود. فعالیت هایی که می توانند برآمدگی را بدتر کنند شامل یبوست ، بلند کردن اجسام سنگین ، زایمان دستی ، یا سرفه و عطسه است. این برآمدگی در واقع اندام های شکم شماست که از طریق بافت ماهیچه ای ضعیف بیرون می زنند. معمولاً با فشار می توانید آنها را به صورت دستی به داخل شکم فشار دهید. مشکل زمانی شروع می شود که دیگر نمی توانید فتق را "کاهش" دهید یا آن را به عقب در پشت ماهیچه های شکم فشار دهید. علائم دیگر فتق عبارتند از:
- دردی که می تواند به صورت کشیدن ، کشیدن یا سوزش توصیف شود. ممکن است بعد از فعالیت بدنی بدتر شود.
- تسکین درد هنگام خوابیدن به پشت ، هنگامی که اندام ها به جای مناسب خود بازگردانده می شوند.
- صدای غرغر احتمالی هنگامی که روده در فتق قرار دارد.
- برآمدگی سفت و سخت: اگر نمی توانید فتق را به عقب فشار دهید ، ممکن است روده ها به دام افتاده یا "حبس" شده باشند. فتق های حبس شده نیاز به مراقبت های فوری پزشکی دارند.
مرحله 5. از پزشک معاینه فیزیکی بگیرید
برای تشخیص فتق ، پزشک ابتدا ناحیه برآمده ای به اندازه یک توپ گلف را در کشاله ران ، کنار استخوان لگن جستجو می کند. او از شما می خواهد که دراز بکشید تا ببینید آیا هنگام دراز کشیدن برجستگی به خودی خود کاهش می یابد یا خیر. او ممکن است برآمدگی را به صورت دستی دستکاری کند تا ببیند آیا فتق را می توان به پشت دیواره شکم عقب انداخت. اگر روده در فتق وجود داشته باشد ، پزشک قادر است صدای غرغره را با گوشی پزشکی بشنود.
مرحله 6. به پزشک اجازه دهید تا فتق را از طریق کیسه بیضه بررسی کند
در مورد بیماران مرد ، پزشک ممکن است سعی کند فتق را از زیر احساس کند تا وجود آن را تأیید کند. او یک انگشت دستکش را از طریق کیسه اسکروتوم شل فشار می دهد. سپس ، از شما می خواهد که سرفه کنید یا مانند مدفوع خود را تحمل کنید. اگر فتق دارید ، او احساس می کند که انگشت خود را محکم می زند. پزشک برای اطمینان از تشخیص ، دو طرف کیسه بیضه را بررسی می کند.
مرحله 7. در صورت لزوم سونوگرافی انجام دهید
در اکثر موارد ، پزشک قادر است فتق را از طریق یک معاینه فیزیکی ساده تشخیص دهد. در برخی موارد ، تشخیص فتق ممکن است دشوار باشد. اگر او در تشخیص خود اطمینان ندارد ، پزشک ممکن است سونوگرافی را تجویز کند که از نظر بصری فتق را تأیید کند. این روش نسبتاً ارزان و غیر تهاجمی است.
مرحله 8. گزینه های خود را با پزشک خود در میان بگذارید
اگر فتق کوچک و بدون علامت دارید ، پزشک ممکن است شما را با دستورالعمل هایی برای نظارت بر وضعیت فتق به خانه بفرستد. در بیشتر موارد ، فتق ها بدون جراحی خود به خود برطرف می شوند. در صورت مشاهده علائم بدتر ، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. جراحی برای بیماران مبتلا به فتق بزرگ که دارای علائم متعدد هستند توصیه می شود. افرادی که بعد از ترمیم اولیه جراحی فتق مکرر دارند نیز نیاز به جراحی دارند. زنان باردار و زنانی که قبلاً زایمان کرده اند بیشتر در معرض ابتلا به فتق مکرر هستند.
فتق حبس یک فوریت جراحی است و نیاز به توجه فوری دارد. هنگامی که این اتفاق می افتد ، روده مسدود و خفه می شود و جریان خون را قطع می کند
قسمت 2 از 3: انجام عمل جراحی
مرحله 1. بیاموزید در طول جراحی فتق باز چه اتفاقی می افتد
اکثر قریب به اتفاق جراحی های فتق ، جراحی های باز هستند. در طی این روش ، جراح ابتدا فتق را از بافتهای اطراف آن جدا می کند. سپس ، کیسه فتق را برمی دارد یا روده ها را به داخل حفره شکمی شما فشار می دهد. ماهیچه های ضعیف شکم با بخیه های محکم بسته می شوند.
از آنجا که این جراحی ماهیچه های شکم را باز می کند ، برخی از افراد بعد از عمل ضعف و فتق عضلانی بیشتری را تجربه می کنند. برای جلوگیری از این امر ، جراحان اغلب تکه ای از مش را به دیواره شکم می دوزند. این به تقویت دیوار و جلوگیری از عود فتق کمک می کند
مرحله 2. جراحی لاپاراسکوپی را در نظر بگیرید
فقط حدود 10 درصد از کل جراحی های فتق به روش لاپاراسکوپی انجام می شود. جراح به جای ایجاد یک برش بزرگ بر روی عضلات شکم ، که به طور بالقوه آنها را بیشتر تضعیف می کند ، سه تا چهار برش کوچکتر ایجاد می کند. او از لاپاراسکوپ - دوربین کوچکی که روی یک لوله باریک و بلند نصب شده است - استفاده می کند تا به جای بازکردن بیمار ، داخل بدن را ببیند. لاپاراسکوپ و ابزار جراحی از طریق برش های کوچک وارد می شوند ، اما در غیر این صورت ، عمل جراحی مشابه جراحی باز است.
مرحله 3. کدام جراحی برای شما بهتر است با پزشک خود مشورت کنید
جراحی های باز شایع تر است و ممکن است جراحان با آنها راحت تر باشند. آنها همچنین دید واضح تری از بافت دستکاری شده ارائه می دهند. به همین دلیل است که آنها برای فتق های بزرگ یا پیچیده توصیه می شوند. با این حال ، جراحی لاپاراسکوپی با زخم کمتر سریعتر بهبود می یابد و درد کمتری ایجاد می کند.
مرحله 4. برای جراحی خود آماده شوید
اطمینان حاصل کنید که پزشکان لیست به روز شده ای از تمام داروها (اعم از نسخه ای و بدون نسخه) و مکمل هایی را که مصرف می کنید در اختیار داشته باشند. شب قبل از عمل ، باید بعد از نیمه شب ناشتا باشید. این شامل مواد غذایی و مایعات است. از پزشک بپرسید که آیا در همان روز جراحی از بیمارستان مرخص می شوید یا خیر. در صورت تمایل ، مطمئن شوید که از بیمارستان به خانه برده اید.
مرحله 5. در صورت لزوم برای نظارت در بیمارستان بمانید
اگر فتق یا جراحی پیچیده ای داشته اید ، ممکن است بیمارستان بخواهد شما را چند روز پس از عمل پشت سر بگذارد. به طور خاص ، آنها رژیم غذایی شما را کنترل می کنند تا مطمئن شوند که به مقدار طبیعی غذا باز می گردید. در برخی موارد ، بازگشت ناگهانی به رژیم غذایی عادی می تواند باعث فلج روده شود.
قسمت 3 از 3: بهبودی بعد از جراحی در خانه
مرحله 1. استراحت و مراقبت از خود در طول دوره بهبودی
بهبودی پس از جراحی فتق باز به احتمال زیاد حدود چهار تا شش هفته طول می کشد. جراحی های لاپاراسکوپی مدت زمان بهبودی بسیار کوتاه تری از یک تا دو هفته دارند. تیم پزشکی شما دستورات مفصلی را در مورد زمان شروع فعالیت های عادی به شما می دهد. تا آن زمان ، استراحت کنید تا بریدگی های تازه در عضلات شکم خود را بیشتر تضعیف نکنید.
مرحله 2. در روز جراحی خود پیاده روی سبکی انجام دهید
اگرچه شما به تازگی عمل جراحی انجام داده اید ، مهم است که به محض احساس آمادگی بلند شوید و حرکت کنید. این روند بهبودی را سریع آغاز می کند ، اما مهمتر اینکه از لخته شدن خون جلوگیری می کند.
مرحله 3. فعالیت بدنی شدید را در طول دوره بهبود محدود کنید
هر دو نوع جراحی به شما امکان می دهد بعد از دو تا سه روز به فعالیت های عادی خود بازگردید. اما نباید به مدت یک تا دو هفته هیچ گونه فعالیت سنگین انجام دهید یا چیزی را بیش از 20 پوند بلند کنید. پس از جراحی فتق باز ، باید از فعالیت های سنگین بلند کردن هر چیزی بیش از 5 تا 10 پوند به مدت سه هفته اجتناب کنید. در هر دو مورد ، هنگام تصمیم گیری برای شروع مجدد وزنه برداری ، به قضاوت پزشک خود موکول کنید.
مرحله 4. به رژیم غذایی عادی برگردید
از نظر فنی هیچ محدودیتی در رژیم غذایی بعد از جراحی فتق وجود ندارد. با این حال ، برخی از بیماران تا چند روز پس از جراحی احساس تهوع می کنند. در این صورت ، با رژیم غذایی مایع آب ، آب میوه ، اسموتی و آبگوشت/سوپ شروع کنید. به غذاهای نرم مانند موز یا سیب زمینی پوره شده بروید و به رژیم غذایی عادی خود بازگردید. همچنین با وعده های غذایی کوچکتر شروع کنید و به وعده های غذایی معمولی بازگردید.
مرحله 5. از برش های جراحی خود مراقبت کنید
در هر دو نوع جراحی ، برش شما با پانسمان جراحی یا استریپ نوار پوشانده می شود. اگر آنها را با گاز یا داروهای ضد عفونی پوشانده اید ، آنها را در صورت نیاز تازه کنید. اگر جراح از نوارهای استری استفاده کرد ، بگذارید خودش بخورد.
- برش ها را 24 تا 48 ساعت بعد از عمل خشک نگه دارید. آنها را با چیزی مانند محصول آشپزخانه "press 'n مهر" بپوشانید تا در حمام خشک نشوند.
- پس از 48 ساعت ، برش ها را در معرض آب دوش قرار دهید و به آرامی خشک کنید. سپس دوباره پانسمان تازه را بمالید.
- اجازه ندهید برش ها (وان ، استخر ، اقیانوس) به مدت 10-14 روز پس از جراحی لاپاراسکوپی یا چهار تا شش هفته پس از جراحی فتق باز خیس بخورد.
مرحله 6: قرار ملاقات بعد از عمل را با جراح بگیرید
حتی اگر احساس خوبی دارید و به نظر می رسد هیچ عارضه ای ندارید ، مهم است که - و در جلسه بعد از عمل - با پزشک خود ملاقات داشته باشید. این به اطمینان از پیشرفت خوب و اطمینان از عوارض بعد از عمل کمک می کند.
مرحله 7. نرم کننده های مدفوع را مصرف کنید
در طول عمل ، جراح از بیهوشی استفاده می کند که روده را فلج می کند. در نتیجه ممکن است حدود یک هفته پس از عمل یبوست داشته باشید. آخرین کاری که می خواهید بعد از جراحی فتق انجام دهید فشار بر حرکات روده و احتمالاً آسیب بیشتر است. برای جلوگیری از این امر ، از نرم کننده های مدفوع مانند شیر منیزیا یا متاموسیل استفاده کنید.
- اگر نمی خواهید از نرم کننده های مدفوع استفاده کنید ، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که هیدراته بمانید. حداقل هشت تا ده 8 اونس بنوشید. لیوان آب در روز
- برای نرم شدن طبیعی مدفوع ، آب آلو و آب سیب بنوشید.
مرحله 8. در صورت مشاهده علائم عارضه با پزشک تماس بگیرید
اگرچه جراحی های فتق بسیار رایج است ، اما همه جراحی ها با عوارض همراه است. در صورت داشتن تب بیش از 101.5 درجه فارنهایت (38.6 درجه سانتی گراد) ، درد یا تورم در ساق پا یا مشکل در تنفس ، با پزشک خود تماس بگیرید. افزایش ترشحات ناشی از برش و تغییر رنگ پوست نیز باید گزارش شود. اما در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر باید فوراً به اورژانس مراجعه کنید:
- خونریزی بیش از حد از یک برش
- استفراغ
- تغییر وضعیت روانی (گیجی ، گیجی ، از دست دادن هوشیاری)
- ناتوانی در تنفس
