بیماری هموفیلوس آنفولانزای نوع B (Hib) یک بیماری در کودکان است که در اثر عفونت باکتری H. influenzae ایجاد می شود. Hib ، که علیرغم نام آن مربوط به آنفولانزای معمولی نیست ، از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. معمولاً باکتری ها در بینی و گلو باقی می مانند ، اما هنگامی که بیماری به ریه ها ، خون یا سایر قسمت های بدن که معمولاً عاری از میکروب هستند (بیماری تهاجمی) منتقل می شود ، می تواند باعث عفونت جدی و بالقوه کشنده در کودکان شود. مننژیت (عفونت مغز) یا ذات الریه یا اپی گلوتیت (عفونت و تورم در گلو که می تواند منجر به انسداد تنفس شود). واکسیناسیون فرزند شما و تشخیص عفونت Hib می تواند به او در برابر بیماری Hib محافظت کند.
مراحل
روش 1 از 3: واکسیناسیون صحیح فرزند خود را انجام دهید
مرحله 1. کودک خود را از 2 ماهگی واکسینه کنید
واکسن Hib یا واکسن ، بهترین راه برای جلوگیری از عفونت Hib است و 95 مثر است. همه کودکان زیر 5 سال باید واکسن Hib را دریافت کنند. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما تمام دوزها را برای بهترین محافظت دریافت می کند و در صورت فراموش کردن یک دوز یا عقب افتادن از برنامه ، دوز بعدی را در اسرع وقت دریافت کنید. کودکان باید واکسن Hib را در موارد زیر دریافت کنند:
- دوز اول: 2 ماهگی
- دوز دوم: 4 ماهگی
- دوز سوم: 6 ماهگی (دو نوع واکسن Hib برای نوزادان وجود دارد و بسته به مارک واکسنی که کودک شما استفاده می کند ممکن است نیازی به دوز شش ماهه نداشته باشد. در صورت نیاز به این دوز ، پزشک شما به شما می گوید.)
- دوز نهایی: 12 تا 15 ماهگی
مرحله 2. انتظار ناراحتی خفیف از ضربه را داشته باشید
واکسن Hib به صورت تزریق در قسمت فوقانی ران نوزاد در نوزادان و کودکان نوپا یا بالای بازوی کودکان بزرگتر تزریق می شود. واکسن های Hib بی خطر هستند ، اما عوارض جانبی خفیف یا متوسطی وجود دارد که معمولاً 2 یا 3 روز طول می کشد.
- شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از قرمزی ، تورم و گرما در محل ضربه به کودک ، و تب در حدود 100F (37.8 درجه سانتی گراد).
- واکسن نمی تواند باعث بیماری Hib شود. واکسن Hib یک واکسن غیر فعال و کسری است که تنها بخشی از جوانه Hib را شامل می شود. فقط کل باکتری Hib می تواند باعث بیماری Hib شود.
- برای به حداقل رساندن تزریقات واکسیناسیون فرزند خود ، واکسن Hib را می توان همزمان با سایر واکسن ها تزریق کرد. برخی از مارک های واکسن حاوی Hib همراه با سایر واکسن ها در یک عکس هستند ، مانند DTP-HepB + Hib (دیپتریا-کزاز-سیاه سرفه + هپاتیت B + Hib).
- مشکلات نادری که ممکن است بعد از هر واکسن رخ دهد شامل غش کوتاه مدت یا به ندرت درد شدید شانه در بازوی محل تزریق است.
مرحله 3. اگر کودکان بزرگتر و بزرگسالان در گروه پرخطر قرار دارند واکسینه کنید
برخی از بزرگسالان و کودکان بالای 5 سال در معرض افزایش خطر ابتلا به بیماری Hib تهاجمی هستند و ممکن است به دوزهای اضافی واکسن Hib احتیاج داشته باشند ، حتی اگر همه آنها در دوران نوزادی تزریق شده باشند. واکسن Hib به طور معمول برای بزرگسالان سالم 19 ساله و بالاتر توصیه نمی شود حتی اگر فرد در کودکی واکسن Hib دریافت نکرده باشد. با این حال ، Hib توصیه می شود اگر فردی شرایط زیر را داشته باشد:
- بیماری سلول داسیشکل.
- آسپلنیا (بدون طحال).
- عفونت HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی).
- سندرم کمبود آنتی بادی و مکمل
- دریافت شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان.
- دریافت پیوند سلول بنیادی خون ساز یا پیوند مغز استخوان.
مرحله 4. اگر فرزند شما واکنش شدیدی به واکسن نشان داد ، با پزشک خود تماس بگیرید
واکنشهای آلرژیک شدید ناشی از واکسن بسیار نادر است و در کمتر از 1 در یک میلیون دوز اتفاق می افتد. در صورت بروز ، معمولاً چند دقیقه تا چند ساعت پس از واکسیناسیون اتفاق می افتد. مشکلات ممکن است شامل بثورات ، مشکلات تنفسی یا تغییر در رفتار فرزند شما باشد.
روش 2 از 3: حذف مناسب واکسن
مرحله 1. از واکسیناسیون کودکان زیر شش هفته خودداری کنید
واکسن Hib هرگز نباید به کودک زیر شش هفته داده شود ، زیرا ممکن است توانایی وی در پاسخ به دوزهای بعدی و ایجاد ایمنی را کاهش دهد.
مرحله 2. در صورت حساسیت به فرزند ، واکسن را کنار بگذارید
هرکسی که تا به حال نسبت به دوز قبلی واکسن Hib یا ماده ای در واکسن (مانند لاتکس ، که در درپوش ویال برخی مارک های واکسن Hib وجود دارد) واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی داشته است ، نباید دوز دیگری دریافت کند.
مرحله 3. صبر کنید تا واکسن بزنید تا کودک شما سالم باشد
کودکان مبتلا به بیماری متوسط یا شدید فعلی باید واکسن را هنگامی که وضعیت آنها بهبود یافته است دریافت کنند.
مرحله 4. اقدامات احتیاطی منظم مراقبت های بهداشتی را دنبال کنید
استفاده از بهداشت خوب همیشه عاقلانه است ، اما اگر نمی توانید کودک خود را واکسینه کنید سعی کنید او را با شیوه هایی مانند خود برای جلوگیری از آنفولانزا سالم نگه دارید. Hib از فردی به فرد دیگر منتقل می شود ، بنابراین از افراد بیمار اجتناب کنید ، به ویژه اگر مبتلا به ذات الریه ، مننژیت یا اپی گلوتیت ، شایع ترین بیماری های ناشی از Hib هستند. والدین ، قبل از اینکه با فرزند خود باشید ، دستان خود را اغلب و خوب بشویید.
برخی از بزرگسالانی که در تماس نزدیک با فردی هستند که مبتلا به Hib هستند باید آنتی بیوتیک دریافت کنند تا از ابتلا به این بیماری جلوگیری شود. به این می گویند پیشگیری. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی توصیه هایی را برای افرادی که باید پیشگیری کنند دریافت می کند
روش 3 از 3: مقابله با بیماری Hib
مرحله 1. برای تشخیص به متخصص مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید
مننژیت (عفونت مایع و پوشش داخلی مغز و نخاع) ، ذات الریه (عفونت در ریه) و اپی گلوتیت (عفونت در گلو که تنفس را سخت می کند) مهمترین بیماریهایی هستند که توسط باکتری Hib ایجاد می شوند. در کشورهای در حال توسعه ، پنومونی در کودکان مبتلا به بیماری Hib شایع تر از مننژیت است ، اما در مورد هر کودک با علائم و نشانه های مننژیت یا ذات الریه باید به بیماری Hib مشکوک شد.
- علائم مننژیت Hib شامل تب ، کاهش وضعیت روانی (گیجی ، بی حالی ، تغییرات رفتاری) و سفت شدن گردن است.
- تشخیص بیماری Hib معمولاً بر اساس یک یا چند آزمایش آزمایشگاهی با استفاده از نمونه ای از مایع بدن آلوده مانند خون یا مایع نخاعی انجام می شود.
مرحله 2. بلافاصله تحت درمان قرار بگیرید
بیماری Hib با آنتی بیوتیک درمان می شود. اکثر افراد مبتلا به بیماری Hib نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. حتی با درمان آنتی بیوتیکی ، 3 تا 6 درصد از همه کودکان مبتلا به مننژیت Hib بر اثر این بیماری می میرند. درمان فوری می تواند شانس زنده ماندن را افزایش دهد.
15 تا 30 درصد دیگر بازماندگان از برخی آسیب های عصبی دائمی مانند نابینایی ، ناشنوایی و ناتوانی ذهنی رنج می برند
مرحله 3. کودک خود را حتی پس از بهبودی از بیماری Hib واکسینه کنید
کودکان زیر 2 سال پاسخ ایمنی بسیار خوبی نسبت به واکسن یا عفونت ندارند و ممکن است سطوح محافظتی آنتی بادی ایجاد نکنند. این بدان معناست که یک کودک می تواند بیش از یک بار به بیماری Hib مبتلا شود. کودکان زیر 2 سال که از بیماری تهاجمی Hib بهبود یافته اند محافظت نمی شوند و باید در اسرع وقت واکسن Hib را دریافت کنند.
