بافت دانه بندی زخم که در غیر این صورت "فیبروپلازی" نامیده می شود ، در هنگام انجام روند بهبودی در سطح زخم ایجاد می شود. دانه بندی ممکن است به متخصصان مراقبت های بهداشتی در نظارت و ارزیابی پیشرفت بهبود زخم کمک کند. اگرچه اندازه گیری دقیق بافت دانه بندی دشوار است ، اما برخی از دستورالعمل های کلی را باید رعایت کرد.
مراحل
قسمت 1 از 3: اندازه گیری با مقیاس زخم فشار برای شفا
مرحله 1. سطح زخم را ارزیابی کنید
ارزیابی کامل زخم باید شامل سابقه چگونگی ایجاد زخم ، محل آناتومیکی زخم و مرحله یا مرحله ترمیم زخم باشد.
- توجه به طول ، عرض و عمق زخم بر حسب سانتیمتر ، علاوه بر تونل زنی یا تضعیف زخم بسیار مهم است. به دنبال علائم عفونت مانند قرمزی ، درد و تخلیه باشید. بافت نکروز و دانه بندی را بررسی کنید.
- بافتهای نکروتیک با تکه تکه شدن قهوه ای مایل به قرمز مشخص می شوند و اشکال سیاه ضخیم و چرمی (بافت مرده) را تشکیل می دهند. اغلب اوقات ، این یک مجموعه زیر چرک یا آبسه را پوشش می دهد.
- در همین حال ، بافتهای گرانوله سالم به صورت براق ، ناهموار یا برآمدگی ، قرمز رنگ در قاعده زخم ظاهر می شوند.
مرحله 2. سطح زخم را با استفاده از مقیاس زخم فشار برای بهبود اندازه گیری کنید
طول و عرض زخم را برحسب سانتیمتر بدست آورید ، نمره آن 0 تا 10 است. به هرگونه ترشحات (مایعاتی که از زخم نشت می کند) توجه داشته باشید و برای هیچکدام 0 در مواقعی که ترشحات سنگین هستند به 0 امتیاز دهید.
- همچنین نوع بافت را با استفاده از رتبه بندی مقیاس 0 تا 4 مستند کنید: 0 برای زخم بسته یا ظاهر شده ، 1 برای بافت اپیتلیال سطحی ، 2 برای بافت دانه بندی ، 3 برای بافت های شل که با بافتهای زرد تا سفید با مخاط و 4 به عنوان نکروز مشخص می شود. بافت.
- مبلغ را بدست آورید و روی یک نمودار قرار دهید تا تغییرات یا پیشرفت در وضعیت زخم را زیر نظر داشته باشید.
مرحله 3. عمق زخم را در مقایسه با درصد تقریبی دانه بندی زخم اندازه گیری کنید
پزشکان عمق زخم را با استفاده از بافت دانه بندی اندازه گیری می کنند. کاهش قابل توجه عمق زخم نشان دهنده تکثیر قابل توجه بافت دانه بندی است. کاهش قابل توجه به عنوان حداقل 0.2 سانتی متر (0.1 اینچ) تغییر در عمق نسبت به ارزیابی قبلی اندازه گیری می شود.
مرحله 4. زخم را تمیز کنید
ابتدا دستان خود را با صابون زیر آب جاری بشویید تا از انتشار باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها جلوگیری شود. دستان خود را با یک حوله تمیز خشک کنید. یک جفت دستکش لاستیکی تمیز بپوشید.
پانسمان زخم آلوده را بردارید و آن را به درستی دفع کنید. زخم را با گاز تازه بپوشانید
قسمت 2 از 3: اندازه گیری با "تکنیک ساعت"
مرحله 1. ابعاد زخم را با استفاده از اندازه گیری خطی یا "تکنیک ساعت" اندازه گیری کنید
طولانی ترین طول ، عرض و عمق زخم را با بدن به عنوان یک ساعت خیالی با استفاده از خط کش اندازه گیری شده در سانتی متر بدست آورید.
به خاطر داشته باشید که طول ممکن است طولانی ترین اندازه گیری در اینجا نباشد. گاهی اوقات بسته به موقعیت ساعت ، عرض ممکن است بیشتر از طول باشد
مرحله 2. خط کش را در وسیع ترین قسمت عرض از ساعت 3 تا 9 قرار دهید
این به شما امکان می دهد عرض زخم را اندازه گیری کنید. هنگام اندازه گیری طول ، به یاد داشته باشید که پاشنه ها در ساعت 12 و انگشتان پا در ساعت 6 است. خط کش را روی طولانی ترین قسمت زخم قرار دهید.
مرحله 3. عمق زخم را پیدا کنید
برای اندازه گیری عمیق ترین قسمت بستر زخم ، با استفاده از پنجه یا اپلیکاتور آغشته به محلول نمکی معمولی عمق زخم را بدست آورید.
- اپلیکاتور را بردارید و آن را در برابر خط کش نگه دارید تا عمق حاشیه زخم بر اساس علامتی که روی چوب اپلیکاتور دیده می شود اندازه گیری شود.
- سپس ، مقدار دانه بندی زخم را متناسب با درصد سطح زخم برآورد کنید. مطمئن شوید که یافته های ارزیابی خود را به درستی مستند کنید.
قسمت 3 از 3: تشخیص مراحل مختلف زخم التیام بخش
مرحله 1. مراحل مختلف بهبود زخم را بیاموزید
درک فرآیند فیزیولوژیکی ترمیم زخم به منظور مدیریت و درمان صحیح زخم ها بسیار مهم است.
مرحله 2. مرحله التهابی را بشناسید
مرحله التهابی اولین خط دفاعی بدن در برابر آسیب است. این اتفاق زمانی می افتد که رگ های خونی منقبض می شوند و رگ های خونی یا ترکیبات شیمیایی قوی را آزاد می کنند که باعث می شود عروق خونی منقبض شوند تا خونریزی متوقف نشود.
- در این مرحله ، بدن سلول های سفید خون - به ویژه نوتروفیل ها و ماکروفاژها - را به محل زخم می فرستد تا باکتری ها را از بین ببرد و بهبود زخم را ارتقا دهد.
- مرحله التهابی معمولاً 2 تا 4 روز از زمان آسیب زخم به طول می انجامد.
مرحله 3. مرحله تکثیر را مشخص کنید
همپوشانی با روند التهابی ، مرحله تکثیر حدود روز سوم شروع می شود ، همزمان با انتشار ماکروفاژها. ماکروفاژها وظیفه جذب یکی از مهمترین سلولها ، فیبروبلاست ها را بر عهده دارند که باعث ایجاد کلاژن و تشکیل بافت دانه ای می شوند.
- بافت گرانوله سالم نباید به راحتی خونریزی کند و به رنگ صورتی یا مایل به قرمز ظاهر می شود. بافت دانه بندی تیره نشان دهنده پرفیوژن ضعیف بافت یا سطح ناکافی اکسیژن و مواد مغذی است. همچنین ممکن است نشان دهنده ایسکمی یا عفونت باشد.
- مشخصه ایسکمی تغییر رنگ مایل به آبی در اطراف زخم است که نشان دهنده پرفیوژن ضعیف بافت است. زمانی رخ می دهد که جریان خون به مویرگ ها یا بسترهای کوچک عروقی و رگ های خونی مختل شود.
- هنگامی که هموستاز بین سنتز کلاژن و تجزیه حاصل شود ، بهبود زخم ایجاد می شود.
مرحله 4. مرحله بازسازی یا بلوغ را مشخص کنید
تولید کلاژن حتی پس از ترمیم زخم نیز ادامه می یابد. کلاژن پروتئینی است که از اسیدهای آمینه تشکیل شده است. این ماده با عمل مانند سیمان به تقویت ساختارهای بدن کمک می کند.
