متخصصان متفق القول هستند که برای کمک به بهبودی پای آسیب دیده باید استراحت کنید ، به خصوص اگر متورم شده باشد. متأسفانه ، صدمه زدن به پای شما واقعاً آسان است و حتی یک آسیب جزئی پا می تواند موقتاً حرکت شما را محدود کند. تحقیقات نشان می دهد که یخ زدن ، بالا بردن و بانداژ پای آسیب دیده شما می تواند به بهبود شما کمک کند. علاوه بر این ، ممکن است پزشک توصیه کند که از عصا استفاده کنید یا از کفش های سفت استفاده کنید تا به شما کمک کند تا با بهبودی پا راحت تر رفت و آمد کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: درمان پا
مرحله 1. آسیب را ارزیابی کنید
آیا نمی توانید وزن را روی پا بگذارید؟ آیا بسیار متورم می شود؟ اگر چنین است ، این ممکن است به این معنی باشد که آسیب شما جدی تر از پیچ خوردگی یا کشیدگی جزئی است - به ترتیب به معنی آسیب به رباط یا ماهیچه است. اگر پا نمی تواند وزن خود را تحمل کند ، باید برای انجام آزمایشات و اشعه ایکس به پزشک مراجعه کنید. این به تعیین میزان آسیب شما کمک می کند ، به ویژه اینکه آیا یک استخوان شکسته یا نه. کشیدگی و اکثر پیچ خوردگی ها نیازی به جراحی ندارند. شکستگی ها گاهی اوقات انجام می دهند با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 2. پا را استراحت دهید
شما باید 48 تا 72 ساعت به پای خود استراحت دهید و فعالیت هایی را که باعث آسیب شده است محدود کنید. اجتناب از قرار دادن وزن روی پا. به همین ترتیب ، در صورت لزوم از عصا استفاده کنید. اگر پای شما شکسته نشده است ، برخی از استفاده های جزئی باید خوب باشد ، اما به طور کلی شما باید سر جایش بمانید.
مرحله 3. پا را یخ بزنید
واکنش فوری بدن شما در برابر ضربه فیزیکی این است که منطقه را با خون غرق کنید. این باعث تورم یا التهاب می شود. برای کاهش تورم و درد ، یک حوله پیچیده روی یخ را به مدت 30 دقیقه هر دو تا سه ساعت در 48 تا 72 ساعت اول روی پا قرار دهید. در عین حال ، مراقب باشید که پای خود را زیاد یخ نزنید. با بسته بندی یخ نخوابید و اجازه ندهید مستقیماً پوست را لمس کند ، زیرا ممکن است منجر به سوزش سرماخوردگی یا سرمازدگی شود.
اگر به یخ دسترسی ندارید ، یک کیسه نخود فرنگی منجمد می شود
مرحله 4. پای آسیب دیده را بلند کنید
راه دیگر کاهش تورم این است که اجازه دهید جاذبه به نفع شما عمل کند. آسیب را بالا ببرید. دراز بکشید و پای خود را روی بالش بگذارید و آن را کمی بالاتر از سطح قلب خود نگه دارید تا از تجمع مایعات جلوگیری شود.
مرحله 5. یک بانداژ فشاری را اعمال کنید
راه دیگر کاهش تورم فشردن پا است. پیچ ها ، بانداژ و بریس نیز حرکت پا را محدود کرده و از آسیب بیشتر به آن جلوگیری می کند. شما می توانید دستگاه های فشرده سازی را در هر داروخانه خریداری کنید. آنها باید به طور محکم در اطراف منطقه آسیب دیده اعمال شوند ، اما نه آنقدر محکم که جریان خون را محدود کنند. هنگام خواب بانداژ را بردارید.
مرحله 6. در صورت لزوم دارو مصرف کنید
اگر درد شما را آزار می دهد ، از یک مسکن ضد التهابی بدون نسخه مانند آسپرین یا ایبوپروفن (Advil یا Motrin) استفاده کنید. این داروها را می توان در هر داروخانه ای خریداری کرد و درد و همچنین تورم را کاهش می دهد. استامینوفن (تیلنول) یک ضد التهاب نیست ، به این معنی که درد را کاهش می دهد اما تورم را کاهش نمی دهد. دوزهای مناسب را رعایت کنید.
- به خاطر داشته باشید که داروهایی مانند آسپرین و ایبوپروفن می توانند در دوزهای بالا یا با مصرف مزمن ، مانند خونریزی داخلی ، مشکلات پزشکی ایجاد کنند. شما نباید آنها را برای مدت طولانی بدون صحبت با پزشک مصرف کنید.
- به دلیل خطر سندرم ری ، یک بیماری جدی و بالقوه کشنده ، به کودکان یا نوجوانان زیر 19 سال آسپرین ندهید.
مرحله 7. از آسیب بیشتر به پا جلوگیری کنید
شما باید در 72 ساعت اول با احتیاط از تشدید آسیب پا خودداری کنید. از انجام هر نوع حرکتی که باعث آسیب بیشتر می شود ، خودداری کنید. از حمام های داغ ، سونا ، و یا بسته های حرارتی استفاده نکنید ، الکل ننوشید ، یا جراحت را ماساژ ندهید. هر یک از این فعالیت ها ممکن است خونریزی و تورم را افزایش داده و روند بهبودی شما را کند کند.
مرحله 8. مطمئن شوید که تمرینات کششی و ورزشی انجام می دهید
انجام حرکات کششی و ورزش اغلب اولین خط درمان است و می تواند بسیار مثر باشد. م effectiveثرترین حرکت کشیدن مستلزم این است که با پای برهنه فقط روی پای آسیب دیده روی پله یا جعبه بایستید ، حوله ای پیچ خورده در زیر انگشتان پای درد قرار گرفته و پاشنه پا روی لبه پله یا جعبه کشیده شده است. (پای آسیب دیده باید آزاد بماند ، کمی در زانو خم شود.) به آرامی پاشنه آسیب دیده را بالا و پایین بیاورید تا سه ثانیه به بالا ، دو ثانیه در بالا و سه ثانیه پایین بیاید. هر روز یکبار بین 8 تا 12 بار تمرین را انجام دهید.
قسمت 2 از 3: توانبخشی پا
مرحله 1. از دستورات پزشک خود پیروی کنید
پزشک در مورد نحوه بهبودی به شما توصیه می کند. او ممکن است استفاده از عصا برای مدتی را توصیه کند یا برنامه فیزیوتراپی را تجویز کند. در مورد بدتر ، او همچنین ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد که می تواند آسیب شما را بهتر ارزیابی کند.
مرحله 2. مفاصل را در حال حرکت نگه دارید و ماهیچه ها را بی حرکت نگه دارید
بسیاری از متخصصان مراقبت های بهداشتی توصیه می کنند که در صورت پیچ خوردگی مچ پای خود را ادامه دهید. اگر حرکت مفصل را بدون درد و در دامنه کامل حرکت شروع کنید ، سریعتر بهبود می یابد. با این حال ، فشار عضلات می تواند متفاوت باشد. اگر به جای رباط به عضله آسیب وارد کرده اید ، پزشک ممکن است به شما بگوید که پا را چند روز بی حرکت نگه دارید و برای محافظت از آن گچ ، آتل یا بریس تجویز کنید. هدف این است که از پارگی بیشتر عضله آسیب دیده جلوگیری شود. پس از شروع بهبودی ، باید بتوانید دوباره از پای خود استفاده کنید.
مرحله 3. فعالیت منظم را به آرامی شروع کنید
هنگامی که تورم کاهش می یابد و درد کاهش می یابد ، می توانید دوباره روی پای خود وزن بگذارید. به آرامی شروع کنید. فعالیت شما باید سبک باشد. احتمالاً در ابتدا مقداری سفتی یا درد را مشاهده خواهید کرد. این طبیعی است و با عادت مجدد عضلات و رباط های شما باید از بین برود. قبل از ورزش بدن خود را گرم کرده و حرکات کششی انجام دهید. مدت زمان و سطح شدت را در یک دوره چند روزه افزایش دهید.
- برای شروع تمرینات ورزشی کم فشار را امتحان کنید. برای مثال شنا روی پا بسیار راحت تر از دویدن است.
- در صورت احساس درد ناگهانی و شدید ، بلافاصله فعالیت خود را متوقف کنید.
مرحله 4. یک کفش پایدار و محافظ بپوشید
کفش شما باید تعادل پایداری را برای شما ایجاد کند و شما را در معرض آسیب مجدد قرار ندهد. بدیهی است که کفش پاشنه بلند بیرون آمده است. اگر فکر می کنید که صدمه شما ناشی از کوسن ناکافی بوده ، کفش های جدید بخرید. پشتیبانی از Arch نیز ممکن است کمک کننده باشد ، در حالی که گزینه دیگر بوت درمانی است. برای اطمینان از ثبات و سهولت در راه رفتن ، این دستگاه ها دارای روکش هستند. می توانید آنها را بین 100 تا 200 دلار از پزشک خود دریافت کنید.
مرحله 5. از عصا استفاده کنید یا الف در صورت لزوم عصا
اگر دوره نقاهت شما طولانی تر است یا اگر هنوز نمی توانید وزن کامل را روی پا بگذارید ، عصا می تواند به شما در بازگشت به روال عادی کمک کند. رایج ترین نوع عصا ، عصای زیر بغل است. برای قرار گرفتن مناسب ، عصا باید در حدود دو تا سه اینچ زیر بغل شما قرار بگیرد در حالی که صاف ایستاده اید. دستان شما بر روی عصا آویزان شده و بر روی دسته های دست قرار می گیرد. وزن خود را به سمت سالم بگذارید. عصا را جلوی خود حرکت دهید و با جابجایی وزن خود به بازوها ، بدن خود را از طریق عصا بچرخانید. از زیر بغل خود حمایت نکنید - این می تواند باعث آسیب عصبی شود. در عوض ، برای حمایت از گیره های دست بگیرید.
عصاها کمی متفاوت عمل می کنند. منظور از عصا استفاده از ضعف شما نیست. در عوض ، این به منظور حمایت از طرف سالم و وزن اضافی است که به دلیل آسیب دیدگی شما تحمل می شود
قسمت 3 از 3: پیگیری
مرحله 1. به فیزیوتراپیست مراجعه کنید
اگرچه همیشه لازم نیست ، ممکن است پزشک شما را برای بازگرداندن تحرک مفصل ، قدرت عضلانی و راه رفتن مناسب به فیزیوتراپیست ارجاع دهد. پا و مچ پا وزن زیادی دارند. بنابراین آنها یکی از شایع ترین محل های آسیب هستند. یک فیزیوتراپیست تمریناتی را بر اساس آسیب شما برای شما طراحی می کند ، به طوری که ماهیچه ها و رباط های شما به تدریج به سلامت کامل باز می گردند. ممکن است از شما خواسته شود که تمرینات قدرتی را با نوارهای مقاومتی انجام دهید ، یا تمرینات متعادلی مانند ایستادن روی یک پا را انجام دهید.
فیزیوتراپیست ها همچنین نحوه صحیح چسباندن پای خود را قبل از ورزش به شما نشان می دهند. با استفاده از ضربه زدن ، پای آسیب دیده هنوز پشتیبانی بیشتری می کند
مرحله 2. برای بهبودی زمان بگذارید
حدود یک یا دو هفته طول می کشد تا بتوانید دوباره راه بروید. ممکن است بتوانید همه فعالیت های عادی خود را در عرض چند ماه از سر بگیرید. به خاطر داشته باشید که آسیب های پا متفاوت است ، اما در شرایط بدتر ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشید. در برخی موارد ، مردم درد ، تورم و بی ثباتی را برای ماه ها یا حتی سال ها پس از آسیب اولیه تجربه می کنند. در صورت افزایش ناگهانی تورم یا درد یا گزگز ناگهانی یا بی حسی به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 3. با پزشک مشورت کنید
اگر پای آسیب دیده شما بهبود نیافت یا زمان بیشتری از آنچه انتظار می رود طول می کشد با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است او شما را به متخصص ارتوپدی ارجاع دهد ، که می تواند بهترین روش عمل را تعیین کند. پیچ خوردگی های کوچک و کشیدگی های عضلانی به ندرت نیاز به جراحی دارند ، یا به این دلیل که عمل جراحی نسبت به درمان غیر تهاجمی م lessثرتر است یا این که خطر را توجیه نمی کند. با این حال ، برخی از موارد کشیدگی شدید عضلات (که معمولاً توسط ورزشکاران حرفه ای رنج می برد) نیاز به جراحی دارند تا ماهیچه به قدرت کامل و سابق خود بازگردد. فقط یک پزشک متخصص آموزش دیده می تواند این تصمیم را بگیرد.
