بیماری فون ویلبراند یک اختلال خونریزی است که در آن لخته شدن خون شما بیشتر طول می کشد ، به این معنی که شما بیش از افراد بدون این اختلال خونریزی می کنید. به طور معمول ، پلاکت ها و پروتئین ها به لخته شدن خون در محل کمک می کنند ، اما اگر به بیماری فون ویلبراند مبتلا هستید ، به اندازه پروتئین هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند ، ندارید. اگرچه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد ، اما یک پزشک می تواند به شما در مدیریت این بیماری با داروها کمک کند. به علاوه ، برای محافظت از خود در برابر صدمات ، باید چند شیوه زندگی را تغییر دهید.
مراحل
روش 1 از 3: استفاده از داروها برای درمان علائم
مرحله 1. دسموپرسین مصرف کنید تا از فاکتور فون ویلبراند بدن خود استفاده کنید
بسته به شدت شرایط شما ممکن است این عامل را در پوشش رگ های خونی خود داشته باشید. این دارو به عنوان یک هورمون مصنوعی عمل می کند و به بدن شما می گوید که فون ویلبراند فاکتور ذخیره شده را در خون شما آزاد کند.
- با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر. این هورمون طبیعی وازوپرسین را تقلید می کند.
- شما این دارو را به عنوان اسپری یا تزریق بینی مصرف می کنید. به طور معمول ، اگر زیر 65 سال دارید ، 0.83 میکروگرم به عنوان یک اسپری و اگر بالای 65 سال هستید ، 1.66 میکروگرم مصرف می کنید ، اگرچه در مورد دوز با پزشک خود مشورت کنید.
- داشتن بیشتر فاکتور در خون به لخته شدن خون شما کمک می کند.
- این دارو برای نوع 1 و برخی از زیرگروه های بیماری نوع فون ویلبراند موثر است. پزشکان اغلب این دارو را برای اشکال شدیدتر بیماری تجویز نمی کنند زیرا می تواند باعث کاهش تعداد پلاکت ها شود.
مرحله 2. انتظار درمان جایگزین برای اشکال شدیدتر بیماری را داشته باشید
این درمانها به جای تحریک بدن برای آزادسازی پروتئین مورد نیاز ، جایگزین خود پروتئین می شود. آنها نسبتاً م effectiveثر هستند ، بنابراین می توانند موارد خونریزی شما را در طول زمان کاهش دهند. این درمانها از خون اهداکنندگان پلاسما تولید می شوند ، به همین دلیل آنها بیشتر از خط اول دفاع در نظر گرفته می شوند.
- در صورت واکنش به دسموپرسین این داروها را مصرف کنید.
- این داروها به صورت تزریقی مصرف می شوند. پزشک به شما کمک می کند تا دوز صحیح را تعیین کنید. دوز مصرفی بر اساس شدت رویداد خونریزی و چند روز فاصله با رویداد اولیه است. رویداد اولیه یک دوره خونریزی شدید است.
مرحله 3. اگر نگران حساسیت هستید ، درباره درمانهای جایگزین مصنوعی بحث کنید
داروی اصلی در این گروه Vonvendi است که مانند سایر درمانهای جایگزین عمل می کند اما از پلاسمای انسان ساخته نشده است. از آنجا که از پلاسما ساخته نشده است ، شما را در معرض خطر کمتری برای حساسیت یا عفونت قرار می دهد تا بتوانید کمتر نگران باشید.
- دوز بر اساس وزن و شدت حمله خونریزی شما تعیین می شود. با پزشک خود در مورد دوزهای مناسب مشورت کنید. به طور معمول ، شما 40 تا 60 IU به ازای هر کیلوگرم (2.2 پوند) وزن بدن هر 8-24 ساعت با تزریق مصرف می کنید. شما معمولاً 2-3 روز آن را مصرف می کنید.
- همچنین ممکن است لازم باشد فاکتور VIII را با اولین دوز مخلوط کنید تا به لخته شدن خون شما کمک کند. پزشک می تواند نحوه ترکیب صحیح 2 دارو را به شما نشان دهد.
مرحله 4. اگر قاعدگی شما سنگین است از داروهای ضد بارداری استفاده کنید
بیماری فون ویلبراند میزان خونریزی شما در دوران قاعدگی را افزایش می دهد که می تواند کمی نگران کننده باشد. هورمون استروژن فاکتور فون ویلبراند را در بدن شما افزایش می دهد و دوره های خونریزی شما را کاهش می دهد.
- یک رژیم معمولی پیشگیری از بارداری شامل قرص های هورمونی است که به مدت 21 روز مصرف می کنید ، و پس از 7 روز قرص های بی اثر ، هنگامی که یک دوره شبیه سازی شده دارید. با این حال ، پزشک ممکن است برای کنترل خونریزی شما از قرص های ضد بارداری مداوم استفاده کند.
- قرص های ضد بارداری بیشترین شواهد را دارند ، اما تکه ها نیز ممکن است مثر باشند.
مرحله 5. انتظار داروهای تثبیت کننده لخته را بعد از یک عمل جزئی داشته باشید
اگر جراحی یا دندانپزشکی انجام می دهید ، معمولاً بیش از یک فرد معمولی خونریزی می کنید. یک داروی تثبیت کننده لخته ، مانند ترانکسامیک اسید یا آمینوکاپروئیک اسید ، لخته های خون را تشویق می کند که برای مدت طولانی تری در کنار هم بمانند و به روند بهبودی شما کمک می کند.
مرحله 6. برش های سطحی را با چسب فیبرین درمان کنید
چسب فیبرین از پلاسمای انسان ساخته شده است و حاوی عوامل انعقادی است که پلاکت ها را در کنار هم نگه می دارد. به طور معمول ، این چسب هنگام جراحی یا مراجعه به دندانپزشک استفاده می شود ، اما پزشک شما ممکن است آن را برای مصارف خانگی تجویز کند تا به شما در جلوگیری از خونریزی هنگام بریدگی کمک کند.
شما از سرنگ برای چسباندن برش خود استفاده می کنید
روش 2 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. مسکن های رقیق کننده خون مانند ایبوپروفن و آسپرین را کنار بگذارید
این داروها را با پزشک خود در میان بگذارید. آنها به احتمال زیاد توصیه می کنند که از مسکن های متفاوتی مانند استامینوفن استفاده کنید که خون شما را مانند ایبوپروفن ، آسپرین و ناپروکسن رقیق نمی کند.
مرحله 2. قبل از هر عمل ، وضعیت خود را با پزشک خود در میان بگذارید
از آنجا که این بیماری باعث خونریزی بیشتر شما می شود ، هر فرد پزشکی که روی شما کار می کند باید از آن مطلع باشد ، از جمله دندانپزشک شما. به این ترتیب ، آنها می توانند اقدامات احتیاطی را برای کاهش خونریزی شما انجام دهند.
- ممکن است بگویید: "قبل از شروع کار ، باید به شما اطلاع دهم که من مبتلا به بیماری نوع 1 فون ویلبراند هستم. این باعث می شود که من بیش از سایر افراد دچار خونریزی شوم. چه اقدامات احتیاطی را می توانیم انجام دهیم؟"
- مطمئن شوید که پرستار از زمان واکسیناسیون خود مطلع است. در برخی موارد ، ممکن است بتوانید واکسن اسپری بینی را به جای واکسن تزریق کنید.
مرحله 3. یک شناسه هشدار پزشکی همراه داشته باشید
از آنجا که این وضعیت می تواند به سرعت خطرناک شود ، اطلاعاتی را برای اطلاع دیگران در مورد آن در بدن خود داشته باشید. اگر در شرایط اضطراری هستید ، می تواند متخصصان پزشکی را از وضعیت شما مطلع کند.
- هشدار پزشکی پوشیدنی مانند دستبند یا گردنبند را انتخاب کنید تا راحت تر بتوانید آن را پیدا کنید. همچنین یک کارت پزشکی در کیف پول خود داشته باشید.
- اطلاعات مربوط به وضعیت خود را در قسمت تلفن اورژانس در تلفن خود وارد کنید تا توسط پرسنل پزشکی به آنها دسترسی پیدا کنید.
مرحله 4. در مورد ورزشهایی که باید از آنها اجتناب کنید با پزشک خود صحبت کنید
از آنجا که این بیماری باعث می شود خونریزی شما راحت تر شود ، ممکن است پزشک از اجتناب از برخی ورزشهای تماسی توصیه کند. به عنوان مثال ، ممکن است لازم باشد از فوتبال یا فوتبال اجتناب کنید تا خود را ایمن نگه دارید.
هرگونه فعالیتی که باعث کبودی شود می تواند مشکل ساز باشد ، از جمله هاکی و حتی رقص باله
روش 3 از 3: تشخیص بیماری فون ویلبراند
مرحله 1. به دنبال علائمی مانند خونریزی زیاد باشید
علامت اولیه این بیماری خونریزی بیش از آنچه باید باشد ، مانند بعد از آسیب یا جراحی است. شما ممکن است خونریزی بینی داشته باشید که بیش از 10 دقیقه طول بکشد ، لثه های خونی یا پریودهای بسیار سنگین داشته باشید. ادرار یا مدفوع خونی نیز شایع است. ممکن است کمی ترسناک به نظر برسید ، به همین دلیل مراجعه به پزشک مهم است.
- با این بیماری ، احتمالاً راحت تر از سایر افراد کبود می شوید.
- اگر پریودهای سنگینی دارید ، ممکن است علائم کمبود آهن مانند خستگی و تنگی نفس را تجربه کنید.
مرحله 2. در صورت مشکوک بودن به این بیماری به پزشک خود مراجعه کنید
اگر متوجه شدید بیش از حد معمول خونریزی می کنید یا راحت تر از سایر افراد دچار کبودی می شوید ، قرار ملاقات بگذارید. این بیماری معمولاً ژنتیکی است ، بنابراین اگر سایر اعضای خانواده شما به آن مبتلا هستند و علائم آن را دارید ، قطعاً باید به پزشک مراجعه کنید.
- پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و در مورد سابقه پزشکی شما و سابقه پزشکی خانواده شما س askال می کند. اگر بیماری در خانواده شما وجود دارد به آنها بگویید.
- در برخی موارد ، افراد بعداً به دلیل بیماری یا داروها به بیماری فون ویلبراند مبتلا می شوند.
مرحله 3. انتظار آزمایش خون برای تأیید تشخیص وجود دارد
اگر پزشک مراقبت های اولیه شما فکر می کند شما به این بیماری مبتلا هستید ، احتمالاً شما را به متخصص ارجاع می دهد. متخصص آزمایش خون را برای بررسی پروتئین موجود در خون انجام می دهد.
آزمایش خون مواردی مانند میزان فون ویلبراند در خون شما ، عملکرد خوب آن و فعالیت لخته شدن عامل VIII را بررسی می کند که میزان لخته شدن خون شما را اندازه گیری می کند
مرحله 4. در مورد نوع 1 ، 2 یا 3 بحث کنید
این بیماری به 3 نوع از کم شدت تا شدید تقسیم می شود. نوع شما نحوه مدیریت بیماری را تعیین می کند ، بنابراین از پزشک خود در مورد آن سوال کنید.
- نوع 1 ، که کمترین شدت را دارد ، بدین معناست که برخی از عوامل فون ویلبراند را در خون خود از دست داده اید. این می تواند باعث خونریزی خفیف تا متوسط شود و بسیاری از افراد بدون اطلاع از این نوع دچار می شوند.
- نوع 2 به این معنی است که شما فاکتور فون ویلبراند را دارید اما به درستی کار نمی کند. این باعث خونریزی خفیف تا متوسط می شود.
- نوع 3 شدیدترین نوع است ، اگرچه نادر است. با این نوع ، شما ممکن است فاکتور فون ویلبراند را در خون خود کمی داشته باشید. این می تواند منجر به خونریزی شدید شود. ممکن است خونریزی در ماهیچه ها و مفاصل بعد از آسیب دیدگی ، خونریزی مکرر در معده ، بینی و دهان ، کم خونی ، یا خونریزی خطرناک پس از آسیب یا جراحی ایجاد شود.
نکات
اگر یکی از اعضای خانواده با این بیماری تشخیص داده شود ، ممکن است مفید باشد که خودتان این بیماری را آزمایش کنید ، حتی اگر فکر نمی کنید علائم را نشان می دهید
هشدارها
- اگر فکر می کنید ممکن است به بیماری مانند بیماری فون ویلبراند مبتلا باشید ، همیشه با پزشک مشورت کنید.
- قبل از شروع هرگونه برنامه ورزشی ، آن را با پزشک خود مشورت کنید تا از سالم بودن آن مطمئن شوید.
