متخصصان موافقند که درمان MRSA (استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین) دشوار است. این یک عفونت باکتریایی است که به آنتی بیوتیک هایی که معمولاً برای مبارزه با عفونت استفاده می شود خوب پاسخ نمی دهد. این عفونت به راحتی در شرایط شلوغ گسترش می یابد و به سرعت می تواند تهدیدی برای سلامت عمومی باشد. مطالعات نشان می دهد که علائم اولیه گاهی اوقات برای نیش عنکبوت بی خطر اشتباه گرفته می شود ، بنابراین مهم است که MRSA را بلافاصله قبل از انتشار مجاز تشخیص دهیم.
مراحل
روش 1 از 4: تشخیص MRSA
مرحله 1. به دنبال آبسه یا جوش باشید
اولین علامت MRSA آبسه یا جوش پر از چرک است که در لمس محکم است و احساس گرما می کند. این لکه قرمز ممکن است دارای "سر" مانند جوش باشد و اندازه آن بین 2 تا 6 سانتی متر (0.79 تا 2.4 اینچ) یا بزرگتر باشد. این می تواند در هر نقطه از بدن ظاهر شود و بسیار لطیف خواهد بود. به عنوان مثال ، اگر روی باسن باشد ، به احتمال زیاد نمی توانید از درد بنشینید.
احتمال عفونت پوستی بدون جوش MRSA کمتر است ، اما همچنان باید توسط پزشک بررسی شود. به احتمال زیاد ، شما باید برای عفونت استرپتوکوکوس یا استاف اورئوس مستعد درمان شوید
مرحله 2. بین جوش های MRSA و نیش حشرات تمایز قائل شوید
آبسه یا جوش اولیه می تواند بسیار شبیه به نیش عنکبوت ساده باشد. یک مطالعه نشان داد که 30 درصد از آمریکایی هایی که نیش عنکبوت را گزارش کرده اند ، در واقع MRSA دارند. به خصوص اگر از شیوع MRSA در منطقه خود مطلع هستید ، در احتیاط اشتباه کنید و توسط یک متخصص پزشکی آزمایش شوید.
- در لس آنجلس ، شیوع بیماری MRSA آنقدر زیاد بود که بخش بهداشت عمومی بیلبوردهایی با تصویر آبسه MRSA با متن "این نیش عنکبوت نیست" جمع آوری کرد.
- بیماران آنتی بیوتیک خود را مصرف نمی کردند ، زیرا معتقد بودند پزشکان آنها اشتباه کرده اند و نیش عنکبوت را به اشتباه تشخیص داده اند.
- مراقب MRSA باشید و همیشه از توصیه های پزشکی پیروی کنید.
مرحله 3. مراقب تب باشید
اگرچه همه بیماران تب نمی کنند ، اما ممکن است تب شما بیشتر از 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتی گراد) باشد. این می تواند با لرز و حالت تهوع همراه باشد.
مرحله 4. از نظر علائم سپسیس مراقب باشید
"سمیت سیستمیک" نادر است ، اما در صورت وجود عفونت MRSA در پوست و بافت نرم امکان پذیر است. در حالی که در اکثر موارد ، بیماران می توانند وقت خود را گذاشته و منتظر نتایج آزمایش برای تایید MRSA باشند ، سپسیس تهدید کننده زندگی است و نیاز به درمان فوری دارد. علائم عبارتند از:
- دمای بدن بیش از 101.3 درجه فارنهایت (38.5 درجه سانتیگراد) یا زیر 95 درجه فارنهایت (35 درجه سانتیگراد)
- ضربان قلب سریعتر از 90 ضربه در دقیقه است
- تنفس سریع و پی در پی
- تورم (ادم) در هر نقطه از بدن
- تغییر وضعیت روانی (برای مثال ، عدم تمرکز یا بیهوشی)
مرحله 5. علائم را نادیده نگیرید
در برخی موارد ، MRSA ممکن است خود به خود و بدون درمان برطرف شود. جوش ممکن است خود به خود ترکیده و سیستم ایمنی بدن شما با عفونت مقابله کند. با این حال ، MRSA می تواند در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف جدی تر باشد. در صورت تشدید عفونت ، باکتری ها می توانند وارد جریان خون شوند و باعث شوک سپتیک بالقوه کشنده شوند. علاوه بر این ، عفونت بسیار مسری است و اگر از درمان خود غافل شوید ، می توانید بسیاری از افراد دیگر را بیمار کنید.
روش 2 از 4: درمان MRSA
مرحله 1. برای تشخیص مناسب به پزشک مراجعه کنید
اکثر ارائه دهندگان خدمات درمانی هر هفته موارد زیادی را مشاهده می کنند و باید به راحتی بتوانند MRSA را تشخیص دهند. واضح ترین ابزار تشخیصی جوش یا آبسه است. اما برای تأیید ، پزشک محل ضایعه را سواب می کند و آزمایشگاه آن را برای وجود باکتری MRSA آزمایش می کند.
- با این حال ، حدود 48 ساعت طول می کشد تا باکتری ها رشد کنند ، بنابراین آزمایش فوری نادرست است.
- آزمایشات مولکولی جدیدی که می توانند DNA MRSA را در عرض چند ساعت تشخیص دهند در حال گسترش بیشتر هستند.
مرحله 2. از کمپرس گرم استفاده کنید
امیدوارم شما به محض مشکوک شدن به MRSA به پزشک مراجعه کردید و عفونت را قبل از خطرناک شدن گرفتید. اولین و اولین درمان MRSA این است که کمپرس گرم را روی جوش فشار دهید تا چرک به سطح پوست کشیده شود. به این ترتیب ، هنگامی که پزشک آبسه را بریده و آب آن را تخلیه می کند ، در از بین بردن تمام چرک موفق تر خواهد بود. آنتی بیوتیک ها ممکن است به تسریع روند کمک کنند. در برخی موارد ، ترکیب آنتی بیوتیک ها و کمپرس گرم ممکن است باعث تخلیه خود به خود بدون نیاز به قطع ضایعه شود.
- یک دستمال تمیز را در آب خیس کنید.
- آن را حدود دو دقیقه در مایکروویو قرار دهید یا تا زمانی که می توانید بدون سوزاندن پوست خود گرم شود.
- آن را روی محل ضایعه بگذارید تا پارچه خنک شود. این روند را سه بار در هر جلسه تکرار کنید.
- کل جلسه کمپرس گرم را چهار بار در روز تکرار کنید.
- هنگامی که جوش نرم شد و چرک را در مرکز آن به وضوح مشاهده کردید ، آماده تخلیه توسط پزشک است.
- هر چند گاهی اوقات ، این می تواند منطقه را بدتر کند. بسته حرارتی ممکن است کاملاً دردناک باشد و زخم شما بزرگتر ، قرمزتر و بسیار بدتر شود. بسته های حرارتی را قطع کرده و در این صورت با پزشک خود تماس بگیرید.
مرحله 3. به پزشک اجازه دهید ضایعات MRSA را تخلیه کند
هنگامی که چرک پر از باکتری را به سطح ضایعه می رسانید ، پزشک آن را باز کرده و چرک را با خیال راحت تخلیه می کند. ابتدا ، ناحیه را با لیدوکائین بیهوش کرده و با بتادین تمیز می کند. سپس با استفاده از چاقوی جراحی ، برشی در "سر" ضایعه ایجاد کرده و آن را از چرک عفونی تخلیه می کند. او فشار زیادی را در اطراف ضایعه وارد می کند ، مانند بیرون راندن چرک از قسمت بیرون زده ، تا مطمئن شود تمام مواد عفونی خارج شده است. پزشک مایع استخراج شده را به آزمایشگاه می فرستد تا از نظر پاسخگویی به آنتی بیوتیک ها آزمایش شود.
- گاهی اوقات ، توده های عفونی شبیه لانه زنبوری در زیر پوست وجود دارد. اینها باید با استفاده از بست کلی برای باز نگه داشتن پوست در حالی که پزشک عفونت زیر سطح را برطرف می کند ، تجزیه شوند.
- از آنجا که MRSA تا حد زیادی در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم است ، تخلیه موثرترین راه درمان آن است.
مرحله 4. زخم را تمیز نگه دارید
پس از تخلیه ، پزشک زخم را با سرنگ بدون سوزن شستشو می دهد ، سپس آن را محکم با نوارهای گاز بسته می کند. او یک "فتیله" را کنار می گذارد تا بتوانید گاز را در خانه بیرون بیاورید تا زخم را به همان روش هر روز تمیز کنید. با گذشت زمان (معمولاً حدود دو هفته) ، زخم کوچکتر و کوچکتر می شود تا زمانی که دیگر نتوانید گاز داخل آن قرار دهید. تا زمانی که این اتفاق نیفتد ، باید هر روز زخم را بشویید.
مرحله 5. هر آنتی بیوتیک تجویز شده را مصرف کنید
پزشک خود را تحت فشار قرار ندهید تا آنتی بیوتیک ها را بر خلاف توصیه او تجویز کند ، زیرا MRSA به خوبی به آنها پاسخ نمی دهد. تجویز بیش از حد آنتی بیوتیک ها فقط به مقاومت بیشتر عفونت ها در درمان کمک می کند. با این حال ، به طور کلی دو روش برای درمان آنتی بیوتیکی وجود دارد - برای عفونت های خفیف و شدید. پزشک شما ممکن است موارد زیر را پیشنهاد کند:
- عفونت خفیف تا متوسط: هر 12 ساعت یک قرص Bactrim DS به مدت دو هفته مصرف کنید. اگر به آن حساسیت دارید ، 100 میلی گرم داکسی سایکلین را در همان برنامه مصرف کنید.
- عفونت شدید (زایمان IV): 1 گرم وانکومایسین را از طریق IV به مدت حداقل یک ساعت دریافت کنید. 600 میلی گرم Linezolid هر 12 ساعت ؛ یا 600 میلی گرم سفتارولین به مدت حداقل یک ساعت در هر 12 ساعت.
- مشاور بیماری های عفونی طول درمان IV شما را تعیین می کند.
روش 3 از 4: از بین بردن جامعه MRSA
مرحله 1. خودتان را در مورد بهداشت جلوگیری از MRSA آموزش دهید
از آنجا که MRSA بسیار عفونی است ، مهم است که همه افراد جامعه در مورد بهداشت و پیشگیری مراقب باشند ، به ویژه هنگامی که یک شیوع محلی ایجاد می شود.
- از لوسیون ها و صابون های بطری های پمپ استفاده کنید. فرو بردن انگشتان خود در یک شیشه لوسیون یا تقسیم یک صابون با دیگران می تواند MRSA را گسترش دهد.
- وسایل شخصی مانند تیغ ، حوله یا برس مو را به اشتراک نگذارید.
- حداقل هفته ای یکبار همه ملحفه ها را بشویید و بعد از هربار استفاده از حوله و پارچه های شستشو.
مرحله 2. در فضاهای مشترک یا شلوغ بیشتر مراقبت کنید
از آنجا که MRSA به راحتی پخش می شود ، باید در شرایط شلوغ به ویژه از خطرات آگاه باشید. این موارد ممکن است شامل مناطق مشترک یک خانه یا فضاهای عمومی شلوغ مانند خانه های سالمندان ، بیمارستان ها ، زندان ها و سالن های بدنسازی باشد. اگرچه بسیاری از مناطق معمولی به طور مرتب ضدعفونی می شوند ، اما هرگز نمی دانید آخرین تمیزکاری کی بوده یا چه کسانی قبل از شما در منطقه بوده اند. اگر نگران هستید ، مانع را پایین بیاورید عاقلانه است.
- به عنوان مثال ، حوله خود را به باشگاه ببرید و آن را بین خود و تجهیزات قرار دهید. حوله را بلافاصله پس از استفاده بشویید.
- از دستمال های ضد باکتری و محلول های ارائه شده در باشگاه به خوبی استفاده کنید. همه تجهیزات را قبل و بعد از استفاده ضدعفونی کنید.
- در صورت دوش گرفتن در فضایی مشترک ، از کفش های چسبی یا پلاستیکی برای حمام استفاده کنید.
- در صورت بریدگی یا نقص سیستم ایمنی بدن (مانند دیابت) ، شما در معرض خطر بیشتر عفونت هستید.
مرحله 3. از ضدعفونی کننده دست استفاده کنید
در طول روز ، شما با انواع باکتری های مشترک در تماس هستید. ممکن است فردی که قبل از شما دستگیره در را لمس کرده بود ، MRSA داشته باشد و درست قبل از باز کردن درب ، بینی او را لمس کرده باشد. ایده خوبی است که از ضدعفونی کننده دست در طول روز استفاده کنید ، به ویژه هنگامی که در مکان های عمومی هستید. در حالت ایده آل ، ضدعفونی کننده حداقل 60 درصد الکل دارد.
- هنگام دریافت پول از صندوقداران ، از آن در سوپر مارکت استفاده کنید.
- کودکان باید پس از بازی با کودکان دیگر از ضدعفونی کننده دست استفاده کنند یا دست های خود را بشویند. معلمانی که با کودکان ارتباط برقرار می کنند باید از همان استاندارد پیروی کنند.
- هر زمان که احساس می کنید ممکن است در معرض عفونت احتمالی قرار بگیرید ، فقط برای ایمن بودن از ضد عفونی کننده دست استفاده کنید.
مرحله 4. سطوح خانه را با سفید کننده بشویید
محلول سفید کننده رقیق شده در مبارزه با اشکال MRSA در خانه شما مثر است. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت ، آن را در برنامه معمول خانه داری خود در طول شیوع های اجتماعی وارد کنید.
- همیشه سفید کننده را قبل از تمیز کردن با آن رقیق کنید ، زیرا می تواند سطوح شما را تغییر رنگ دهد.
- از نسبت سفیدکننده به آب 1: 4 استفاده کنید. به عنوان مثال ، 1 فنجان سفید کننده را به 4 فنجان آب اضافه کنید تا سطوح خانه خود را تمیز کنید.
مرحله 5. به ویتامین ها یا درمان های طبیعی تکیه نکنید
مطالعات نتوانسته اند نشان دهند که ویتامین ها و درمان های طبیعی می توانند سیستم ایمنی بدن ما را به اندازه کافی برای جلوگیری از MRSA بهبود بخشند. تنها مطالعه ای که امیدوار کننده به نظر می رسید ، که در آن افراد "دوزهای بزرگ" ویتامین B3 دریافت کردند ، باید کنار گذاشته شود زیرا دوز آن به خودی خود ایمن نیست.
روش 4 از 4: جلوگیری از گسترش MRSA در تنظیمات بیمارستان
مرحله 1. تفاوت بین انواع MRSA را بیاموزید
هنگامی که بیماران با MRSA وارد بیمارستان می شوند ، این بیماری "به دست جامعه" می رسد. MRSA "بیمارستانی" هنگامی است که بیمار برای درمان یک بیماری غیر مرتبط به بیمارستان می آید ، و در آنجا آنجا MRSA می گیرد. MRSA بیمارستانی معمولاً روی پوست و بافتهای نرم تأثیر نمی گذارد ، بنابراین شما اغلب جوش و آبسه های اکتسابی از جامعه را مشاهده نمی کنید. این بیماران به سرعت به عوارض جدی تری پیشرفت می کنند.
- MRSA عامل اصلی مرگ های قابل پیشگیری است و در بیمارستان های سراسر جهان یک اپیدمی است.
- عفونت از طریق کارکنان بیمارستان ناآگاه که از روشهای کنترل مناسب عفونت پیروی نمی کنند ، به سرعت از بیمار به بیمار منتقل می شود.
مرحله 2. با دستکش از خود محافظت کنید
اگر در محیط پزشکی کار می کنید ، هنگام تعامل با بیماران حتماً باید دستکش بپوشید. اما به همان اندازه مهم است که در ابتدا پوشیدن دستکش ، تعویض دستکش بین بیماران و شستن کامل دست ها در هر بار تعویض دستکش است. اگر دستکش را عوض نکنید ، ممکن است در حالی که عفونت را از بیمار به بیمار دیگر منتقل می کنید از خود در برابر عفونت محافظت کنید.
پروتکل های کنترل عفونت در بخش های مختلف ، حتی در همان بیمارستان متفاوت است. به عنوان مثال ، عفونت در بخش مراقبت های ویژه (ICU) شایع تر است ، بنابراین اقدامات احتیاطی هنگام تماس و جداسازی معمولاً شدیدتر است. کارکنان ممکن است ملزم به استفاده از روپوش و ماسک صورت علاوه بر دستکش باشند
مرحله 3. دستان خود را به طور مرتب بشویید
این شاید مهمترین عمل برای جلوگیری از شیوع بیماریهای عفونی باشد. دستکش را نمی توان همیشه پوشید ، بنابراین شستن دست ها اولین خط دفاعی در برابر انتشار باکتری ها است.
مرحله 4. تمام بیماران جدید را برای MRSA از قبل غربال کنید
هنگامی که با مایعات بدن بیماران روبرو هستید - چه از طریق عطسه و چه از طریق جراحی - بهتر است پیش از غربالگری MRSA. همه افراد در یک بیمارستان شلوغ هم خطر بالقوه دارند و هم به طور بالقوه در معرض خطر هستند. آزمایش MRSA یک سواب ساده بینی است که می تواند ظرف 15 ساعت مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. غربالگری همه پذیرش های جدید - حتی کسانی که علائم MRSA را نشان نمی دهند - می تواند شیوع عفونت را کاهش دهد. به عنوان مثال ، یک مطالعه نشان داد که حدود 1/4 از بیماران قبل از عمل که هیچ نشانه ای از MRSA نداشتند ، هنوز حامل باکتری بودند.
- غربالگری همه بیماران ممکن است در محدوده زمانی و بودجه بیمارستان شما منطقی نباشد. شما ممکن است غربالگری تمام بیماران جراحی یا کسانی که کارکنان مایعات آنها باید با آنها در تماس باشند را در نظر بگیرید.
- اگر مشخص شود که بیمار مبتلا به MRSA است ، کارکنان می توانند در مورد استراتژی "استعمارزدایی" برای جلوگیری از آلودگی در طول جراحی/روش و انتقال آن به سایر افراد در محیط مراقبت های بهداشتی تصمیم گیری کنند.
مرحله 5. بیماران مشکوک به MRSA را جدا کنید
آخرین چیزی که در یک بیمارستان شلوغ می خواهید این است که یک بیمار آلوده به دلایل دیگر با بیماران غیر آلوده در تماس باشد. در صورت وجود اتاقهای یک تخته ، بیماران مشکوک به MRSA باید در آنجا جدا شوند. اگر این امکان پذیر نیست ، بیماران MRSA باید حداقل در همان منطقه ، جدا از جمعیت آلوده ، قرنطینه شوند.
مرحله 6. مطمئن شوید که بیمارستان از پرسنل خوبی برخوردار است
هنگامی که شیفت ها کم کار می شوند ، کارکنان بیش از حد کار "می سوزند" و تمرکز خود را از دست می دهند. یک پرستار با استراحت بیشتر احتمال دارد پروتکل های کنترل عفونت را با دقت دنبال کند ، بنابراین خطر گسترش MRSA در بیمارستان کاهش می یابد.
مرحله 7. مراقب علائم MRSA بیمارستانی باشید
در شرایط بیمارستانی ، بیماران معمولاً علائم آبسه اولیه را ندارند. بیمارانی که دارای خط وریدی مرکزی هستند به ویژه در برابر سپسیس MRSA آسیب پذیر هستند و کسانی که در دستگاه های تنفسی هستند در معرض خطر پنومونی MRSA هستند. هر دو به طور بالقوه کشنده هستند. MRSA همچنین می تواند به عنوان عفونت استخوانی پس از تعویض مفصل زانو یا مفصل ران یا به عنوان عارضه ناشی از جراحی یا عفونت زخم ظاهر شود. اینها همچنین می توانند منجر به شوک سپتیک کشنده شوند.
مرحله 8. هنگام قرار دادن خطوط وریدی مرکزی ، روش را دنبال کنید
استانداردهای ضعیف بهداشتی چه با رعایت خط یا مراقبت از آن می تواند خون را آلوده کرده و باعث عفونت شود. عفونت های خونی می توانند به قلب بروند و روی دریچه های قلب قرار بگیرند. این باعث "آندوکاردیت" می شود ، که در آن قسمت بزرگی از مواد عفونی درگیر می شود. این بسیار کشنده است.
درمان اندوکاردیت برش جراحی دریچه قلب و دوره شش هفته ای آنتی بیوتیک های IV برای عقیم سازی خون است
مرحله 9. هنگام کار با دستگاه های تنفس مصنوعی ، برای حفظ بهداشت وقت بگذارید
بسیاری از بیماران در حین ونتیلاتور دچار پنومونی MRSA می شوند. وقتی کارکنان لوله تنفسی را که از نای پایین می رود ، وارد یا دستکاری می کنند ، می توان باکتری ها را معرفی کرد. در مواقع اضطراری ، کارکنان ممکن است وقت کافی برای شستن صحیح دست خود نیابند ، اما شما همیشه باید سعی کنید این مرحله مهم را رعایت کنید. اگر زمان شستن دست ها نیست ، حداقل یک جفت دستکش استریل بپوشید.
