در صورت مشاهده علائم اکسیژن ، دی اکسید کربن یا عدم تعادل pH مانند گیجی یا مشکل در تنفس ، پزشک شما ممکن است تجزیه و تحلیل گاز خون یا آزمایش گاز خون شریانی (ABG) را انجام دهد. این آزمایش سطوح جزئی این مواد را با استفاده از یک نمونه خون کوچک اندازه گیری می کند. با استفاده از این اعداد ، پزشک می تواند بفهمد که ریه های شما چگونه اکسیژن را به خون شما منتقل می کنند و دی اکسید کربن را از بدن شما خارج می کنند. همچنین می تواند شرایط پزشکی خاصی مانند نارسایی کلیه یا قلب ، مصرف بیش از حد دارو یا دیابت کنترل نشده را نشان دهد. پزشک شما بهترین فرد برای تفسیر نتایج آزمایش است ، اما شما همچنین می توانید در مورد آنها ایده بگیرید. شما می توانید نتایج آزمایش خود را با بررسی دقیق آنها و در نظر گرفتن سایر داده ها تفسیر کنید.
مراحل
روش 1 از 2: بازبینی نتایج آزمون از نزدیک
مرحله 1. نتایج را با پزشک خود ارزیابی کنید
بهترین راه برای تفسیر نتایج خون ، صحبت با پزشک است. آنها اطلاعات و نتایج را بهتر از هر کس دیگری درک می کنند. ارزیابی خود به تنهایی می تواند منجر به تشخیص اشتباه یا عوارض ناشی از خوددرمانی شود. از پزشک خود در مورد سطوح فردی یا کلی و آنچه که ممکن است نشان دهد از پزشک خود بپرسید.
- از پزشک خود بخواهید هر سری از اعداد را به طور جداگانه بررسی کند و توضیح دهد که آنها برای چه چیزی آزمایش می کنند و نتایج خاص شما چه معنایی دارد.
- از پزشک خود بخواهید تا نتایج قبلی را با نتایج جدید مقایسه کند تا در مورد وضعیت جسمانی شما بهتر قضاوت کند.
مرحله 2. به عدد pH نگاه کنید
این تعداد یون های هیدروژن را در خون شما اندازه گیری می کند ، که ممکن است شرایطی مانند COPD ، آسم ، بارداری ، کتواسیدوز دیابتی (DKA) ، بیماری ریه ، بیماری کبد یا استفاده از دارو را نشان دهد. محدوده طبیعی برای مقادیر pH بین 7.35 تا 7.45 است.
- اگر سطح pH زیر 38/7 باشد ، ممکن است خون اسیدی بیشتری در شرایطی مانند انسداد راه هوایی ، COPD ، آسم ، اختلال در تنفس در خواب یا اختلال عصبی عضلانی داشته باشید.
- اگر سطح pH بالاتر از 7.45 باشد ، ممکن است آلکالوز داشته باشید که می تواند نشان دهنده تحریک سیستم عصبی مرکزی ، بیماری ریوی ، کم خونی شدید ، مصرف دارو یا بارداری باشد.
مرحله 3. بی کربنات یا HCO را بررسی کنید3، شماره.
کلیه های شما بی کربنات تولید می کنند و به حفظ pH طبیعی کمک می کنند. سطح نرمال بی کربنات بین 22 تا 26 میلی اکی والان در لیتر (mEq/L) است. اختلال در سطح بی کربنات شما ممکن است شرایطی مانند نارسایی تنفسی ، بی اشتهایی و نارسایی کبدی را نشان دهد.
- یک HCO3 سطح زیر 24 mEq/L نشان دهنده اسیدوز متابولیک است. این ممکن است در نتیجه شرایطی مانند اسهال ، نارسایی کبد و بیماری کلیوی باشد.
- یک HCO3 سطح بالای 26 mEq/L نشان دهنده آلکالوز متابولیک است. این ممکن است نتیجه کم آبی ، استفراغ و بی اشتهایی باشد.
مرحله 4. PaCO را بررسی کنید2 عدد.
فشار جزئی دی اکسید کربن یا PaCO2، دی اکسید کربن خون شما را اندازه گیری می کند. سطح نرمال برای PaCO2 بین 38 تا 45 میلی متر جیوه است. اختلال در سطوح ممکن است نشان دهنده شوک ، نارسایی کلیه یا استفراغ مزمن باشد.
- اگر PaCO وجود داشته باشد ، آلکالوز تنفسی وجود دارد2 عدد زیر 35 میلی متر جیوه است. این بدان معناست که دی اکسید کربن در خون بسیار کم است. این می تواند نشانه نارسایی کلیه ، شوک ، کتواسیدوز دیابتی ، بیش از حد تهویه ، درد یا اضطراب باشد.
- در صورت وجود PaCO اسیدوز تنفسی وجود دارد2 عدد بالای 45 میلی متر جیوه است. این بدان معناست که دی اکسید کربن بیش از حد در خون وجود دارد. این می تواند نشانه استفراغ مزمن ، کاهش پتاسیم خون ، COPD یا ذات الریه باشد.
مرحله 5. PaO را بازرسی کنید2 عدد.
فشار جزئی اکسیژن یا PaO2، اندازه گیری می کند که چگونه اکسیژن می تواند از ریه ها به خون شما جریان یابد. سطح نرمال بین 75 تا 100 میلی متر جیوه است. سطوح بالاتر یا پایین ممکن است شرایطی مانند کم خونی ، مسمومیت با مونوکسید کربن یا بیماری سلول داسی شکل را نشان دهد.
مرحله 6. به اشباع اکسیژن توجه کنید
اینکه چگونه هموگلوبین شما اکسیژن را به گلبول های قرمز شما حمل می کند ، اشباع اکسیژن نامیده می شود. سطح نرمال بین 94 تا 100 است. میزان اشباع کمتر ممکن است موارد زیر را نشان دهد:
- کم خونی
- آسم
- نقایص مادرزادی قلب
- COPD یا آمفیزم
- کشیدگی عضلات شکم
- ریه فرو ریخت
- ادم ریوی یا آمبولی
- آپنه خواب
روش 2 از 2: در نظر گرفتن سایر داده ها
مرحله 1. شکل داروها یا داروها
عوامل خاصی مانند سلامت شما ، داروهای مصرفی و محل زندگی می توانند بر نتایج آزمایش گاز خون شما تأثیر بگذارند. اگر از هر یک از داروها یا داروهای زیر استفاده می کنید ، تشخیص دهید که ممکن است نتایج گاز خون شما را مختل کند:
- داروهای رقیق کننده خون ، از جمله آسپرین
- مواد مخدر غیر مجاز
- دخانیات یا دود سیگار
- تتراسایکلین (آنتی بیوتیک)
- استروئیدها
- دیورتیک ها
مرحله 2. مکان خود را بشناسید
میزان اکسیژن در هوا با افزایش ارتفاع کاهش می یابد ، که می تواند بر نتایج گاز خون شما نیز تأثیر بگذارد. اگر در ارتفاعات 3 هزار پا (900 متر) یا بالاتر زندگی می کنید ، این امر را در آزمون خود لحاظ کنید. از پزشک خود بخواهید فشار نسبی اکسیژن شما را با موقعیت یا فاکتور شما در ارتباط باشد که میزان اشباع سالم 80-90 between بین 10 تا 000-15 ، 000 فوت است.
آلکالوز تنفسی معمولاً با افرادی که به مناطق کوهستانی می روند همراه است. هایپرانتیلاسیون به ویژه وقتی صعود بسیار سریع است و زمان کافی برای تطبیق وجود ندارد ، بسیار محتمل است
مرحله 3. شرایط پزشکی فعلی را تصدیق کنید
شرایط پزشکی اعم از نارسایی کبد تا تب ساده می تواند بر نتایج گاز خون شما تأثیر بگذارد. هنگام بررسی آزمایش یا بحث با پزشک خود ، این موارد را در نظر بگیرید. شرایط زیر ممکن است سطح طبیعی گاز خون را مختل کند:
- تب
- بیش از حد تهویه
- مصرف بیش از حد دارو قبل
- آسیب به سر یا گردن
- اختلالات تنفسی مانند آسم و COPD
- نارسایی احتقانی قلب
- نارسایی کلیه
- دیابت
- اختلالات خونی مانند هموفیلی
مرحله 4. آزمایش های قبلی را مقایسه کنید
اگر قبلاً آزمایش گاز خون داشته اید ، نتایج آنها را مرور کنید. این می تواند به شما در مورد هر گونه مغایرت که ممکن است نشان دهنده وضعیت جدید یا بهبود دیگری باشد ، ایده دهد. به خاطر داشته باشید که این نتایج را با پزشک خود نیز در میان بگذارید.
