کم خونی فقر آهن یا آنچه گاهی اوقات خون فقیر آهن نامیده می شد زمانی رخ می دهد که گلبول های قرمز سالم کافی برای حمل اکسیژن به تمام سلول ها و بافت های بدن شما وجود نداشته باشد. بدن برای ساخت هموگلوبین ، پروتئین بزرگ و پیچیده ای که اکسیژن را به داخل سلول ها منتقل می کند و دی اکسید کربن را به ریه ها منتقل می کند ، مورد نیاز بدن است. کم خونی می تواند مزمن یا حاد باشد و از خفیف تا شدید متغیر است. اگر کم خونی فقر آهن دارید ، می توانید نحوه درمان آن را بیاموزید.
مراحل
روش 1 از 3: مصرف مکمل های آهن
مرحله 1. مکمل آهن آهنی را انتخاب کنید
آهن می تواند به دو شکل یونی وجود داشته باشد: آهن و آهن. مکمل های آهنی بهتر از آهن جذب می شوند. اینها شامل سولفات آهن ، گلوکونات آهن ، فومارات آهن و سیترات آهن هستند. فرونیل شکل دیگری از آهن است که بهتر جذب می شود و معمولاً در درمان کم خونی فقر آهن مورد استفاده قرار می گیرد. این را می توان در مکمل ها نیز یافت.
- در صورت ذکر شده به محتوای عنصری آهن موجود در مکمل ها توجه کنید. شما حدود 30 درصد آهن عنصری می خواهید. هرچه درصد یا میلی گرم ذکر شده بیشتر باشد ، احتمال جذب آهن بیشتر است.
- مقدار مصرف معمولاً 15 تا 65 میلی گرم آهن عنصری در روز است. این معمولاً در دوزهای تقسیم شده بهتر است.
- اطمینان حاصل کنید که مکمل شما توسط آزمایشگاه مستقل آزمایش شده است و دارای "مهر تایید" از آزمایشگاه های مصرف کننده ، انجمن محصولات طبیعی (NPA) ، LabDoor یا فارماکوپیا ایالات متحده (USP) است.
- آهنی درمان استاندارد بر آهن است زیرا بهتر جذب می شود و عوارض جانبی منفی کمتری دارد.
مرحله 2. آهن را با معده خالی مصرف کنید
با مصرف آهن با معده خالی ، جدا از آب پرتقال ، می توان از بسیاری از عوارض جانبی مکمل آهن جلوگیری کرد. ویتامین C به بدن در جذب آهن کمک می کند.
- می توانید آب پرتقال را به همراه مکمل آهن بنوشید یا از مکمل ویتامین C استفاده کنید.
- آهن را با شیر ، مکمل های کلسیم یا آنتی اسیدها مصرف نکنید. این امر باعث کاهش جذب آهن می شود.
- آهن را با غذاهای غنی از فیبر ، قهوه یا چای مصرف نکنید.
مرحله 3. از خطرات و عوارض جانبی مکمل های آهن مطلع باشید
باید بدانید که به دلیل طبیعی بودن یا نیاز بدن به این معنا نیست که نمی توانید در مصرف آن زیاده روی کنید. آهن مثال خوبی است. در صورت مصرف زیاد مکمل های آهن می تواند خطرناک باشد. دستورالعمل های سازنده را دنبال کنید و آنها را دور از کودکان نگه دارید.
- وضعیتی به نام هموکروماتوز اکتسابی می تواند به دلیل مصرف بیش از حد آهن به عنوان مکمل ایجاد شود. این می تواند باعث درد مفاصل و شکم ، ضعف ، کاهش میل جنسی و خستگی شود.
- آهن مصرف شده به عنوان مکمل می تواند باعث ناراحتی معده ، یبوست یا مدفوع سیاه شود.
- در صورت مصرف تتراسایکلین ، پنی سیلین ، سیپروفلوکساسین یا داروهای مورد استفاده در بیماری پارکینسون و اختلالات تشنجی ، با پزشک خود مشورت کنید. آهن می تواند با این داروها تداخل داشته باشد.
- اگر بیماری زخم معده ، انتریت یا کولیت اولسروز دارید ، نباید مکمل آهن مصرف کنید.
روش 2 از 3: افزایش آهن از طریق غذا
مرحله 1. آهن کافی را در رژیم غذایی خود بگنجانید
شما می توانید مقدار توصیه شده روزانه آهن خود را از منابع غذایی دریافت کنید. بسیاری معتقدند که این روش ایمن تر و م ofثرتری برای افزایش آهن است. میزان آهن مورد نیاز شما در روز به جنسیت و سن شما بستگی دارد. از راهنمای زیر برای تعیین میزان آهن مورد نیاز خود استفاده کنید:
- نوزادان: نوزادان - 6 ماه: 0.27 میلی گرم در روز ؛ 7 تا 12 ماه: 11 میلی گرم در روز.
- کودکان: 1 تا 3 سال: 7 میلی گرم در روز ؛ 4-8 سال: 10 میلی گرم در روز.
- مردان بالای 9 سال: 8 میلی گرم در روز.
- زنان: 9 - 13 سال: 8 میلی گرم در روز ؛ 14 تا 18 سال: 15 میلی گرم در روز ؛ 19 - 50 سال: 18 میلی گرم در روز ؛ 51 سال به بالا: 8 میلی گرم در روز.
- زنان باردار باید 27 میلی گرم در روز مصرف کنند. زنان شیرده باید شرایط زیر را داشته باشند: 14 تا 18 سال: 10 میلی گرم در روز. بالای 18 سال: 9 میلی گرم در روز.
مرحله 2. غذاهای غنی از آهن بخورید
یک راه خوب برای درمان کم خونی فقر آهن این است که آهن بیشتری را در رژیم غذایی خود بگنجانید. غذاهای زیادی وجود دارند که منابع خوبی از آهن را تأمین می کنند. آهن تقریباً در هر گروه غذایی یافت می شود و منابع زیادی غیر گوشتی برای گیاهخواران و گیاهخواران وجود دارد. غذاهای غنی از آهن عبارتند از:
- گوشت قرمز بدون چربی ، جگر ، گوشت خوک ، مرغ و ماهی
- سبزیجات برگ دار مانند اسفناج ، سبزی خردل ، سبزی یقه دار ، سوئیس ، کلم پیچ و چغندر ، به همراه کلم بروکلی و انواع مختلف کاهو
- محصولات سویا مانند توفو ، سویا و شیر سویا
- حبوبات مانند نخود ، لوبیا سفید ، لوبیا قرمز و نخود
- میوه های خشک مانند کشمش ، زردآلو و آلو خشک
- آب آلو
- غلات سبوس دار و نان های غنی شده با آهن
مرحله 3. غذاهای کاهش دهنده آهن را محدود کنید
برخی غذاها می توانند جذب آهن بدن شما را کاهش دهند. اگر کم خونی ناشی از فقر آهن دارید ، همراه وعده های غذایی خود چای ، قهوه یا کاکائو نخورید زیرا میزان جذب آهن را کاهش می دهند. همچنین نباید مکمل آهن همراه وعده های غذایی خود مصرف کنید.
حداقل تا یک ساعت پس از مصرف آهن ، شیر ننوشید و دیگر محصولات لبنی نخورید. کلسیم موجود در محصولات لبنی می تواند جذب آهن را کاهش دهد
روش 3 از 3: تعیین اینکه آیا شما دچار کم خونی فقر آهن هستید
مرحله 1. به پزشک خود مراجعه کنید
برای دریافت درمان مناسب ، تشخیص پزشکی باید تعیین شود. انواع مختلفی از کم خونی وجود دارد و در صورت عدم درمان یا درمان نادرست کم خونی ، عواقب جدی می تواند به همراه داشته باشد. قبل از درمان کم خونی ، باید علت آن را درک کنید. در صورت مشاهده علائم کم خونی ، حتماً به پزشک خود مراجعه کنید تا بتواند علت اصلی و تشخیص مناسب را تعیین کند.
- پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد ، به قلب و تنفس شما گوش می دهد و علائم فیزیکی کم خونی مانند رنگ پریدگی پوست و رنگ مخاط مخاطی را بررسی می کند.
- آنها همچنین به احتمال زیاد مقدار کمی خون برای بدست آوردن شمارش کامل خون می گیرند. این آزمایشی است که تعداد گلبول های قرمز خون و سایر سلول های خون را شمارش می کند. این آزمایش همچنین میزان هموگلوبین موجود در گلبول های قرمز را آزمایش می کند. اگر علت اصلی کم خونی مشخص نیست ، ممکن است آزمایش های دیگری تجویز شود.
مرحله 2. علل زمینه ای کم خونی را درمان کنید
برای درمان کم خونی فقر آهن ، ممکن است لازم باشد بیماری زمینه ای را که منجر به کم خونی شده است درمان کنید. درمان بستگی به شرایط خاص شما دارد.
- برای کم خونی فقر آهن به دلیل از دست دادن خون در دوران قاعدگی ، ممکن است درمان های هورمونی برای کاهش جریان در نظر گرفته شود.
- برای کم خونی ناشی از خونریزی در دستگاه گوارش ، ممکن است آنتی بیوتیک ها و آنتی اسیدها یا داروهای کاهنده اسید تجویز شود.
- در مورد مسمومیت با سرب ، از درمان شلاتاسیون استفاده می شود. در شلات درمانی ، داروهای خاصی برای اتصال و فیلتر کردن سرب استفاده می شود.
- به ندرت ممکن است در موارد شدید کم خونی فقر آهن ، انتقال خون ضروری باشد.
- اگر کم خونی ناشی از خونریزی داخلی باشد ، ممکن است برای توقف خونریزی به جراحی نیاز باشد.
- از دیگر دلایل احتمالی کمبود آهن می توان به کاهش جذب آهن ، بیماری سلیاک ، برخی غذاها و داروها ، پاسخ ضعیف به اریتروپویتین یا جراحی بای پس معده اشاره کرد.
مرحله 3. علائم کم خونی فقر آهن را مشخص کنید
انواع مختلفی از کم خونی وجود دارد ، و گاهی اوقات کم خونی علائم عمومی دارد که ممکن است به دلیل شرایط دیگر باشد. به همین دلیل تشخیص پزشک مهم است. علائم کم خونی فقر آهن عبارتند از:
- خستگی مداوم با استراحت یا خواب برطرف نمی شود
- پوست رنگپریده
- سرگیجه
- ضربان قلب سریع یا نامنظم
- دست و پای سرد
- تنگی نفس یا مشکل در تنفس
- درد قفسه سینه
- مشکلات شناختی مانند گیجی یا از دست دادن حافظه
- سردرد
مرحله 4. عوامل کم خونی فقر آهن را بیاموزید
گلبولهای قرمز حاوی پروتئینی به نام هموگلوبین هستند. هموگلوبین موجود در گلبول های قرمز خون اکسیژن را در ریه ها جمع کرده و همزمان دی اکسید کربن را خارج می کند. هموگلوبین حاوی آهن است و بدون آهن ، هموگلوبین نمی تواند به درستی عمل کند. همچنین بدون آهن کافی ، مغز استخوان شما نمی تواند به اندازه کافی گلبول قرمز ایجاد کند و نتیجه آن کم خونی است. اگر:
- آهن کافی در غذاهای خود مصرف نکنید. این می تواند به دلیل تغذیه نامناسب و بارداری باشد.
- نمی تواند آهن غذاهای شما را جذب کند. این می تواند با اختلالات خاصی مانند بیماری سلیاک یا اگر قسمتی از روده شما با جراحی برداشته شده باشد اتفاق بیفتد.
- از دست دادن بیش از حد آهن به دلیل نوعی خونریزی داخلی ، مانند خونریزی در روده ، خونریزی شدید قاعدگی یا به دلیل استفاده از داروهای خاصی مانند آسپرین یا NSAID ها که می تواند باعث خونریزی داخلی شود.
- مسمومیت با سرب داشته باشید. سرب جایگزین آهن موجود در هموگلوبین می شود و هموگلوبین نمی تواند اکسیژن را به درستی حمل کند.
- به طور مرتب آسپرین مصرف کنید ، که می تواند باعث زخم معده و خونریزی شود.
مرحله 5. تعیین کنید که آیا در معرض خطر هستید
عوامل متعددی برای کم خونی فقر آهن وجود دارد. دانستن اینکه آیا در معرض خطر هستید می تواند به شما در نظارت بر علائم یا افزایش میزان غذاهای غنی از آهن در رژیم غذایی کمک کند. شایع ترین عوامل خطر عبارتند از:
- جنسیت زنانی که عادت ماهانه می شوند در معرض خطر بیشتری هستند زیرا در طول قاعدگی آهن خود را از دست می دهند. کسانی که پریودهای سنگینی دارند بیشتر در معرض خطر هستند.
- سن. کودکان و نوزادان برای رشد و نمو مناسب به آهن بیشتری نیاز دارند.
- شرایط روده ای که مانع جذب مواد مغذی می شود. نمونه هایی از این نوع اختلالات روده ای عبارتند از: بیماری سلیاک ، سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری های روده تحریک پذیر (IBD) و سندرم روده نشتی.
- بارداری. بارداری می تواند ذخایر آهن زن را از بین ببرد زیرا از آن برای تولید خون در جنین استفاده می شود.
- تغذیه. بسیاری از مردم به خوبی غذا نمی خورند و آهن کافی در غذاهای خود دریافت نمی کنند. گیاهخواران و گیاهخواران نیز می توانند در معرض کمبود آهن باشند ، اما به شرطی که غذاهای غنی از آهن را در رژیم غذایی خود قرار ندهند.
