کودکان روی ویلچر هنوز بچه هستند ، با همان شگفتی و علایق دیگران. متأسفانه ، آنها ممکن است از رویدادها و فعالیتهایی که کودکان توانمند در آنها شرکت می کنند ، کنار گذاشته شوند. اگر شما والدین ، سرپرست یا معلم کودکی هستید که بر روی ویلچر کار می کند ، این مسئولیت را دارید که اطمینان حاصل کنید که کودک به اندازه کافی در همه فعالیت ها مشارکت دارد و می تواند به همان اندازه که کودکان توانمند می توانند در سراسر جهان حرکت کرده و جهان را کاوش کنند. کمک به کودک در حال رشد روی ویلچر مستلزم ایجاد تغییرات در محیط خانه کودک و برنامه ریزی سفر و فعالیتها به گونه ای است که همه جانبه باشند.
مراحل
روش 1 از 3: تغییر خانه خود
مرحله 1. سطح شیب دار ویلچر را نصب کنید
اگر هر یک از درهای خانه شما نیاز به پله دارد ، باید آن ورودی را در دسترس قرار دهید. حتی اگر ورودی قابل دسترسی دیگری وجود داشته باشد ، دسترسی به همه ورودی ها ایمنی کودک را به حداکثر می رساند و همان انتخابی را برای افراد توانمند در اختیار آنها قرار می دهد.
- در صورت نیاز به چرخش ، مطمئن شوید که حداقل 5 فوت (1.5 متر) مربع باشد تا فضای لازم برای صندلی فراهم شود.
- سطح شیب دار یا مسیر باید به اندازه ای ساخته شود که شیب ملایمی تا درب داشته باشد.
- نرده های دستی را در دو طرف آن قرار دهید تا حرکت سطح شیب دار برای کودک راحت تر باشد و مطمئن شوید که کل منطقه به خوبی روشن شده است. شما می توانید چراغ هایی را روی سنسورهای حرکتی تنظیم کنید تا کودک مسیر مناسبی داشته باشد بدون اینکه کسی نیاز داشته باشد چراغ ها را روشن کند.
مرحله 2. ثبات و فضا را در حمام فراهم کنید
اصلاح حمام می تواند یکی از پروژه های گران قیمت باشد تا خانه شما برای کودک در صندلی چرخدار ایمن و قابل هدایت شود ، اما این تغییرات برای مستقل شدن کودک ضروری است.
- یک دوش رول یا پیاده روی نصب کنید تا کودک در بالا رفتن از وان و خارج شدن از آن به کمک احتیاج نداشته باشد. این امر به ویژه با بزرگتر شدن کودک و ایجاد حس قوی تر از حریم خصوصی شخصی بسیار مهم خواهد بود.
- اطمینان حاصل کنید که دوش یا وان شما دارای یک نیمکت است که کودک می تواند در آن بنشیند و ایمن باشد و با آب و صابون کثیف نشود.
- میله های نزدیک دوش یا وان و در دو طرف توالت می تواند به کودک کمک کند از صندلی خود بیرون بیاید و از صندلی خارج شود.
- ممکن است مجبور شوید دستگیره های آب و کنترل های دوش را حرکت دهید تا کودک به راحتی به آنها برسد.
- فضای کافی در اطراف توالت قرار دهید تا کودک بتواند بدون توالت از توالت استفاده کند. باید فضای کافی برای چرخاندن ویلچر به کودک وجود داشته باشد ، از جمله فضای 48 در 56 اینچی (122 در 142 سانتیمتر) در جلوی توالت و حداقل 18 اینچ (46 سانتیمتر) بین توالت و هر چیز دیگر. دیوار کناری
مرحله 3. در آشپزخانه خود ویژگی های سازگار با ویلچر را قرار دهید
حتی اگر کودکان خردسال آشپزی نمی کنند ، می توانید در آشپزخانه تغییراتی ایجاد کنید که کودک را قادر می سازد میان وعده های خود را تهیه کرده و در تهیه غذاهای خانوادگی مشارکت کند.
- ارائه پیشخوان های قابل تنظیم که می تواند برای کودک بیرون بیاید یا ایجاد حداقل یک پیشخوان با ارتفاع ویلچر ، به کودک امکان می دهد در تهیه غذا و سایر فعالیت های آشپزخانه شرکت کند. این امر به کودک کمک می کند تا بتواند نحوه تهیه و پخت غذاهای سالم را به او آموزش دهد.
- آشپزخانه را طوری ترتیب دهید که کودک به اندازه کافی جا داشته باشد تا بتواند بچرخد و در فضا حرکت کند ، حتی وقتی وسایل باز هستند.
- ممکن است لازم باشد دسته ها یا کشوهای کابینت را پایین بیاورید تا کودک راحت تر به آنها برسد.
مرحله 4. فرشها و سیمها را بردارید یا بچسبانید
کودک روی ویلچر باید بتواند به طور مستقل در خانه خود حرکت کند. مطمئن شوید که مسیرها واضح است و هیچ چیزی وجود ندارد که کودک بتواند از آن عبور کند یا مانع ویلچر شود.
- در بیشتر موارد ، باید از فرش های منطقه ای اجتناب کنید. در حالی که یک فرد بالغ روی ویلچر ممکن است بتواند از لبه فرش غلت بزند ، یک کودک ممکن است قدرت یا کنترل لازم برای این کار را نداشته باشد.
- کفپوش سخت نصب کنید یا از فرش های کم تود استفاده کنید تا صندلی بتواند به راحتی از اتاقی به اتاق دیگر حرکت کند.
- سیمها را در امتداد تخته های پایه محکم کنید و آنها را به دور دیوار بچسبانید ، بجای اینکه آنها را از کف عبور دهید.
مرحله 5. از دسترسی باز به تمام نقاط خانه اطمینان حاصل کنید
هنگام چیدمان مبلمان ، باید فضای کافی برای کودک روی صندلی چرخدار وجود داشته باشد تا بتواند آزادانه در اتاق ها - و از یک اتاق به اتاق دیگر - بدون نیاز به هیچ گونه حرکتی حرکت کند.
- ایجاد یک دایره کامل از فضا در اطراف هر اتاق ممکن است ساده ترین گزینه باشد. به این ترتیب کودک می تواند به هر قسمت از اتاق برسد.
- اگر خانه شما دو طبقه است ، اتاق خواب کودک باید در طبقه اصلی باشد. ممکن است بخواهید نصب آسانسور را در نظر بگیرید ، اگرچه این یک اصلاح گران است.
- باید حداقل 32 اینچ (81 سانتیمتر) فاصله در درها و 42 اینچ (107 سانتیمتر) فاصله در راهروها وجود داشته باشد.
- اطمینان حاصل کنید که همه درهای داخلی قابل دسترسی هستند تا کودک بتواند بدون کمک آنها را باز و بسته کند. ممکن است مجبور شوید دستگیره های در را پایین بیاورید تا در دسترس قرار نگیرند.
مرحله 6. مبلمان و تجهیزات را تثبیت کنید
مبلمان سنگین را انتخاب کنید که نسبتاً پایدار باشد و اگر کودک با آن برخورد کند یا آن را بکشد ، نمی توان آن را کشید یا جابجا کرد. اگر قطعات سبک تری دارید که می توانند خطرناک باشند ، آنها را به دیوار یا زمین محکم کنید.
- از میزها و مبلمان با گوشه های تیز اجتناب کنید ، یا از محافظ گوشه برای پوشاندن آنها استفاده کنید.
- قفسه های بلند و دیگر اثاثیه سنگین باید به دیوار چسبانده شوند تا کودک روی ویلچر نتواند آنها را واژگون کند.
- تلویزیون ، رایانه و وسایل الکترونیکی را روی میز یا قفسه ای که روی آن نشسته اند محکم کنید تا کودک آنها را به طور تصادفی زمین نیندازد. این امر همچنین به کودک این امکان را می دهد که به طور مستقل از وسایل الکترونیکی استفاده کند.
مرحله 7. اجسام شل را ایمن کنید
اشیاء گشاد مانند کنجکاوی روی قفسه ها می تواند برای کودک روی ویلچر خطرناک باشد. علاوه بر خطر ، شما می خواهید کودک بتواند بدون نیاز به درخواست کمک ، اشیاء را به طور مستقل دستکاری و کنترل کند.
- از قرار دادن اشیاء ناامن در نزدیکی لبه میزها یا قفسه هایی که به راحتی می توان آنها را برانداز کرد ، اجتناب کنید.
- می توانید از Velcro برای اسباب بازی های کودک و سایر وسایل استفاده کنید تا آنها بتوانند به راحتی آنها را کنترل کرده و پس از اتمام کار آنها را در جای مناسب خود قرار دهند.
- Velcro یا آهنرباها برای ظروف غذاخوری و لیوان نیز کار می کنند ، بنابراین بشقاب یا کاسه در جای خود باقی می ماند و کودک می تواند به طور مستقل غذا بخورد و بنوشد.
- می توانید رول های ارزان چسب نوار چسب یا مغناطیسی را در اکثر فروشگاه های تخفیف دار یا در فروشگاه های صنایع دستی پیدا کنید.
- اگر کابینت یا قفسه بندی برای کودک دارید ، مطمئن شوید که کشوها محکم هستند تا کودک بتواند بدون بیرون کشیدن آنها را باز و بسته کند.
روش 2 از 3: تطبیق فعالیتها
مرحله 1. برای گنجاندن حمایت کنید
کودکان روی ویلچر اغلب از بچه های دیگر جدا می شوند ، یا ممکن است زمانی که آنها ترجیح می دهند مانند سایر بچه ها با آنها رفتار شود ، جدا شوند. به عنوان والدین یا سرپرست کودک در صندلی چرخدار ، وظیفه شماست که از آنها و نیازهای آنها مراقبت کنید.
- توضیح دهید که فقط به این دلیل که ممکن است کودک نتواند کارهایی را که کودکان توانمند انجام می دهند ، انجام دهد ، این بدان معنا نیست که کودک در انجام این کارها در کنار آن کودکان ناتوان است.
- به عنوان مثال ، ممکن است بگویید "اولیویا دوست دارد به جای داشتن یک میز ماسه جداگانه با بچه های دیگر در شن بازی کند. آیا فکر می کنید می توانید آنها را با هم جابجا کنید تا او بتواند با آنها صحبت و بازی کند؟"
- از آنجا که هر کودک روی ویلچر متفاوت است و نیازها و توانایی های متفاوتی دارد ، برنامه ای که برای یک کودک کار می کند ممکن است برای این کودک کار نکند. چه در آموزش و چه در فعالیتهای فوق برنامه ، رویکردی فردی را که کودک خاص را در نظر می گیرد تشویق کنید.
- آماده باشید افرادی را که بر اساس کلیشه ها یا سوء تفاهماتی که در مورد کودکان معلول دارند ، با کودک روبرو کنند ، اصلاح کنید. اصرار داشته باشید که کودک در فعالیتهای مشابهی که کودکان توانمند از آن لذت می برند ، مشارکت داشته باشد ، نه اینکه به طور انحصاری در رویدادهای مخصوص کودکان دارای "نیازهای خاص" تفکیک شود. این مهم است که به فرزند خود احساس کنید که می تواند هر کاری را که یک کودک توانمند می تواند انجام دهد انجام دهد. این نگرش برای آنها در طول زندگی بسیار ارزشمند خواهد بود.
- به عنوان مثال ، فرض کنید در کلاس شنا با کودکی روی ویلچر هستید و یکی از مربیان به شما می گوید که کلاس دیگری با بچه های معلول وجود دارد که باید به جای آن شرکت کند. شما می توانید بگویید "من از نگرانی شما قدردانی می کنم ، اما هیچ دلیلی وجود ندارد که بابی نتواند در کلاس معمولی شرکت کند. او فقط برای ورود و خروج از استخر به کمک نیاز دارد ، و من برای این کار اینجا هستم."
مرحله 2. به کودک اجازه دهید انتخاب کند
در صورت امکان ، به کودک اجازه دهید در مورد مشارکت در فعالیتها یا تعقیب علایق ، به جای اینکه او را به جایی ببرید یا کاری انجام دهید ، انتخاب کنید. شما می توانید به کودک در ویلچر کمک کنید تا بتواند بر زندگی خود کنترل کند.
- به عنوان مثال ، ممکن است به کودک سه اسباب بازی مختلف را انتخاب کنید تا بعد از ظهر با آنها بازی کند.
- همچنین ممکن است بخواهید فعالیتهای بعد از مدرسه را به کودک واگذار کنید. با پرسیدن س questionsالات از آنها و یافتن فعالیت هایی که می توانند انجام دهند ، به آنها فرصت دهید تا علایق خود را کشف کنند.
- بسیاری از سازمان های غیر انتفاعی به کودکان در صندلی چرخ دار که می خواهند فعالیت های خاصی مانند شنا یا اسب سواری را دنبال کنند ، کمک های مالی و سایر کمک های مالی ارائه می دهند که در غیر این صورت ممکن است بسیار گران باشد. برای یافتن منابع ، مرکز جامعه محلی یا کتابخانه عمومی خود را بررسی کنید یا یک جستجوی اینترنتی انجام دهید. همچنین می توانید به فدراسیون ورزش های ویلچر مراجعه کنید تا در مورد انواع مختلف ورزش های ویلچر که فرزند شما می تواند در آن شرکت کند ، اطلاعاتی کسب کنید.
مرحله 3. کودک را تشویق کنید تا کارهایی را برای خود انجام دهد
اغلب ، هنگامی که افراد کودکی را روی ویلچر می بینند ، می خواهند با انجام کارهایی برای آنها کمک کنند. کودک روی ویلچر کاملاً قادر است به شیوه خود و با سرعت خود در فعالیتها شرکت کند.
- این به این معنی است که به کودکان دیگر آموزش دهید که به جای کمک بیش از حد به کودک اجازه دهند کارها را به تنهایی انجام دهد. مردم اغلب تصور می کنند که افرادی که روی ویلچر کار می کنند به کمک نیاز دارند در حالی که نمی دانند چقدر کمک می کنند. به کودک بیاموزید که در مواقع نیاز از او درخواست کمک کند و به دیگران بگویید که کمک نکنند مگر اینکه کودک روی ویلچر به طور خاص درخواست کند. برای فرزند شما بسیار مفید خواهد بود که بداند چگونه در زمان نیاز به کمک درخواست می کند و چگونه دیگران را در صورت عدم نیاز به کمک مطلع کند.
- به عنوان مثال ، اگر می شنوید کودک دیگری پیشنهاد می کند کاری را برای کودک روی ویلچر انجام دهد ، ممکن است بگویید "آیا اولیویا از شما کمک خواسته است؟" اگر کودک نه گفت ، می توانید بگویید "من قدردانی می کنم که می خواهید کمک کنید ، اما باید اجازه دهید اولیویا سعی کند این کار را به تنهایی انجام دهد. او اکنون می داند که در صورت نیاز می تواند از شما کمک بخواهد."
- با تشخيص اينكه گاهي مشاركت نسبي مناسب است ، كودك را تشويق كنيد تا آنجا كه مي تواند انجام دهد. به عنوان مثال ، ممکن است کودک نتواند خود را کامل بپوشد ، اما می تواند دستان خود را روی سر خود نگه دارد و سپس پیراهن یا ژاکت را به سمت پایین بکشد.
مرحله 4. به دسترسی بیشتر مدارس و کلاس ها کمک کنید
کودک روی ویلچر در محیط آموزشی رشد می کند و در آنجا می تواند با همان سهولت حرکت کند. از آنجا که نیازهای کودک را درک می کنید ، می توانید با معلم کودک یا مدیران مدرسه همکاری کنید تا اطمینان حاصل کنید که کودک از هر تجربه یادگیری بیشترین بهره را می برد.
- با معلمان کودک در تماس نزدیک باشید و به آنها اطلاع دهید که در صورت داشتن هرگونه سوال یا نگرانی باید مستقیماً با شما صحبت کنند.
- ترتیب گردش در کلاس درس و سایر امکاناتی را که کودک در طول سال تحصیلی استفاده می کند ترتیب دهید تا بتوانید پیشنهاداتی را برای افزایش دسترسی ارائه دهید.
- به عنوان مثال ، ممکن است به معلم توصیه کنید که راهروهای بین همه میزها را وسیع تر کند ، نه فقط راهروی کنار میز معلولان ، بنابراین کودک روی ویلچر می تواند به قسمت های دیگر اتاق حرکت کرده و با سایر دانش آموزان کار کند.
مرحله 5. ابزارها و مواد تطبیقی ارائه دهید
بسته به ناتوانی خاص کودک و رشد مهارتهای حرکتی ، کودک ممکن است به ابزارهای خاصی نیاز داشته باشد تا بتواند در فعالیتی که برای کودکان توانمند طراحی شده است شرکت کند.
- به عنوان مثال ، اگر کودک در گرفتن چیزها مشکل دارد ، ممکن است بخواهید نوارها را دور مداد رنگی و نشانگرها بچسبانید تا در دست گرفتن و نگه داشتن آنها برای کودک راحت تر شود.
- حتی اگر کودک مهارت های حرکتی محدودی دارد ، باز هم می خواهید مطمئن شوید چیزهایی که برای کودک تهیه می کنید مناسب سن او باشد. به عنوان مثال ، به کودکی که در گرفتن مداد رنگی یا نشانگر مشکل دارد ، نباید مداد رنگی به او داده شود. بلکه مداد رنگی معمولی را طوری تنظیم می کنید که کودک بتواند از آنها استفاده کند.
- ممکن است بخواهید لبه هایی را روی میزهایی که کودک در حال کار یا بازی است نصب کنید ، یا از یک درب یا یک ورق کوکی برای نگهداری وسایل شل استفاده کنید تا از دسترس کودک پراکنده نشوند.
- اگر مطمئن نیستید که چگونه یک فعالیت خاص را تطبیق دهید ، از کودک بپرسید. کودکان بزرگتر معمولاً می توانند به شما در طوفان فکری ایده هایی که آنها را قادر به مشارکت می کند ، کمک کنند.
روش 3 از 3: کاوش در مکان های جدید
مرحله 1. مکانهای تعطیلات قابل دسترسی را پیدا کنید
قوانین ملی در بسیاری از کشورها ، از جمله ایالات متحده و کانادا ، مقرر می دارد که مکان های "محل اقامت عمومی" (مانند هتل ها و پارک های تفریحی) برای افرادی که روی صندلی چرخدار هستند قابل دسترسی باشد. با این حال ، برخی از آنها در دسترس تر از دیگران هستند.
- به عنوان مثال ، اگر از اسکی لذت می برید ، بسیاری از پیست های اسکی در کلرادو وجود دارند که کارکنان آنها آموزش دیده اند تا دوره های اسکی تطبیقی و انفرادی را برای کودکان معلول ارائه دهند.
- بسیاری از هتل ها دارای کارکنانی هستند که به طور خاص برای کمک به خانواده هایی که با بچه ها روی صندلی چرخدار سفر می کنند آموزش دیده اند و ممکن است کودکانی در آن شرکت کنند.
- استراحتگاه ها و مقاصد تعطیلات با تمرکز بر کاوش و تعامل با طبیعت و خارج از منزل اغلب برنامه های خاصی را برای کودکان روی صندلی چرخدار در نظر گرفته اند.
- برای اطلاع از بهترین مکان های تعطیلات که به کودک اجازه می دهد به طور کامل در فعالیت ها شرکت کند ، به صورت آنلاین تحقیق کنید یا با خانواده های دیگر که روی صندلی چرخدار کار می کنند صحبت کنید.
مرحله 2. برنامه ریزی سفرهای قبلی را انجام دهید
کودکان روی ویلچر می توانند از بسیاری از فعالیتهای مشابه کودکان توانمند لذت ببرند ، مانند ترفند یا درمان در هالووین. با این حال ، شما معمولاً باید کمی کار را از قبل انجام دهید تا مطمئن شوید که کودک می تواند به طور کامل شرکت کند.
- به عنوان مثال ، اگر می خواهید کودک را با ترفند یا ویلچر سوار کنید ، باید از قبل مسیری را جستجو کنید تا مطمئن شوید همه خانه ها برای آن کودک قابل دسترسی است. اگر نمی توانید یک محله مناسب و قابل قبول پیدا کنید ، ممکن است بخواهید راه حل های جایگزین مانند ترفند یا درمان در مرکز خرید یا شرکت در رویداد محلی "تنه یا سرگرمی" که در پارکینگ برگزار می شود را پیدا کنید.
- اجازه دهید کودک در برنامه ریزی شرکت کند تا برای رویداد آماده شود و بداند چه انتظاری دارد. روی کودک حساب کنید که به شما اطلاع می دهد چه کاری می توانید انجام دهید تا این رویداد برای او در دسترس تر و لذت بخش تر باشد.
- قبل از خرید بلیط های غیرقابل استرداد یا متعهد شدن به یک رویداد خاص-به ویژه اگر این کار را صرفاً به نفع کودک انجام می دهید ، مطمئن شوید که اطلاعات کودک را در حد مناسب دریافت می کنید. مهم است که آنها را در فرایند تصمیم گیری گنجانید. به آنها این قدرت را بدهید که آنچه را که می خواهند انجام دهند انتخاب کنند تا اینکه آنها را مجبور به انجام کاری کنند که به آن علاقه ندارند.
مرحله 3. هنگام رزرو سفر مقدمات خود را فراهم کنید
اگر با یک کودک روی ویلچر سفر می کنید ، رزرو آنلاین ممکن نیست. شما باید با شخصی صحبت کنید و نیاز به اقامتگاه را از قبل توضیح دهید تا هیچ شگفتی ناخوشایندی پیش نیاید.
- اگر در حال پرواز به مقصد هستید ، هنگام رزرو پرواز با یکی از کارکنان شرکت هواپیمایی صحبت کنید تا بتوانید محل اقامت مورد نیاز کودک را توضیح دهید.
- سعی کنید یک ساعت زودتر از حالت عادی خود را به فرودگاه برسانید ، بنابراین وقت دارید که امنیت را پشت سر گذاشته و به صندلی های خود برسید. به یاد داشته باشید که خطوط هوایی ابتدا به مسافران معلول اجازه سوار شدن می دهند.
- اگر در هتلی در مقصد خود اقامت دارید ، قبل از رسیدن به جای رزرو آنلاین اتاق ، با کارکنان هتل صحبت کنید. به این ترتیب می توانید مستقیماً تأیید کنید که اتاق برای کودک قابل دسترسی است و شرایط خاصی را تحت پوشش قرار می دهد.
مرحله 4. پروازها را صبح برنامه ریزی کنید
پروازهای قبلی بیشتر از پروازهای بعد از ظهر طبق برنامه انجام می شود و بچه ها صبح ها مسافران بهتری هستند وقتی انرژی بیشتری دارند و یک روز کامل خسته نشده اند.
- در صورت امکان ، سعی کنید پروازهای مستقیم رزرو کنید. اگر مجبور به تعطیلی هستید ، مطمئن شوید که کارکنان شرکت هواپیمایی می دانند که کودک در هنگام بازنشستگی به ویلچر خود احتیاج دارد - در غیر این صورت ، ممکن است تا مقصد شما بررسی شود.
- از قبل چیدمان فرودگاه را مطالعه کنید تا بتوانید دروازه های خود را به راحتی پیدا کرده و به سمت چمدان بروید. همچنین می خواهید بدانید که پس از گذراندن امنیت ، کجا می توانید تنقلات و نوشیدنی ها را خریداری کنید ، در صورتی که کودک به چیزی در هواپیما نیاز داشته باشد.
مرحله 5. با پزشک مقصد خود تماس بگیرید
اگر با یک کودک روی ویلچر که نیازهای پزشکی مستمر دارد سفر می کنید ، با متخصص اطفال کودک مشورت کنید تا پزشک یا متخصصی را که می توانید در مواقع اضطراری در مقصد تعطیلات با آنها همکاری کنید ، شناسایی کنید.
- اگر می توانید توصیه ای از پزشک متخصص اطفال کودک دریافت کنید ، می توانید قبل از سفر با پزشک صحبت کنید تا بتوانید او را بشناسید و او در مورد وضعیت کودک بیشتر بیاموزد.
- هنگام سفر مدارک اولیه پزشکی کودک را به همراه داشته باشید و همچنین خلاصه ای از سابقه پزشکی کودک را همراه داشته باشید.
- در صورت نیاز به تماس سریع با آنها هنگام خارج از شهر ، نام ، آدرس ایمیل و شماره تلفن همه ارائه دهندگان خدمات بهداشتی کودک را در دست داشته باشید. همچنین ایده خوبی است که مکانهایی را که فرزندتان مرتباً از آنها بازدید می کند ، ثبت کنید. همچنین ، با فرزند خود صحبت کنید که در مواقع اضطراری باید چه کار کند و با چه کسی تماس بگیرد.
