خشم یک احساس طبیعی است که افراد هر روز با آن روبرو می شوند. کودکان نیز مستعد برخورد با این احساسات شدید هستند و برخی ممکن است این کار را بیش از آنچه والدینشان تحمل می کنند انجام دهند. ممکن است بتوانید با درک علت واقعی عصبانیت ، کمک به کودک برای یافتن راه دیگری برای ابراز وجود و نظارت بر رفتار خود ، به فرزند خود کمک کنید تا با این احساسات کنار بیاید و نحوه مدیریت رفتار خود را بیاموزید.
مراحل
روش 1 از 3: یافتن راه های قابل قبول برای ابراز خشم
مرحله 1. فعالیت بدنی را تشویق کنید
اگر فرزند شما با احساسات فرورفته سر و کار دارد ، یکی از راههای رهایی از آن فعالیت بدنی است. این فعالیت باید به کودک شما اجازه دهد مقداری بخار را دفع کند ، اما به گونه ای که به دیگران آسیب نرساند. ممکن است هنگامی که آنها قادر به رها کردن آن هستند ، متوجه شوید که رفتار آنها بهبود می یابد.
بیرون رفتن و بازی فوتبال یا بسکتبال ممکن است به آنها کمک کند احساس بهتری داشته باشند. حتی مشت زدن روی بالش یا کشیدن یا کوبیدن روی خاک رس یا خمیر بازی می تواند کمک کننده باشد. رقصیدن یا پیاده روی با شما نیز ممکن است از این احساس خصومت جلوگیری کند
مرحله 2. به فرزند خود بیاموزید که چگونه تشخیص دهد وقتی احساس عصبانیت می کند
فرزند شما ممکن است نداند که چگونه هنگام احساس خشم تشخیص دهد ، و این می تواند واکنش سالم او را برای او دشوار کند. به فرزند خود اطلاع دهید که انجام کارهایی مانند گره کردن مشت ها ، چرخاندن چشم ها ، غر زدن ، ناراحتی معده و سردرد همه نشانه خشم است.
شما همچنین می توانید علائم عصبانیت را با گفتن جمله هایی مانند: "من می بینم که مشت های خود را محکم فشار داده اید تقویت کنید. آیا احساس عصبانیت می کنید؟ " این کار به کودک شما کمک می کند تا متوجه این نشانه ها شود
مرحله 3. به آنها بیاموزید که وقتی شروع به کار می کنند استراحت کنند
گاهی اوقات ، تنها چیزی که ما نیاز داریم گوش مهربان است تا مانع رسیدن ما به نقاط شکست ما شود. به کودک خود بگویید وقتی احساس می کند خودش ناراحت است به شما مراجعه کند و به شما بگوید چه اتفاقی می افتد. ممکن است بتوانید قبل از رسیدن به حد مجاز او را آرام کنید.
هنگامی که فرزند شما با شما تماس می گیرد ، به یک مکان آرام بروید و یک صندلی بنشینید. به آنها بگویید که نفس عمیق بکشند و درباره آنچه در جریان است و چرا اینقدر ناراحت کننده صحبت می کنند. گذراندن این اوقات تنهایی با شما باعث ایجاد اعتماد می شود و به آنها می فهماند که همیشه از شما می خواهند که به آنها اعتماد کنید. این احساس امنیت ممکن است برای جلوگیری از انفجار قریب الوقوع کافی باشد
مرحله 4. با کودکتان طرحی را تدوین کنید که در هنگام بروز عصبانیت بتواند از آن پیروی کند
این امر به ویژه زمانی مفید خواهد بود که شما برای کمک به آنها نیستید. به عنوان مثال ، ممکن است به فرزند خود توصیه کنید که آهسته نفس بکشد ، به بزرگسالان بگویید که به استراحت نیاز دارند ، شل شدن عضلانی پیشرونده انجام دهد یا از برخی مهارتهای مقابله ای شخصی برای آرام شدن مانند نقاشی ، آواز خواندن یا گوش دادن به موسیقی استفاده کند. به فرزند خود کمک کنید تا برنامه ای را برای خود درست کند.
مرحله 5. محدودیت هایی را برای عصبانیت آنها تعیین کنید
وقتی کودک شما ناراحت می شود ممکن است به نابودی روی آورد. اما باید به آنها اطلاع دهید که این نوع رفتارها قابل قبول نیستند. با آنها محدودیت هایی را تعیین کنید که به آنها اجازه دهد احساسات خود را بدون درنظر گرفتن سطح نامناسب بیان کنند.
- اگر آنها فریاد می کشند و شروع به ضربه زدن یا شکستن چیزها می کنند ، می توانید بگویید: "می فهمم ناراحت هستید. با این حال ، من اجازه نمی دهم که به من ضربه بزنید یا دیگران را اذیت کنید. شما می توانید عصبانی باشید ، اما نمی توانید مخرب باشید. " این امر به آنها مرزهایی می دهد که به آنها اجازه می دهد احساسات خود را بیان کنند ، اما همچنین باعث می شود که خودداری کنند.
- هنگامی که عصبانیت کودک شما به حدی رسید ، شاید بهتر باشد به او توصیه کنید به مکانی امن یا راحت برود تا بتواند آرام شود. اطمینان حاصل کنید که این مکان دور از افراد و چیزهایی است که کودک ممکن است به آن آسیب برساند.
مرحله 6. خندیدن را به کودک بیاموزید
خنده واقعا بهترین دارو برای تقریباً هر چیزی ، حتی عصبانیت است. به فرزند خود بیاموزید که در این موقعیت به طنز نگاه کند. یادگیری خندیدن به جای فریاد زدن مهارتی است که می تواند به تمام زندگی آنها کمک کند.
به عنوان مثال ، اگر کودک شما ناراحت است زیرا مشروبی را جلوی چشمش ریخته است ، به او بیاموزید که ببیند واقعاً چقدر خنده دار است. حتی ممکن است مجبور شوید نوشیدنی را روی خود بریزید تا طنز در آن دیده شود ، اما در نهایت ، آنها احتمالاً خواهند دید که حتی موقعیت هایی که به نظر وحشتناک می آیند در واقع می توانند جنبه های روشنی داشته باشند
روش 2 از 3: ارائه یک مثال خوب
مرحله 1. مراقب باشید چگونه به موقعیت عصبانی واکنش نشان می دهید
کودکان اغلب رفتارهای مشابهی را که در والدین خود مشاهده می کنند ، منعکس می کنند. اگر در موقعیتی که شما را عصبانی می کند یا ناامید می کنید منفجر کنید ، لگد بزنید ، ضربه بزنید یا واکنش نامناسبی نشان دهید ، احتمالاً فرزند شما نیز همین کار را می کند. دفعه بعد که کودک شما ناراحت می شود ، به او نگاه کنید و تعیین کنید که آیا شما به همان شیوه واکنش نشان می دهید یا خیر.
بعد از اینکه یک قسمت داشتید ، رفتار خود را بنویسید. به نحوه واکنش فرزندتان در دفعه بعد که ناراحت می شود توجه کنید و با لیست خود مشورت کنید تا ببینید آیا او نیز مانند شما رفتار می کند یا خیر. اگر چنین است ، به احتمال زیاد می دانید که چرا فرزند شما اینطور رفتار می کند
مرحله 2. قبل از واکنش به هر شرایطی ، از جمله فروپاشی آنها ، فکر کنید
اگر بر سر کودکی عصبانی فریاد می زنید ، فقط اوضاع را بدتر می کنید زیرا کودک با عصبانیت بیشتری پاسخ می دهد. در عوض ، یک نفس عمیق بکشید و به این فکر کنید که واقعاً چه چیزی می تواند آنها را به آرامش برساند. نحوه برخورد شما با عصبانیت آنها به آنها یاد می دهد که چگونه واکنش نشان دهند.
از خود بپرسید چگونه می توانید فرزند خود را آرام کنید در حالی که هنوز ارزشها و رفتارهایی را که دوست دارید و می خواهید به آنها القا کنید نشان می دهید. احتمالاً جیغ زدن یا زدن به فرزندتان آن چیزی نیست که شما می خواهید. بنابراین ، یک لحظه وقت بگذارید و سعی کنید خونسردی خود را هنگام برخورد با فرزندتان حفظ کنید. این رفتار مسالمت آمیز و آرام ممکن است باعث شود آنها رفتار خود را تغییر داده و بیشتر شبیه شما رفتار کنند
مرحله 3. رفتار خوب را تحسین کنید
اغلب اوقات والدین تمایل دارند به جای توجه به کارهایی که کودک درست انجام می دهد ، بر روی اشتباهات کودک تمرکز کنند. تنها با اشاره به اشکالات آنها ، ممکن است فرزند شما نداند که چه زمانی واکنش مناسب نشان می دهد. اشاره به این موضوع به آنها نشان می دهد این همان رفتاری است که بدنبال آن هستید.
اگر متوجه شدید که کودک هنگام ناراحتی فریاد نمی زند یا از یکی از مهارت های مقابله ای خود استفاده می کند ، به او بگویید چقدر افتخار می کنید که توانست احساسات خود را کنترل کند. با گذشت زمان ، آنها هوس این تعریف و تمجید را می کنند و به بیان رفتارهایی که از نظر شما خوشایند است ادامه می دهند
مرحله 4. مراقب خودتان باشید
هیچ کس هرگز نگفته است که فرزندپروری آسان است. این امر به ویژه زمانی اتفاق می افتد که شما فرزند عصبانی دارید. برای اینکه بهترین والدین باشید ، باید راه هایی را پیدا کنید که به شما شارژ بدهد و به شما این امکان را بدهد که از خود مراقبت کنید.
ورزش ، مدیتیشن ، یوگا یا حتی استراحت یک بار در هفته از فرزند شما ممکن است تنها چیزی باشد که شما می توانید آرامش داشته باشید و آرامش درونی خود را بیابید. اگر به سختی می توانید خانواده یا دوستان خود را برای تماشای فرزند خود پیدا کنید تا بتوانید این زمان را به خودتان اختصاص دهید ، استخدام پرستار بچه را در نظر بگیرید. پولی که خرج می کنید هم برای شما و هم برای فرزند شما ارزش خواهد داشت
روش 3 از 3: بررسی مسائل خشم در کودکان
مرحله 1. تعیین کنید که آیا فرزند شما دارای مشکل روانی است یا خیر
انواع مشکلات روانی در کودکان خود را از طریق عصبانیت نشان می دهد. صحبت با متخصص اطفال یا درمانگر ممکن است به شما کمک کند بفهمید که آیا به همین دلیل است که به نظر می رسد فرزند شما دچار خشم هایی می شود که مناسب شما نیست. در صورت تشخیص ، دارو یا درمان می تواند پاسخگو باشد.
اختلال بیش فعالی ، افسردگی ، اضطراب ، اوتیسم و مسائل مربوط به پردازش حسی ممکن است باعث شود کودک احساس خشم بیشتری نسبت به افرادی که فاقد آنها هستند داشته باشد. اختلالات یادگیری و ضربه و غفلت نیز از علل بالقوه خصومت در کودکان است
مرحله 2. هرگونه درد جسمی را رد کنید
پاسخ طبیعی به درد در هر کسی ، کودک یا بزرگسال ، خشم است. اگر فرزند شما درد دارد و شما از آن آگاه نیستید ، ممکن است زودتر یا در سطحی شدیدتر از آنچه فکر می کنید لازم است عصبانی شوند. آنها ممکن است درد یا علت درد را درک نکنند ، یا ممکن است آنها را گیج یا ترساند. آنها به عنوان راهی برای کنترل آن با خشم و یا عصبانیت عمل می کنند.
سردردهای مزمن ، آلرژی ، مشکلات معده ، دندان های مشکل دار یا حتی آرتریت نوجوانان همه علل شایع درد در کودکان هستند. از آنها بپرسید آیا چیزی به درد شما می خورد و اگر بله گفتند یا در سنی نیستند که بتوانند به خوبی با آن ارتباط برقرار کنند ، آنها را برای آزمایش به پزشک ببرید. هنگامی که درد کاهش می یابد ، ممکن است بهبودی در رفتار آنها مشاهده کنید
مرحله 3. مشخص کنید آیا اتفاقی در حال وقوع است که شما از آن بی اطلاع هستید
کودکان اغلب در هنگام احساس آسیب ، تهدید یا ناامنی با عصبانیت پاسخ می دهند. خشم احساسی است که برای محافظت از احساسات دیگر مانند شرم ، احساس گناه ، ناراحتی یا ترس استفاده می شود. بسیار مهم است که به فرزند خود کمک کنید تا منبع احساسات خود را تشخیص دهد. به آنچه در زندگی فرزندتان اتفاق می افتد خوب نگاه کنید و شاید به جواب برسید. می توانید از فرزند خود بپرسید که آیا چیزی اتفاق می افتد که او را ناراحت می کند ، اما ممکن است مجبور باشید به تنهایی تحقیق کنید.
از فرزند خود از معلم فرزند خود بپرسید که آیا در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرد یا هر مشکل دیگری را تجربه می کند. اگر چنین است ، ممکن است دلیل عصبانیت باشد. علاوه بر این ، با مربی ورزشی فرزند خود ، والدین دوستان آنها یا سایر بزرگسالان در زندگی خود مشورت کنید که ممکن است از چیزی که فرزند شما تجربه می کند و شما از آن مطلع نیستید مطلع شوند
مرحله 4. به فرزند خود کمک کنید احساسات خود را تشخیص دهد
گاهی اوقات ، ممکن است کودک شما عصبانی شود ، اما دقیقاً نمی داند چرا. صحبت کردن با آنها در مورد این موضوع و کمک به آنها برای تشخیص علت ناراحتی می تواند به آنها کمک کند تا موقعیت را به طور کامل درک کنند ، و سپس شاید به خاطر آن خیلی عصبانی نشوند. همچنین ممکن است فرزند شما فقط با صحبت درباره آنچه در حال رخ دادن است احساس بهتری داشته باشد. آنها را از موقعیت دور کنید ، تا سطح چشم آنها پایین بیایید و سپس س questionsالاتی را مطرح کنید تا علت خشم مشخص شود.
- به عنوان مثال ، اگر دوست فرزند شما مجبور شود بازی خود را متوقف کند و به خانه برود و فرزند شما با صدای بلند جواب دهد ، بگویید: "اگر دوست شما بتواند مدت بیشتری اینجا بماند ، اما آنها نمی توانند بسیار خوب است. آنها در خانه مورد نیاز هستند. آنها می توانند یک روز دیگر برگردند."
- یا ، می توانید به سادگی از آنها بپرسید که آیا این مشکل است. هر دو تکنیک احساسات کودک شما را تأیید می کنند و اگر بتوانید با گفتن آنچه او می خواهند آنها را در آینده تغییر دهید ، آنها را تغییر مسیر دهید ، ممکن است ناامیدی و عصبانیت آنها را کاهش دهد.
