این امر غیر معمول نیست که در مورد صحبت یا تعامل با فردی که دارای نقص جسمی ، حسی یا ذهنی است کمی مبهم باشیم. معاشرت با افراد دارای معلولیت نباید تفاوتی با سایر معاشرت ها داشته باشد. با این حال ، اگر با یک معلولیت مشخص آشنا نیستید ، ممکن است از گفتن چیزی توهین آمیز یا انجام کار اشتباه با ارائه کمک ترسید.
مراحل
قسمت 1 از 2: صحبت با فرد دارای معلولیت
مرحله 1. بیش از هر چیز احترام بگذارید
به کسی که معلولیت دارد باید به اندازه دیگران احترام گذاشت. به دیگران به عنوان یک انسان نگاه کنید نه به عنوان یک فرد آسیب دیده. بر شخص مورد نظر و شخصیت فردی او تمرکز کنید. اگر باید "برچسب" بر معلولیت بزنید ، بهتر است بپرسید که آنها چه اصطلاحاتی را ترجیح می دهند و از اصطلاحاتی که انتخاب می کنند پیروی کنید. به طور کلی ، شما باید از قانون طلایی پیروی کنید: با دیگران آنطور که دوست دارید با شما رفتار شود رفتار کنید.
- بسیاری ، اما نه همه ، افراد دارای معلولیت زبان "افراد اول" را ترجیح می دهند ، که نام یا شخص را بر ناتوانی مقدم می دارد. به عنوان مثال ، شما می گویید "خواهرش ، که سندرم داون دارد" و نه "خواهر داونش".
- نمونه های بیشتری از افراد مناسب-اولین زبان عبارتند از: "روبرت فلج مغزی دارد" ، "لزلی کم بینا است" ، یا "سارا از ویلچر استفاده می کند" ، به جای این که بگوید کسی "از نظر ذهنی/جسمی دچار معلولیت است/معلول" (هر دو مورد اغلب به عنوان واژه های حمایت کننده تلقی می شود) یا اشاره به "دختر نابینا" یا "دختر روی ویلچر". در صورت امکان ، هنگام مراجعه به افراد از این اصطلاحات کلی خودداری کنید. در حالی که برخی از افراد کلمه "معلول" را ناخوشایند می دانند ، برخی دیگر آن را برای توصیف خود استفاده می کنند زیرا احساس می کنند با برخورد با آن مانند یک کلمه بد پاک شده است و معلولیت آنها بخشی از آنها است. رهبری خود را از شخصی که با او در ارتباط هستید بگیرید. اگر آنها از خود به عنوان "معلول" یاد می کنند ، بپرسید آیا در توصیف آنها احساس راحتی می کنند یا چرا ترجیح می دهند خود را این گونه توصیف کنند. این به شما کمک می کند تا بینش آنها را درک کنید.
- شایان ذکر است که هنجارهای برچسب گذاری بین افراد و گروه ها بسیار متفاوت است. به طور خاص ، بسیاری از افراد ناشنوا ، نابینا و اوتیستیک زبان اول مردم را رد کرده و زبان "اول-اول" را ترجیح می دهند (به عنوان مثال ، "انیشا اوتیسم است"). به عنوان مثال دیگر ، در جهان ناشنوایان مشاهده اصطلاحات ناشنوا یا کم شنوا برای توصیف ناتوانی آنها رایج است ، اما اصطلاح ناشنوا (با حروف بزرگ D) به فرهنگ آنها یا افرادی که بخشی از آن هستند اشاره می کند. اگر شک دارید ، فقط مودبانه از فردی که با او صحبت می کنید بپرسید که او ترجیح می دهد.
مرحله 2. هرگز با شخص دارای معلولیت صحبت نکنید
صرف نظر از توانایی آنها ، هیچ کس نمی خواهد مانند یک کودک با او رفتار شود یا تحت حمایت او قرار گیرد. وقتی با یک فرد ناتوان صحبت می کنید ، از واژگان کودکانه ، نام حیوانات خانگی یا صدای بلندتر از حد معمول صحبت نکنید. از حرکات حمایت کننده مانند زدن پشت یا سر خود استفاده نکنید. این عادت ها نشان می دهد که شما فکر نمی کنید فرد دارای معلولیت قادر به درک شما است و شما آنها را با یک کودک برابر می دانید. از یک صدا و واژگان معمولی استفاده کنید و درست با آنها بدون معلولیت صحبت کنید.
- مناسب است که صحبت های خود را برای افرادی که مشکل شنوایی دارند یا دارای اختلال شناختی هستند ، کند کنید. به همین ترتیب ، ممکن است قابل قبول باشد که با افرادی که کم شنوایی دارند با صدایی بلندتر از حد متوسط صحبت کنید تا بتوانند شما را بشنوند. معمولاً اگر خیلی آرام صحبت می کنید ، کسی آن را برای شما ذکر می کند. همچنین ممکن است بپرسید که آیا خیلی سریع صحبت می کنید یا از آنها بخواهید در صورت لزوم سرعت را کم کنند یا در صورت لزوم واضح تر صحبت کنند.
- احساس نکنید که باید واژگان خود را به ابتدایی ترین کلمات کاهش دهید. تنها زمانی که ممکن است از شما بخواهند زبان خود را ساده کنید ، این است که در حال صحبت با فردی هستید که از نظر فکری یا ارتباطی مشکل دارد. بعید به نظر می رسد که شریک گفتگوی خود را خوش اخلاق نشان دهید و همچنین با کسی صحبت نکنید که قادر به پیروی از آنچه شما در مورد آن صحبت می کنید نیست. با این حال ، اگر شک دارید ، معمولی صحبت کنید و در مورد نیازهای زبانی خود بپرسید.
مرحله 3. از برچسب ها یا اصطلاحات توهین آمیز استفاده نکنید ، مخصوصاً به صورت گاه به گاه
برچسب ها و نام های تحقیرآمیز مناسب نیستند و باید در گفتگو با فردی که دارای معلولیت است از آنها اجتناب کرد. شناسایی شخص بر اساس معلولیت او یا تعیین برچسب توهین آمیز (مانند معلول یا معلول) هم مضر است و هم بی احترامی. همیشه مراقب چیزهایی باشید که می گویید ، در صورت لزوم زبان خود را سانسور کنید. از اسامی مانند احمق ، عقب افتاده ، فلج ، اسپاستیک ، میگ و غیره در هر زمان خودداری کنید. مراقب باشید شخص را به جای نام یا نقش ، از نظر ناتوانی تشخیص ندهید.
- اگر فرد دارای معلولیت را معرفی می کنید ، نیازی به معرفی معلولیت نیز ندارید. می توانید بگویید "این همکار من است ، سوزان" بدون این که بگویید "این همکار من است ، سوزان ، که ناشنوا است."
- اگر از عبارت متداول مانند "من باید فرار کنم!" از کسی که روی ویلچر است عذرخواهی نکنید این نوع عبارات قصد آزار دهنده ندارند و با عذرخواهی به سادگی توجه خود را از ناتوانی آنها جلب می کنید.
مرحله 4. مستقیماً با شخص صحبت کنید نه با دستیار یا مترجم
برای کسی که دارای معلولیت است ناامید کننده است که مجبور باشد با افرادی برخورد کند که در صورت داشتن یک دستیار یا مترجم هرگز مستقیماً با آنها صحبت نمی کنند. به همین ترتیب ، با شخصی که روی صندلی چرخدار است صحبت کنید ، نه با شخصی که در کنار او ایستاده است. بدن آنها ممکن است به طور کامل کار نکند ، اما این بدان معنا نیست که مغز آنها کار نمی کند! اگر با شخصی که پرستار برای کمک دارد یا ناشنوا و مترجم زبان اشاره صحبت می کنید ، باید همیشه مستقیماً با فرد معلول صحبت کنید.
حتی اگر فرد زبان بدن معمولی گوش نمی دهد (به عنوان مثال یک فرد مبتلا به اوتیسم که به شما نگاه نمی کند) ، تصور نکنید که نمی تواند شما را بشنود. با آنها صحبت کنید
مرحله 5. صبور باشید و در صورت لزوم سوالات خود را مطرح کنید
سرعت بخشیدن به مکالمه یا به پایان رساندن جملات فرد دارای معلولیت وسوسه انگیز است ، اما انجام این کار می تواند بی احترامی باشد. همیشه به آنها اجازه دهید با سرعت دلخواه خود صحبت کنند و کار کنند ، بدون اینکه آنها را برای صحبت کردن ، فکر کردن یا حرکت سریع ترغیب کنید. علاوه بر این ، اگر چیزی را که کسی می گوید به دلیل آهسته یا سریع صحبت کردن نمی فهمید ، از پرسیدن سوالات نترسید. با فرض اینکه می دانید صحبت های شخصی در صورت اشتباه شنیدن می تواند مضر و شرم آور باشد ، بنابراین همیشه دوبار آن را بررسی کنید.
- درک شخصی با مشکل گفتاری ممکن است بسیار دشوار باشد ، بنابراین او را برای صحبت سریع تر عجله نکنید و از او بخواهید در صورت لزوم خود را تکرار کند.
- برخی افراد برای پردازش گفتار یا تبدیل افکار خود به کلمات گفتاری (صرف نظر از توانایی فکری) به زمان بیشتری نیاز دارند. اشکالی ندارد اگر مکالمات طولانی باشد.
مرحله 6. از پرسیدن ناتوانی فرد نترسید
شاید مناسب نباشد که از روی کنجکاوی در مورد ناتوانی فرد بپرسید ، اما اگر احساس می کنید این کار به شما کمک می کند تا شرایط را برای او آسان کنید (مانند این که از شخصی بپرسید که ترجیح می دهد در صورت مشاهده آسانسور ، همراه شما از پله استفاده کند. آنها در راه رفتن مشکل دارند) ، پرسیدن س appropriateالات مناسب است. به احتمال زیاد ، از آنها در مورد ناتوانی خود بارها در طول زندگی پرسیده شده است و می دانند چگونه آن را در چند جمله توضیح دهند. اگر ناتوانی ناشی از تصادف باشد یا فرد اطلاعات را بیش از حد شخصی بداند ، به احتمال زیاد پاسخ می دهد که ترجیح می دهد در مورد آن بحث نکند.
با فرض اینکه می دانید ناتوانی آنها چیست می تواند توهین آمیز باشد. بهتر است پرسیدن از تصور دانش
مرحله 7. تشخیص دهید که برخی از معلولیت ها قابل مشاهده نیستند
اگر شخصی را می بینید که به نظر می رسد با توان جسمی در مکانی معلول پارک می کند ، با او برخورد نکنید و او را متهم به نداشتن معلولیت کنید. آنها ممکن است ناتوانی داشته باشند که شما نمی توانید آنها را ببینید. گاهی اوقات "ناتوانی های نامرئی" نامیده می شوند ، ناتوانی هایی که بلافاصله دیده نمی شوند ، هنوز ناتوانی هستند.
- داشتن یک عادت خوب این است که با همه مهربانانه و محتاطانه رفتار کنید. با نگاه کردن به کسی نمی توانید وضعیت او را بشناسید.
- برخی از معلولیت ها روز به روز متفاوت است: کسی که دیروز به ویلچر نیاز داشت ممکن است امروز فقط به عصا نیاز داشته باشد. این بدان معنا نیست که آنها آن را جعل می کنند یا "بهتر می شوند" ، بلکه آنها مانند دیگران روزهای خوب و روزهای بد دارند.
قسمت 2 از 2: تعامل مناسب
مرحله 1. خود را در موقعیت فرد دارای معلولیت قرار دهید
اگر خودتان تصور کنید که دارای معلولیت هستید ، درک نحوه تعامل با افرادی که دارای معلولیت هستند ممکن است آسان تر باشد. به این فکر کنید که چگونه می خواهید مردم با شما صحبت کنند یا رفتار کنند. به احتمال زیاد شما می خواهید همانطور که اکنون با شما رفتار می شود ، رفتار کنید.
- بنابراین ، شما باید مانند افراد دیگر با افراد دارای معلولیت صحبت کنید. از یک همکار جدید با معلولیت استقبال کنید ، مانند سایر افرادی که تازه وارد محل کار شما شده اند. هرگز به شخص دارای معلولیت خیره نشوید و رفتار تحقیرآمیز یا حامی انجام ندهید.
- روی معلولیت تمرکز نکنید. مهم نیست که ماهیت معلولیت فرد را بفهمید. تنها مهم این است که با آنها به طور مساوی رفتار کنید ، مانند دیگران با آنها صحبت کنید و در صورتی که شخص جدیدی وارد زندگی شما می شود ، همانطور رفتار کنید.
مرحله 2. کمک واقعی ارائه دهید
برخی از افراد از ترس توهین به فرد معلول در ارائه کمک به آنها دچار تردید هستند. در واقع ، اگر به دلیل این فرض که کسی نمی تواند کاری را انجام دهد ، کمک می کنید ، پیشنهاد شما می تواند توهین آمیز باشد. با این حال ، تعداد کمی از افراد از یک پیشنهاد واقعی و خاص کمک ناراحت می شوند.
- بسیاری از افراد دارای معلولیت در درخواست کمک مردد هستند ، اما ممکن است از یک پیشنهاد سپاسگزار باشند.
- برای مثال ، اگر با دوستی که از ویلچر استفاده می کند به خرید می روید ، می توانید از آنها بپرسید که آیا در حمل کیف یا چسباندن آنها به ویلچر به کمک نیاز دارند یا خیر. پیشنهاد کمک به یک دوست معمولاً توهین آمیز نیست.
- اگر از روش خاصی برای کمک مطمئن نیستید ، می توانید بپرسید: "آیا می توانم در حال حاضر برای کمک به شما کاری انجام دهم؟"
- هرگز بدون درخواست اولیه به کسی "کمک" نکنید. به عنوان مثال ، ویلچر کسی را نگیرید و سعی کنید او را از سطح شیب دار بالا بکشید. در عوض ، بپرسید آیا آنها به فشار نیاز دارند یا می توانید کار دیگری انجام دهید تا حرکت آنها را در زمین راحت تر کند.
مرحله 3. حیوانات خدماتی را نادیده بگیرید
حیوانات خدماتی ممکن است ناز و آموزش دیده باشند و آنها را برای نوازش و زمان بازی مناسب می کند. با این حال ، آنها برای کمک به افراد دارای معلولیت استفاده می شوند و برای انجام کارهای مشترک ضروری هستند. اگر برای بازی با حیوان بدون درخواست اجازه وقت بگذارید ، ممکن است حیوان را از کار مهمی که باید برای صاحبش انجام دهد ، منحرف کنید. اگر می بینید که یک حیوان خدماتی در حال عمل است ، نباید با نوازش او را منحرف کنید. اگر حیوان هیچ وظیفه ای انجام نمی دهد ، می توانید از مالک اجازه بگیرید تا به او حیوان خانگی بدهد یا با او بازی کند. به خاطر داشته باشید که ممکن است شما را رد کنند ، در این صورت نباید ناراحت یا ناامید شوید.
- از خوردن غذای حیوانات یا هر نوع غذای بدون اجازه به خدمات خودداری کنید.
- سعی نکنید با نامیدن حیوان خانگی ، حواس او را پرت کنید ، حتی اگر واقعاً به آن حیوان خانگی نزنید یا آن را لمس نکنید.
مرحله 4. از بازی با ویلچر یا وسیله پیاده روی دیگران خودداری کنید
ویلچر ممکن است مکان مناسبی برای استراحت بازو به نظر برسد ، اما انجام این کار می تواند برای فردی که روی آن نشسته ناراحت کننده یا آزاردهنده باشد. مگر اینکه از شما خواسته شود با هل دادن یا حرکت دادن ویلچر به کسی کمک کنید ، هرگز نباید آن را لمس کرده یا با آن بازی کنید. همین توصیه برای واکرها ، روروک مخصوص بچه ها ، عصا یا هر وسیله دیگری که ممکن است شخصی از آن برای کارهای روزمره استفاده کند ، صدق می کند. اگر احساس می کنید نیاز دارید ویلچر شخصی را جابجا کنید ، ابتدا باید اجازه بگیرید و منتظر پاسخ او باشید. از بازی کردن با ویلچر شخصی خودداری کنید ، زیرا این یک س childال کودکانه است و ممکن است باعث ناراحتی فرد شود.
- با تجهیزات معلولیت مانند امتداد بدن خود رفتار کنید: شما دست کسی را نمی گیرید و حرکت نمی دهید یا تصمیم نمی گیرید که به شانه او تکیه دهید. در مورد تجهیزات آنها نیز به همین ترتیب رفتار کنید.
- هیچ ابزار یا وسیله ای که ممکن است شخص برای کمک به معلولیت خود از آن استفاده کند ، مانند مترجم دستی یا یک مخزن اکسیژن ، هرگز نباید لمس شود مگر این که به شما دستور داده شود.
مرحله 5 اذعان کنید که اکثر افراد دارای معلولیت خود را با شرایط سازگار کرده اند
برخی از معلولیتها از بدو تولد وجود دارند و برخی دیگر بعداً به دلیل رشد ، تصادف یا بیماری در زندگی ظاهر می شوند. با وجود این ناتوانی ، اکثر مردم یاد می گیرند چگونه به طور مستقل سازگار شده و از خود مراقبت کنند. اکثر آنها در زندگی روزمره مستقل هستند و به کمک کمی از دیگران نیاز دارند. در نتیجه ، این تصور که شخص دارای معلولیت نمی تواند کارهای زیادی انجام دهد ، یا تلاش مداوم برای انجام کارهایی برای آنها می تواند توهین آمیز یا آزاردهنده باشد. اگر در بسیاری از مواقع و با صدای کودکانه کمک می کنید ، این ممکن است آزاردهنده باشد. با این فرض کار کنید که شخص می تواند هر کاری را که به عهده دارد به تنهایی انجام دهد.
- فردی که در نتیجه یک حادثه بعداً دچار معلولیت می شود ، ممکن است بیشتر از فردی که دارای ناتوانی مادام العمر است ، به کمک نیاز داشته باشد ، اما همیشه باید منتظر بمانید تا قبل از این که تصور کنید به این کمک نیاز دارد.
- از درخواست افراد دارای معلولیت برای انجام یک کار خاص اجتناب نکنید زیرا نگران هستید که نتواند آن را انجام دهد.
- اگر کمک می کنید ، پیشنهاد را واقعی و مشخص کنید. اگر از مکانی واقعاً محبت آمیز ارائه می دهید و فرض بر این نیست که آن شخص نمی تواند کاری انجام دهد ، احتمال اینکه شما توهین کنید کمتر است.
مرحله 6. از مانع شدن جلوگیری کنید
سعی کنید با دور ماندن از راه ، با افراد دارای معلولیت جسمانی مودب باشید. در صورت مشاهده شخصی که قصد دارد با ویلچر حرکت کند ، به طرف دیگر حرکت کنید. پاهای خود را از مسیر شخصی که از عصا یا واکر استفاده می کند خارج کنید. اگر متوجه شدید که به نظر نمی رسد فردی روی پای خود قوی و ثابت قدم است ، به صورت شفاهی کمک کنید. به فضای شخصی کسی حمله نکنید ، همانطور که به فضای دیگران حمله نمی کنید. با این حال ، اگر کسی از شما کمک می خواهد ، آماده ارائه آن باشید.
بدون س askingال به وسایل یا حیوانات کسی دست نزنید. به یاد داشته باشید که ویلچر یا کمک های دیگر فضای شخصی است. این بخشی از شخص است لطفا به آن احترام بگذارید
نکات
- برخی از افراد ممکن است از کمک امتناع کنند ، و این اشکالی ندارد. برخی از افراد ممکن است نیازی به کمک نداشته باشند ، و برخی دیگر ممکن است خجالت بکشند که شما متوجه نیاز آنها به کمک شده اید یا نمی خواهید ضعیف به نظر برسید. آنها ممکن است تجربیات بدی را با افراد دیگری داشته باشند که در گذشته به آنها کمک کرده اند. آن را شخصی نگیرید ؛ فقط برای آنها آرزوی سلامتی کنید
- از تصورات خودداری کنید. نادیده گرفتن هر نوع پیش بینی بر اساس توانایی ها یا معلولیت های درک شده از فرد ، به عنوان مثال. با فرض اینکه افراد دارای معلولیت/شرایط هرگز به چیزی نرسند/کار پیدا کنند/رابطه داشته باشند/ازدواج کنند/بچه دار شوند و غیره
- متأسفانه برخی از افراد دارای معلولیت و شرایط می توانند برای زورگویی ، سوءاستفاده ، جنایات نفرت ، رفتار ناعادلانه و تبعیض طعمه آسان بوده و باشند. قلدری ، سوءاستفاده و تبعیض از هر نوع اشتباه ، ناعادلانه و غیرقانونی است. شما و دیگران حق دارید در امنیت باشید ، در همه حال با احترام ، مهربانی ، صداقت ، عادلانه و با وقار با شما برخورد می شود. هیچکس سزاوار قلدری ، سوءاستفاده ، جنایت نفرت ، رفتار ناعادلانه از هر نوع نیست. این قلدرها ، سوء استفاده کنندگان هستند که مشکل دارند و در اشتباه هستند ، نه شما.
- برخی از افراد وسایل کمکی خود را - عصا ، واکر ، ویلچر و غیره - سفارشی می کنند. در برخی موارد ، این به ظاهر مربوط می شود. تعریف و تمجید از کسی که روی عصای جذاب طراحی شده است بسیار خوب است. از این گذشته ، آنها عصا را تا حدی انتخاب کردند زیرا فکر می کردند ظاهر خوبی دارد. در موارد دیگر ، در مورد عملکرد است. کسی که جا لیوانی و چراغ قوه را به واکر خود وصل کرده است ، احتمالاً بد نخواهد بود که در مورد آن نظر دهید یا از نزدیک بخواهید نگاهی بیندازید. مطمئناً مودب تر از خیره شدن از دور است.
- گاهی اوقات ممکن است لازم باشد یک قدم به عقب برداریم و همه چیز را در چشم انداز قرار دهیم. آیا آن کودک با زمزمه آرامش و سکوت شما را خراب می کند؟ قبل از اینکه از دستگیره پرواز کنید ، دلیل آن را از خود بپرسید. از خود بپرسید که آن کودک چگونه می تواند زندگی کند و با چه مشکلاتی روبرو است. سپس ممکن است به دلیل درک بیشتر ، فداکاری را آسان تر کنید.
- تعامل با افراد مختلف می تواند باعث راحتی بیشتر افراد در اطراف شما شود.
- اگر مدرسه شما برنامه ای برای کمک به کودکان دارای معلولیت ذهنی ارائه می دهد ، از فرصت استفاده کنید! بسیار سرگرم کننده است.
