گفتاردرمانگران از کلمه "lisp" اجتناب می کنند ، اما این اصطلاح به طور گسترده برای الگوهای گفتاری که صدای واضح تولید نمی کنند ، استفاده می شود. چندین نوع از موانع گفتاری می تواند باعث این مشکل شود ، اما می توان آنها را به دو دسته تقسیم کرد. اگر صدایتان شبیه به صدا یا عموماً خفه است ، تمرینات مربوط به دور چشم را امتحان کنید. اگر صدای بدن شما "لغزنده" است یا زبان خود را در برابر کام نرم قرار می دهد ، به تمرینات لبه های جانبی بپردازید.
مراحل
روش 1 از 2: اصلاح Lisp Frontal
مرحله 1. بررسی کنید که آیا شما دارای یک لبه جلویی هستید یا خیر
فردی که دارای لبه جلویی است ، هنگام ایجاد صدای "s" یا "z" ، زبان را به جلو در برابر دندانهای جلویی فشار می دهد. اگر زبان بین دندان ها بیرون بیاید (صدای بین دندان ها) یا در صورت فشار زبان به پشت دندان ها (صدای "دندانپزشکی") صدای "s" یا "z" خفه کننده ایجاد می کند. لیسپ)
اگر این به نظر نمی رسد مانع گفتار شما شود ، به بخش زیر بروید
مرحله 2. گاز بگیرید و لبخند بزنید
دندانهای خود را تا زمانی که تقریباً لمس نشوند ، با حرکت گاز گرفتن طبیعی به هم نزدیک کنید. لب های خود را در یک لبخند کوچک باز کنید.
مرحله 3. زبان خود را در موقعیت صحیح قرار دهید
کناره های زبان خود را بالا بیاورید تا دندان های بالایی شما را در کناره های دهان شما لمس کنند. نوک زبان خود را در بالای جلوی دهان خود بالا بیاورید ، اما آن را به دندان های خود نزنید. این باید یک شیار در مرکز زبان شما ایجاد کند و اجازه جریان هوا را بدهد.
ممکن است در هنگام تلاش برای اتخاذ این موقعیت به آینه نگاه کنید
مرحله 4. ضربه بزنید تا صدای s ایجاد شود
به آرامی ضربه بزنید و ببینید چه صدایی به دست می آید. به زبان خود توجه کنید. اطمینان حاصل کنید که نوک آن به جلو به دندان های شما فشار نیاورد و طرفین را با دندان های سمت بالا لمس کنید.
نگران تلاش برای گفتن کلماتی نباشید که در آنها "s" وجود دارد. فقط برای ایجاد یک صدای "s" برای شروع کار کنید
مرحله 5. در صورت لزوم نوک زبان خود را حرکت دهید
اگر هنوز صدای "s" دریافت نکرده اید ، روی نوک زبان خود تمرکز کنید. هنگام دمیدن این حرکت را کمی حرکت دهید تا زمانی که جریان هوا را روی آن احساس کنید. وقتی نوک زبان شما به سقف دهان شما نزدیک است ، احتمالاً یک "s" یا صدایی نزدیک به آن خواهید شنید.
اگر نمی توانید در اولین تلاش خود صدایی را ایجاد کنید نگران نباشید. مراحل زیر به شما در تنظیم موقعیت مناسب کمک می کند
مرحله 6. صدای t را پخش کنید
اگر مطمئن نیستید که نوک زبان خود را کجا قرار دهید ، به جای آن یک صدای t را با یک نفس طولانی نگه دارید: t-t-t-t-t-. حالا هنگام ایجاد این صدا هوا را روی زبان خود بکشید. این باید شما را به صدای s نزدیک کند و به شما در تشخیص تفاوت موقعیت زبان بین صداهای t و s کمک کند.
اگر در این مورد مشکل دارید ، به جای آن eeeeet بگویید. مدت زمان صدای t را تا زمانی که eeeeeet-t-t-t-s-s-s-s شود افزایش دهید
مرحله 7. آن را به یک صدای z تبدیل کنید
صدای z دقیقاً از موقعیت دهان یک s استفاده می کند. فقط تارهای صوتی خود را درگیر کنید تا تبدیل به z شود. شما می توانید هر یک از تمرینات این قسمت را با صدای z و همچنین s انجام دهید.
مرحله 8. این کار را با عبارات طولانی تر تمرین کنید
این صدا را هر روز تمرین کنید تا بتوانید به طور مداوم ، حدود 20 بار متوالی ، یک صدا تولید کنید. در صورت امکان ، با یک دوست یا بستگان حمایت کننده تمرین کنید که می تواند به شما هشدار دهد وقتی زبان شما در موقعیت اشتباه قرار دارد. به تدریج به صداهای s در صداها و کلمات پیچیده تر بروید ، گام به گام:
- هجا های کوتاه مصوت: ss - aa - ss - aa → sa sa sa (و به همین ترتیب ، و غیره)
- هجا های بلند مصوت: ss - ay - ss - ay → say say say
- کلمات با s در ابتدا ، وسط و انتها (یکی در یک زمان): اسکیت بورد فروخته شده ، استاد هیسینگ ، پاس ناخالص.
- عباراتی با چندین صدای s و در نهایت جملات.
- صدا را به مکالمه تبدیل کنید ، در شرایط راحت شروع کنید.
مرحله 9. برای کمک بیشتر به آسیب شناس زبان گفتار مراجعه کنید
خوددرمانی برای مشکلات گفتاری به خوبی مطالعه نشده است ، بنابراین برآورد پیشرفت شما دشوار است. اگر به همان سرعتی که می خواهید پیشرفت نمی کنید ، قرار ملاقات را با آسیب شناس زبان گفتار (که به آن گفتار درمانگر نیز می گویند) تعیین کنید.
اگر در شنیدن تفاوت بین تلفظ صحیح و نادرست مشکل داشته باشید ، احتمالاً اصلاح یک لیسپ بسیار دشوار خواهد بود
روش 2 از 2: اصلاح Lisp جانبی یا پستانی
مرحله 1. نوع لیسپ خود را مشخص کنید
این دو نوع موانع گفتاری به طرق مختلف روی صداهای s و z تأثیر می گذارد ، اما با تمرینات مشابه می توان آنها را بهبود بخشید. اگر هریک از این علائم را دارید این بخش را بخوانید:
- lisp جانبی: s به عنوان یک صدای "شل" یا "مرطوب" بیرون می آید. شما زبان خود را در موقعیتی شبیه به صدای L نگه می دارید و این موقعیت پایین اجازه می دهد تا هوا از کناره های دهان شما خارج شود.
- lisp palatal: s به صورت یک صدای hy خارج می شود که از تماس قسمت میانی زبان با کام نرم در سقف دهان ایجاد می شود.
مرحله 2. ابتدا t و d خود را کامل کنید
تمرینات زیر تنها در صورتی م workثر است که بتوانید صداهای t و d را بگویید. اگر با این موارد نیز مشکل دارید ، ممکن است محدودیت گفتاری شما در بالا بردن نوک زبان یا بالا بردن کناره های زبان مشکل باشد. صداهای t و d را تمرین کنید تا بتوانید آنها را به وضوح تلفظ کنید ، بدون اینکه هوا از طرف دهان شما خارج شود. اگر در این مرحله مشکل دارید ، به آسیب شناس زبان گفتار مراجعه کنید.
هر تمرین گفتاری ممکن است با شریکی که می تواند تشخیص دهد که شما در حال اشتباه هستید ، راحت تر باشد. اگر در تشخیص تفاوت بین اشکال صحیح و نادرست مشکل دارید ، ممکن است خودآموزی به خوبی کار نکند
مرحله 3. موقعیت پروانه را اتخاذ کنید
یک "ee" طولانی مانند "تند" بگویید و به موقعیت زبان خود توجه کنید. کناره های زبان شما باید به دندان های بالایی بچسبد. مرکز زبان شما باید پایین تر در دهان شما نگه داشته شود و یک شیار بالای آن ایجاد شود که هوا می تواند از آن عبور کند. اگر در درک این توصیف مشکل دارید ، زبان خود را به شکل یک پروانه تصور کنید: نوار مرکزی زبان شما بدن باریک پروانه را تشکیل می دهد و کناره های زبان شما بالهای بلند آن را تشکیل می دهد.
- از شخص دیگری بخواهید این توضیحات را بخواند و بررسی کند که آیا به آن دست یافته اید. سعی نکنید به مرحله بعدی بروید تا بتوانید این موقعیت زبان را ایجاد کنید. اگر نمی توانید این کار را انجام دهید ، به آسیب شناس زبان گفتار مراجعه کنید.
- اگر می توانید زبان خود را بچرخانید ، در عوض ممکن است نوک زبان خود را به جلو بچسبانید ، سپس لبه های زبان خود را تا دندان های بالا بکشید.
مرحله 4. صدای s را امتحان کنید
هوا را از طریق شیار ایجاد شده توسط موقعیت پروانه عبور دهید تا صدایی ایجاد شود. اگر صدای واضح دریافت نمی کنید ، تنظیم جزئی را انجام دهید و دوباره امتحان کنید. در این مرحله هدف این است که موقعیت های مختلف زبان را امتحان کنید تا بتوانید درک بدنی داشته باشید که بهترین عملکرد را دارد. در اولین جلسه خود انتظار صدای عالی نداشته باشید.
- اگر به نظر می رسد لکه دار است ، کناره های زبان خود را محکم تر به دندان های بالا فشار دهید. شما باید احساس کنید که هوا مستقیماً به سمت جلو شلیک می شود ، نه به بیرون.
- اگر به نظر می رسد y یا hy است ، مرکز زبان خود را پایین بیاورید.
- اگر اصلاً صدا تولید نمی کنید ، جلوی زبان خود را نزدیک به سقف دهان خود ، پشت دندان های جلویی قرار دهید اما آنها را لمس نکنید.
مرحله 5. صداهای t و th را گسترش دهید
در اینجا دو تمرین دیگر وجود دارد که ممکن است به موقعیت زبان شما کمک کند:
- صدای t را طولانی کنید ، سپس "در آن" ضربه بزنید و صدای خش خش هوا ایجاد شود: t-t-t-t-t- (ضربه).
- صدای ث (مانند "چیز") را بیان کنید اما هوا را از طریق آن ، از جلوی دهان خود بیرون دهید. با ادامه دمیدن ، نوک زبان خود را در امتداد سقف دهان به عقب حرکت دهید.
مرحله 6. اگر دندانهای شما هنوز لجن دار است ، زبان را در پشت دندانهای پایینی قرار دهید
برخی از افراد مبتلا به لثه های جانبی ممکن است با نوک زبان خود در پشت دندانهای جلویی پایینی ، صدایی واضح تولید کنند. این ممکن است به قسمت میانی زبان کمک کند تا بدون تماس با دهان ، به سقف دهان بماند و باعث شود هوا از بالای آن عبور کند.
مرحله 7. صداهای خود را روزانه تمرین کنید
تمریناتی را انجام دهید که برای چندین جلسه در روز و هر جلسه چند دقیقه ای بهترین نتیجه را می دهند. وقتی به صدای واضح s نزدیک شدید ، از این جلسات تمرینی برای استفاده های دشوارتر از s استفاده کنید. به آرامی این مراحل را طی کنید ، فقط یک بار پیش بروید و بتوانید به طور مداوم در هر زمینه s تولید کنید:
- هجاهای منفردی که شامل s است ، با دو مصوت بلند و کوتاه.
- کلمات منفرد که شامل s هستند ، در جلو ، وسط و انتهای کلمه.
- کلماتی که در کنار صامت دیگر (مار ، می خورد) یک ثانیه و سپس دو صامت (خیابان ، شلوار) دارند.
- جملات کامل ، تهیه شده یا با صدای بلند از روی یک کتاب.
- مکالمه ، با افرادی شروع می شود که در کنار آنها احساس راحتی می کنید.
- توجه - هنگامی که احساس آمادگی می کنید ، روش پروانه ای و سایر تمرینات آگاهانه را برای تنظیم شکل زبان خود کنار بگذارید. کلمات تمرینی خود را آنقدر تکرار کنید تا بتوانید آنها را به طور طبیعی و بدون فکر کردن در مورد شکل دهان خود بیان کنید.
مرحله 8. جلسه ای را با آسیب شناس زبان گفتار در نظر بگیرید
موانع گفتار پدیده های پیچیده ای هستند. این رویکرد تصحیح خود به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است و تولید یک سری تمرینات مناسب برای همه دشوار است. در صورت امکان ، یک ملاقات با یک متخصص را در نظر بگیرید که می تواند به شما در مورد شرایط شما مشاوره دهد.
نکات
- لیس های جلو در کودکان خردسال شایع است و معمولاً بر رشد گفتار تأثیر نمی گذارد. اگر لیسپ تا 4 سالگی ادامه داشت ، برخی از متخصصان از مراجعه به گفتاردرمانگر حمایت می کنند ، در حالی که برخی دیگر ترجیح می دهند تا 6 سالگی یا حتی کمی دیرتر منتظر بمانند. انواع دیگر لیس ها بخشی از رشد طبیعی گفتار نیستند و می توانند در هر سنی توسط متخصص گفتار درمان شوند.
- اگر صدای "s" یا "z" را به طور کامل رها کنید یا آن را با صدای دیگری جایگزین کنید ، یک اختلال آوایی دارید ، نه لیس. یک متخصص گفتار درمانی می تواند به شما در حل این مشکل کمک کند.
